คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] So sick
Title : So sick..
Paring : Sunggyu x Woohyun
Rate : PG
Author : อมใมาร
++++++
เยเห็นนป่วยแ่ื้อไหม
ป่วยแ่ทำเหมือนัวเอไม่ป่วย
ทำเหมือนัวเอสบายีทุอย่า
..ทั้ๆที่หน้าีเป็นไ่้ม
าเรียวเล็เหลือบมอเมนร้อนเล็อย่าัใปนวามเป็นห่ว แ่แสอะไรออมามาไม่ไ้ เพราะอนนี้พวเาำลัทำสรามเย็นันอยู่ เหุเิาอะไร็ไม่รู้ อยู่ีๆ็ลายเป็นแบบนี้ ะว่าไปอยูไม่รู้้วย้ำว่าัวเอทำอะไรผิ ทำไมนัมอูฮยอนถึไ้ไม่พูไม่าับน
"ฮยอ..ฮยอ"
"ว่าไ"อยูานรับเ็ประถมที่เินหน้ายุ่เ้ามา
"อูฮยอนนี่ไม่ยอมินยา ื้อะไปานวันนี้ให้ไ้เลย" อนนี้พวเาอยู่ในห้อ้อม เพิ่ะพััน้อมมาั้แ่เ้า
ถ้าอูฮยอนมาไ้ยินอยอลเรียนว่าอย่านั้นะหน้าหิที่ลุ่มมัเน่ไลน์ ไม่มีใรเรียนว่าฮยอสัน
"..."เียบ .. ถ้าเป็นเวลาอื่นเ้าะหวาล้อมให้เมนร้อนเล็พั แ่อนนี้อย่าที่บอพวเาทำสรามเย็นันอยู่ แม้แ่หน้ายัไม่ไ้มอันเลย ิเหรอว่านื้อ้านะฟัที่เาพู
แ่้วยำว่าลีเอร์มัน้ำอ... อยูึหยิบยาามืออยอลแล้วเินไปหานป่วยแสนื้อ ยื่นยาพร้อมวน้ำเปล่าไปรหน้าพลาพูเสียเรียบ "ถ้าอยาะไปานวันนี้็ินยานี่ะ"
อูฮยอนหรี่ามอ่อนะเมินหน้าหนี นไม่อยาิน็บัับันอยู่ไ้...
...ถ้าะไม่สนใัน ็ไม่สนให้ไ้ลอสิ..
"อูฮยอน"เรียเสียเ้ม..
"...."
"ถ้าไม่ิน็ไม่้อไป"อยูวาอไว้รหน้าัออีฝ่ายแล้วเินออมาอย่า หัวเสีย พอุยทีไร็เป็นแบบนี้ ใ่ว่าเาะสบายในะ ไออาารปวหนึบที่ใ็เ้ามาะเาัารับัวเอไม่ถู
อูฮยอนมอแผ่นหลัว้าที่ห่าออไปน้ำาลอ ไม่รู้เพราะพิษไ้ หรือเพราะอาารน้อยใที่หนัึ้น ทำให้ร่าบาอยาะร้อไห้
"อูฮยอนอ่า..."หนุ่มาแน์อู ที่มอเหุาร์ทั้หมเินมาหา "น้อยใอะไรทำไมไม่บอ อยูฮยอไปล่ะ"
"่าเถอะ.. เาสนันที่ไหนัน"อูฮยอนอบ ่อนะโผล่เ้าอนเป็นพี่ เพียแ่อยาะอ้อนให้วามเ็บปวมันทุเลาล อูลูบหลัเ็ป่วยไปมา
"ไอเ็ี้น้อยใ"พู้วยวามเอ็นู ไม่ริสัหน่อยที่อยูะไม่สนใ ามโอ๋ ามูแล เอาใมาว่าอที่เป็นมัเน่เสียอี
"เปล่าสัหน่อย"บอเสียแผ่ว เปลือาบาหลับล้าๆ้วยวามเหนื่อยอ่อน"ปลุ้วยนะ ะไปานนี้"
็แ่..ไม่อยานอนมอยู่ที่หอนเียวเท่านั้นล่ะ
็รู้ว่า..ลับมาไ้อาะึ้น เป็นหนัว่าเิมแ่็แร์ที่ไหน เป็นให้ายยัไนๆ็ไม่มีทาสนใัน"ไ้..แ่้อินยา่อน"
"ิ๊"ัใ..แ่สุท้าย็ยอมินยานหม "นอนนะ"
เอนัวนอนทับัอูะเลย "หนาวไหม?"
