Toxic Boy

นายเอก : เก่ง  ทวิธ ธรณีไพศาล ผู้ที่เกิดในเมืองกรุงตั้งแต่เกิดเป็นผู้ชายหล่อใสสไตล์เกาหลี  

ปัจจุบันอายุ 30 ทำธุรกิจบริหารอสังหาริมทรัพย์ค้าที่ดิน  ชอบกินของแพงของหายากโดยเฉพาะเนื้อราคาแพงชั้นดี  ไม่ว่าจะเป็นเนื้ออะไรก็ตามแพงแค่ไหนเขาก็จะสรรหาไปกินมัน

แต่มีอย่างหนึ่งที่เก่งเลี่ยงไม่กินเลยคือผัก เขาอาศัยอยู่กับปู่ที่เป็นทหารตระกูลผู้ดีเก่า

พ่อแม่เสียชีวิตจากไข้มาลาเลียตอนไปเที่ยวในป่า  ปู่เป็นคนนิสัยแย่ชอบดูถูกบูลี่คนอื่น

จนเก่งติดนิสัยนี้มา  ไม่ว่าจะหน้าตาดีหล่อสูงขาวรวยขนาดไหนก็ไม่สามารถมีคนรัก

หรือมีความรักได้เลยทั้งที่นายเอกอยากจะมีความรักมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ  

แต่เขาก็ไม่ปรับปรุงนิสัยเสียส่วนนี้ได้เลยเพราะต่อให้ผิดหวังสักกี่ครั้งปู่ก็จะบอกว่าไม่เป็นไร

คนอื่นไม่ดีหลานตัวเองดีที่สุด

พระเอก : มะดี ไพรีโสภา  อายุ28เป็นคนดอยชนเผ่ามูเซอโครงร่างสูงใหญ่ผิวขาวเหลือง

ตามแบบฉบับคนชนเผ่าบนยอดดอยสูง  กำพร้าพ่อแม่เพราะภัยธรรมชาติน้ำป่าไหลหลากอยู่กับปู่ที่มีชีวิตเรียบง่ายใช้ชีวิตบนดอยได้โดยไม่ใช้เงินในการยังชีพเลยติดนิสัยการกินพืชผักผลไม้อาหารที่ได้จากพืชจากป่ายกเว้นเนื้อสัตว์  วันนึงจับพลัดจับผลูมีผู้ใหญ่ใจดีขึ้นไปบริจาคของให้คนบนดอยจึงเจอกับมะดีในวัย10 ขวบด้วยความฉลาดนอบน้อมจึงถูกเสนอชื่อให้ทุนไปเรียนต่างประเทศในรัฐนิวยอร์กสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ประถมจนจบปริญญาโท  ไม่เคยคบใครแบบคนรักเลยเพราะอยากอุทิศชีวิตให้การทำเพื่อชนเผ่าและคนอื่นๆ  มะดีกลับไทยมาพัฒนาพื้นที่บนดอยจนเป็นที่ท่องเที่ยวและฟาร์มสเตย์ที่ติด top 5 ที่เที่ยวเชิงอณุรักษ์ห้ามพลาดในประเทศไทย การไปเรียนรู้ในต่างประเทศทำให้รู้ข้อมูลต่างๆมากขึ้นและตัดสินใจกินมังสวิรัตตลอดชีวิตเพื่อลดการฆ่าสัตว์และลดขยะอาหารลดภาวะโลกร้อนที่มากเกินความพอดีในปัจจุบัน

เพื่อนนายเอก : รา หรือธารา ไบรอัน  หนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกาหน้าคมตาฟ้าตัวสูงเกือบสองเมตรเพื่อนสนิทที่สุดของเก่ง เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่จำความได้เรียนด้วยกันเที่ยวด้วยกันตลอด  ถึงทั้งคู่จะมีเพื่อนเยอะเป็นร้อยแต่คนที่สนิทจนพูดกันได้ทุกเรื่องพึ่งพากันได้มีแค่เขาสองคนเรียกว่าเพื่อนตายที่นิสัยน่ากระทืบตายด้วยกันทั้งคู่ก็ว่าได้เพราะความกวนตีนปากหมาชอบเหยียดคนอื่นของทั้งคู่นั้นมีมากพอๆกัน เรียกเก่งว่าคนเก่งมาตั้งแต่เด็ก คนเก่งที่หมายถึงเก่งแค่ปากนะ

เพื่อนพระเอก : บอม พสุธา พุทโธ เพื่อนชาวไทยตัวเล็กผิวขาวจัดหน้าตี๋เพื่อนของมะดีที่หมู่บ้านอยู่ติดกับชาวชนเผ่ามูเซอตีนเขา  เรียนจบคุรุศาสตร์แต่ไม่ยอมสอบบรรจุครูเพราะชอบรถ  มีอู่ซ่อมรถเล็กๆอยู่ที่บ้านและคอยช่วยพระเอกสอนหนังสือเด็กชนเผ่าพระเอกและรับจ๊อบเป็นไกด์พาคนเที่ยวตามเขาตามดอยในเขตนั้น  นิสัยรั่วๆกวนๆมองโลกแง่ดีเสมอ

……

ประเทศไทยเที่ยงตรง

“ ขออณุญาติค่ะ  คุณเก่งคะคุณกล้าให้โทรมาแจ้งตารางการทำงานวันนี้ค่ะ 

ต้องรบกวนคุณเก่งรับทราบด้วยนะคะ  เพราะคุณกล้าตำหนิน้อยที่โทรหาคุณเก่งไม่ติดตามเวลาที่คุณกล้าแพลนไว้น่ะค่ะ “

