Love Stories From Me

ลำดับตอนที่ #4 : การรอคอยกับคำว่าสาย

บทที่ 4

"การรอคอยกับคำว่าสาย"

สวัสดีครับ ตอนนี้ผมก็ขึ้นม.2 แล้ว ผมก็ผ่านช่วงเวลาที่เรียกว่าอกหักไปแล้วผมก็ยังกลับมาชอบจุ๋มอีกครั้งเป็นเพราะอะไรไม่รู้เพราะความน่ารักตอนที่ผมยังคุยโทรศัพท์กับจุ๋มครั้งแรกรึป่าว หรือ  นิสัยดีตัวเตี้ยแหละมั้ง(ไม่ได้ด่า =0=) ผมชอบจนบ้าคลั่งถึงขนาดต้องมีรูปใบนึงเก็บไว้ที่กระเป๋าตัง รูปนั้นมันเป็นรูปที่จุ๋มให้ผมตอนวันเกิดติดมากับการ์ดอวยพร ผมหยิบรูปนี้ขึ้นมาดูทุกคืนดูแล้วเอาเก็บไปฝัน มีอยู่คืนหนึ่งผมก็ฝันว่าผมได้แต่งงานกับจุ๋ม(ฝันโคตรเพี้ยน) แต่มันก็ผ่านไปผมเล่นทวิสเป็นเพราะจุ๋มเลยจริงๆเข้าไปดูทุกวันทุกวันทุกวัน จนผ่านมาตอนนี้ผมก็อยู่ม.3ซึ่งผมชอบผู้หญิงคนนี้มา1ปีเลยทีเดียวเป็นคนที่ชอบและอดทนมานานมากเพราะเราแทบไม่ได้คุยกันคุยกันได้แค่ในเฟสโทรศัพท์ก็ไม่ได้โทรหาเหมือนตอนม.1ผมก็ยังรอคอยต่อไปจนถึงวันวันนึงที่ผมอดกลั้นใจตัวเองไม่ไหวในตอนปลายเทอมหนึ่งผมได้บอกชอบจุ๋มไปในทวิสซึ่งคำตอบที่ผมได้มามันทำให้ผมนั้นเจ็บใจมากกับการรอคอยครั้งนี้คือ "เอสมันสายไปรึป่าว" ผมก็น้ำตาไหลไม่หยุดกับคำคำนั้นที่จุ๋มพิมพ์ผมก็ร้องไห้เสียใจกับคำๆนั้นอยู่เกือบเดือนแล้วก็หยุดเพราะตอนผมปิดทวิสไปจุ๋มได้ให้เพื่อนในห้องผมมาปลอบผมแต่อย่างน้อยที่จุ๋มเธอให้เพื่อนมาปลอบก็แปลว่าเธอยังห่วงผมอยู่แต่ก็ไม่เป็นไรผมขอบคุณนะที่ยังคอยเป็นห่วงว่าผมจะทำอะไรบ้าๆอีกไหมแต่ผมไม่ทำหรอกเพราะผมเข้าใจจุ๋มที่ผมทำจุ๋มไว้จุ๋มคงเจ็บใจมากและผมสัญญาว่าจะไม่กลับไปรักจุ๋มอ่ี่กไัม่ว่็ายังไงก็ตาม

"ขอบคุณนะ. . . .จุ๋ม"

" การรอคอยกับความรักบางทีคำตอบของมันอาจจะไม่เป็นที่ต้องการของเรา : Sc "