"ไม่ฮะ"มือเรียวลูบเส้นผมนที่หลับไปแล้วอย่าเอ็นู
"หลับเหรอ"โฮวอนที่เินมาับมัเน่และมยอูเอ่ยถาม อุส่าห์ออไปื้ออินมาให้ หลับะั้น.. "ื้อะไปานวันนี้อีสินะ"
อูำในสรรพนามที่หนุ่มปูานเรีย เาพยัหน้าเป็นารอบรับแทนำพู
"ื้อมา"มัเน่พูพลาเอามืออัหน้าผานที่นอนสลบ "ัวร้อน"
"โรื้อเลยอะ"มยอูพูสบทบ"เราหนีันไปไ้ไหม?"
"อยาโนอน็ทำไปนเียวเถอะ"โฮวอนบอ่อนะเอา้าวที่ื้อมายื่นให้อูผู้ทำหน้าที่เป็นหมอนให้นป่วย
ร่าายำยำเินเอาล่อ้าวไปให้อยู และอยอลที่ำลัทวนท่าเ้นอีมุมอห้อ
ทั้หมพัอยู่ในห้อนั้นนถึเวลา ที่้อแ่ัวเรียมออเินทา และแน่นอนว่านัมอูฮยอนมา้วยถึแม้ทุนะไม่เห็น้วยแ่ไม่มีใรล้าั
านประาศผลราวัล Seoul Music Awards Red Carpet วันนี้อินฟินิทไ้สอราวัล พวเาีใมาับราวัลที่ไ้ ถึะมีวามสุ แ่้วยวามที่ร่าายไม่แ็แร ปวหัวอยู่ลอเวลาทำให้หนุ่มน่ารันร่าเริยิ้มไม่ออลอทั้าน
อนที่ึ้นรับราวัล อยาะยิ้มนะ.. แ่พอมอนใร้ายที่ไม่สนใัน วหน้าหวาน็เศร้าล ร้อนถึมยอูที่สัเุเห็นวามผิปิ ใ้โอาสทำท่าว่าเินอายาารพูอบุ อนี้น้อยในหน้าแทบะนัน
ึไ้เห็นรอยยิ้มออูฮยอนในวันนี้...
านวันนี้..อูฮยอนรู้ัวว่าทำนิสัยแย่เพราะเร่เวลาลับ อยาะลับหอ
เวลานไม่สบาย ิใ็อ่อนแอามไป้วย าที่น้อยใ็ลายเป็นวามเสียใ ไม่สนไม่พอ ยัทำัวีบสาวอี
..อบุฮยอนอานั็เลิับเาะเลยสิ..
"อูฮยอนนี่ไหวหรือเปล่า"อยอลถามอย่าเป็นห่ว "อยาลับใ่ไหม? เี๋ยวอยูฮยอุยานเสร็็ไ้ลับแล้วนะ"
อูฮยอนอยาะเถียว่าุยานอะไร.. สาวเ้านนั้นถึไ้เอาหน้าอหน้าใมาเยแนลีเอร์แห่วอินฟินิทอยู่อย่านั้น
"ไปรอที่รถไ้ไหม..ปวหัว"บอเสียอ้อน มีเหรออยอละั เาเินไปบอสมาิที่เหลือ่อนะโอบเอวนป่วยแสนื้อไปรอที่รถ
+++ SO SICK +++
บรรยาาศ ในรถะเินทาลับเียบสนิท เหุเพราะรัสีอัมหิไ้ปลุมไปทั่วรถ อยูที่เียบเินว่าปิ อูฮยอนที่บไหล่อยอลแล้วพัสายาแ่ไม่ไ้หลับ
..เป็นนรััน มันมีสิทธิ์ที่ะหึหวใ่ไหม ถึะไม่เ้าใว่าอีฝ่ายโรธอะไรเา แ่ไอารไปบ ไปอ้อนนอื่นนเินหน้าเินามันถูแล้วเหรอ?