เลขาสาวใหญ่แต่ตัวเล็กเอ่ยบอกเจ้านายที่อยู่ปลายสายอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เหมือนอย่างทุกทีก็เจ้าของบริษัทปากหมาซะยิ่งกว่าอะไรและไม่เคยละเว้นใครด้วยโดยเฉพาะลูกน้องฐานต่ำกว่าอย่างเธอ

“ ว่ามา ! จะพูดยาวๆทำไมคุณก็รู้ว่าผมตื่นเวลาไหนก็แค่หาเหตุผลไปพูดกับคุณปู่มันยากตรงไหน ทำไมเรื่องง่ายๆก็คิดไม่ได้สมองไปไหนหมดแล้วคุณเลขา  !! “

“ ขอประทานอภัยค่ะ… ตอนบ่ายสองต้องไปพบนายหน้าค้าที่ที่แม่สอดค่ะท่านลงมาที่กรุงเทพเพื่อยื่นข้อเสนอการขายที่แปลงนึงให้คุณเก่งพิจารณาและท่านเป็นคนรู้จักกับคุณกล้าค่ะไม่สามารถเลื่อนนัดได้ “

“ จะอะไรก็ช่างเปลี่ยนที่นัดหมายให้ผมด้วย ผมจะกินเนื้อที่   Sumi  tai yakaniku

ทองหล่อ 13 จองแบบบุฟเฟต์อิมพีเรียลวากิว 6,500 นะผมหิว  ! “

“ ได้ค่ะ แล้วชุดสูทที่ใส่พบลูกค้าคุณเก่งอยากได้แบรนด์ไหนสีไหนหรือจะให้ทางน้อยจัดเข้าไปให้ค่ะ “

“ คุณเลือกเหรอ ? คุณเคยเลือกอะไรถูกใจผมบ้างไหมคุณเลขา เทสคุณมันไม่เคยพัฒนาอะไรเลย

ยังกล้ามาถามว่าจะเลือกอะไรให้ผมเหรอ หึ่ ! เอาชุดสูทของอามานี่สีเทามา เชิ้ตขาว ภายในหนึ่งชั่วโมงผมอาบน้ำเสร็จต้องถึงนะคุณเลขา… ตู้ดดดดด “

หญิงสาววัยกลางคนที่โดนดูถูกแถมยังถูกวางสายใส่อย่างไร้มารยาทได้แต่ทำหน้าเจื่อนเหมือนทุกทีก็คุณเค้าน่ะปากเสียจะตาย ปากเสียสุดๆ แม้แต่ผู้หญิงก็ไม่เว้น

“ เห้อ~มารยาททรามสุดๆเลยเจ้านายกู เป็นปอปรึไงกินแต่เนื้อ “

“ แกโดนอีกแล้วเหรอน้อย ? ชั้นละสงสารแกจริงๆนี่ถ้างานมันหาได้ง่ายๆนะชั้นจะชวนแกลาออกจากบริษัทนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย  ชั้นไม่เคยเจอคนรวยนิสัยแย่เท่าสองปู่หลานคู่นี้เลยจริงๆ  toxic สุดๆ เป็นมลพิษของสังคมของจริง “

“ ทำไงได้วะพวกเรามันจนนี่นาอย่างน้อยเรื่องเดียวที่เขาดีคงมีแค่เรื่องเงินที่ค่อนข้างสูงกว่าหลายบริษัทในยุคนี้ละมั้ง “

“ เออ~ช่างแม่งเหอะเย็นนี้เราไปช้อปปิ้งคลายเครียดกันรู้สึกถูกดูดพลังชีวิตทุกครั้งที่เข้าบริษัทเลยอ้ะ “

“ เดี๋ยวตังไม่พอใช้หรอก คุณเก่งชอบมาเหน็บแนมพวกเราว่าจนไม่เจียมเวลาที่เรามีเงินไม่พอใช้ถึงสิ้นเดือน “

“ ช่างสิ่ก็ถ้าไม่จนแล้วจะมาทำงานกับคนงี่เง่าแบบเขาทำไม เธอเลิกพูดถึงเจ้านายก่อนชั้นปวดหัวทุกครั้งที่ได้ยินชื่อเลยเถอะ  “

“ เออ เออ ตอนเย็นไปหาเดินเล่นในห้างกันก็ได้ “

“ เยสสส “

บรรยากาศปกติธรรมดาในทุกวันของพนักงานในบริษัทบริหารสินทรัพย์และพัฒนาที่ดิน

ในเครือ เก่งกล้าพร็อพเพอร์ตี้  คือความเหน็ดเหนื่อยหนักหนาของพนักงานหญิงกลุ่มหนึ่ง

ที่ทำงานเกินหน้าที่ในทุกๆวัน

การที่เจ้าของบริษัทเลือกพนักงานเป็นผู้หญิงล้วนก็เพราะคิดว่าผู้หญิงควบคุมง่าย กดขี่ง่าย

ใช้ทำอะไรก็ง่ายกว่าผู้ชายที่ชอบแข็งข้อ ตอนคนปู่บริหารว่าหนักแล้วมาเจอคนหลานที่รับช่วงต่อกิจการ

ที่มีดีแค่หล่อใสอย่างเดียวแต่ถูกสปอยจนนิสัยแย่สุดๆ  สารพัดความทราม ความไม่ให้เกียรติ์คน

ความบูลี่ ความเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของโลก ก็เจ้าของบริษัทชื่อเก่งเนี่ยแหละ

ผมชื่อเก่ง ทวิธ ธรณีไพศาล ทายาทเพียงคนเดียวของคุณปู่กล้า ทวัธ ธรณีไพศาล เจ้าของธุรกิจ

