ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตกหลุมรักเข้าแล้ว ทำไงดี

    ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอม

    • อัปเดตล่าสุด 11 ธ.ค. 48


    “ ขอบคุณมากครับ ” ลีพูดกับฉันก่อนที่เขากินข้าวต่อ



    เพียงเวลาไม่นานนักลีก็จัดการกับอาหารที่อยู่ในจามข้าวตรงหน้าของเขาหมดอย่างรวดเร็ว ลียกแก้วน้ำขึ้นดื่มอย่างกระหายก่อนที่จะวางมันลงกลับที่เดิมพร้อมกับมองหน้าของฉันที่มองท่าทางของเขาอย่างสนใจ



    “ มีอะไรเหรอครับ ” ลีถาม



    ว๊ายตายแล้วนี่ฉันเผลอตัวนั่งมองเขากินข้าวไปตลอดเวลาเลยเหรอเนี่ยทำไมฉันถึงเสียมารยาทแบบนี้กันนะ ด้วยความคิดแบบนี้ทำให้หน้าของฉันเองค่อยๆแดงขึ้นเนื่องจากความอาย และ ลี เองก็คงสังเกตเห็นเช่นกัน เขาคลี่ยิ้มให้กับฉันก่อนที่หัวเราะในลำคอ



    “ เดี๋ยว เมย์ เก็บจานก่อนนะคะ ” ฉันพูดแล้วเดินไปเก็บแก้วมาวางไว้บนจานกระเบื้องก่อนที่จะเดินตรงไปยังห้องครัวอีกครั้ง



    “ เอ่อ... ผมไม่รบกวนคุณไปมากกว่านี้แล้วนะครับ ขอตัวก่อนนะครับ ” ลีพูดในขณะที่ฉันกำลังเดินไปเก็บจาน



    “ ค่ะ ถ้ามีอะไรจะให้ช่วยก็บอกได้นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งค่ะ ” ฉันพูดขณะที่กำลังเปิดก๊อกน้ำเพื่อเตรียมที่จะล้างจาน



    “ ครับ เช่นกันครับ ” ลีพูดแล้วเดินออกจากห้องพักของฉันไป



    หลังจากที่ลีออกจากห้องของฉันไปความเงียบสงบแบบเดิมๆก็กลับมาอีกครั้ง ฉันปล่อยอารมณ์ไปกับการล้างจานซึ่งบางครั้งฉันเองก็ว่ามันดูเพลินดีเหมือนกัน ระหว่างล้างจานถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาไม่นานนักแต่ฉันเองก็มักจะคิดเรื่องอะไรเรื่อยๆ พรุ่งนี้แล้วสินะจะเป็นการเปิดเรียนของมหาลัยทีนี้ฉันก็จะได้เป็นรุ่นพี่ปี 2 ซะทีแต่อีกใจหนึ่งของฉันเองรู้สึกไม่ค่อยเลยแหะ เป็นรุ่นพี่ปี 2 ก็เท่ากับว่านี่ฉันแก่เพิ่มขึ้นอีกแล้วเหรอ ให้ตายเถอะแย่ชะมัด



    และแล้ววันนี้ฉันก็ได้ปล่อยให้เวลาได้เดินผ่านไปเรื่อยๆอีกวัน ดูเหมือนว่าชีวิตของฉันเองจะดูเรื่อยเปื่อยมากเลยทีเดียวเลยแหะ  อ้าวตายแล้วนี่มันค่ำแล้วเหรอเนี่ยดูเหมือนว่าฉันจะคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเกินไปซะแล้ว รีบนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีเรียนตอนเช้าซะด้วยสิ ฉันเดินไปยังเตียงนอนสีขาวของฉันก่อนที่จะปิดสวิตซ์ไฟแล้วล้มตัวลงนอนเพื่อเตรียมตื่นขึ้นมาพบกับเช้าวันใหม่



    ....................................................................................................



    กริ๊งๆๆๆ เสียนาฬิกาปลุกบริเวณข้างๆเตียงของฉันดังขึ้นซึ่งเสียงมันก็ดังพอที่จะทำให้ฉันนั้นตื่นจากความฝันของฉันได้ บางทีมันก็ช่วยฉันจากฝันร้ายๆได้หลายครั้งเหมือนกันนะ แต่บางทีมันก็ทำลายฝันดีๆของฉัน เฮ้อ ความจริงกับความฝันนี่มันช่างต่างกันโดยสิ้นเชิงเสียจริงๆ ฉันค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงนอนก่อนที่จะเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อทำสิ่งต่างๆที่ต้องทำในยามเช้า  หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วฉันก็ได้สวมเสื้อนักศึกษาของฉันเองพร้อมกับยืนส่องกระจกไปด้วย

