My Cinderella: เพราะนายเป็นซินเดอเรลล่าของฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ: ความสุข กับ นิยายรัก >> happiness and fairytales

ในนิยายรักตามปกติ…

พระเอกจะเป็นผู้ชายชวนฝัน เนื้อหอม เป็นจุดสนใจ นายแสนดีไม่ก็แบดบอยสุดหล่อในฝันของสาวหลายๆคน มักจะเป็นเจ้าชายหรือแวมไพร์ที่มีนัยน์ตาชวนฝันดุจหนังแฟนตาซี มีหัวใจและร่างกายที่สาวๆทุกคนอยากได้มาครอบครอง

ในนิยายรักตามปกติ…

พระเอกจะรวย จะเก่งกีฬา นิสัยดีราวเจ้าชาย หรือไม่ก็รักนางเอกอย่างสุดใจไม่ก็มาพานพบกันในเหตุการณ์ที่ดุจดั่งพรหมลิขิตบันดาลและตกหลุมรักกันช้าๆ อย่างไม่รู้ตัว อาจจะมีบ้างที่ก็กัดกันตั้งแต่แรก แบบยิ่งรักยิ่งเกลียด

ในนิยายรักตามปกติ…

นางเอกจะเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่เป็นจุดสนใจ บางครั้งออกจะน่าเกลียดเสียด้วยซ้ำ บางครั้งจะเป็นคนจนบ้าง ลูกหนี้บ้าง ไม่ใช่ผู้หญิงหรือนางในฝันที่มีกิริยามารยาทเรียบร้อย ปกติจะก๋ากั่น เฮฮา และออกจะบ๊องๆปัญญาอ่อน และต้องการ การปกป้องดูแล

ในนิยายรักตามปกติ…

นางเอกมักแห้วมาโดยตลอด หรือไม่ก็เป็นคาสโนวี่ที่อยากจะล้างแค้นให้เพื่อนสาวด้วยกันไปจีบพระเอกและหักอกทิ้ง สุดท้ายก็ตกหลุมรักเสียเอง อาจจะมีเหตุการณ์จำเป็นที่พระเอกกับนางเอกตั้งอยู่ด้วยกันและรักกันแบบโรแมนติกชวนฝัน

ในนิยายรักตามปกติ…

มักมีนางร้ายนางอิจฉาที่ถ้าไม่เป็นแฟนเก่าพระเอก ก็เป็นรักแรกที่แอบหวังรีเทิร์น เพื่อนร่วมชั้นที่คิดไม่ซื่อ หรือแม่เลี้ยงที่แอบรักลูกตัวเอง นางอิจฉาพวกนี้มักทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้พระเอกมาอยู่ในครอบครองและเขี่ยนางเอกไปไกลๆ

ที่พูดมาทั้งหมดควรจะจริงสักข้อสองข้อเพื่อที่จะเป็นนิยายรักตามปกติที่มีขายตามท้องตลาด นิยายรักตามปกติมักจะเป็นแบบนั้น แต่นี่คือชีวิตจริงแบบไม่อิงนิยายของนางสาว ปาริศา วิธพรผดุงสุข เรื่องต่อไปนี้ของฉันเริ่มทำให้ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่า เรื่องของฉันมันเป็นนิยายรักจริงหรือเปล่า เพราะมันไม่ตรงกับข้อด้านบนแม้แต่ข้อเดียว!
=__=

ณ ที่แห่งนี้ ตอนนี้ ขอแนะนำตัวเสียหน่อยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทหลังจากที่ฟังฉันพล่ามมาแต่ตะกี้…

ฉันจะเล่าเรื่องชีวิตคร่าวๆของ นางสาว ปาริศา ให้ทุกคนฟัง…

ฉันเป็นเหมือนเด็กผู้หญิง ม 5 ทั่วไป…

ตื่นเช้าไปโรงเรียน อยู่กับเพื่อน คุย สอบ เล่นเอ็ม กลับบ้าน ดูทีวี ทำการบ้าน นอน

ฉันเป็นเช่นนั้นและมากกว่านั้น…

ขอยอมรับมาเลยตรงๆแบบหน้าไม่อาย ว่า ฉัน ปารีส ไม่เคยรู้ว่าชีวิตขาดอะไรมาตั้งแต่เล็กจนโต 

พูดแบบไม่อวด แต่ไม่ถล่มตนก็คือ พ่อของฉันเป็นเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ที่กำลังประสบความสำเร็จ 

บ้านของฉันเป็นคฤหาสน์ ฉันเกิดมาบนกองเงินกองทอง อะไรที่อยากได้ ฉันมักได้เพียงแค่เอ่ยปากขอ ฉันเรียนในโรงเรียนนานาชาติแสนไฮโซที่ใครๆก็อยากเรียนกัน =o= 

ฉันเป็นประธานรุ่น และกรรมการนักเรียน เป็นเอสของทีมกีฬาเสก็ตน้ำแข็งที่ได้รางวัลมานักต่อนัก ผลการเรียนดีเด่น ได้รักทุนการศึกษาจากมหาลัยดัง เป็นที่รักของเพื่อนๆ

ชีวิตของฉันฟังดูดีใช่ไหม?

ฉันก็คิดว่า ใช่มันดูดี… แต่บางครั้ง ฉันก็มานั่งคิดกับตัวเอง แบบขำๆว่า…

จะมีอะไรที่ฉันทำได้ไหม เพื่อทำให้ฉันมีความสุข…

แล้วทำไม ฉันถึงรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหาย…

ทำไมฉันถึงรู้สึกไม่มีความสุขล่ะ?

ใครก็ได้ ช่วยตอบฉันที



--------------------------------------------------------------------------------------------

End บทนำ