THE LAST WAR ( Tale of Scroll 9 )
สงครามจะสิ้นสุดลงเมื่อใด ถ้าตัวละครสำคัญมีเหตุบังเอิญให้เสียความทรงจำในการยุติสงครามครั้งสุดท้าย ทำให้เธอต้องเร่ร่อนและต้องพจญภัยไปกับตัวละครมากมายที่มีความลับเพื่ออะไรบางอย่าง ณ ดินแดนที่เธอไม่รู้จัก
ผู้เข้าชมรวม
195
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
แม้มิใช่เรื่องของข้าพเจ้า แต่ในฐานะมนุษย์ผู้หนึ่งข้าพเจ้ารู้สึกเสียใจอย่างยิ่งยามนึกถึงเรื่องในอดีต มันทำให้ข้าพเจ้าทบทวนตัวเองทุกครั้งว่าชนขาวทำถูกต้องแล้วหรือที่เข้าครอบครองแดนชนเผ่าทั้งหลายเพื่อแลกกับความปลอดภัยของพวกเขา ข้าพเจ้าเคยถามเรื่องนี้กับผู้รอบรู้ และชาวบ้านแถบตะวันออกเฉียงเหนือที่เคยค้าขายกับหลายชนเผ่า สิ่งที่รู้เพิ่มนั้นเห็นจะมีเพียงภาษาบางคำ กับการแต่งตัวตามความเชื่อของเขาเพียงนั้น ด้วยความสนใจใคร่รู้ ข้าพเจ้าจึงเข้าร่ำเรียนภาษาชนเผ่าวินตูลจากผู้หนึ่งที่เคยคลุกคลีกับหลายชนเผ่า ในกาลนั้นข้าพเจ้าปิติมากเมื่อรู้ว่าธิดาเฟย์ในวัยน้อยได้ร่ำเรียนอยู่ด้วย ธิดานั้นถ่อมตนจนบางทีข้าพเจ้ารู้สึกละอายในการแสดงมารยาทต่อผู้อื่นในบางครา เป็นเวลาหลายปีกว่าข้าพเจ้าจะสามารถพูด และฟังภาษาแม่ของชนเผ่าได้ แต่เมื่อเทียบกับธิดาเฟย์แล้ว ข้าพเจ้าเหมือนเต่าพึ่งคลานออกจากไข่ที่กำลังแหงนมองวิหคกระพือปีกไปไกลแล้ว ข้าพเจ้ามีเพียงความชื่นชมต่อธิดาเฟย์เท่านั้น มิมีสิ่งใดแอบแฝง และรู้สึกปลาบปลื้มทุกครั้งที่ท่านอธิบายภาษาที่ซับซ้อนให้กลายเป็นภาษาที่เรียบง่ายในกาลสั้น
หลังจากข้าพเจ้ามีความรู้เทียบเท่าเด็กวัยช่วยเหลือตนเองได้ ข้าพเจ้าก็นั่งเกวียนลากหลายวันกว่าจะถึงแดนที่เรียกว่าเคยเป็นถิ่นอาศัยของชนเผ่าในอดีต เบื้องหน้าข้าพเจ้ามันมิต่างจากชนบทที่กำลังพัฒนาเสียเท่าไหร่ หากข้าพเจ้ามาเร็วกว่านี้สักสองสามปีคงได้เห็นอะไรที่ดั่งเดิม และเข้าถึงจิตวิญาณของพวกเขามากกว่านี้เป็นแน่ แต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว จากนั้นข้าพเจ้าก็เริ่มเข้าไปผูกมิตรกับพวกเขาอยู่หลายฤดู จนวันหนึ่งพอรู้แล้วว่าสิ่งที่ชนขาวอย่างเราเล่าเหตุการณ์ในครั้นนั้นกลับต่างจากชนเผ่าเล่าในครั้นนี้เสียมาก ซึ่งประโยคที่ว่า “ ความเจ็บปวดที่สุด มิใช่การเห็นโลหิตของบรรพบุรุษหลั่งออก แต่เป็นการสูญสิ้นดินแดนบ้านเกิดต่างหาก…” มันทำให้ตัวอักษรที่ข้าพเจ้าบันทึกอยู่มิสวยงามยิ่งนัก สุดท้ายข้าพเจ้าก็คัดลอกมันใหม่ด้วยน้ำหนักที่หนักแน่นดั่งคำกล่าวของชนเผ่าวินตูล ก่อนส่งไปยังหอสมุดในแดนหลวง
หลายปีผ่านไป ข้าพเจ้าก็ได้ข่าวที่สะเทือนใจมิต่างจากครั้นอดีตที่ได้เล่าไปจนข้าพเจ้าต้องออกเดินทางเพื่อไปหาความจริงที่ว่ามงกุฎแห่งพงไพรถือกำเนิดครั้งแรกได้อย่างไร
จากผู้ศึกษาชนเผ่วินตูล และชนเผ่าอื่นๆ
สามารถติดตามตอนเต็มได้ที่
https://novel.dek-d.com/Seia/profile/writer/?type=novel
ขอบคุณครับ
ผลงานอื่นๆ ของ Seia ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Seia
ความคิดเห็น