    “ ทำไมคับ จังเลย ” ฉันพูดกับตัวเองในกระจกเมื่อเสื้อที่สวมใส่อยู่เป็นประจำเริ่มที่จะใส่ไม่ได้



    ท่าทางปิดเทอมนี้ดูเหมือนว่าฉันจะกินอะไรมากเกินไปซะแล้วสิ  แบบนี้เปิดเทอมนี้ฉันก็ต้องลดความอ้วนอีกแล้วเหรอเนี่ยโถ่ไม่น่าเลยแหะเรา อ๊ะนี่ฉันมันแต่คิดอะไรไร้สารระอีกแล้วเหรอเนี่ยคือไม่รีบมีหวังไปสายแน่เลย ฉันเองจึงรีบแต่งตัวแล้ววิ่งออกจากห้องไปในทันที



    “ เอ้า เมย์สวัสดีครับ ” ลีที่กำลังล็อกประตูห้องพูดเมื่อเห็นฉันวิ่งพรวดพราดออกมาจากห้อง



    “ สวัสดีค่ะ ” ฉันตอบลีกลับไป



    แต่แล้วฉันก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าลีเองนั้นก็แต่งชุดเครื่องแบบมหาลัยเช่นเดียวกับฉัน และแล้วอาการรีบร้อนของฉันก็หายไปจนหมดฉันหยุดมองลีอย่างพิจารณา



    “ มีอะไรเหรอครับ ” ลีถามฉันเมื่อเขาเห็นว่าฉันมองเขาอย่างไม่ละสายตา



    “ ลี เรียนที่ไหนเหรอคะ ”  ฉันถามเพื่อความแน่ใจเนื่องจากชุดมหาลัยเดี๋ยวนี้มันแทบจะเหมือนกันหมด



    “ อ๋อ ก็มหาลัยใกล้ๆนี่แหละครับ ” ลีตอบ



    ซึ่งมันยิ่งทำให้ฉันเริ่มมั่นใจมากขึ้นเนื่องจากมหาลัยใกล้ๆนี่มีเพียงแค่เห็นเดียวเท่านั้นซึ่งหอที่ฉันพักอยู่นั้นเป็นหอเดียวที่ใกล้กับมหาลัยมากที่สุด



    “ ใช่มหาลัยนี้หรือเปล่าค่ะ ” ฉันพูดพร้อมกับยกสมุดเล่มหนึ่งที่มีตราของมหาลัยให้ลีดู



    “ อ้าว เมย์เรียนมหาลัยนี้เหรอครับ ที่เดียวกับเราเลย ” ลีตอบอย่างตกใจเมื่อเห็นตรามหาลัยที่ฉันยกให้ดู



    “ จริงเหรอ แหมได้เพื่อมหาลัยเดียวกันแล้วดีใจจังเลย ” ฉันพูดแล้วยิ้มให้กับลีก่อนที่จะเดินตรงไปเพื่อลงลิฟท์



    ลีเองก็เดินตามฉันมาพร้อมกับลงลิฟท์พร้อมๆกับฉันดูเหมือนว่าฉันเองจะได้เพื่อร่วมสถาบันที่ดีอีกคนแล้วสิ ฉันเองก็คุยกับลีหลายๆเรื่องในขณะที่ลิฟท์ค่อยพาฉันลงไปด้านล่าง ลีบอกว่าเขาเพิ่งเทียบโอนหน่วยกิตแล้วย้ายมาที่มหาลัยที่ฉันเรียนคณะที่เขาเรียนคือคณะนิเทศน์ศาตร์ซึ่งมันก็ดูเหมาะกับเขาที่ดูท่าทางว่าจะเป็นคนรักอิสระดี

    ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินอยู่นั้นประตูลิฟท์ก็ได้เปิดออก ฉันจึงก้าวเดินออกไปนอกหอพักของฉัน



    “ เมย์ รอตรงนี้ก่อนนะ ” ลีพูดแล้วรีบวิ่งหายไปด้านหลังซึ่งเป็นที่จอดรถ



    สักพักหนึ่งลีก็กลับมาพร้อมกับมอเตอร์ไซค์ช็อปเปอร์สีดำขลับ บริเวณตัวถังของรถมีรูปตัว L พร้อมกับมีรูปเถาวัลย์ที่มีหนามพันรอบๆด้านหลังมีรูปดาวหกแฉกสีขาวล้อมรอบตัว L เอาไว้



