Fwd Mail

ลำดับตอนที่ #4 : 4

>> >เรื่องเล่าวันวาเลนไทน์
>> >
>> > "แนนๆ ใกล้วันวาเลนไทน์แล้วนะ..."
>>จอยเพื่อนร่วมงานของแนนหันมาคุยขณะแนนกำลังง่วนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะของตัวเอง
>> > "อืม...วาเลนไทน์อีกแล้วสินะ"
>>แนนเงยหน้าขึ้นสบตาจอยพลางยิ้มพูดเบาๆ
>> >วาเลนไทน์ 14 กุมภาพันธ์ วันที่กุหลาบทั่วโลกบานพร้อมกัน  
>>วันที่ความรักงอกงามได้เร็วกว่าทุกวันและเป็นวันที่กามเทพแผลงศรให้หลายๆคู่ได้สมหวัง
>>  แต่คงไม่ใช่แนน.......ไม่ใช่เธอคนนี้แน่นอน...........
>> >
>> >
>> >ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย
>> >ความแออัดและตึกสูงในเมืองหลวง...มีหมู่บ้านจัดสรรเล็กๆกำลังก่อตัวขึ้น
>>ก่อตัวขึ้นพร้อมกับความรักความรักของเขาและเธอ
>> > "เธอๆมาเล่นก่อกองทรายด้วยกันมั๊ย"  เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ
>>หน้าตามอมแมมกำลังนั่งเล่นบนกองทรายสูงท่วมหัว
>> > "เธอชื่ออะไร เราชื่อเอ" เด็กผู้ชายแนะนำตัวเองก่อน
>>พลางกระโดดลงมาจากกองทราย
>> > "เราชื่อแนน" เด็กผู้หญิงแนะนำตัวเองบ้างพลางค่อยๆนั่งลง
>>ทั้งคู่ค่อยๆก่อกองทราย เด็กผู้หญิงวิ่งไปเอาน้ำมารดให้ทรายเปียกชุ่ม
>>เด็กผู้ชายค่อยๆเอาเศษไม้เกลี่ยให้ดินทรายที่เปียกชุ่มก่อตัวเป็นรูปร่าง
>>  จนได้เค้าโครงของปราสาททรายที่ต้องการ
>> > "เอ  เดี๋ยวแนนประดับปราสาททรายเองนะ "  
>>เด็กผู้หญิงวิ่งมาพร้อมกับก้อนหินสีสวยในกำมือ  
>>วางลงข้างๆปราสาททรายที่กำลังจะอวดโฉมออกมาเป็นรูปเป็นร่าง
>> > "แนนๆ ตรงนี้เป็นห้องของแนนนะ  ห้องของเจ้าหญิงงัย
>>ส่วนตรงนี้เป็นห้องของเอ  ตรงนี้เป็นห้องทานอาหารนะ"  
>>เอพูดพลางชี้ไปเรื่อยๆ บนปราสาททราย.....กองทรายแห่งความฝัน
>> > " เอๆ ต้องทำสวนดอกไม้ตรงนี้ด้วย  เจ้าหญิงต้องมีสวนดอกไม้นะ "  
>>แนนพูดแย้งขึ้นพลางชี้ไปตรงด้านหน้าปราสาททราย
>> > " แนนอยากได้สวนอะไร... อยากได้ดอกไม้อะไร"  เอพูด  
>>แล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้าแนนอย่างใจจดใจจ่อ
>> > "เอาดอกอะไรดี... เอ ช่วยแนนคิดหน่อยซิ"  
>>แนนมองหน้าเอด้วยแววตาใสซื่อ  
>>เด็กตัวเล็กๆสองคนกำลังสวมบทเจ้าหญิงและเจ้าชายกันอยู่
>> > " อืม...เจ้าหญิงต้องเหมาะกับดอกกุหลาบนะ" เอพูดพลางทำท่าคิด
>> > "ตกลง สวนดอกกุหลาบนะ  เราจะทำสวนดอกกุหลาบที่ลานหน้าปราสาทของเรา"
>>แนนพูดพลางยิ้ม ค่อยๆเกลี่ยทรายให้เรียบเพื่อทำเป็นลาน    
>>ทั้งคู่สร้างปราสาททรายแห่งความฝันของเขาอยู่นาน.....นานจนกระทั่ง
>> > " เอ  ไปได้แล้ว  พ่อเสร็จงานแล้วลูก"  
>>เจ้าของโครงการบ้านจัดสรรเดินมาสะกิดลูกชายตัวเองเบาๆ
>> > " พ่อๆ ให้เอเล่นกับแนนอีกแป๊บนะ " ลูกชายออดอ้อนพ่อตัวเอง
