THE LAST WAR (Tale of Scroll 16)

ข้าน้อยอดสงสัยมิได้ทันทีที่ถูกห้ามอ่านสิ่งใดก็ตามที่เห็นให้นายท่านฟัง  และยังถูกกำชับไว้ว่าหากท่านหญิงถามจงตอบไปทำนองว่า ข้าน้อยอ่านหนังสือมิออก  ข้าน้อยคิดว่าข้าน้อยคงเป็นผู้เดียวที่ถูกสั่ง  แต่ไม่เลย เพราะอีกมิกี่วันต่อมา ผู้ที่ข้าน้อยรู้จักซึ่งทำหน้าที่อยู่ในครัวใหญ่ก็มาเล่าให้ข้าน้อยฟังว่า ผู้ที่เธอรู้จักในปราสาทขาวแห่งนี้ก็ถูกห้ามเช่นเดียวกับข้าน้อย

วันหนึ่งขณะที่ข้าน้อยกำลังดูแลเหล่าแกะน้อยบนเนินเขียวอยู่นั้น นายท่านเอนโนคีย์ก็เดินมาพร้อมหมวกเหล็กคลุมหัวใบเดิมกับไม้เท้าสีอ่อน เธอทักทายข้าน้อย และเหล่าสัตว์ทั้งหลายอย่างเป็นมิตร  ท่าทีของนายท่านมิผิดแปลกจากเดิมมีเพียงน้ำเสียงเท่านั้นที่ดูจริงจังเกินวัยไปเล็กน้อย

“  โครมม่า เจ้าก็อยู่ข้างกายคอยรับใช้ข้า และเป็นคนที่ข้าไว้ใจมากสุด ข้ามีสิ่งหนึ่งอยากถามเจ้า แต่เจ้าจงห้ามบอกผู้ใดว่าข้าเป็นคนถามเจ้าได้หรือไม่ ”

“ ข้าน้อยยินดี  หากข้าน้อยมีประโยชน์ต่อนายท่าน ” เธอมองนายตนกำลังดึงซองจดหมายออกมาจากสายรัดข้างเอวอย่างระมัดระวัง ก่อนนำแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาพร้อมกล่าวว่า “ เจ้าอ่านให้ข้าฟังได้หรือไม่ ”

เพียงชั่วครู่ ข้าน้อยก็ชะงัก ก่อนพยายามกล่าวด้วยน้ำเสียงปกติมากสุดไปว่า “ ขออภัยอย่างสูงค่ะนายท่าน  ภาษานี้มันยากเกินกว่าข้าน้อยจะเข้าใจมันค่ะ ”

“ มิเป็นไร   เหตุใดเสียงเจ้าถึงสั่นเครือเช่นนี้ ”

“ นายท่านเอนโนคีย์  ท่านมิหนาวบ้างหรือค่ะ ”

“ ไม่เลย ทุ่งแกะนี้อบอุ่นกว่าเบื้องนอกยื่งนัก ”

จากหนังสือบันทึกของโครมม่าสตรีผู้ซึ่งอยู่ในแดนสเคดิโอ้

สามารถติดตามตอนเต็มได้ที่

https://novel.dek-d.com/Seia/profile/writer/?type=novel

ขอบคุณครับ