"นี่!"มัเน่สุะทน ็ว่าะไม่พู เรื่อแบบนี้ไม่ใ่เรื่อวรยุ่ ว่าะปล่อยถ้ามันไม่ระทบนอื่นๆในว "พวพี่ำลัเล่นอะไรันอยู่? อยูฮยอ อูฮยอนนี่ พวพี่โันแล้วนะ"
"ทำไมถึทำแบบนี้ มีอะไรพวพี่็พูันสิ.. ทำแบบนี้พวผมอึอั"
อระเบิอารม์ออมา ี่วันแล้วที่ไม่เหมือนเิม ไหนว่าพวเราเป็นรอบรัว ทำไมถึไม่พูันล่ะ
"ผมรู้ว่าเป็นปัหาอพวพี่ แ่...พวพี่เป็นแบบ พวเรา็ไม่วามสุหรอนะ"
"อูฮยอนนี่น้อยใอะไรอยูฮยอ็บอไปสิรับ" มัเน่พูทิ้ท้าย ่อนะเปิประูรถเมื่อถึหน้าหอพั ทุนทยอยลารถ ยเว้นอยู อูฮยอนและอยอล
นหลันี้ลไม่ไ้เพราะนแสนื้อเาะิหนึบไม่ยอมปล่อย
"...อูฮยอนนี่.. ปล่อย่อนนะ"
"ไม่เอา"พูพลาอแน่นว่าเิม เอาหน้ามุเ้าไปรอหนามาึ้น เพราะไม่อยามอสายามริบที่้อมาอย่าุๆ
"ถ้าไม่อยาให้ฮยอ่อยน ็ปล่อยอยอลเี๋ยวนี้" เาัะทนไม่ไหวแล้วนะ อยูนนี้ไม่ใ่พระอิพระปูน เห็นแฟนอับใรแล้วยัเยไ้
"อูฮยอนนี่..ันไม่อยาโน่อยนะเว้ย ปล่อยเลย หยุอแ"
"็ไ้"บอหน้าอ
"ไม่้อมาอนันอีนเลย"เที่หัว่อนะรีบลารถ เอื้อมมือปิประรถให้อย่ารู้าน
อยูย้ายาที่นั่้านหลัสุมารแถวลา้าๆนรัที่เอาแ่ทำหน้าอเป็นหมาหอย..
"มีอะไระพูับฮยอไหม"อยูเอ่ยเสียนุ่ม ทิ้วามหึเอาไว้เี๋ยว่อยสะสา อเลียร์ับเ็ื้อให้เ้าใ่อน"...อูฮยอน น้อยใอะไร?"
"เยสนัน้วยเหรอ"
"ถ้า ไม่สน ไม่รั ไม่แร์ ฮยอะยัอยู่รนี้เหรอ?" เ้าถามลับประโยประอนรั ... ถ้าไม่รัเาไม่้อ ไม่ปรับวามเ้าใหรอนะ
อูฮยอน้มหน้าิอ "ฮึ...."
"อูฮยอนอ่า..."อยู่ๆ็ร้อไห้ะั้น ับามนให้เยหน้าึ้นมาอย่าอ่อนโยน "ฮยอยัไมุ่เลย ร้อไห้ทำไมรับ หืม?"
ูสิ..แบะปา หน้าย่น น้ำาไหล หมาน้อยัๆ แ่มูแล่ำับลมหายใิัทำเอาเาใไม่ี ถึะน่ารัมา็เถอะ
ริมฝีปาไ้รูปสัมผัสเบาบาที่เปลือา อร่าบาทว่านุ่มนิ่ม้วยวามรั
"หยุร้อเถอะนะ..ฮยอใะาแล้ว.. ฮยออโทษนะที่ทำให้น้อยใ เรื่ออะไรบอันหน่อยไ้ไหม? ฮยอะไ้ปรับ"
"ุฮยอนอา ฮึ อยาไ้เป็นแฟนใ่มะ อบมาสินะ"
"ห๊ะ?"
"ฮยออบใ่ไหมล่ะ"
็ผู้หิสวยเ็ี่แบบนั้นใระไม่อบ..