>> > " หน่า ไปได้แล้ว เดี๋ยววันหลังมาเล่นใหม่ก็ได้นี่ "
>>พ่อของเขานั่งยองลง อธิบายให้ลูกฟังพลางลูบหัวเบาๆ
>> > " ตกลงครับ เดี๋ยวเอไปบอกแนนก่อนนะ" เด็กผู้ชายตัวมอมแมม
>>วิ่งกลับหลังไปหาเพื่อนของเขา
>> > "แนน  เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมาหานะ  
>>พรุ่งนี้เอจะเอาดอกกุหลาบมาทำสวนกุหลาบให้แนนนะ"  
>>เอชี้นิ้วลงตรงลานหน้าปราสาททราย
>> > "ตกลงๆ พรุ่งนี้เจอกันนะ"  แนนยิ้มพูดพลางพยักหน้า  
>>เด็กสองคนเล่นกันช่างดูน่ารักเสียนี่กระไร
>> >ทุกวัน  เอและแนน จะมานั่งก่อปราสาททรายด้วยกัน  
>>ก่อสร้างความหวังบนมิตรภาพและความรัก  
>>ระหว่างลูกชายเจ้าของโครงการบ้านจัดสรรและลูกสาวนายช่างใหญ่
>> > "แนนๆ เมื่อวานแม่เราสอนให้เขียนตัวหนังสือด้วยแหละ"
>>เด็กผู้ชายเนื้อตัวมอมแมมคลุกฝุ่นและทรายเปียกเงยหน้าขึ้นมองเด็กผู้หญิงที่กำลังวิ่งเข้ามา
>> > "ไหนๆ แม่ของเอสอนเขียนคำว่าอะไร" แนนถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น
>> > "แม่สอนเอเขียนหลายคำ  แต่เอจำได้คำเดียว" เอพูดทำเสียงเศร้าๆ
>>เอคงอยากจำทุกคำมาเขียนให้แนนดู
>> > "เอจำคำไหนได้ เขียนให้แนนดูหน่อยสิ"  แนนพูด  
>>เอค่อยๆก้มลงข้างๆกองทราย  หยิบเศษไม้เล็กๆ
>>ปักลงบนผืนทรายที่เพิ่งผ่านการรดน้ำเมื่อไม่นานนี้  
>>แล้วตวัดเป็นจังหวะเพียงชั่วครู่  ปรากฏเป็นอักขระลายเส้นบิดพลิ้ว  
>>คำว่า  "รัก" ปรากฏบนผืนทรายราบเรียบที่เกาะตัวด้วยหยดน้ำ  
>>เด็กตัวเล็กๆทั้งสองคนยืนมองด้วยความตื่นเต้น
>> > "อ่านว่าอะไร เอ" แนนพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นและแปลกใจ
>> > "อ่านว่า รัก" เอพูดกระซิบข้างหูแนนเบาๆ
>> > "เหรอ  อ่านว่ารักเหรอ...สอนแนนเขียนหน่อยซิ  นะๆๆๆ"
>>แนนพูดพลางเกาะแขนออดอ้อน
>> > "มานี่ๆ เอจะสอน"  เอพูดแล้วหยิบเศษไม้เล็กๆให้แนนจับไว้  
>>มือเอและมือแนนจับประสานกันตวัดบนกองทรายเป็นอักขระบิดพลิ้ว
>> > "นี่ไงแนนเขียนได้แล้ว  ดีใจจังเลย"
>>แนนพูดพลางหันกลับไปกอดเอด้วยความดีใจ
>> > "มันแปลว่าอะไรล่ะ  เอ" แนนยังคงสงสัยไม่หายในความหมายของมัน
>> > "เอก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่แม่บอกว่ามันมีความหมายมากนะ  
>>มากจนอธิบายไม่ได้"  
>>ใช่สิ...ความหมายของมันคงมากมายเกินกว่าที่เด็กห้าขวบจะรู้
>>หรือแม้แต่คนบางคนใช้เวลาทั้งชีวิต ก็อาจไม่รู้ว่าคำว่า "รัก"
>>คืออะไร...
>> > "สักวัน  เราจะรู้ความหมายของมัน  แม่เอบอก"
>> > "อืม สักวันนะ" แนนพูดพลางยิ้มให้กับเอ       ใช่  
>>สักวันแนนและเอคงรู้ความหมายของมัน...........
>> >
>> >เมื่อแนนและเอขึ้นชั้นประถมทั้งสองก็ได้มาเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน  
>>ห้องเดียวกัน....
>> >และได้เรียนที่เดียวกันตลอดมา.....
