THE LAST WAR (Tale of Scroll 15)

ตามวัฒนธรรมของตระกูลริเซียนั้นเด็กแรกเกิดจะไว้ผมยาวจนกว่าเด็กผู้นั้นมีอายุครบห้าขวบ หลังจากนั้นเขา หรือ เธอจะเข้าพิธีตัดเปียผมในโบสถ์ขาว    วัฒนธรรมนี้ได้สืบทอดกันมาจนถึงธิดาเฟย์ผู้เป็นบุตรีของกษัตริย์ซินนีฟากับราชินีโลวโลวดิ  หลังจากเส้นผมเรืองรองของวัยน้อยถูกตัดออก เปียผมก็ถูกเก็บเข้าไปในถ้วยทรงสูงโดยมีสักขีพยานมากมายเกินคณานับ  เสียงเนิบนาบเปี่ยมไปด้วยพลังของบาทหลวงนั้นได้กึกก้องโดยทั่วจนทุกคนสัมผัสได้ว่าพิธีเล็กๆตรงนี้มีความสำคัญมิต่างจากพิธียิ่งใหญ่ที่ผ่านมาเลยแม้แต่น้อย พวกเขาจดจ้องธิดาน้อยแสนน่ารักยืนนิ่งราวเป็นกุลสตรีเฉกเช่นมารดาของเธอ  บทสวดที่ร่ายยาวได้ทำให้ผู้คนที่มิได้เตรียมตัวเริ่มอ่อนแรงผ่อนท่าทีองอาจเป็นบางคราว แต่มิใช่ธิดาเฟย์ที่มีความอดทนเหนือวัยเสียมาก ทั้งใบหน้าที่อ่อนน้อมกับท่าทางที่สง่าของเธอยังคงมิเปลี่ยนแปลง  ทุกขั้นตอนในพิธีธิดาน้อยได้แสดงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติมิปั้นแต่งทำให้ทุกคนที่เห็นต่างประทับใจในความบริสุทธิ์ของเธอ และนำมาเล่าจวบจนกาลนี้

ฤดูกาลได้พ้นผ่านไปจนกระทั่งใบไม้สีสดได้ผลิดอกออกใบจากก้านสีเข้มอันมากมาย  บริเวณโบสถ์ขาวอันเงียบสงบได้ปรากฎเหล่านักบวชผู้เคร่งครัดหลายวัยยังคงคอยทำหน้าของตนอย่างสำรวม  แต่แล้วเสียงฝีเท้าหนักก็เกิดขึ้นบนซุ้มทางเดินหินแสนยาว

“ เจ้ามีสิ่งใดถึงรีบร้อนเยื่ยงนี้ ”

“ ขออภัยครับท่านบาทหลวง  ท่านรีบตามข้ามาโดยเร็วเถิด ”

“ มีสิ่งใดหรือ ”

“ ข้ามิสามารถอธิบายได้ โปรดตามข้ามาเถิด ”

ทั้งสองก้าวเท้ายาวขึ้นจนไปถึงภายในโบสถ์อันกว้างใหญ่ไร้ผู้คน เมื่อบาทหลวงได้เปิดถ้วยพิธี เขาก็ประหลาดใจ ก่อนกล่าวถามโดยพลันด้วยใบหน้าที่สงสัยว่า “ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อใด ”

“ รุ่งเช้าของวันนี้ในตอนที่ข้ากำลังทำความสะอาดขอรับ ”

“ เจ้าได้บอกใครอื่นหรือไม่ ”

“ ไม่  ท่านเป็นผู้แรกขอรับ ”

“ เจ้าห้ามบอกผู้ใดเป็นอันขาด เข้าใจไหม ”

“ ขอรับ “ เขามองบาทหลวงปิดฝาถ้วยพิธีอย่างระมัดระวัง  ก่อนนำมันติดตัวไปยังเบื้องนอก

“ ท่านจะไปที่ใดหรือ ”

“ วิหารศักดิ์สิทธิ์ในแดนเหนือ ” เขาปิดประตู ก่อนขึ้นเกวียนจากไปอย่างร้อนรน

จากหนังสือบันทึกของนักบวชในโบสถ์ขาว

สามารถติดตามตอนเต็มได้ที่

https://novel.dek-d.com/Seia/profile/writer/?type=novel

ขอบคุณครับ