[Fic Yaoi KnB] The Kiss of Death (AkaKuro) - END -

สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับผู้ที่หลงเข้ามาเนอะ 

เรียกเราว่า เซย์ หรือ เซย์ยู (Seiyuu) ก็ได้คะ เพราะนั่นคือนามปากกาของเรา

ฟิคเรื่องนี้เราได้นำชื่อตัวละครมาจาก อนิเมะเรื่อง Kuroko No Basketball  คะ

อิมเมจ ลักษณะนิสัยไม่ตรงกับในเรื่อง เพราะเซย์แต่งตามใจตัวเอง ดังนั้นอย่ายึดติดกับอิมเมจในอนิเมะคะ

ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิค ชาย x ชาย ใครไม่ชอบกด x มุมขวาบนออกไปได้เลยคะ

ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิค แดงดำ หรือ AkaKuro ใครชอบคู่นี้มาพูดคุยและติดตามกันได้

ฟิคเรื่องนี้ได้ลงไว้ในเวปธันวลัย และเซย์พึ่งจะเอามาลงเด็กดีให้ได้อ่านกันคะ

ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจถ้าเจอเรื่องนี้ที่เวปธันวลัยนะคะ 

ชื่อเต็มของเรื่อง  The Kiss of Death จูบอันตรายของเจ้าชายปีศาจ

โค้ดลับของเซย์ :: โชงิกับกรรไกรและวนิลาเชค 

บทนำ

ในขณะที่ผมกำลังเดินทางกลับบ้าน ซึ่งเป็นเส้นทางที่เปลี่ยวมากพอสมควร และบ้านของผมเป็นเพียงบ้านหลังเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท้ายซอย ผมรีบเร่งฝีเท้าให้ไวขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากว่าเสียงฟ้าที่กำลังร้องคำราม ราวกับว่ามีเสียงของปีศาจร้ายกำลังตามไล่ฆ่าใครสักคน อีกไม่นานฝนต้องตกลงมาราวกับฟ้ารั่วแน่ๆ

ผมเดินเลี้ยวไปตรงมุมทางเข้าซอย ก่อนจะหัวใจกระตุกวูบทันที และข้าวของที่ถือมาร่วงลงพื้น ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนจูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่อายฟ้าดิน ทั้งที่เวลานี้ไม่น่าจะมีใครออกนอกบ้านมาทำเรื่องอย่างนี้ ในขณะที่ฝนกำลังจะเทลงมา แล้วตอนนี้มันก็เป็นเวลาเกือบๆ จะเที่ยงคืนแล้วด้วย อีกทั้งซอยนี้ทั้งน่ากลัว ทั้งเปลี่ยว จนไม่มีใครกล้าออกมายามค่ำคืนหรอก

ผมมองผู้หญิงที่ดูดจูบอยู่อย่างตกใจ เมื่อเห็นว่ามีแสงสีขาวลอยออกมาจากปากของผู้หญิงคนนั้น หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นถอนริมฝีปากออก ก่อนที่แสงสีขาวนั้นจะค่อยๆลอยไปในปากของผู้ชายคนนั้น ราวกับว่ากำลังถูกดูดไป...

“เฮือก!!” ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อดวงตาคมของผู้ชายคนนั้นตวัดมองมาที่ผมมองมายังผม ในขณะที่มือของชายคนนั้นกำลังกำอยู่ที่คอของผู้หญิงคนดังกล่าว

ผมก้าวถอยหลังไปอย่างช้าๆ ก่อนจะออกเกียร์วิ่งทันที ก็เพราะว่าดวงตาคู่นั้นวาววับ น่ากลัวอย่างกับปีศาจร้าย ดวงตาคมที่ส่องประกายในความมืดและมีสีไม่เหมือนกัน โดยข้างหนึ่งจะมีสีแดงสดราวกับสีเลือด ส่วนอีกข้างเป็นสีเหลืองออกทองที่ดูสว่างไสว ราวกับว่าสามารถแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างให้มอดไหม้ไปในพริบตา

“แฮ่กๆๆๆ” ผมวิ่งอ้อมมายังอีกซอยที่มีทางลัดไปบ้านของผม ถึงแม้ว่ามันจะค่อนข้างเปลี่ยนกว่าเดิมมากก็เถอะ แต่ถ้าให้เลือก ผมเลือกที่จะมาทางนี้เสียดีกว่าเผชิญกับผู้ชายคนนั้น

“มันเป็นตัวอะไรกันแน่....” ผมหอบหายใจเข้าปอด ก่อนจะใช้มือจับกำแพงเอาไว้เพื่อพยุงตัว โอ้ย!!! เหนื่อย