>> >
>> > "โอ๊ย...เจ็บ"  
>>เด็กผู้หญิงผมเปียพูดขึ้นและจับผมเปียของตัวเองด้วยสีหน้าเซ็งๆ  
>>เธอโดนเพื่อนแกล้งดึงผมเปียของเธอประจำ
>> > "ใครดึงผมเปียแนน"  
>>เด็กผู้ชายนั่งข้างๆเธอหันขวับกลับไปมองแทบจะพร้อมกับเจ้าของผมเปีย  
>>เห็นเด็กผู้ชายวัยเดียวกันสามคนนั่งอยู่ข้างหลังหัวเราะกันคิกคัก
>> > "ทำไมๆ ข้าดึงเอง จะทำไม" หนึ่งในเด็กสามคนพูดขึ้น
>> > "แกล้งผู้หญิง หน้าตัวเมีย"  เอยืนขึ้นชี้หน้าด่า
>> > "แล้วจะทำไม"  เด็กทั้งสามกรูกันมายืนหน้าเอ  
>>ถีบโต๊ะเรียนกระจัดกระจายคนละทิศละทาง
>> > "ไม่เอาเอ อย่าไปยุ่งกับพวกนั้น"  แนนพูดพร้อมกับเกาะแขนเอไว้แนน  
>>เอจับแขนแนนออกทันที...
>> >ปั้ง...หนึ่งหมัดปล่อยออกไป  คล้ายเป็นการประกาศสงครามของคนสองกลุ่ม
>>  ทั้งสามคนกรูเข้ามารุมเอคล้ายหมาป่ากำลังรุมขยุ้มเหยื่อ  
>>โต๊ะเรียนกระจัดกระจาย  
>>ข้าวของทั้งแนนและเอตกกระจายเกลื่อนกลาดคนละทิศละทาง
>> > "หยุด!!!"
>>เสียงดังมาจากทางด้านหลัง...มีอำนาจมากพอที่จะหยุดทั้งสี่คนจากการตะลุมบอนกัน
>> > "พวกเธอทำอะไรกัน  อันธพาลกันใหญ่แล้วนะ"  
>>ครูประจำชั้นเข้ามาห้ามทัพหมาป่าขยุ้มเหยื่อ  แม้จะห้ามได้แต่ปรากฏว่า
>>  เลือดไหลซิบๆที่คิ้วและโหนกแก้มของเอ
>> > "เอ เจ็บมั๊ย"  แนนวิ่งเข้ามาทันทีที่ครูประจำชั้นออกไป
>> > "ไม่เจ็บหรอก"  เอพูดโดยก้มหน้าหลบสายตาแนน
>> > "ไม่เจ็บอะไรเลือดไหลใหญ่แล้ว ไปห้องพยาบาลนะแนนจะทำแผลให้"  
>>แนนพูดพร้อมกับดึงเอออกไปจากห้องเรียน
>>เลือดไหลเป็นทางลงมาจากคิ้วและโหนกแก้มของเอทำให้เสื้อนักเรียนสีขาวแดงไปด้วยเลือด
>> > "โอ๊ย...เจ็บ อย่าจับซิ"  
>>เอพูดโพลงขึ้นขณะที่แนนกดดูความลึกของบาดที่แผล...แต่แนนกลับยิ้มออก
>> > "โอ๊ยแสบ"  
>>เอโอดครวญเจ็บปวดทันทีที่แนนกดสำลีชุบแอลกอฮอล์ลงบนแผลของเอ
>> > "แสบก็ทนซิ อยากหาเรื่องเค้านี่หน่า"   แนนพูดยิ้มๆ
>>ค่อยๆเช็ดแผลบนใบหน้าเอช้าๆและนุ่มนวล
>> >ทุกครั้งที่มีคนแกล้งแนน   เอจะยืดอกปกป้องแนนเสมอ  
>>แม้จะต้องตกอยู่ในภาวะตกเป็นรองหรือรู้ว่าจะต้องเจ็บตัวก็ตามที...............