ในเครือเก่งกล้าพร็อพเพอตี้ที่มีบริษัท 10 แห่งทั่วประเทศตามหัวเมืองของทั้งสี่ภาคของไทย

เกิดมาพร้อมความสมบูรณ์ของวัตถุและหน้าตาทางสังคมมีความมั่งคั่งระดับต้นๆของคนไทย

แต่ที่ขาดคงเป็นความรักและพ่อแม่ที่เสียไปเมื่อ20ปีที่แล้ว  ด้วยความที่ท่านทั้งสองชอบตั้งแคมป์เที่ยวป่ากินอะไรง่ายๆ  จนไปติดเชื้อมาลาเลียเสียชีวิตทั้งคู่ยิ่งทำให้ผมเกลียดป่าเกลียดธรรมชาติมาจนถึงปัจจุบัน

ปู่บอกว่าพยาธิมันเยอะมันไม่สะอาดและพืชผักมันก็ขม เลี่ยน ฝาด  ไม่กลมกล่อมเหมือนรสชาติของเนื้อชั้นดีที่ถูกเชฟชื่อดังรังสรรค์ให้ทานสักนิด  ไม่รู้ว่าพ่อแม่ชอบอะไรแบบนั้นเข้าไปได้ยังไง

ปู่ผมมักจะเอาผมมาขลุกอยู่กับท่านตั้งแต่เด็กไม่ค่อยให้ไปเที่ยวแบบที่พ่อแม่ชอบไปแต่จะพาไปต่างประเทศตามแลนด์มาคหรูหรา ตามแบบฉบับรสนิยมไฮคลาสของท่าน  ซึ่งผมชอบมากกว่าอยู่แล้ว

เกลียดการใช้ชีวิตกลางดินกินกลางทรายสุดๆ ตั้งเต๊นนอนนี่ไม่เอาเลย  ขยะแขยงดินที่มีแต่ซากอะไรก็ไม่รู้ ทั้งเปื้อน ทั้งเหม็นคาว

ที่ว่าขาดความรักอีกอย่างคือผมอายุ30แล้วยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนได้แม้แต่คนเดียว   ตั้งแต่สมัยเรียนมาจนถึงปัจจุบันทั้งที่มีคนเข้าหาไม่ขาด  แต่แค่คุยกันนัดกินข้าวไปเที่ยวกันไม่กี่ครั้งทุกคนก็ถอยออกห่างผมกันหมด

ผมไม่เคยแคร์อยู่แล้ว  ไม่เคยต้องจีบใครก่อน  ไม่เคยรั้งใครให้อยู่ด้วย  ยิ่งพวกสาวๆสวยๆเน็ตไอดอลพริตตี้ที่เข้ามาแล้วให้ผมเลี้ยงของแพง  ซื้อของแพง  อยากไปเที่ยวต่างประเทศ เช็คอินในที่หรูๆ

ผมรู้ดีว่าพวกเธอเข้ามาแค่เพียงหวังจะตกถังข้าวสาร  คนรวยไม่ได้โง่เรื่องพวกนี้ไง ต่อให้สวยน่ารักขนาดไหนถ้าพวกเธอมาทำนองนี้ก็มักจะถูกคำพูดตรงไปตรงมาของผมที่ถามตรงๆว่า

”เธอขายตัวเหรอ ? ค่าตัวเธอแพงไปนะถ้าแลกกับสิ่งที่เธอพูดขอมา “

“ เธอก็ทำงานนะถ้าอยากได้ทำไมไม่ซื้อเอง  มาบ่นว่าอยากได้ต่อหน้าผู้ชายที่พึ่งคุยกันไม่กี่วัน…

มันดูน่าไม่อายเกินไปมั้ย ? เธอโตมายังไงเหรอ ? “

“ เธอนอนกับเพื่อนนักธุรกิจของชั้นรึเปล่าหน้าเธอเหมือนหล่อนเลย ชั้นไม่เอาของเหลือของเพื่อนนะ “

และอีกมากมายที่ผู้หญิงบางคนก็ทนไม่ไหวสาดน้ำใส่หน้าผม  แต่เชื่อมั้ยว่าคนที่ทำแบบนั้นกับผม

เธอไม่เคยถูกปล่อยให้กลับง่ายๆ  จนกว่าจะจ่ายค่าเสียหายของเสื้อผ้าผมเสร็จก่อน

บ่อยครั้งที่เดตแล้วไปจบที่สถานีตำรวจผมไม่มีปัญหาอะไรนะปู่ผมเป็นทหารเก่าท่านควบคุมได้ช่วงนึงที่เดตบ่อยๆ ปู่ถามเรื่องแต่งงานเพราะอยากมีหลานมาสืบทอดธุรกิจถึงขั้นหมั้นหมายมาหลายหนกับการจับคลุมถุงชน  แต่ไม่มีใครทนได้สักคนต้องถอนหมั้นไปโดยที่ไม่ได้อะไรไปสักบาท  เพราะปู่ทำสัญญารัดกุมกับพ่อแม่ของเจ้าหล่อนทั้งหลายแหล่หมดทุกคนถ้าเกิดจากการที่ฝ่ายหญิงขอถอนหมั้นจะไม่มีการจ่ายค่าเสียหายหรือชดเชยใดๆ แถมยังต้องจ่ายค่าเสียเวลาให้ฝ่ายผมด้วย  ปู่ผมรอบคอบรัดกุมสุดๆ

