ไฉน!เลิกแดกมาม่าสักทีผัวมึงเป็นมาเฟียนะ!

#สวัสดีค่ะเเวบมาแปะสปอยน้องไฉซือผู้ใสซื่อ(ชื่อนั้นได้แต่ใดมา) ด้วยการฟีชเจอริ่งกับรีดเดอร์ครั้งแรกงานโฉบไปแนวมาเฟียจีนครั้งแรกแค่ชื่อเรื่องก็โหดแล้วฝากติดตามด้วยนะคะวันอาทิตย์หน้าจ้า

♡♡♡

กร่อบ! กร่อบ! กร่อบ!

อร่อย~ นี่คือขนมอะไรเหรอเตี่ยมันๆอร่อยดี

ม๊า! อาไฉกินมาม่าดิบหมดเเล้วไม่ต้องต้มน้ำแล้ว

อาไฉ! นั่นมันอาหารเย็นนะเว้ย!

สวัสดีเราชื่อ ไฉซือ  แซ่หวัง เป็นลูกชายคนเดียวของพ่อไก่กับแม่กบ แซ่หวังเป็นคนไทยเชื้อสายจีนแต้จิ๋วมาตั้งรกรากกันที่สำเพ็งเรียนอยู่ม.หกโรงเรียนสวนมะลิใกล้จะจบการศึกษาแล้วอายุ18ปีน้ำหนัก55สูง170หน้าเราคืออาตี๋100%

ที่บ้านทำอาชีพขายกิ๊ฟช็อปเครื่องประดับสารพัดของกุ๊กกิ๊กรวมกันเป็นพาวเวอร์พับเกิร์ลอยู่ในสำเพ็ง  ฐานะที่บ้านไม่ค่อยรวยหรอกขายของไม่ค่อยได้แม่ค้าออนไลน์เยอะมากเศรษกิจไม่ดีพ่อก็แก่แล้ว  แม่เฝ้าร้านคนเดียวเราเรียนไม่เก่งช่วยคิดเงินทำบัญชีทีไรบรรลัยขาดทุนย่อยยับทุกทีการเรียนกากถึงกากที่สุดทำไมสมองช้าขนาดนี้ก็ไม่รู้

"อาไฉมากินข้าว~"

"ไฉเล่นเกมส์อยู่กินมาม่าไปแล้วป๊ากับม๊ากินกันเลย"

///

ไฉซือแอบกินอะไรออกมาแก้สมการข้อนี้ซิ้

ผมคิดไม่ออกครับครู

เหลือแค่เธอคนเดียวแล้วอาไฉถ้าเธอไม่พยายามก็ไม่จบม.หกนะเเล้วเธอจะสอบเข้าที่ไหนได้

///

ไอ้ไฉจบหกแล้วมึงจะไปต่อไหนวะ

ต่อไหนล่ะกูยังแก้ศูนย์แก้ร.ไม่หมดเลยม๊ากูจะให้ไปเรียนต่อที่จีนว่ะไปช่วยดูอาม่าด้วยท่านแก่แล้ว

กูว่ามึงน่าจะเลิกแดกมาม่าแทนข้าวได้แล้วนะกูไม่เห็นมึงกินขนมอะไรแดกเยอะมันไม่ดีต่อสุขภาพนะเว้ย

ก็กูชอบนี่หว่า

เห้อ

///

อนาคตช่างมืดมนอะไรเช่นนี้

เรียนก็ไม่ดี กีฬาไม่ได้ ทำไงดีหนอ

จะจบม.หก วันสองวันอยู่แล้ว ยังติดร.

ไฉซือตัวน้อยนี้หนอ จะเอาตังไหนมา ซื้อมาม่า..วะ?

เคยชอบอะไรมากๆไหม?

เกิดเป็นคนมันก็ต้องมีบ้างแหละที่ตกหลุมรักอะไรบางอย่างมากๆจนแทบจะกลืนกิน...

กร๊วมมม! กร๊อบบบบ! แกร่บบบบ!

