|
Beginning of the Tale
ต้นคริสศตวรรษที่ 18… มีประเพณีเรื่องเล่ากล่าวขานปากต่อปากในประเทศแถบตะวันออกเฉียงใต้ของยุโรป จนกลายเป็นความเชื่อที่ฝังรากลึกลงในจิตใจ...ความเชื่อที่สลักด้วยความหวาดกลัว และความงมงาย แวมไพร์... อมนุษย์หรือผีตามความเชื่อของชาวยุโรปในยุคกลาง มีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ทั่วไป มีฟันแหลมคม สูบเลือดมนุษย์เป็นอาหาร และมีชีวิตเป็นอมตะ จะปรากฏตัวเฉพาะเวลากลางคืน ไล่ล่าหาอาหารอันโอชะอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยพร้อมด้วยคมเขี้ยวยาวชุ่มไปด้วยของเหลวสีชาดกลิ่นคาวคละคลุ้ง แต่เพราะวัฒนธรรมอันหลากหลาย ทำให้คุณลักษณะอื่น ๆ ของแวมไพร์แตกต่างกันออกไป บ้างว่าผอมแห้ง และมีเล็บยาว บ้างว่ามีโพรงจมูกเดียว บ้างว่ามีกะโหลกเปล่าแทนหัว หรือไม่ก็มีรสนิยมสวมรองเท้าส้นสูง แม้จะมีเรื่องเล่าออกมารูปแบบใดก็ตาม...ก็ยังไม่เคยมีใครได้พบอมนุษย์ตนนั้นด้วยตาของตน ทุกค่ำคืน พวกเขาจึงได้แต่นอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่ม และสวดภาวนาขออย่าให้มีภัยใดมากล้ำกรายชีวิต เป็นเช่นนี้คืนแล้วคืนเล่า... จนกระทั่งเวลาล่วงเลยหลายร้อยปี วิทยาการทางวิทยาศาสตร์เริ่มเข้ามามีบทบาทต่อชีวิตประจำวันของมนุษย์มากขึ้น การพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ค่อย ๆ ลบล้าง และกลืนกินความเชื่อเรื่องภูตผีปิศาจ จนกระทั่งความเชื่อเหล่านั้นกลายเป็นเพียงตำนาน และนิทานสยองขวัญ เมื่อลองมานั่งนึกถึงสิ่งที่บรรพบุรุษเคยหวาดกลัว และกลัวเกรง มันทำให้รู้สึกว่า...ช่างน่าขันสิ้นดี หากในยุคนี้ยังมีคนหลงงมงาย คงถูกหัวเราะเยาะว่า ‘พวกสมองนิ่มปัญญาอ่อน’ แวมไพร์? ก็แค่สิ่งมีชีวิตที่มีอยู่เพียงในตำนานหลอกเด็กเท่านั้น แต่ใครเล่าจะล่วงรู้ถึงความมืดมิดอนธกาลของกาลเวลา ความลับที่ถูกปิดเงียบมาตลอดหลายร้อยปีภายใต้การปกป้องของพงไพร ความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใต้นภาพร่างพราย และแสงจันทรา เผ่าพันธุ์ที่เป็นอมตะยังคงอยู่... หลบซ่อนอยู่ในจุดบอดของดาวเคราะห์สีฟ้า หลบซ่อนอยู่ในที่ ๆ เป็นต้นกำเนิดแห่งนิทานสยองขวัญ... ยังคงอยู่ตรงนั้นเรื่อยมาโดยไม่มีใครล่วงรู้ แผ่นดินใต้แสงจันทร์ และหลีกหนีแสงทินกร... แวมไพร์ยังคงใช้ชีวิตเฉกเช่นบทเริ่มต้นของนิทาน ณ ที่ตรงนั้น... โรมาเนีย...
TO BE CONTINUED....
จากที่เคยแต่งแต่แฟนฟิคชั่น...นี่เป็นนิยายเรื่องแรกเลยค่ะที่แต่งแบบนี้ แหะๆ - -"
แบบว่าช่วงนี้กำลังเพ้อมากค่ะ พล็อตออกมาเป็นฉากๆ
พยายามหาข้อมูลมาเสริม เพราะอยากจะอิงกับเรื่องราวในโลกจริงค่ะ โดยเฉพาะภาษาที่ใช้ในโรมาเนีย
ซึ่งก็คือ "ภาษาละติน"
อ่านไปอ่านมา น่าสนใจทีเดียวล่ะค่ะ >< อยากลองเอาใส่ในนิยายดูบ้างจัง อิอิ
หวังว่าจะได้เจอกันในตอนหน้านะคะ ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่าน ^^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
| 
กลับไปหน้าหลักของบทความ
แจ้งเนื้อหาในตอนไม่เหมาะสม
] [ 
บันทึกเป็น Favorite ] [ 
PS. + + .What we gain is what we do.++
PS. หวันชั้นเจ็ด
PS. + + .What we gain is what we do.++
PS. + + .What we gain is what we do.++
PS. (´∀｀)♡
PS. + + .What we gain is what we do.++
PS. จิตรใจมนุษย์อยากแท้หยั่งถึง...
PS. + + .What we gain is what we do.++
PS. + + .What we gain is what we do.++
PS. ...BECAUSE TIME DON\\\'T STOP. I WILL KEEP YOU IN TO THE DEEPEST OF MY MEMORY...
PS. \" This world would be a much better place if we all believe that men are brothers under the skin. โลกเราจะดีกว่านี้มาก ถ้าพวกเราทุกคนคิดว่าทุกคนเป็นพี่น้องกัน ภายใต้คุณสมบัติพื้นฐานเดียวกัน \"
PS. Yo! ค่ะ มินนา 555
PS. Hope is the best thing and it never died
PS. ...บางที่คนที่ดูบ้าๆก็ไม่ได้บ้าเหมือนอย่างที่ทุกคนคิด...
PS. ฉันนี้แหละตัวพินาศของแท้!!!!
PS. รัก D18 6927 10069 0027 8059 G27 69F XS BF แค่นั้นละที่อยากบอก
PS. ~..จุดจบของทุกๆสิ่ง จุดเริ่มต้นของสิ่งๆหนึ่ง..~ [[..โลกของเราย่อมมีการผันแปร..]]>>ลันล้าไปวันๆ - -
PS. คยูมินน่ารักที่สุด
PS. รักนักเขียนทุกคน
PS. สนุกกับชีวิต..เต็มที่กับความเป็นจริง
ใช้ภาษาสวยอ่านง่ายมาก