ตอนนี้ผมเลยเบื่อๆถึงจะอยากมีคนรักที่เข้าใจมีครอบครัวที่สมบูรณ์ก็เหอะที่ทำได้คือฝากน้ำเชื่อไว้กับธนาคารกักเก็บน้ำเชื้อของเอกชนแห่งหนึ่งไว้ทุกๆปีเผื่ออยากมีลูกก็จ้างผู้หญิงอุ้มบุญให้  เพราะอายุก็ปาไปวัยกลางคนแล้วถึงปู่ท่านจะหัวโบราณแต่ท่านก็ตามใจผมนะ  ถ้าไม่มีคนที่ดีพอมาเป็นคู่ชีวิตของหลานรัก  ท่านก็ไม่อยากให้มี  เราเจอแต่ผู้หญิงที่ไม่คู่ควรให้มาเกี่ยวดองกับวงศ์ตระกูลเลยสักคน

      ปู่มักจะพูดทุกครั้งหลังการเดตของหลานชายไม่มีข่าวดีให้ได้ยินแต่ผมก็ตั้งใจจะมีหลานที่สมบูรณ์แบบ

      ให้ท่านในสักวันเช่นกัน            

หลังจากทำธุระส่วนตัวแต่งองค์ทรงเครื่องเรียบร้อยประทานบริษัทปากเก่งขับเบนซ์มาจอดที่ร้านอาหารหรูย่านทองหล่อตามนัดที่เลขาขี้กลัวแจ้งเปลี่ยนร้านกับผู้มาติดต่อไว้แต่ถึงกระนั้นคนอายุน้อยกว่าก็มาสายเกือบครึ่งชั่วโมงทำเอาคนรอเหนื่อยที่จะรอแต่ก็ต้องทนเพราะมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง

“ สวัสดีครับคุณสมบูรณ์ ~ที่นี่กรุงเทพฯการเดินทางสะดวกสบายคุณคงไม่ว่าอะไรนะครับที่ผมขอเปลี่ยนสถานที่การพูดคุยเรื่องข้อตกลงของเรา “

“ ครับเอาที่คุณสะดวกเถอะเรา… “

“ แปปนะครับผมขอทานอาหารก่อนผมหิว …

คุณก็ทานด้วยกันสิครับ ผมเลี้ยงเองไม่ต้องกังวลเรื่องค่าอาหารนะผมรวย “

“ …ครับ “

“ นี่คุณขึ้นเครื่องมารึเปล่า ?รีบกลับรึปล่าครับ ? “

“ เปล่าครับผมขับรถมาพอดีต้องแวะดูที่ดินมาเรื่อยๆน่ะครับ “

“ อ้อ~ดีครับผมจะได้ไม่ต้องเหนื่อย “

“ ว่าแต่ทำไมถึงเอาที่ตรงตีนเขาทางขึ้นดอยมูเซอมาเสนอบริษัทเราล่ะครับ ไม่ใช่ว่ามีปัญหากับทางนั้นแล้วมาให้ปู่ผมรับหน้าเพื่อเบิกทางไปเอาที่ด้านบนที่สวยกว่านา…ปู่ผมไม่ยอมหรอกคุณก็รู้ใช่มั้ย ? หื้ม ~ “

“ …ครับผมทราบดีว่าท่านคิดถึงเรื่องผลประโยชน์มาเป็นอันดับแรกเสมอ

ผมไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นหรอกครับแค่ตอนนี้ดอยมูเซอร์ด้านบนมีการพัฒนาแบบก้าวกระโดด

เพราะมีเด็กชาวเผ่าคนหน่งที่เคยได้ทุนเรียนต่างประเทศกลับมาพัฒนาพื้นที่ข้างบนจนสวยสดงดงาม

มีชื่อเสียงติดท็อป5ของประเทศ  พื้นที่ละแวกนั้นจึงราคาขึ้นสูงตามไปด้วยถ้าตรงนั้นมีบ้านจัดสรรหรูหรา

สักที่ผมว่าที่ดินตรงนั้นก็จะยิ่งได้รับความนิยม  แล้วรอบๆก็จะยิ่งแพงตามไปด้วยแน่ๆเลยครับ

ถ้าตอนนี้คุณกว้านซื้อที่ตรงนั้นไว้แล้วทำบ้านจัดสรรขายให้ชาวจีน  พวกนายทุนที่อยากจะซื้อบ้านในไทย

ไว้เก็งกำไรตามที่กฎหมายใหม่ออกมาคุณว่ามันจะดีแค่ไหนครับ  ? “

“ ว้าว~ ดูเป็นคำพูดที่ฉลาดกว่าคนกรุงเทพฯ อีกนะเนี่ยไม่น่าเชื่อว่าคนบ้านนอกจะคิดอะไรอย่างนี้ได้

เพราะกินเนื้อราคาแพงนี่เข้าไปแน่เลย555  โอเคผมรับพิจารณาแต่…ผมจะเข้าไปดูที่ดินด้วยตัวเอง

ถึงผมจะไม่ชอบป่าชอบเขาแต่ผมก็ต้องไปละนะ  ไม่อยากให้คนบ้านนอกมาจกตามันดูเสียศักดิ์ศรี

ถ้าถูกหลอกนี่ทุเรศชะมัด ฮ่า ฮ่า ฮ่า “

เก่งผู้ชายวัยกลางคนตัวสูงขาว นิ้วเรียวยาวโครงหน้าเรียวรูปไข่ จมูกโด่งมน ปากบางเฉียบสีส้มอมชมพู

