ตกหลุมรักเข้าแล้ว ทำไงดี

ลำดับตอนที่ #1 : ชายหนุ่มกับการย้ายเข้า

วันนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นวันที่อากาศสดใสเหมือนดังเช่นทุกวันสำหรับฉัน จำได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ 6 กรกฏาคม

ดูเหมือนเจ้าของหอพักที่ฉันเช่าอยู่บอกว่าข้างๆห้องของฉันจะมีคนมาเช่า ฉันหวังหว่าถ้าเขาเป็นชายหนุ่มรูปงามนิสัยดีก็คงจะดีไม่ใช่น้อยเลยละ  



“ อ๊ะ ตายแล้ว ” ฉันอุทานขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงกลิ่นไหม้ที่อยู่ในห้องครัวของฉันเอง



แย่จริงนี่ฉันมานั่งเหม่อลอยจนลืมซุปที่ต้มไว้ในครัวเชียวเหรอเนี่ย ทำไมฉันถึงได้สะเพร่าแบบนี้เนี่ย ฉันเองก็ไม่รอช้าที่จะรีบวิ่งไปปิดเตาแก็ส ดีนะที่ฉันมาปิดมันทันไม่งั้นละถ้าเกิดไฟไหม้ขึ้นมาละก็แย่เลย เจ้าของอาร์พาร์ทเมนท์นี้ยิ่งหน้าเลือดอยู่ด้วย แต่แล้วไม่นานนักกริ่งหน้าห้องของห้องฉันก็ได้ดังขึ้น



“ ค่า จะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละค่ะ รอเดี๋ยวนะ ” ฉันพูดพร้อมกับวิ่งออกจากห้องครัวตรงไปยังหน้าประตูห้องที่ทำจากไม้และถูกทาไว้ด้วยสีขาวนวล



เมื่อฉันเปิดประตูออกไปฉันก็ต้องพบกับชายคนหนึ่งที่รูปร่างดูแล้วคล้ายกับนักกีฬา ผมของเขาเป็นสีน้ำตาลแดง นัตย์ตาของเขานั้นมีสีดำขลับ ใบหน้าหล่อเหลาไม่ใช่เลยละ ชุดที่เขาใส่นั้นเป็นเสื้อแจ็กเก็ตสีดำ ข้างในนั้นใส่เสื้อยืดสีขาวซึ่งไม่มีลวดลายไว้ กางเกงเป็นกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม



“ มีอะไรให้ช่วยเหรอค่ะ ” ฉันเอ่ยปากออกไป



“ เอ่อ...สวัสดีครับ คือ ผมชื่อ ลี ครับเพิ่งย้ายมาอยู่ห้องข้างคุณวันนี่เองครับ ” ชายคนนั้นแนะนำตัว



“ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เมย์ ค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ” ฉันตอบทักทาบเขาไปพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้



ชายคนนี่เองเหรอเนี่ยที่จะย้ายเข้ามาอยู่ข้างๆห้องของฉัน ว้าว มันน่าดีใจมากเลยละดูท่าทางเขาจะเป็นคนสุภาพเรียบร้อยซะด้วยสิ โชคดีแหะที่เขาไม่ใช่พวกขี้เหล้าเมายา ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆฉันเองก็คงแย่เลยที่จะต้องมาใช้ชีวิตข้างๆกับคนแบบนี้



“ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” ลียิ้มให้ก่อนที่จะเดินกลับเข้าห้องของตัวเอง



“ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกกันได้นะค่ะ ” ฉันตะโกนกลับไปเมื่อเห็นเขาเดินกลับเข้าห้องก่อนที่ฉันเองจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเองบ้าง



ภายในห้องของฉันเองถูกตกแต่งให้ดูสบายๆด้วยเฟอนิเจอร์ไม่กี่ชิ้น  ฝาพนังถูกทาด้วยสีขาวดูแล้วสบายตา บริเวณเตียงนอนมีโต๊ะไม้เล็กๆวางไว้เพื่อเป็นที่ตั้งโคมไฟรูปทรงน่ารัก ภายในห้องครัวนั้นของหลายๆอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ตรงกลางมีโต๊ะไม้วางไว้เพื่อเป็นที่รับประทานอาหาร บริเวณห้องนั่งเล่นมีเพียงแค่โซฟาสีโปรดของฉันนี่นก็คือ สีขาววางไว้กลางห้อง และด้านหน้าโซฟานั่นก็คือ วิทยุ บริเวณพื้นของห้องนั่งเล่นนั้นถูกปูด้วยไหมพรมสีแดง ซึ่งต่างจากพื้นบริเวณอื่นที่ปูด้วยไหมกระเบื้องสีขาว