>> >
>> >
>> > "แนนๆ แฮปปี้วาเลนไทน์นะ"  
>>ชายหนุ่มวัยรุ่นแต่งตัวภูมิฐานพูดห้วนๆแต่ฟังดูนุ่มนวล
>>แล้วยื่นดอกกุหลาบแดงให้กับมือหญิงสาว
>> > "อีตาบ๊อง อย่ามาทำหวานใส่ฉันหน่า"  แนนพูดกวนๆปนยิ้ม  
>>เอได้แต่ยืนม้วนด้วยความอาย
>> > "อ้าว ก็วันนี้วันวาเลนไทน์นี่
>>ทำหวานให้เจ้าหญิงของตัวเองสักหน่อยจะเป็นอะไรไป"  เอพูดพลางยิ้ม  
>>ทำไมหนุ่มวัยรุ่นเวลาอายนี่ดูตลกดีแท้
>>ทั้งมือทั้งแขนแทบจะไม่มีที่เก็บ  
>>สงสัยถ้าแทรกแผ่นดินหนีได้คงหนีหายไปแล้ว
>> > "หวานกับเค้าก็เป็นเหรอ  เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นนะ"  
>>แนนพูดพร้อมยื่นมือไปหยิกจมูกเอด้วยความเขิน  
>>เอยังคงสำรวมอาการเขินอยู่
>> > "เอรักแนนนะ"   เอพูดพลางจับมือแนนขึ้นมาเขียนรูปหัวใจไว้ที่ฝ่ามือ
>>  ตอนนี้แนนเริ่มหน้าแดงขึ้นบ้างแล้ว  
>>แต่ยังพยายามกลบเกลื่อนสีหน้าตัวเอง
>> > "เหรอ...เขียนคำว่ารักตรงนี้  ดูไม่ซึ้งเลย"   แนนพยายามบ่ายเบี่ยง
>>  และยังไม่เลิกแหย่เอ
>> > "เดี๋ยวสักวัน เอจะเขียนไว้ตรงหัวใจแนนเลยนะ"  เอพูดประหม่า  
>>มองหน้าแนนพลางเอื้อมมือดึงตัวแนนเข้ามาโอบกอดไว้แน่น  
>>สักวันเอจะเขียนคำว่ารักไว้ตรงหัวใจแนนเลย...............
>> >
>> >
>> >ใต้ต้นไม้ใหญ่  บรรยากาศร่มรื่น  มีโต๊ะหินอ่อนวางเรียงรายเป็นแถว  
>>มีนักศึกษาจับกลุ่มคุยกันบ้าง  อ่านหนังสือบ้าง  
>>หยอกล้อกินขนมกันบ้าง...
>> > "เอ  เย็นนี้แนนไปทำวิทยานิพนธ์กับเพื่อนนะ"  
>>แนนเก็บหนังสือไปด้วยขณะที่พูดอยู่
>> > "ไปทำวิทยานิพนธ์กับใคร"  เอเงยหน้าขึ้นมองทันที
>> > "ไปกับกิ๊ฟกับฝนหน่ะ  นะๆๆๆ"
>>แนนเดินไปนั่งข้างๆเอแล้วเขย่าแขนเหมือนเด็กอ้อนผู้ใหญ่
>> > "ให้เอไปส่งมั๊ย เอว่างนะ"  เอพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ลูบผมแนนเบาๆ
>> > "ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฝนเอารถมา"   แนนพูดแล้วซบหน้าลงบนบ่าของเอ
>> > "นี่ แล้วกินข้าวเสร็จแล้วอย่าลืมกินยาล่ะ  เข้าใจมั๊ย  
>>กลับถึงบ้านแล้วก็อย่าลืมโทรมาบอกด้วยนะ"  
>>เอจ้องหน้าแนนด้วยสีหน้าจริงจัง
>> > "ค่ะ หัวหน้า สั่งจริงๆเลย"  แนนพูดพลางยิ้ม
>>เอามือหยิกจมูกเอด้วยความเขิน
>> > "กิ๊ฟๆ แฟนแกเป็นไงบ้าง"  ฝนเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบในรถ
>>ขณะที่ตนอยู่หลังพวงมาลัย
>> > "ปวดหัวสุดๆ เจ้าชู้เป็นบ้าเลย"
>>กิ๊ฟพูดปัดคล้ายไม่ค่อยพอใจแฟนตัวเองนัก
>> > "ทำไมไม่เลิกๆไปล่ะ  จะได้ไม่กลุ้ม" ฝนเสนอ
>> > "หน่า.....ให้โอกาสสักครั้ง"  
>>กิ๊ฟซบหน้าลงที่กระจกหันหน้ามองออกไปนอกรถด้วยความเอือมระอา
>> > "โอกาสสักครั้ง รอบที่ล้าน"
>>เสียงหัวเราะดังขึ้นเกือบพร้อมกันทั้งรถ
>> > "แล้วแนนล่ะ  แหม...เจ้าชายเธอเอาใจเธอดีนะ"  
>>ฝนพูดขึ้นและหันไปมองแนนซึ้งอยู่ข้างๆ
>> > "โอ๊ย  รายนั้นไม่รู้กี่ปีแล้ว
>>ยังจับไม่ได้สักทีว่าไปแอบมีกิ๊กซ่อนไว้ที่ไหน"  แนนพูดยิ้มๆ
>> > "แปลได้สองอย่าง...ถ้าแฟนเธอไม่ได้รักเธอคนเดียว
>>เค้าก็เก่งมากที่หลอกเธอมานานหลายปี"  
>>เสียงหัวเราะดังขึ้นแทบจะพร้อมกันอีกครั้ง
>> >"เอี๊ยดดดดดด.............." เสียงเบรกลากล้อยาวจากด้านข้างตัวรถ  
>>คนทั้งรถหันไปมองพร้อมกัน  
>>รถบรรทุกฝ่าไฟแดงพุ่งเข้าชนด้านข้างรถเก๋งของฝนอย่างจัง  
>>แรงอัดทำให้กระจกทุกบานแตกละเอียด    
>>ห้องโดยสารด้านหน้าฝั่งคนนั่งยุบเข้ามามากอย่างเห็นได้ชัด........  