อย่างคนสุขภาพดีดวงตาสีเทาเข้มที่แข็งกร้าว แต่แค่ได้กินของโปรดอย่างเนื้อวากิวเกรดเอ5ของชอบตัวเองก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันตา  แม้ว่าคำพูดท่าทางที่แสนจะเหยียดหยามคนตรงหน้าที่อาวุโสกว่าและเป็นคู่ค้าคนรู้จักของปู่ก็ไม่มีทีท่านอบน้อมหรือระมัดระวังคำพูดใดๆจากปากคนๆนี้ แซะได้แซะเหยียดได้เหยียดเป็นคนที่ชอบข่มใครๆให้ดูต่ำกว่าตัวเองเพื่อความพึงพอใจของตัวเองจนคนรอบข้างไม่อยากเสวนาด้วยถึงแบบนั้นเจ้าตัวก็ยังมั่นหน้าโนสนโนแคร์ชาวโลกยังคงทำตัวเป็นมลพิษได้ทุกที่ทุกเวลา

เย็นวันหนึ่งหลังจากนั่งเคลียเอกสารที่ทำงานเสร็จก็หันไปเห็นโฆษณาบ้านสวยๆตามชนบทจึงมานั่งนึกถึงโครงการที่กำลังคิดจะสร้างที่ต่างจังหวัดอย่างที่ดินแถวแม่สอดที่ราคาพุ่งพรวดพอ ๆ กับเชียงใหม่ เป็นที่ ๆ พ่อแม่เคยไปเที่ยวและเอ่ยปากว่าตกหลมรักในความหลายขนบธรรมเนียมของที่นั่น

“ ไอ้ราอยู่ไหน ? “

      เสียงเหวี่ยงแหลมๆกรอกไปตามสายหลังจากเพื่อนสนิทรับสายเสียงงัวเงีย

“ กูนอนอยู่ครับคนเก่งมึงแหกตาดูบ้างนี่เวลานอนกูไง “

เสียงอีกฝ่ายที่ปกติก็แหบอยู่แล้วแต่เวลานอนพึ่งตื่นนั้นแหบมากกว่าจนคล้ายกันกับเป็ดตอบกลับมา

“ กูต้องไปดูที่ที่บ้านนอกสักพักมาดื่มฉลองกับกูเดี๋ยวนี้ “

“ มึงเป็นเมียกูเหรอครับคนเก่ง กล้ามาสั่งคนอย่างธารานี่มึงแน่นักเหรอหื้ม ~ถ้าเมาแล้วโดนกูอัดตูดอย่ามาร้องไห้นะจ๊ะคนดี “

“ มึงเคยแดกเหล้าชนะกูไม๊รา  อย่ามาลีลา ลุก !! ถ้ากูไม่อยู่ใครจะไปเที่ยวกับมึงตอบ!! “

“ เห้อ~ เบื่อความเสน่ห์แรงของตัวเองจริงๆขนาดคุณเก่งเจ้าของบริษัทใหญ่ยังต้องร้องขอเจอหน้า  กูนี่มันหล่อขนาดนี้ไปเพื่ออะไรวะ ~ “

“ พ่องตาย! ตู้ดดดดดด “

……

“ ปู่หนูจะไปดูที่ดินที่ดอยมูเซอแล้วนะหนูว่างไม่ค่อยมีงานอะไรสำคัญที่กรุงเทพฯ แล้ว

พนักงานพวกนั้นน่าจะทำกันเองได้แหละ  ถ้าทำไม่ได้จะกลับมาด่าให้ลืมทางกลับบ้านเลย

หนูน่าจะไปหลายวัน   นายคนนั้นที่ลงมาคุยกับหนูเขาจองที่พักที่รีสอร์ทที่ดีที่สุดแถวนั้นไว้ให้อาทิตย์นึง

เดี๋ยวหนูไปสำรวจที่ดินก่อนเอาโดรนไปบินดูที่ด้วย  หนูนั่งดูคลิปที่แกถ่ายมาให้แล้วน่าสนใจดี

ลองนั่งๆคุยกับเพื่อนๆมันก็ว่าน่าลงทุนทำเลมันได้ ชาวเผ่าพวกนั้นก็พัฒนาที่ทางให้มันสวยน่าเที่ยวไม่รกเท่าเมื่อก่อนแล้วเราก็แค่ไปแบ่งส่วนมาทำผลประโยชน์ให้บริษัทเรา  สร้างคาเฟ่หรูๆเป็นแลนด์มาค  แล้วค่อยทำบ้านจัดสรรตีนเขาให้คนจีนมาซื้อ แค่คิดก็เห็นเม็ดเงินลอยมาเลย “

บ่ายวันหนึ่งหลานชายคนโปรดทายาทเก่งกล้าพร็อพเพอตี้นั่งจิบน้ำชายามบ่ายกับคุณปู่จอมเข้มงวด

สองคนในสวนแนวฝรั่งเศสร่มรื่นที่สวยงามตามรสนิยมผู้อยู่อย่างสองปู่หลานจอมเรื่องมาก

ข้างบ่อปลาคาฟราคาหลายล้านบาทคุณปู่อายุ 80 ยกชาขึ้นดื่มด้วยท่วงท่าสง่างามตามแบบฉบับนายทหารยศสูงศักดิ์เลิกคิ้วมองหลานชายอายุ 30 แต่หน้าอ่อนวัยราวกับเด็กมหาลัยสูง 175

หน้าขาวใสไร้ริ้วรอย หุ่นลีนเรียวไร้ไขมันไม่ต่างจากนายแบบในปกแม็กกาซีนชื่อดัง  ทั้งที่แค่ใส่ชุดนอนผ้าแพรสีดำสวมสลิปเปอร์นั่งไขว้ห้างเท่านั้น