ห้องต่างๆถูกแบ่งออกได้เป็นอย่างดีสมกับราคาของห้องที่แพงเกือบ หมื่นเลยทีเดียว ความจริงเองฉันก็ไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่ไหร่นักหรอกเนื่องจากมันแพงเกินความจำเป็น แต่จะทำไงได้ละเมื่อแม่ของฉันได้ซื้อห้องๆนี้ไว้ให้แล้วแถมมันยังอยู่ใกล้ๆกับมหาลัยของฉันอีกด้วย



“ ว๊ายย นี่มือของฉันดำขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ” ฉันอุทานออกมาเมื่อเห็นมือของตัวเองที่มีคราบสีดำเกาะติดอยู่



สงสัยมันอาจจะเกิดจากหม้อต้มซุปแน่ๆเลย หญิงสาวค่อยๆเดินตรงไปยังห้องน้ำก่อนที่จะเปิดก๊อกน้ำแล้วถูกมือของตัวเองไปมาจนคราบสีดำนั้นหลุดออกจากมือจนหมด หลังจากที่เธอล้างมือเสร็จเรียบร้อยเธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองกระจกที่ติดอยู่เหนืออ่างที่เธอเพิ่งล้างมือไปสักครู่ เงาที่สะท้อนในกระจกส่งให้เห็นภาพของหญิงสาวที่น่าตาน่ารักและขาว ผมของเธอเป็นสีดำขลับยาวถึงหลังเช่นเดียวกับสีของดวงตา และชุดที่เธอใส่อยู่ในตอนนี้ก็เป็นเสื้อยืดสีชมพู กับกางเกงขาสั้น



โชคดีสำหรับฉันที่วันนี้เป็นวันเสาร์เป็นวันที่ฉันชอบมากที่สุดเลยเนื่องจากวันๆนี้เป็นวันที่ฉันจะได้พักอยู่ห้องเช่าของฉันได้อย่างสบายใจ เมืองที่ฉันอยู่เองก็เป็นเมืองที่ดีนะมันดูสงบเต็มไปด้วยธรรมชาติมากมาย อากาศก็ดี ไม่เหมือนกับตัวเมืองครั้งเมื่อสมัยฉันยังเป็นนักเรียน ชีวิตผู้คนแถวนี้ดูเรียบง่ายสบายๆ แต่ก็หาใช่ว่าไม่เป็นหลักเป็นฐาน รอบๆอาร์พาร์ทเมนท์ของฉันเองก็เต็มไปด้วยร้านขายของต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นร้านขายของชำทั่วไป ร้านขายพัก หรือ ร้านขายเนื้อ ทิวทัศน์ต่างๆของเมืองนี้ก็ดูสวยดีถ้ามองจากห้องของฉันซึ่งอยู่บริเวณชั้น 7

ถ้ามองจากห้องของชั้นละก็ บ้านต่างๆก็จะดูเป็นจุดสีดำๆ สุดขอบสายตาของฉันเองก็คงจะเป็นภาพของภูเขาสูงๆลูกหนึ่งที่มีสีเขียวขจีอย่างเด่นชัดแม้จะมองจากระยะไกลแค่ไหนก็ตาม



“ วันนี้แดดดีจังเลยแหะ เอาผ้าปูที่นอนมาตากดีกว่า ” หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินตรงไปยังที่นอนของเธอ



ฉันค่อยๆดึงผ้าปูที่นอนสีฟ้าอ่อนออกมาจากเตียง ฉันเดินออกไปนอกระเบียงที่มีราวตากผ้าซึ่งทำจากเหล็กตั้งไว้ และบริเวณด้านข้างได้มีกระถางต้นไม้เล็กๆ 2-3 ต้นประดับไว้ ฉันค่อยๆบรรจงพาดผ้าปูที่นอนของฉันไว้กับราวตากผ้าเพื่อให้ได้ผ้าปูที่นอนขอฉันได้รับแสงแดดอย่างเต็มที่ แต่แล้วเสียงกริ่งหน้าประตูของฉันก็ดังขึ้นอีกครั้ง



“ ค่า ” ฉันตะโกนออกไปพร้อมกับเดินจากระเบียงแล้วตรงไปยังหน้าห้องพร้อมกับเปิดประตูออก



เมื่อกลอนสีเงินถูกบิดออกมันก็เผยให้เห็นหน้าของชายหนุ่มห้องข้างๆนั่นก็คือ ลี นั่นเอง เมื่อเขาเห็นประตูที่เปิดออกเขาก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองฉันก่อนที่เขาจะเอ่ยปากพูด



“ เอ่อ...คุณเมย์ครับไม่ทราบว่าแถวนี้มีร้านขายข้าวไหมครับ ” ชายหนุ่มคนนั้นถามฉัน



“ ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ ดูแล้วนายเองอายุก็น่าจะเท่าฉันนะ ” ฉันพูดกับเขาเพื่อพยามที่จะทำความคุ้นเคย