>>ร่างไร้สติของแนนยังคงสงบนิ่งติดอยู่ในรถ  
>>มัจจุราชอาจฉุดวิญญาณเธอออกจากร่างได้ทุกเมื่อ.................
>> >
>> > "แนนๆ"  เสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหูทำให้แนนค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา
>> > "อยู่ไหน.....โอ๊ยเจ็บ"  แนนค่อยๆอ้าปากพูดแต่ไม่ชัดนัก  
>>ร่างกายของแนนถูกแต่งแต้มเต็มไปด้วยเฝือกขาว
>> > "ใจเย็นๆ แนน  เธอสลบไปสองเดือน"  
>>สองเดือน...แนนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง  
>>ฝนค่อยๆอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดให้แนนฟัง
>> > "แล้ว  สรุปว่าฉันเจ็บคนเดียวใช่มั๊ย" แนนพูด  
>>เสียงของแนนแทบจะไม่ได้ยิน
>> > "อืม.."ฝนพยักหน้า
>> > "เอล่ะ   เออยู่ไหน" แนนนึกขึ้นได้ แฟนเธออยู่ไหน
>> > "เอมาหาเธอครั้งเดียว  วันแรกที่ชนแล้วหายไปเลย" ฝนลูบหัวแนนเบาๆ
>> > "ไม่เป็นไรนะ  ไม่มีเอ  เราก็อยู่กันได้ จริงมั๊ยเพื่อน"
>>ฝนปลอบใจแนน
>> > "อืม..."  น้ำตาค่อยๆกลั่นตัวหยดลงมาจากนัยน์ตาของแนน  
>>คำพูดของฝนตอนที่คุยกันในรถคงจะเป็นความจริง...เขาเก่งมากที่หลอกแนนมานานหลายปี
>>  เก่งมากที่หลอกว่ามีแนนคนเดียว  
>>ทำไมผู้ชายทั้งโลกถึงนิสัยเหมือนกันหมดเลย  เสียดายเวลาที่อยู่ด้วยกัน
>>  เสียดายความรักที่มอบให้ ........เสียดาย  เสียดาย  เสียดาย
>> >
>> > "คุณแนน ค่อยๆก้าวนะครับ  ช้าๆ"
>>บุรุษพยาบาลพยายามพยุงแนนเดินแนนยังคงไม่หายเจ็บดี  
>>ยังคงต้องทำการกายภาพบำบัดอีก
>> > "ระวังล้มนะครับ  จับผมไว้ดีๆ" บุรุษพยาบาลเดินช้าๆ  
>>เพื่อให้แนนเกาะแขนเดินช้าๆ......  ทำไมบุรุษพยาบาลถึงไม่ใช่เอนะ  
>>ทำไม ทำไม ทำไม
>> > "คุณบุรุษพยาบาลค่ะ  
>>นี่ฉันสลบไปนานถึงขั้นต้องทำกายภาพบำบัดเลยหรอค่ะ" แนนสงสัย
>> > "โห  คุณไม่ได้เดินสามเดือนนี่  มันนานนะครับ"
>>บุรุษพยาบาลตอบด้วยความสุภาพ
>> > "จะว่าอะไรมั๊ยค่ะ  ถ้าจะถามชื่อเล่น  
>>คือถ้าเรียกคุณบุรุษพยาบาลเกรงว่ามันจะยาวเกินไป" แนนพูดยิ้มๆ
>> > "ผมชื่อกอล์ฟครับ"  บุรุษพยาบาลตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
>> >นับจากวันนั้น  แนนและกอล์ฟเริ่มสนิทกัน  
>>ทุกเย็นกอล์ฟจะมาพาแนนออกไปทำกายภาพบำบัด  
>>ไม่นานแนนก็สามารถเดินเองได้  และออกจากโรงพยาบาลในที่สุด.........