“ เก่งแกหัดจำชื่อคนที่ต้องประสานงานด้วยบ้างนะเรียกตาคนนั้นยายคนนี้ปู่จะไปรู้ได้ไงว่าใคร “

“ หนูจะพยายามจำแล้วกัน  ไว้หนูจัดการเรื่องดูที่ทางเสร็จปู่ค่อยเดินทางไปดูอีกทีก็ได้ถ้าปู่อยากไป “

“ แกก็รู้ว่าชั้นเชื่อใจแกอยากทำอะไรก็ทำแต่ถ้ามีปัญหาอะไรให้รีบบอกชั้นแต่เนิ่นๆเข้าใจมั้ย ? “

“ ค้าบ หนูไปแล้วนะ “

“ อย่าลืมยาเด็ดขาดอย่าให้ยุงหรือแมลงอะไรกัด อย่ากินอะไรที่ปลูกบนพื้นดินซี้ซั้วนะพยาธิมันเยอะ

ปู่เหลือเก่งคนเดียวแล้วนะทำอะไรให้ระวังที่สุดเข้าใจไหม ? “

“ หนูรู้แล้ว~เก่งรักปู่นะครับ “

การสนทนาที่ดูเหมือนจะน่ารักนี้เป็นของสองปู่หลานจอมงี่เง่าเอาแต่ใจในสายตาคนอื่น  ที่แม้คนปู่จะอายุแปดสิบแล้วแต่ก็ยังแข็งแรงอยู่ยังเดินเหินสะดวกไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆได้สบายกับอีกหนึ่งหลานชายสุดที่รักอายุสามสิบปี  ที่ติดเรียกแทนตัวเองว่าหนูกับปู่มาตั้งแต่จำความได้ด้วยความที่มีกันอยู่สองคน  ทั้งที่กับคนอื่นนั้นกวนตีน ตวาด พูดจาแย่ๆ ใส่แต่กับปู่กลับออดอ้อนพูดจาเสียงสองด้วยการทำตัวเป็นเด็กน้อย

น่ารักเสมอจนปู่ไม่เคยโกรธ ไม่เคยตี ไม่เคยดุด่าเสียงดังสักครั้ง

เขาคือหลานชายคนเดียว หลานชายสุดที่รัก ที่สืบทอดมรดกมหาศาลที่ตั้งใจจะให้ลูก …แต่ตอนนี้ลูกก็ตายหนีตนไปซะก่อน ไม่ใช่ว่าไม่มีญาติพี่น้องแต่กลับมีเยอะจนนับไม่ถ้วนแต่ไม่นับญาติต่างหาก

เพราะเจ้าพวกนั้นมันขี้เกียจดีแต่ขอเงินของาน  อวดรวยทำตัวไร้สาระขัดหูขัดตาไปหมด

ไม่มีใครที่ได้ดั่งใจเท่าหลานรักสุดหล่อของปู่กล้าอีกแล้ว  เลยทำการตัดญาติขาดมิตรกันมาเนิ่นนาน

ไม่ว่าใครจะโผล่มาแสดงตัวยังไง  เจ้าเก่งหลานรักก็รับมือได้หมด  ไล่ตะเพิ้ดอดีตญาติพี่น้องของปู่

ด้วยฝีปากร้ายๆของเขาทำให้ปู่ยิ่งชอบใจใความปากกล้าไม่กลัวใครของหลานชายตัวดี

…

และแล้วเครื่องบินจากสนามบินสุวรรณภูมิก็แลนดิ้งลงจอดที่สนามบินแม่สอดในช่วงบ่ายแก่ๆของวัน

ชายหนุ่มผิวขาวสูงสวมเชิ้ตตัวโคร่งกับกางเกงผ้าปลิวไสวสีครีมยี่ห้อดัง  สวมแว่นกันแดดสีชาไร้กรอบ

นาฬิกาปาเต๊ะเรือนละหลายแสน แม้แต่กับรองเท้าผ้าใบก็เป็นของมียี่ห้อทั้งหมดขับออร่าให้คนกรุงยิ่งดูดี

ท่ามกลางผู้คนผิวสีคล้ำแดดและลมบนที่สูงปลิวไสวในสนามบินที่ไม่ใหญ่มากของเมืองนี้

ทำให้ชายหนุ่มโดดเด่นจนใครๆต่างพากันมองเหลียวหลังคิดว่าดารามาถ่ายรายการ

ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาเสยผมที่ปรกหน้าผากยามที่ลงมาเดินมองหารถที่มารับตัวเอง

ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อลงจากเครื่องแล้วเจอแสงแดดที่แผดเผาแต่กลับมีลมพัดแรงด้วยความเป็นพื้นที่ราบสูง

ทำเอาคนเจ้าสำอางหน้าบึ้งขัดใจเล็กๆ เดินลากกระเป๋าเดินทางไปหาร้านกาแฟเจ้าดังสั่งอเมริกาโน่เย็น

เพื่อดับอาการหัวร้อนของตัวเองไปพรางหยิบโทรศัพท์กดโทรหาคนที่ประสานงานเรื่องที่ดินด้วยอาการเหวี่ยงวีนเล็กๆไปพราง

“ ถึงรึยังผมร้อน ! “

“ อยู่สนามบินนะครับคุณเก่งอยู่ไหนครับ ? “

“ ร้านกาแฟสตาร์บัคมาเร็วๆผมร้อนเหงื่อออกเต็มไปหมดแล้ว แล้วนี่เอารถอะไรมา ?ถ้าขับกระบะมาผมไม่นั่งนะผมบอกไปแล้ว “