    “ สวยดีนะ ลายนี้เนี่ย ” ฉันมองดูที่รูปตัว L แล้วพูดชม



    “ เราว่ามันเป็นลายที่ไม่ควรจะมีอยู่มากกว่านะ ” ลีพูดแล้วหน้าของเขาเริ่มฉายแววเศร้าลง



    “ ลีเป็นไรไปรึเปล่า ” ฉันถามเมื่อเห็นว่าสีหน้าของลีดูแย่ลง



    “ เปล่าๆ ไม่มีไรหรอกขึ้นรถสิ เดี๋ยวเราขับไปส่งที่มหาลัย ” ลีพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันแล้วส่งหมวกกันน็อคสีดำมาให้



    ฉันเองก็รับไว้ก่อนที่จะขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของลี เมื่อฉันจัดท่านั่งจนเรียบร้อยแล้ว ลี ก็ออกรถเพื่อมุ่งหน้าไปยังมหาลัย ด้วยความเร็วของมอเตอร์ไซค์ทำให้ฉันและลีมาถึงมหาลัยได้ด้วยเวลาเพียงไม่กี่นีเท่านั้น

    ลีค่อยๆขับไปจอดตามที่ที่มหาลัยได้กำหนดไว้เป็นที่จอดรถ



    “ ตอนเย็นถ้าจะกลับด้วยก็มาหาที่คณะเราได้นะ ” ลีพูดขณะที่เขาดับเครื่องยนต์



    “ จ้า ถ้าจะกลับด้วยนะ ” ฉันตอบกลับไป



    ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกันนะทั้งเมื่อวานและวันนี้ทำไมฉันถึงไว้ใจเขาแบบนี้  ฉันยิ้มให้ลีก่อนที่จะเดินไปยังอาคารเรียนของฉันที่เรียนอยู่



    “ เมย์ๆ ทางนี้ๆ ” เสียงๆหนึ่งตะโกนเรียกฉันขณะที่ฉันเดินผ่านโรงอาหาร



    ฉันจึงหันไปมองหาต้นตอของเสียงนั่น อ๊ะยายทิพย์เพื่อตัวแสบของฉันเองแหละ ทิพย์เป็นคนที่สวยผมของเธอเป็นผมซอยสั้นผิวขาว หน้าตาน่ารักเลยทีเดียว ผู้ชายหลายคนต่างมารุมจีบเธอกันให้เต็มไปหมดแต่ฉันก็ไม่เห็นทีท่าว่าทิพย์จะสนใจสักคนเลยนะ เอ๋ หรือว่ายายทิพย์เป็นเลสเบี้ยนกันแน่นะ บางทีฉันเองก็เคยคิดนะแต่ดูท่าทีของทิพย์แล้วมันก็ไม่เหมาะที่จะเป็นเลยแม้แต่น้อย



    “ กินข้าวเช้ายัง มากินด้วยกันก่อนสิ ” ทิพย์ที่ตอนนี้เข้ามาอยู่ใกล้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้พูดพร้อมกับดึงฉันไปยังโต๊ะที่ยังมีจานพลาสติกสีชมพูวางไว้อยู่



    “ ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ คุณนายตื่นสายอย่างเธอจะมาเช้าเป็นกับคนอื่นเขาด้วย ” ฉันหยอกล้อกับทิพย์เหมือนดังเช่นทุกครั้ง



    “ ว๊าย เมย์นี่ปากเสียนะเรานะ ” ทิพย์ว่าฉัน



    ทิพย์เองนั้นเป็นคนที่ตื่นสายมากๆเธอมามหาลัยแทบจะไม่ทันเลย เนื่องจากทิพย์นั้นเป็นคนที่นอนขี้เซาปลุกก็ยากเพื่อนๆที่ ทิพย์เคยไปนอนค้างบ้านด้วยเคยเล่ากันว่าเธอมักจะนอนไม่ค่อยหลับตอนกลางคืน และ ชอบมาหลับเอาตอนเช้าๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งทิพย์เกือบมาไม่ทันสอบ แต่ยังดีที่เพื่อนเธอสามารถที่จากเธอมาจนได้ นับว่าเป็นโชคดีของเธอมากเลยนะเนี่ย



    “ มองหน้าฉันแล้วยิ้ม เป็นอะไรมากรึเปล่ายะเธอ ” ทิพย์พูดทำให้สติของฉันกลับมาอีกครั้ง



    “ เปล่าๆ ” นี่ฉันเผลอคิดอะไรไปแล้วมองหน้าคนอื่นไปอีกแล้วเหรอเนี่ย



    “ ไอ้นิสัยแบบนี้ควรแก้ซะบ้างนะ เมย์ ” ทิพย์พูดแล้วมองหน้าของฉันอย่างจริงจัง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×