>> > "คุณแนนค่ะ  น้ำดื่มค่ะ"  พยาบาลชุดขาวเดินถือแก้วน้ำมาวางข้างๆเธอ
>>  ขณะที่เธอนั่งรอกอล์ฟที่ล็อบบี้ของโรงพยาบาล  
>>เธอได้แต่พยักหน้าและยิ้มให้ด้วยไมตรี
>> > "กอล์ฟๆ ไปกินข้าวกัน"  แนนพูดทันทีที่เห็นกอล์ฟเดินออกมา  
>>มีพยาบาลหลายคนยกมือไหว้แนน  แนนก็ได้แต่รับไหว้ด้วยสีหน้างงเล็กน้อย
>> > "ไปสิครับ"  
>>กอล์ฟพูดพลางค้อมตัวลงผายมือไปที่ห้องอาหารของโรงพยาบาล  
>>ดูกอล์ฟค่อนข้างสุภาพและให้เกียรติแนนมาก.....มากจนน่าแปปลกใจ  
>>ท่าทางโรงพยาบาลนี้จะเข้มงวดเรื่องมารยาทกับพยาบาลมาก  
>>แนนและกอล์ฟสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ....จนบางครั้งแนนก็อยากให้กอล์ฟมาแทนที่เอ
>> >
>> >บ่อยครั้งที่แนนคิดถึงเอ  เอก็ไม่โทรมา
>> >บ่อยครั้งที่แนนอยากคุยกับเอ  แต่เอก็ไม่ติดต่อมา
>> >บ่อยครั้งที่แนนเหงา  อยากมีเอเป็นเพื่อน แต่เอก็ไม่มาหา
>> >เอ....เอ....เอหายไปไหน
>> >ไหนล่ะ   หัวใจที่เอเคยบอกว่าจะให้แนน
>> >ไหนล่ะหัวใจที่เคยเขียนไว้บนฝ่ามือแนน
>> >มันคงหายไปแล้ว......หายไปพร้อมๆกับเอ
>> >หายไปกับผู้ชายโกหก.....ผู้ชายเจ้าชู้
>> >ทำไมผู้ชายเหมือนกันทั้งโลกเลยนะ...........ทำไม ทำไม ทำไมๆๆๆๆ
>> >
>> >ใกล้วาเลนไทน์เข้าไปทุกที  ปีนี้ไม่เหมือนปีก่อนๆ  
>>ไม่มีเอคอยให้ดอกกุหลาบแดง ไม่มีอีตาบ๊องทำท่าเขินอายให้ดู
>> >"แนนๆ วาเลนไทน์ปีนี้  ว่างหรือเปล่าครับ"  
>>เสียงกอล์ฟดังมาตามสายโทรศัพท์
>> >"ว่างค่ะ  ทำไมค่ะ"  แนนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
>> >"พอดีผมมีของจะให้แนนน่ะครับ  
>>เดี๋ยววาเลนไทน์บ่ายสามโมงเจอกันที่สยามนะครับ" กอล์ฟเสนอความเห็น
>> >"ตกลงค่ะ"  แนนพูดพลางกดวางสาย  สีหน้าแววตาเปี่ยมด้วยความหวัง...
>>หวังว่ากอล์ฟคงจะมาแทนที่เอได้เสียที
>> >วันวาเลนไทน์  วันที่กุหลาบสีแดงบานสะพรั่งพร้อมกันทั้งโลก
>>แม้ในลานที่สยามหรือที่วัยรุ่นเรียกกันสั้นๆว่า  "เซ็นเตอร์พอยต์"
>>ยังถูกละเลงด้วยกุหลาบสีแดง   นักเรียน  
>>นักศึกษาต่างถือกุหลาบแดงเดินกันขวักไขว่
>> > "ขอโทษค่ะ มาสาย"  แนนยิ้มแล้วดึงเก้าอี้ออกมานั่ง
>> > "ไม่เป็นไรครับ"   กอล์ฟพูดพลางยิ้ม
>> > "อืม..ว่าแต่มีอะไรจะให้แนนเหรอ"  
>>แนนพูดแล้วจ้องตากอล์ฟ....หากกอล์ฟมีพิรุธ  แนนจะจับได้ทันที
>> > "อันนี้ของแนนครับ"  
>>ดอกกุหลาบสีแดงถูกดึงออกมาจากถุงวางลงบนโต๊ะอย่างช้าๆและนิ่มนวล
>> > "หมายความว่ายังไงค่ะ  จะขอหัวใจแนนหรอ" แนนพูดพลางติดตลก  ยิ้มๆ  
>>เธอคิดว่าเธออ่านเกมออกหมด
>> > "ผมคงไม่กล้าขอหัวใจแนนหรอกครับ"  กอล์ฟพูดยิ้มๆ  
>>แต่กลับทำให้แนนงง
>> > "อ้าว...แล้วกุหลาบสีแดงนี่.." ไม่ทันแนนจะพูดจบ  
>>กอล์ฟต่อคำพูดของเขาทันที
>> > "ผมไม่กล้าขอหัวใจแนนหรอกครับ  เพราะหัวใจแนนไม่ใช่ของแนน"  
>>ปั้ง....เหมือนมีแผ่นเหล็กหนาหลายฟุตทุบลงกลางศีรษะ  
>>แนนเริ่มงงกับความหมาย  ขึ้นไปทุกที...มันแปลว่าอะไร?????