“ ครับผมให้หลานชายขับเทสล่าซีรี่ xไปรับพอจะนั่งได้ใช่มั้ย ? “

“ อ้าว ? ทำไมคุณไม่มารับผมด้วยตัวเอง นี่คุณไม่ให้ความสำคัญกับหลานผู้มีพระคุณของคุณเลยเหรอครับ

ผมไม่อยากคุยกับคุณแล้วผมจะกลับกรุงเทพฯ ! “

“ ไม่ใช่อย่างนั้นครับคุณเก่งผมต้องประสานงานกับทางฝั่งนี้ผมยุ่งอยู่ครับผมแจ้งคุณกล้าไปแล้วนะครับ

แต่ผมไม่รู้…”

“ คุณเก่งใช่มั้ยครับ ? “

ในขณะที่กำลังระเบิดอารมณ์ใส่คนปลายสายอยู่ก็มีเด็กหนุ่มเดินลั้ลลาเข้ามาหาหน้าตี๋ตัวขาว

ยิ้มทีรอบตัวสว่างสดใสรูปร่างผอมบางผิวขาวราวกับหลอดไฟสูงพอๆกันกับเขามาทัก

“ ใคร ? “

“ ผมชื่อบอมหลานลุงสมบูรณ์ครับ ลุงให้ผมมารับคุณ “

หนุ่มเมืองกรุงกดตัดสายทั้งที่ยังเหวี่ยงวีนไม่จบโดยไม่บอกไม่กล่าวปลายสายหรือสำนึกผิดอะไร

ที่เหวี่ยงวีนคนอายุมากกว่าโดยไร้เหตุผล  มองคนมาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียดคนต่างจังหวัดเต็มที่แค่มันดูซอร์ฟลงในแว่นกันแดดทรงสวยก็เท่านั้นเอง แต่ถึงจะถูกมองด้วยกิริยามารยาทไม่สมควร

เด็กหนุ่มกลับส่งยิ้มสดใสส่งให้พร้อมกับแนะนำตัวและยื่นมือไปขอกระเป๋าเดินทางคนเมืองกรุงตัวหอมมาถือเอง

หึ่ !

หนุ่มเมืองกรุงทำเสียงขึ้นจมูกเชิดหน้าเดินถือกาแฟตัวปลิวนำอีกฝ่ายไปด้วยอาการหัวเสียเล็กๆ

แต่ด้วยบุคลิกที่โอนอ่อนยิ้มสวยไม่แข็งข้อหรือพูดมากของหนุ่มหน้าตี๋ชาวชนบทเลยทำให้เขายอมที่จะตามอีกคนมาขึ้นรถไม่น่าเชื่อว่าคนบนป่าบนดอยจะขับรถไฟฟ้าราคาเป็นล้านกับเขาด้วย ทีแรกคิดว่าจะเอากระบะเก่าๆมารับเสียอีกถ้าเป็นอย่างที่คิด เขาจะตีตั๋วกลับเลยจริงๆ ถือว่าบอกไปแล้วว่าจะไม่นั่งรถอะไรพวกนั้น

“ คุณเก่งดูดีมากเลยนะครับพึ่งเรียนจบมาจากต่างประเทศหรือเปล่าเนี่ย ? “

“ หึ พูดด้วยคำพูดท่าทางสนิดสนมขนาดนี้อยากจะตีสนิทกับชั้นเหรอ เรามันคนละชั้นกันมั้ยคุณหน้าจืด

แล้วก็ไม่ต้องมาพูดยกยอ ชั้นรู้ว่าตัวเองสูงส่งแค่ไหนต่อให้นายไม่พูดภาพลักษณ์ของชั้นมันก็กระแทกหน้านายขนาดนี้นี่ไง “

“ 555คุณพูดจาตลกดีผมไม่เคยเจอใครแบบคุณเลย “

“ หึ  ไร้สาระ ขำอะไรชั้นไม่ได้ตลกกับนายหรอกนะ “

“ คุณเก่งหิวมั้ยครับ ? ท่าทางคุณหนูแบบนี้ไม่น่าจะกินอะไรพื้นๆได้แน่ๆเลยจริงมั้ย ? “

“ นายดูแสนรู้ดีนี่  ลุงนายไม่ได้บอกนายเหรอว่าชั้นชอบกินเนื้อเกรดพรีเมี่ยมเท่านั้น “

“ ลองเนื้อหมูป่ามั้ยครับ อร่อยน้า? “

“ ถ้ามันเลี้ยงจากฟาร์มปิดและสะอาดพอจะให้ชั้นกิน ชั้นก็กินได้แต่ถ้าเป็นหมูป่าหมูเลี้ยงกับดินชั้นไม่กิน “

“ โอ้ ~ไฮโซสมคำล่ำลือเลย ไม่เป็นไรครับที่นี่แม่สอดมีการนำเข้าเนื้อชั้นดีทุกเกรดครับ

ที่นี่จังหวัดมหาเศรษฐีนะครับคุณเก่งตัดสินใจถูกแล้วแหละครับที่มาลงทุนที่นี่ “

“ ชั้นฉลาดมาตั้งแต่เกิดไงไม่ต้องมาชม “

เด็กหนุ่มที่ขับรถมารับคุณชายตัวหอมแต่ปากคอร้ายกาจอย่างที่ไม่เคยพบเจอได้แต่แอบส่ายหัวเล็กๆ

ให้กับความเย่อหยิ่งเอาแต่ใจของคนกรุงหนาใสเนื้อหอมคนนี้  ตอนแรกที่มองไกลๆโดยที่ยังไม่ได้พูดกัน

