คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Dark Night- ความมืดเกาะกินใจ [บทที่หนึ่ง]
บทที่หนึ่ง
“หา!!????”
เสียงอุทานอันไม่ค่อยสุภาพของเจ้าหญิงแห่งเดมอสดังขึ้นมาหลังจากฟังคำให้การของเสธ ฝ่ายซ้ายคนสำคัญของป้อมอัศวิน
นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้แทบถลนออกนอกเบ้ามะรอมมะร่อ
อีก5 คน ข้างๆเธอก็มีอาการไม่ต่างกัน ยกเว้นเจ้าชายน้ำแข็งผู้ไม่เคยหลุดมาด
“เกรงว่าจะจริง เฟริน” เจ้าชาย โรเวน ฮาเวิร์ด กระแอม พร้อมมองไปยังสหายทั้งสี่ของตน
เหล่าผู้คุมกฎ….
“ส่วนทางเรา ตัวแทนคือ ฉัน กับลูคัสงานนี้นายคงต้องแยกจากลอเรนซ์จริงๆเสียแล้ว”
แต่ผิดจากที่โรเวนคาด แทนที่ลูคัสจะตีโพยตีพาย กลับพยักหน้าเข้าใจแต่โดยดี
“อือ ฉันเข้าใจ”
“งั้นหวังว่าจะเข้าใจกันทุกคนแล้วใช่มั้ย” โรเวนมองหน้าพวกรุ่นน้องที่สลอนอยู่ตรงหน้าทีละคน
เฟริน คิล คาโล โร มาทิลด้า เรนอน
ซึ่งทุกคนก็พยักหน้า ยกเว้นเฟริน……………..
“พี่ เอาให้เคลียร์ๆ อีกทีได้ป่ะ ที่พี่หมายถึงเนี่ย หมายถึงว่าพวกเราหกคนกับพวกพี่อีกสองคนได้รับเลือกเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเนี่ยนะ?!”
เธออุทานขึ้นอีกรอบอย่างไม่เชื่อ โรเวนยิ้มเย็นๆ และเสริมขึ้น
“ใช่ พวกเราต้องไปอยู่ โรงเรียน บลูอายซ์ ซึ่งเป็นโรงเรียนวิชาชีพ ตลอดปีนี้ ซึ่งหมายความว่า พวกเธอไม่ต้องเรียนปีสามที่นี่ แต่ไปเรียนที่โน่น ทั้งปี” สิ่งที่โรเวนพูดทำให้เฟรินเกือบล้มตึง
“นักเรียนแลกเปลี่ยนนี่หมายถึง?” คาโลเสริมขึ้น โรเวนพยักหน้า
“อือ ที่ฉันให้แองจี้อยู่ที่นี่ กับ โซมาเนีย เพราะว่าจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนนั้นมาอยู่ด้วย ซึ่งมีผู้หญิงสามคน ผู้ชายสามคนเหมือนทางเรา”
คราวนี้ทุกคนก็พยักหน้าคล้ายๆเข้าใจ แต่ก่อนโรเวนจะไล่ หรือเรียกว่าถีบหัวส่งให้ไปเก็บของ เฟรินก็โพล่งขึ้นมาอีก
“พี่ ไอ้โรงเรียนวิชาชีพนี่หมายถึงเรียนอะไรเหรอ”
“เฟรี่ โรงเรียนของเราคือโรงเรียนพระราชา ใช่ไหม” ลูคัสเริ่มอธิบาย
“โรงเรียนวิชาชีพ หมายถึงที่สอนอย่างอีก ที่นั่นมีสอนวิชาพวก พ่อค้า นักฆ่า นักล่า แล้ววิชาอื่นๆยันวิชาหัวขโมย แต่ไม่มีวิชาพวกพระราชา เข้าใจยังเจ้าหนู เฟรี่”
เท่านั้นแหละ ทุกคนสามารถสาบานได้เลยว่าเห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลระริก เมื่อได้ยินคำว่าวิชาหัวขโมย
“เอาล่ะ พวกเธอไปเก็บของกันเถอะไป”
เมื่อกลับมาถึงห้องนั่งเล่นของพวกปีสาม
ครี้ด ก็ตรงเข้ามาหาพวกเขาทั้งหก ด้วยสายตาคำถาม ตามมาด้วยพวกคนอื่นๆ
แต่แทนที่คาโลจะอธิบาย กลับเดินจ้ำอ้าวๆ ขึ้นไปเก็บของทันที คิลยักไหล่ แล้วตามคาโลขึ้นไป ตามด้วยเฟริน
ทิ้งให้ที่เหลือ [โร มาทิลด้า เรนอน] นั่งอธิบายกันจนเบื่อว่าโรเวนเรียกไปทำไม
“คิล นายว่าน่าสนุกมั้ย?” เฟรินเกริ่นขึ้น มือหนึ่งจับข้าวของยัดเข้ากระเป๋า
“แน่สิ หรือว่านายไม่สน”
เฟรินเลิกคิ้วคล้ายประหลาดใจ
“นายคิดเรหอว่าฉันไม่สน มีแต่ไอ้เจ้าน้ำแข็งนี่สิ ไม่ออกความเห็น พวกเราจะได้อยู่ด้วยกันหรือเปล่ายังไม่รู้เลย”
คาโลปรายตามาแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปจัดของๆตนเองต่อเนื่องจากจะเดินทางพรุ่งนี้เช้าแล้ว
“ฉันยังไงก็ได้” หลังจากนั้น กาตะลุมบอนย่อยๆก็เกิดขึ้นในห้องหัวหนาชั้นปีนั่นเอง
เม้นท์ กันด้วยนะคะ
เซอาร์
ความคิดเห็น