>> > "หัวใจของคุณ  คือเจ้าของกุหลาบดอกนี้"  กอล์ฟพูดต่อ...แนนทำหน้างง
>>  ไม่เข้าใจความหมายของมันเลยสักนิดเดียว
>> > "ตอนคุณประสบอุบัติเหตุเข้ามาที่โรงพยาบาล   คุณเสียเลือดมาก...  
>>หัวใจคุณเต้นอ่อนจนแทบจะล้มเหลว  
>>พวกผมและหมอพยายามเยียวยาจนถึงที่สุด"  
>>กอล์ฟเริ่มอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น
>> > "มีผู้ชายคนนึงวิ่งเข้ามาบอกว่าเป็นแฟนคุณ  เขาบอกให้ช่วยคุณให้ได้
>>  เสียเงินเท่าไหร่ไม่ว่า...เขายอมจ่ายไม่อั้น  
>>ไม่ว่าทางเราขออะไรเขาจะจัดหาให้หมด...คำพูดของเขาทำให้ผมประทับใจมาก"
>>กอล์ฟหยุดชั่วครู่........แนนรู้ทันทีว่ากอล์ฟหมายถึงเอ
>> > "ผมยอมแลกทุกอย่างกับชีวิตเธอ   เขายอมแลกทุกอย่างกับชีวิตคุณ"  
>>กอล์ฟพูดพลางจ้องหน้าแนนนิ่ง  แต่แนนยังคงทำสีหน้างงอยู่
>> > "เขายอมทุกอย่างจริงๆ  ทีแรกหมอบอกว่าทางเราหาเลือดให้คุณไม่พอ  
>>เขาวิ่งตามหาเลือดให้คุณไปทั่วทุกโรงพยาบาล  
>>แต่กลับไม่พบว่ามีเลือดถุงไหนที่ตรงกับเลือดคุณ"  
>>กอล์ฟพูดด้วยน้ำเสียงปก สายตามองไร้จุดหมาย
>> > "สุดท้ายเราตรวจเลือดของเขาพบว่าตรงกับของคุณพอดี  
>>เขาบอกให้ทางเราเอาไปเอาไปให้คุณ....ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะเป็นยังไง  
>>ของแค่คุณปลอดภัยก็พอ"  
>>กอล์ฟหยุดพูดชั่วครู่พยายามกลั้นน้ำตา...แต่นัยน์ตาแนนเริ่มแดงเจิ่งนองไปด้วยน้ำใสๆ
>> > "ต่อมา  พวกผมถ่ายเลือดให้คุณหัวใจคุณเต้นอ่อนลงเรื่อยๆ
>>จนหมอต้องเดินออกไปให้เขาทำใจ...ทำใจว่าเขาจะต้องเสียคุณไป"  
>>กอล์ฟพยายามเล่าต่อไปเรื่อยๆด้วยนำเสียงปกติ
>> > "เขาถามหมอว่า  เธอต้องการอะไร...." ใช่เอถามหมอว่าแนนต้องการอะไร
>> > "เธอต้องการ  หัวใจครับ  หัวใจเธอเต้นไม่ปกติ   การสูบฉีดล้มเหลว  
>>เราหาเลือดให้เธอช้าไป  เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอต้องการคือหัวใจ"  
>>หมอหวังว่าเอคงจะเลิกหวังในตัวแนน...หยุดเล่นเกมกับมัจจุราชเสียที
>> > "ตกลง  ผมหาให้ -  เขาตอบสั้นๆโดยไม่ลังเลเลย"  
>>ตกลงผมหาให้...เอจะหาหัวใจให้แนน  ทั้งๆที่รู้ว่า  
>>คงเป็นไปไม่ได้...เขาไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียวเพื่อจะทำให้เธอ
>> > "คุณรู้มั๊ย  ว่าคำพูดของเขาทำให้ผมและหมออึ้งกันไปหมด  
>>โรงพยาบาลยังหาหัวใจให้คุณไม่ได้เขาจะมีปัญญาที่ไหนหาหัวใจให้คุณได้"  
>>กอล์ฟพูดพลางพยายามหลบสายตาแนน.....ตอนนี้กอล์ฟเริ่มกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว
>> > "เขาถามเลขบัญชีของโรงพยาบาลกับหมอ....เขาไม่ได้โอนเงินมาซื้อหัวใจเทียมให้คุณ
>>  แต่เขาโอนเงินมาตั้งมูลนิธิการกุศลให้โรงพยาบาล  
>>มูลนิธิช่วยเหลือผู้ป่วยด้านหัวใจเทียม  "นานา"   คุณดูดีๆ  คำว่า แนน
>>  และ เอ ถ้าเขียนติดกัน  มันคือ  "นานา"  
