คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เงามืดที่คืบคลาน
เามืที่ืบลาน
โล่สีทอนาให่ปราึ้นรหน้่ารามทำให้รอาารโมี รามูมือึ้นฟ้าบริรรมาถาป้อัน มืออี้าหันมาทารามที่ำลัหยิบอบาอย่าาย่าม วแหวนเวทย์สามั้นหมุนรอบแน น้ำลอยึ้นาพื้นินไหลไปามา บาแผลประสานัวอย่ารวเร็ว ไม่ทิ้ร่อรอยอแผลเป็น
ูม!!!
สัว์อสูรโมีอย่า่อเนื่อนโล่เวทย์เิรอยร้าว
“แ็ๆ”
รามไอออมาเป็นเลือ เริ่มประอสิไม่อยู่ เวทย์ป้อันแสลาย เปิโอาศให้สัว์อสูรู่โมอีรั้
ัวะ!
แน้าที่ถือวานหลุระเ็นลิ้บนพื้น เลือสีำพุ่ออมาาบาแผล ไฟลุท่วมแนเผาไหม้เป็นเถ้าธุลี สัว์อสูรหันไปมอรามที่ยืนถือมีหมออยู่้าหลั
“อ๊า!!!!” สัว์อสูรแผเสียอย่าโมโห วันออมู เานาให่อทะลุหัวออมา โน้มัวั้หลัสี่า ่อนะพุ่รราวระสุนปืนแหวอาาศนเิเสียั พื้นินแระายออามทา
“ผู้ที่มืมาแลัวับไป ้าอปลปล่อยอาไสย เรัานภูมิ !! ( ภพอสัว์ ) ” ร่าายปราอัระสีแึ้นามัว ย่ามลายเป็นเปลวเพลิ เามืสีำใ้เท้ายายออเป็นวลมปลุมพื้นที่ เสียบทสวัออมาาทุทิศทา เมือล้ายมือพุ่าเาออมาับรัร่าสัว์อสูรให้หยุนิ่
รามระมแทมีใส่ร่าสัว์อสูร แ่ละรั้ที่แทออไปเศษเนื้อออีฝ่าย็ปลิวหลุออมาเรื่อยๆ สัว์อสูรหมสภาพุเ่าลมอเลือ เสื้อรามถูย้อม้วยเลือสัว์อสูร รามถีบอีฝ่ายให้นอนล ่อนึ้นไปนั่ร่อมบนัว มือสอ้าับมีหมอ
“นะ โม พุท ธา ยะ” ไฟลุึ้นที่ปลายมีหมอ
“ลับภพภูมิอเ้าะ”
รามปัมีลที่หัวใสัว์อสูร ร่าแหลายเป็นผ ลอยไปับสายลม เผยให้เห็นร่าหิราที่โนสิสู่ นอนสลบอยู่ มีหมอทำลายแ่อสูราอีภพไม่เป็นอันรายแ่ร่า้น หิราึไม่ไ้รับบาเ็บอะไร
“ไหวไหม” รามวิ่ไปประรอราม้วยวามเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรแลัว ไปูเสร่อน” รามอบะใ่เวทย์รัษาัว ่อนทั้สอหันมอไปทาเรส
“ัน ันทำไมหรอ?”เรสนั่าใสมอสอหนุ่มอย่าสสัย
"หะ หัวเธอ” รามี้ที่หัวเรส ให้เห็นเลือที่พุ่ออมาเป็นสาย
หิราลืมาึ้นมามอไปรอบัว พยายามลุึ้นนั่ รู้สึมึน สสัย รุ่นิว่าเิอะไรึ้นับนเอ
“สวัสี่ะ ุยายำอะไรไ้บ้าไหม” เรสประอยายให้ลุึ้นยืน
“ยายทะเลาะับผัว…ใ่ๆ..ยาย”หิราอบไปนึไป “ผัวยายล่ะ? นายทิน หนูเห็นมันบ้าไหม!?”ใบหน้าใ ร้อนรนมอหาผัวอันเป็นที่รั ภาพเหุาร์ประิประ่อในหัวเป็นเรื่อราว น้ำาไหลาวาอาบแ้มสอ้า อเรสร้อไห้เหมือนนบ้า นึถึสิ่ที่ไม่อาหวนืน
“ราม ยายนนี้แระาร” เรสบอพลาลูบหลัปลอบยาย “ืนนั้นาทินเมาลับบ้านเหมือนทุวัน ทั้สอทะเลาะันรุนแร”