ไอเลิฟมาม่า เชื่อไหมว่าเราสะสมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่คนไทยเรียกว่ามาม่าทุกชนิดไว้ในห้องเราเลยนะยกเว้นซองละเกินห้าสิบบาทไม่มีตังซื้อ บ้านจน ก็ไม่รู้ทำไมจะต้องเครซี่มันขนาดนั้นกะอีแค่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหน้าตาบ้านๆง่ายๆกรอบๆมันๆมีเครื่องปรุงซองเล็กๆที่ใช้นิ้วจกแล้วติดน้ำลาย น้ำลายติดพริกมันแผล่บแล้วก็ใช้ปากรูดนิ้วทั้งห้าแล้วก็เช็ดชายเสื้อ

อร่อยสะอาดถูกหลักอนามัย ฮี่ ๆ ๆ~

"อาไฉลื้อจบมอหกมาได้ยังไงไม่รู้จักที่รับใบประกาศนียบัตรเนี่ยหา?"

"โถ่~ม๊าไฉจะไปรู้ได้ไงอ่ะหนูยังไม่เคยจบมอหกนะ"

"เอออั้วรู้ว่าลื้อไม่รู้ห่าอะไรเลยนอกจากยี่ห้อมาม่าลื้อควรจะไปเรียนต่อมหาลัยวิจัยทำมาม่านะอาไฉ"

"ที่จีนมีคณะนี้ด้วยเหรอม๊า?"

"กูประชด!"

วันนี้เป็นวันเรียนจบมัธยมศึกษาปีที่หกของผมและเพื่อนๆเรามาฉลองเรียนจบกันที่ร้านเหล้าปั่นริมฟุตบาทแถวแถวสะพานพุทธใกล้บ้านดีความจริงแล้วผมอยู่ที่ไทยก็ได้ทำงานแถวสะพานพุทธนี่แหละระดับมันสมองแบบผมเรียนต่อไปก็เท่านั้นไม่ฉลาดขึ้นมาหรอกไม่ชอบเรียนด้วยไม่มีความฝันอะไรเป็นพิเศษอยากนั่งโง่ๆแถวแม่น้ำเจ้าพระยาเดินเล่นแถวพาหุรัดสำเพ็งกินเหล้ากับเพื่อนมีกับแกล้มเป็นมาม่าใช้ชีวิตไปวันวันไม่อยากไปเรียนแข่งกับคนจีนที่นู่นเลยเซ็งอยู่เข็นผักผลไม้ที่ปากคลองตลาดก็ได้มั้งไม่รู้ม๊าจะให้ไปเรียนต่อทำไมให้เปลือง

"อาไฉมึงเลิกกินมาม่าเป็นกับแกล้มสักทีมือมันชิบหายตั้งแต่เข้ามาเรียนยันเรียนจบมึงแดกเป็นอย่างเดียวหรือไง?"

ไอ้โก๋มันบ่นทุกวันทำตัวเหมือนเตี่ยคนที่สองแต่พอฝากซื้อทีไรมันซื้อก็ซื้อมาให้ทุกที  ไม่ซื้อมาให้ก็ไม่คุยด้วยนะบอกเลยเป็นโรคหยิ่งฉับพลัน

"มึงไม่เคยมีความรักซินะไอ้โก๋หลังวัง~"

ผมอมนิ้วที่เปื้อนพริกมาม่ารูดเข้ารูดออกจนสะอาดเพื่อจะใช้มือหยิบแก้วเหล้าโดยมีไอ้สองตัวไอ้โก๋กับไอ้เก่งทำท่าขยะแขยงมองมาที่นิ้วเปื้อนน้ำลายยืดออกมาแล้วแม่งก็ไม่ชนแก้วกับกูนี่เพื่อนไงเพื่อนสนิทเองรังเกียจอะไรวะแค่น้ำลาย ขนาดเคยบ้วนน้ำลงแก้วมันยังดื่มต่อได้เลยแค่ตอนนั้นมันไม่รู้อะนะ

"มึงก็ไม่เคยมีค่ะอย่ามาแสล๋นกูไม่ได้บ้าที่จะเอามาม่ามาทำเมียเเบบมึงแน่นอน"

ไอ้โก๋มันพูดจาบูลลี่สุดที่รักของผมอย่างหยาบคายเลยเจอท่ามังกรพ่นน้ำผสมน้ำลายไปทีนึงหันหน้าหลบกันแทบไม่ทัน

...