ยอมรับว่าคนๆนี้ดูดีมีออร่า  ไม่ว่าจะเป็นหน้าตารูปร่าง  ผิวพรรณ  กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ลอยมาเตะจมูก

ไม่ต่างจากการโดนน้ำมันพรายในหนังไสยศาสตร์ของไทยยังไงอย่างงั้น

แต่พอลองได้คุยกันแค่คำแรกสายตาท่าทางการมองคนตั้งแต่หัวจรดเท้านี่มันตัวร้ายในละครชัดๆ

ร้ายแบบตัวแม่ทั้งที่ไม่ใช่คำหยาบคายมากมาย  แต่คำพูดจิกกัดกดขี่คนอื่นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนี่…

กลบความน่ารักไปหมดเลยน่าเสียดายความหน้าตาดีนี่ซะจริง  ถ้าพูดกับคนหัวร้อนอาจจะโดนตบ

เลือดกลบปากได้เลยนะเนี่ย  แต่ก็น่ารักดีไม่เหมือนใครดี  น่ารักแบบแปลกๆ

…

รถไฟฟ้าสัญชาตินอกสีดำสนิทขับมาจอดหน้ารีสอร์ทห้าดาว

ขับขึ้นมาทางเดียวกับทางไปหมู่บ้านชาวเขาดอยมูเซอติดหน้าผาวิว180องศา

มองเห็นภูเขารายล้อมหน้าผาสูงชันเขียวชะอุ่ม  ลมเย็นๆ  กลิ่นชื้นของป่า  ลอยมาเตะจมูกทันที

ที่เปิดประตูรถออกมา  ถ้าคนปกติคงชอบที่จะเสพบรรยากาศกลิ่นออกซิเจนธรรมชาติให้เต็มปอด

แต่ไม่ใช่กับตัวพ่อจอมเรื่องมากปากเป็นพิษอย่างคุณชายเก่งที่มีอคติกับป่าและธรรมชาติขั้นสุด

“ ที่นี่รีสอร์ทหรูที่สุดในย่านนี้แล้วเหรอ ? ก็ยังดูกระจอกอยู่ดี …ไม่ชอบกลิ่นชื้นของป่าเลยจริงๆหลอนหยั่งกับบรรยากาศในหนังฆ่าตกรรมที่ฝรั่งเลย  เห้อ ~นี่ชั้นต้องพักที่นี่ตั้งเจ็ดวันเลยเหรอ แค่เห็นข้างนอกก็ไม่อยากเดินออกมาแล้วอ้ะ “

พอลงจากรถได้ปากร้ายๆนั่นก็พ่นพิษไปตามทาง  เป็นการบ่นที่คงความเสมอต้นเสมอปลาย

ระดับเสียงที่ดังฟังชัดไม่เกรงใจใครนี่แหละคุณชายเก่งของแท้

“ อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจซิครับลองเข้าไปดูข้างในก่อนเนาะ  ห้องคุณเก่งติดวิวหน้าผาเลยนะครับตอนเช้าๆ

มีหมอกฟูฟ่องหยั่งกับอยู่บนสวรรค์สายๆพระอาทิตย์ขึ้นดวงใหญ่มองชัดสวยมากเลยครับ “

ขนาดเจ้าถิ่นอย่างบอมที่พามาพรีเซ้นความงดงามของธรรมชาติดีๆวิวสวยๆที่คนเมืองไม่สามารถมาเห็นได้บ่อยๆ ให้เก่งฟังเขายังเบะปากแล้วเบะปากอีกราวกับประท้วงว่ามันสวยยังไงท้องฟ้ากว้างๆ ดวงอาทิตย์ร้อนๆ  ป่าทึบที่หน้าตาเหมือนกันหมดไม่เห็นมันจะดีอะไรขนาดนั้นพูดจาซะเว่อวัง

“ รีบนำเข้าไปเลยเดี๋ยวแมลงมันกัดชั้นเกลียดแมลง “

คนตัวหอมบ่นขึ้นมาอีกระลอก  รีบเดินนำหน้าเจ้าถิ่นอย่างบอมเข้าไปที่เคาเตอร์จุดเช็คอินเข้ารีสอร์ท

รับคีย์การ์ดเสร็จก็รีบเดินจ้ำอ้าวไม่รอไกด์จำเป็นอย่างบอมที่มัวแต่ประสานกับฝ่ายรีสอร์ทให้

จัดการเสียบคีย์การ์ดเปิดประตูแล้วรีบกระแทกปิดประตูเสียงดังปัง  สนั่นไปถึงห้องพักอื่นอย่างไม่เกรงใจใคร

บอมถือกระเป๋าเดินตามมาให้ต้องลำบากเคาะประตูเรียกอีกคนโดนวีนใส่ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด

พลางคิดในใจว่าคนรักของคนคนนี้จะทนพฤติกรรมแย่แสนแย่แบบนี้ไหวได้ยังไง  แค่อยู่ด้วยกันชั่วโมงสองชั่วโมงยังทำคนโลกสวยอย่างเขาเส้นประสาทเต้นตุบๆปวดหัวแล้วปวดหัวอีก  ถึงว่าทำไมลุงโบ้ยมาให้ตน

เพราะเคยไปเจอพฤติกรรมอะไรแบบนี้มาแล้วสินะ  แล้วตลอดเวลาที่คุณชายเก่งเขาอยู่ที่นี่ก็ต้องเป็นเขาที่ตามมาดูแลอีกอยากจะแกล้งตายเหมือนตอนเจอหมีจริงๆไม่รู้ว่าจะได้ผลกับคนแบบคุณชายจอมเรื่องมากตรงนี้ไหม เห้อ~