1 วัน่อน
ฤทธิ์เมาทำนเปลี่ยนนิสัยาีเป็นร้ายาร้ายเป็นร้ายว่า อารม์รุนแรใ้ำลััสินปัหา สิหายไป าทินว้าปา้าวอ ทุบทำร้าย่าทอเหมือนทุวัน ยายทำไ้เพียอทนนอนอัวเ็บออเ่าป้อันส่วนสำั ร้ออให้สามีนหยุทำร้ายเธอ แ่เสียร้อนั้นับไปไม่ถึ
‘เ็บ ไม่ไหวแลัว หยุเสียที’ยายราพึมพำับัวเอ
‘ให้้า่วยไหม’เสียปริศนาัึ้น้าหู มีแ่ยายนเียวที่ไ้ยิน
‘่วยัน้วย ไ้โปร’ยายราร้ออวามเมา
‘หยิบมันึ้นมา’
เสียปริศนาั่อ ยายราหันมอามเสียเห็นเศษระอยู่ พอะรู้วาม้อารอเสียปริศนา ในใลึๆไม่ไ้เป็นนที่อํามหิโหร้าย ยายราส่ายหน้าปิเสธทั้น้ำา
‘หยิบึ้นมา ลัวอะไรล่ะ อยาอยู่ในสภาพนี้หรอ ูสภาพัวเออนนี้สิ มันไม่ไ้รัเธอ้วย้ำ ฮ่า ฮ่า ฮ่า’เสียปริศนาพูวนประโยเิม้าหู เสียัึ้น ัึ้น ัึ้น ้้ออยู่ในหัว ยายราาสิว้าเศษระลุึ้นแทาสามี เลือสาระเ็นทั่วใบหน้า าวามลัวลายเป็นวามโล่ใอย่าบอไม่ถู เหมือนไ้หลุพ้นาวามทุ์ รอยยิ้มอํามหิเิึ้นบนใบหน้า ้อมอสามีนอนิ้นทุรนทุราย
“อ๊า อีแ่!! แ อ๊า”าทินนอนร้อ้วยวามเ็บปว มือุมา เลือไหลอาบหน้า
‘ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เอาอี้าำลัสนุ’
เสียปริศนาพูอย่าออรส ยายราไม่รอ้านั่ร่อมสามีัวเอ เอาระแทลไปที่าอี้า่อนเอามือวัลูาโยนทิ้ ยายเปลี่ยนาหน้ามือเป็นหลัมือราวปีศาไร้ิใ ลายเป็นนโหร้ายในเวลาอันสั้น สีหน้าเรียบเย มอสามีัวเอพยายามลานหนีหาทารอ
‘น่าอภิรมย์ีใ่ไหม ฮ่าฮ่าฮ่า’
วันำปราึ้น้าหลัหิรา ทันในั้นร่าหิรา็สั่นระุอย่ารุนแร ผิวปริแออ เผยให้เห็นเนื้อ้านในสีแ ล้ามเป็นมั เท้าอมนุษย์อนนี้เปลี่ยนเป็นเท้าอสัว์ ใบหน้าีออาัน ปาและมูยื่นออมาล้ายระทิ ไม่หลเหลือสภาพหิรานเิม
“อามนิมิรันเห็นถึแ่นี้”เรสเล่าเหุาร์ที่เห็นานิมิรให้ทั้สอฟั อามือพลัพิเศษที่ิัวอแ่ละน ทุนะมีอามไม่เหมือนัน อย่าอามอรามเป็นารึพลัาภพทั้หอวัสสารมาใ้
“เธอเห็นไหมว่าเป็นใร”รามถามอย่าสสัย เรสไ้แ่ส่ายหน้า
“ันำเสียมันไ้ ถ้าไ้ยินอีรั้ ันำไ้แน่”เรสอบเสียแ็้วยวามมั่นใ
“ยาย ไม่เป็นไรนะ สบสิอารม์่อน”รามเินมาปลอบ “พวันอับุมยาย่อนนะ๊ะ พรุ่นี้ยาย่อยมาให้ปาำผม”รามไม่ปรัใเือว่าเป็นเนาอยาย อาเป็นอามหรือไสยเวทย์บ้าอย่าที่เ้าวบุม ผู้ใ้อาม้อมีพลัอย่ามาถึอัเิสัว์อสูรสิสู่นไ้ เสียปริศนาือใร ้อารอะไร ถึทำเรื่อโหร้ายแบบนี้