“ เอ่อ... เมย์ แถวนี้มีร้านอาหารไหม คือ เราหิวมากเลย ” ลีพูดก่อนที่จะเอามือลูบท้องของเขาไปมาเพื่อบ่งบอกถึงความหิวของเขา





“ แถวนี้ไม่มีหรอกนะ มีจริงๆก็คงเลยไปจากที่นี่ไกลเหมือนกันละ ” ฉันตอบ



ซึ่งดูเหมือนว่าจะทำให้สีหน้าของลีดูแย่ลงทันที เนื่องจากวันนี้เขาใช้พลังงานมากมายไปกับการจัดห้องของเขาทำให้ดูเหมือนว่าจะหิวเป็นพิเศษเลยทีเดียว ฉันเองก็สังเกตุเห็นสีหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนแต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรดลใจของฉันทั้งๆที่ฉันเองก็เพิ่งจะรู้จักกับเขาวันนี้แท้ๆ



“ ถ้าไม่รังเกียจละก็กินข้าวในห้องของฉันก่อนไหมละ ” ว๊ายๆๆ นี่ชั้นพูดอะไรออกไปกันละเนี่ย



“ เอ่อ... มันจะดีเหรอครับ ผมเพิ่งจะมาอยู่ที่นี่เอง ” โชคยังดีนะที่ชายคนนี้ไม่ใช่คนฉวยโอกาสทำให้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นไปอีกเปราะหนึ่ง



“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เห็นแบบนี้ฉันนะเรียนศิลปะการต่อสู้มาเยอะนะค่ะ ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยคุณไว้แน่ๆ ” ฉันพูดออกไปอย่างมั่นใจก่อนที่จะส่งยิ้มไปให้เขา



ลี ทำหน้าเหวอนิดๆดูแล้วก็น่ารักไปอีกแบบแต่เขาก็ยิ้มตอบให้กับฉัน พร้อมกับพูดขอบคุณเพื่อเป็นการแสดงให้เห็นถึงคำตอบตกลงของเขา ฉันเดินนำเข้าไปในห้องก่อนจากนั้นลืมจึงเดินตามหลังของฉันมาแต่เขากลับไม่ปิดประตูห้องเพื่อเป็นการแสดงความบริสุทธ์ใจอของเขา



“ ลี นั่งรอเมย์ตรงนี้แป๊ปนะ เดี๋ยวเมย์ยกอาหารมาให้ ” ฉันพูดพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้เหล็กที่มีดีไซน์ที่ทันสมัยออกเพื่อให้ ลี นั่งรอ



ฉันเดินตรงไปยังห้องครัวพร้อมกับตักอาหารมากมายใส่จานเซรามิกสีน้ำเงินเข้ม แล้วยกมาให้ ลี เมนูวันนี้เป็นอาหารที่ดูเรียบง่ายเพราะฉันเองก็ไม่ได้คิดว่าจะมีแขกมา อาหารวันนี้เป็นเพียงแค่ข้าวผัดหมูธรรมดา ความจริงมันต้องมีน้ำซุปไว้กินคู่กันแต่ทว่าฉันได้ทำมันไหม้ไปซะแล้ว



“ ไม่รู้จะถูกปากหรือเปล่านะค่ะ ” ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าลีที่กำลังมองอาหารที่มาตั้งไว้ตรงหน้า



“ ไม่เป็นไรฮะ ต้องขอบคุณอีกทีนะครับ” ลี พูดแล้วหยิบช้อนและซ้อมที่วางอยู่ข้างๆจานขึ้นพร้อมพร้อมกับตักอาหารคำแรกใส่ปากของเขา



“ โอ้โห้ อร่อยดีนะครับ ถึงแม้มันจะเป็นอาหารพื้นๆธรรมดาก็เถอะ ” ลีพูดหลังจาที่เขาเคี้ยวข้าวในปากจนหมด



“ ขอบคุณนะค่ะ เดี๋ยวฉันไปหยิบน้ำก่อน กินตามสบายเลยนะค่ะ ” ฉันพูดแล้วเดินตรงไปยังตู้เย็นที่อยู่ในห้องครัว



แก้วใสๆถูกหยิบมาจากตู้ที่อยู่ด้านล่างพร้อมกับตู้เย็นที่ถูกเปิดออก ฉันค่อยๆเลือกน้ำในตู้เย็นที่คิดว่าน่าจะเหมาะสมกับผู้ชายมากที่สุดที่แน่ๆมันคงไม่ใช่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์แน่นอน ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจหยิบน้ำอัดลมแล้วค่อยๆเทใส่แก้ว จากนั้นจึงเดินกลับไปหา ลี ที่กำลังนั่งรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย



“ น้ำมาแล้วค่า ” ฉันทำเสียงเหมือนกับพนักงานตามร้านอาหาร ก่อนที่จะเดินเอาน้ำมาตั้งไว้ทางซ้ายมือของลี