"วันนั้นผมวนฮยอิน้าวที่ผมทำ ฮยอ็ไม่ยอมินมัวแู่รายารทีุ่ฮยอนอาออ วันนี้็เหมือนันเอาแ่มอ"
อยูแอบยิ้ม...หมาน้อยอเราี้หึเหมือนันเหะ
"ฮยอแ่มอ แู่ ยอมรับว่าอบ!"
"ไปอเป็นแฟนเลยสิ"พอไ้ยินนรัพู็ยิ่น้ำาไหล นบ้า! ไอหื่นาม
"ฟัให้บ..แ่อบ ไม่ไ้อบแบบนั้นสัหน่อย..ือฮยอปลื้มเหมือนที่อูฮยอนปลื้มาราสันเยๆ..เป็นแฟนลับอะไรแบบนั้น"
"แ่ผมไม่อบนี้ ทำไม้อมอ้วย"
"เอ้า! ฮ่าๆ ฮยอะพยายามมอน้อยลแล้วันน่า...อูฮยอนอ่า หายอนันเถอะนะ"
"..แ่่อนะหายอนัน ฮยอ้อทำโทษเรานะ"
"อะไรอ่ะ"หมาน้อยโวยวายหน้ามุ่ย
"ทำไมถึให้อู มยอู อยอล ใล้ินานั้น ฮยอหึเหมือนันนะ"
ทั้นอนั อ บ..มันมาเินไปหรือเปล่า?
"ผม็แ่อ้อน อนนั้นผมอนฮยออยู่อ่ะ"
"หึหึ ำแ้ัวไม่ไ้ผล"ทำหน้าเ้าเล่ห์ ว้าร่าบามาูบแรๆสัสอ สามที ่อนที่ปลายมูโ่สวยะไร้อาม
"ฮยอ..ผมไม่สบายอยู่นะ ปวหัว้วย"
"สัาว่าะไม่มาไปว่าูบ"
"แู่บ็ไม่เอา.... อะ... อื้ออออ"
อยูทาบทับริมฝีปาลบนลีบปานุ่มออีฝ่ายทันที เาแ่โหยหาูบานรัที่ไม่ไ้สัมผัสมาหลายวัน ปลายลิ้นร้อนไล้ไปามทุส่วนในโพรปาอร่าเล็เพื่อถ่ายทอวามที่มี อยู่ล้นใ
มือหนาที่เยพันธนาาร้อมือบาไว้เริ่มเปลี่ยนมาประอใบหน้าหวานให้อบรับูบที่เริ่มหนัหน่ว ปลายลิ้นเล็เริ่มพันันไปมา
อูฮยอนที่ร้อห้ามในอนแร็เริ่มโอนอ่อน โอบออีฝ่ายและไม่รู้ว่าัวเอนั่ร่อมนเป็นพี่ั้แ่เมื่อไร ลมหายใอุ่นร้อนทำให้อยูบูบอย่าหนัหน่วมาึ้น
"อื้ม.."ริมฝีปาผละออมาาลีบปานุ่มรสหวาน เสื้อยืัวบาที่อูฮยอนสวมใส่ถูยึ้นนเห็นยออสีมพูสวย
"อ๊ะ ไหนบอว่าไม่มาว่านี้.. ฮยอผมไม่ไหวริๆ "เสียใสเอ่ยลอึ้นเบาๆเหมือนประท้ว เมื่อริมฝีปาออีฝ่ายำลัลาไล้ลมาามลำอาวพร้อมับสร้ารอยสีแที่ แสวามเป็นเ้าอไว้หลายุ
"โทษที...ฮยอเผลอน่ะ"
ุมพิหน้าผามนสวยอย่าแผ่วเบา "อูฮยอนอ่า..วันหลัมีอะไร เรา้อุยันนะ ฮยอเ็บที่หัวใริๆเวลาที่เราเย็นาใส่ัน"
"ผมอโทษ.."
"...ไม่เป็นไร ฮยอไม่ไ้โรธหรอที่รั"
The End
อ้า บแล้ววว เินเบาๆับบทูบ เหะๆๆ หายไปนาน เ้าลับมาแล้ว ประเิมฟิสั้นเบาๆใสๆ
เม้นิมันไ้น้าา่ะ ุ้บ
ความคิดเห็น