>>นี่คือความปรารถนาสุดท้ายของเขา  
>>เขาอยากให้ตัวเขาเองเป็นคนสุดท้ายที่ไม่ได้อยู่กับคนที่เขารัก....เพราะไม่มีหัวใจเทียมสำรอง"
>>    
>>เปี๊ยง.....แนนโดนสะกิดต่อมความจำเข้าเต็มเปา...เธอเคยเห็นป้ายมูลนิธิขึ้นหราที่โรงพยาบาล
>>   แต่เธอไม่เคยเฉลียวใจเลยสักนิด...มิน่า  
>>ทำไมหมอและพยาบาลต้องให้เกียรติและดูแลเธอดีเสียจนน่าแปลกใจ  
>>ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้มีส่วนได้เสียกับโรงพยาบาลแม้แต่บาทเดียว
>> > "ทันทีที่มีการยืนยันว่าเงินเข้าบัญชีทางโรงพยาบาล  
>>เขาก็ยิงตัวตายในห้องน้ำโรงพยาบาลครับ  ทิ้งโน๊ตไว้ว่า  
>>มอบหัวใจให้เธอ   เขามอบหัวใจของเขาให้คุณ"  ทันทีที่กอล์ฟพูดจบ  
>>แนนก็ปล่อยโฮออกมาเหมือนไม่มีใครอยู่รอบข้าง  
>>โต๊ะรอบข้างหันมามองแนนเป็นตาเดียว....เอคือเจ้าของหัวใจ  
>>หัวใจที่อยู่ในร่างแนน
>> > "เขายอมแลกทุกอย่างกับคุณจริงๆ"  
>>กอล์ฟพูดพลางวางของทั้งหมดที่เอเคยฝากไว้กับทางโรงพยาบาลคืนให้กับแนน  
>>มีทั้งเครื่องเล่นเทป   ม้วนเทป  จดหมาย..........
>> > "ผมคงไม่กล้าขอหัวใจคุณหรอก  หัวใจคุณเป็นของเขา  
>>หัวใจเขาเป็นของคุณ"  ใช่  หัวใจเอเป็นของแนน   เป็นของแนนจริงๆ  
>>ตอนนี้หัวใจแนนตายไปเรียบร้อยแล้ว  ตายไปพร้อมกับเอ  
>>ตายไปพร้อมกับผู้ชายที่ยอมทุกอย่างเพื่อเธอ
>> > "กุหลาบดอกนี้  เขาบอกผมก่อนไปเข้าห้องน้ำว่า....
>>วาเลนไทน์ที่จะถึง  รบกวนซื้อกุหลาบสีแดงให้คุณสักดอก  
>>ขอแค่ดอกเดียวก็พอ....เป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของเอ"  
>>กอล์ฟพูดพลางเช็ดน้ำตา  
>>นั่งนิ่งๆสักพักก่อนลุกไปจากโต๊ะ......ทิ้งให้แนนนั่งอยู่เพียงลำพัง
>> >
>> > "เอรักแนนนะ"  "เอรักแนนนะ"  "เอรักแนนนะ"  
>>คำพูดซ้ำๆดังมาจากเครื่องเล่นเทป  
>>เป็นคำพูดเดียวกันที่พูดซ้ำโดยไม่มีการตัดต่อเทป.....เทป120 นาที  
>>โดยมีเพลงประกอบเบาๆ  
>>แนนค่อยๆคลี่จดหมายออกอ่าน....จดหมายที่มีเนื้อความเพียงบรรทัดเดียว
>> > "หัวใจเอ.....เขียนคำว่ารักไว้  เขียนให้แนนคนเดียว"
>> >
>> >จบบริบูรณ์
>> >*****************************************************************************************
>> >ถึงแม้ทั้งคู่จะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว  แม้เรื่องจะไม่ได้จบแบบ  
>>HAPPY  ENDING  
>>แต่ใจเอก็จะอยู่กับแนนไปชั่วชีวิตของแนนไม่มีวันที่ใจเอจะออกไปจากชีวิตของแนนได้
>>  
>>เพราะแนนคงจะไม่กล้ามีคนใหม่และคงจะไม่มีผู้ชายคนไหนรักแนนจริงเท่าเอ  
>>เอคนเดียว  ที่ทำเพื่อแนนได้แม้เขาเองต้องจากโลกนี้ไปก็ตาม
>> >ซึ้งง  เศร้า  เหงา......
>> >
>> > เฮ้อ!!! อยากให้มีผู้ชายที่รักผู้หญิงคนนึงจริงจังอย่างนี้เยอะๆอ่ะ
>>  เป็นผู้ชายที่จริงใจมากๆ
>> >
>> >
>> >เออนี่  ช่วยตั้งชื่อเรื่องหน่อยดิเอาแบบซึ้งๆอ่ะ  ขอบคุณฮับ