“มันที่ว่าหมายถึงฉันหรือเปล่า”

“ฮะ เฮ้ย!!! O.O” ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อพบว่าผู้ชายที่ผมพยายามวิ่งหนีมายืนซ้อนอยู่ด้านหลังของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และทันทีที่ผมหันไปเผชิญหน้าก็ถึงกับก้าวถอยหลังไปชิดกับกำแพงทันที

“ว่าไง... หมายถึงผมหรือเปล่าละ” นัยน์ตาคมสองสีที่มองมายังผมทำให้ผมถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง มันวาววับและน่ากลัวมา ทั้งที่รอบตัวผมและเขามืดสนิท แต่ดวงตาของเขาก็ยังคงส่องประกายในความมืด

“นะ นาย เป็นใคร...” ผมกลั้นใจถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก เพราะอีกเดี๋ยว....นายก็จะหายไปจากโลกนี้” ร่างสูงเอื้อมมือมาสัมผัสกับผิวแก้มผมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะบดเบียดร่างกายสูงใหญ่เข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว แล้วโน้มหน้าลงมาอยู่ที่ระดับเดียวกับใบหูของผม พร้อมกับกระซิบพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทว่ากลับทำให้คนฟังอย่างผมรู้สึกขนลุก และตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

“นาย!!! ไอ้ปีศาจ!!! นายมันตัวอะไร ออกไปจากตัวฉันจะเว้ย!!” ผมใช้มือทั้งสองข้างยกขึ้นมาดันแผงอกของร่างสูง แต่ดูเหมือนว่าไอ้ปีศาจตรงหน้าจะไม่สะดุ้งสะเทือนสักนิด อีกทั้งตอนนี้หยาดฝนก็กำลังเทลงมาแล้วด้วย

“ปากร้ายซะจริง ผู้ชายอะไร... เดี๋ยวจะทำให้ไปสบายเดี๋ยวนี้แหละ”

“โอ้ย!!! อุ๊บ!!! อื้อ!!!” ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อมือเรียวยาวที่ไว้เล็บจนยาวและมีสีเล็บสีดำบีบคางผมอย่างแรงจนผมอ้าปาก แล้วกระแทกริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากอ่อนนุ่มของผมอย่างรวดเร็วและรุนแรง จนผมได้กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในปากผม

ไอ้บ้านี่มันจูบผมจนได้เลือด!!!!

“อื้อ!!! อื้อ!!!!” ผมพยายามทุบตีร่างสูงให้ปล่อย แต่ดูเหมือนว่านอกจากจะไม่ปล่อยแล้ว ร่างสูงของคนตรงหน้ายังคงบดเบียดเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ จนตัวผมตอนนี้แทบจะจมไปกับกำแพงอยู่แล้ว

ขาข้างซ้ายของมันแทรกมาระหว่างเรียวขาของผม ก่อนที่มือหนาข้างหนึ่งจะกอดรั้งร่างกายผมให้เข้าไปเบียดชิดมากขึ้น ในขณะที่มืออีกข้างก็ปล่อยคางผมแล้วเลื่อนไปล็อคท้ายทอยผมไว้ไม่ให้หนีจูบอันร้อนแรงที่ร่างสูงมอบให้

เสียงฝนที่กระหน่ำเทลงมานั่นทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัวและออกแรงดิ้นมากกว่าเดิม แต่ดูเหมือนว่าแรงของผมดูจะไม่เป็นผลเลยสักนิด ลิ้นอุ่นร้อนของร่างสูงสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของผมอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะหยอกล้อกับปลายลิ้นน้อยๆของผม

“งืออออ!!!” ผมพยายามส่งเสียงประท้วง และใช้ลิ้นหลบการบุกรุกของคนตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าร่างสูงจะกดริมฝีปากลงแน่นมากกว่าเดิม จนผมเริ่มขาดอากาศหายใจ

“อ่า... แฮ่กๆๆๆๆ นะ นาย!!!” ร่างสูงถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง นั่งทำให้ผมรีบผลั่กมันออกห่างจากผมไปหลายก้าว ก่อนจะวิ่งหนีไปทันที

“ทำไม... ไม่ตาย” ทันทีที่ร่างบางวิ่งฝ่าสายฝนเพื่อหนีร่างสูงผมแดงนัยน์ตาสองสีออกไป ร่างสูงก็ถึงกับขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนที่ปีกสีดำขนาดใหญ่จะปรากฎขึ้นที่แผ่นหลังของร่างสูง กางออกอย่างงดงาม แล้วบินฝ่าสายฝนหายไปกับความมืดมิด....