“ทวยเทพเียนแ่เรื่อราวให้มนุษย์เินามเหมือนัวหมาบนระาน เื่อฟัราวสุนั แ่พวท่านลับมอ้ามเบี้ยัวเล็ ที่เรียมะรุา” ายแ่พึมพำับัวเอหน้าอไฟ เผยให้เห็นรอยยิ้มมุมปา ่อนระเบิเสียหัวเราะีใราวนไร้สิ
เสียระเบิัึ้นหลายรั้ทำให้ผู้นสสัยใร่รู้ถึสาเหุ หน่วยหนุมานและาวบ้านามเสียมาถึในป่า เห็นบ้านนายทินที่ไหม้เหลือแ่อ หลุมลึาาร่อสู้ลิ่นาวเลือเหม็นลุ้ทั่วบริเว นในหมู่บ้านใาไม่ถึว่าารโหในรั้นี้เป็นยายภรรยาอผู้าย เสียุบิบัเป็นระยะ หน่วยหนุมานเ้าับุมยายรา พันธนาาร้วยโ่รวนที่าแนพาเินึ้นไปัห้อ้าหลัม้าลา
รัไม้สี่เหลี่ยมัุรัสมีเพีย่ออาาศทำาเหล็หนึ่่อ พอะให้แสรอเ้ามา ยายรายืนเหม่อลอยมอแสแยามเย็น สิไม่อยู่ับเนื้อับัว ราบน้ำาเปื้อนแ้มทั้สอ ร่าายอ่อนแร รอมใไรุ้หมายในารมีีวิ ไม่รู้ะสู้หน้าาวบ้านอย่าไร
แปะ แปะ แปะ
เสียบมือปริศนาัึ้นามุมมื แ่รั้นี้ยายราับนิ่ไม่ยินียินร้ายับเสียปริศนา ยัยืนเหม่อลอยามเิม วันสีำรูปร่าล้ายนปรารหน้า
‘เป็นโว์ที่สนุมา ฮ่่าฮ่าฮ่า’
นิ้วี้ิ้มทะลุหน้าผายายรา ่อนที่ร่าายะระุอย่ารุนแร วาเบิโพลเปลี่ยนเป็นสีำสนิท ร่าายบวมึ้นราวลูโป่ำลัสูบลม วันปริศนามอูอย่าลุ้นระทึ ียิ้มว้าถึใบหู ามือออเหมือนำลัไ้รับอ้อมอที่อบอุ่น
แบะ!!!
เสียประหลาัมาารถม้าลา รามรีบวิ่ไปเปิประูห้อั ภาพที่เห็นทำให้ถึับเบือนหน้าหนีอัโนมัิ เศษเนื้อิ้นเล็ิ้นน้อยระายไปทั่วทุทิศ ห้อัย้อมไป้วยเลือสีแ เศษสมอหล่นาเพานมารวมับเรื่อในบนพื้น เหลือเพียาสอ้ายืนอยู่รหน้าเา รามเินหลบาให้นที่ามมาเห็นภาพ้านใน าวบ้านที่เห็นรีร้อใสุเสีย
“ใรว่ะ!!”รามะโนระบายวามับแ้นใ แววาสะท้อนวามโธร
ฟึบ!!
หมายราพาอินทรีย์เท้าถือทวนไว้ันเป็นรูปาระบาท ลอยปราึ้นรหน้าราม หมายราพาอินทรีย์เป็นหมายำสั่ลับาราสำนั เพื่อป้อัน้อมูลรั่วไหลทาราสำนัไ้ลไสยเวทย์ป้อันไว้ นอื่นนอเหนือเ้าอหมายแอบเปิอ่านะถูไฟ แผเผาวา หลัาอ่านบหมายะเผาทำลายัวเอ
รามแะหมายอ่านเนื้อวาม้าใน ่อนหันมอรามแลัวอ่าน่อสัพัหันมามอเสร สร้าวามมึนให้ทั้สออย่ามา รามถอนหายใยาวหนึ่รั้หลัอ่านบ ปล่อยให้หมายเผาัวเอลาอาาศ
“ราม เรส ภาริใหม่ ”รามเรียเพื่อนทั้สอแ้ถึ้อวามในหมาย
“เราะไปอาาัรแห่ารวิัย มหานรนพรัน์”รามประาศุหมาย่อไป
“ว้าวววว” เรสระโร้ออย่าีใ
“ไม่ให้พัเลยสินะ เินเือนเพิ่มไหมเนี่ย” รามบ่นามประสา แ่สะพายระเป๋าสัมภาระนแร
***************************************
เมือ่อไป อาาัรแห่ารวิัย มหานรนพรัน์ อัมีศัิ์สิทธิ์ทั้ 9
ความคิดเห็น