==@สาวใสตัวร้าย กะ นายกวนประสาท@==

ลำดับตอนที่ #1 : ^=ก็แค่สนุกเท่านั้น=^

สวัสดีค่ะ^0^ ชั้นชื่อ เอม  เอมาริณี  อิชรเวชกุล  เรียนอยู่ที่ LA แต่ โกเอ็ม พี่ชายที่รักอยากให้มาอยู่ในความดูแลของเขาที่เมืองไทยความซวยจึงตกอยู่ในกำมือของสาวน้อยน่ารักอย่างชั้นที่ต้องพรากจากเพื่อน(ที่ไม่ค่อยจะมี)

มาอยู่ที่เมืองไทยก็ต้องอยู่ที่โรงเรียนประจำและตอนนี้ชั้นอยู่ที่เซ็นทรัลกับแก๊งค์ผ้าไหมสีดำ เค้าพยายามจะสื่อว่า

งามสง่าแต่เลวร้ายมันก็จิงนะคะที่เพราะชั้นยังไม่เห็นคำว่า ร้ายของใครเลยสมาชิกแก๊งค์ก็มี



1 เอ็ม พี่ชายชั้นเอง

2 อิม  พี่สาวชั้น

3 ไอเทม  เอเจ โอซัง น้องชายแฝด 3ของชั้น

4 วี โซ่ หนึ่ง ภัทร ไมค์ เพื่อนชายของเจ๊อิม

5 มิ้น จาจา อิน แอน  เพื่อนหญิงของเจ๊อิม

6 เจเจ(พี่ชายของพี่จาจา)  ซีโอ เพื่อนชายของโกเอ็ม

7 เพิลไพร์  สอง(น้องชายพี่หนึ่ง)  เฮน  ซีเอ (น้องชายของพี่ซีโอ) เพื่อนชั้นเอง

8 มด น้ำ ปิ่น แป้งฝุ่น เพื่อนชั้นอีกน่ะแหละ

9 ปูเป้ ปีโป้ ป. ปลา แฟนของแฝด 3



ที่นัดเจอวันนี้ก็เพราะพวกเค้าลงมติกันว่าจะค้างที่บ้านชั้นเหตุที่นัดเจอที่เซ็นทรัลก้อเพราะว่าต้องซื้อของเล็กน้อย



“ไอเอมแกจะเอามีดไปทำไรฟะ”มดสาวน้อยน่ารักพูดขึ้น



“ฆ่าคน”มีดทำครัวแกคงไม่เอาไปตัดหญ้าหรอกนะ



“ชั้นไม่มีเพื่อนฆาตกรนะแก +_=”น้ำแกก้อโง่ด้วยหรอ



“คนแรกที่จะฆ่าควรจะเป็นมด หรือ น้ำดี”



“มด / น้ำ”เป็นการประสานเสียงที่เยี่ยมยอดจิงๆนี่เพื่อนชั้นใช่ปะ-_-



“พอเถอะ ยางอายชั้นล้นแล้ว”



“แต่ชั้นล้นตั้งแต่เข้าห้างแล้ว”ปิ่นผู้ที่เงียบมานานพูดด้วยความเอือมระอา



“ซื้อของครบแล้วล่ะค่ะ”แป้งฝุ่นผู้เรียบร้อยพูดขึ้น



“งั้นไปกันเถอะอย่าอยู่ให้อายตรงนี่เลย”มดกับน้ำมองหน้าประมาณว่า เธอจะตายในไม่ช้านี่แหละเอม



พวกชั้นออกมารอหน้าร้านหนังสือตามที่นัดไว้พวกเค้ารอพวกเรากลุ่มสุดท้าย



“เหอะไปวะนานเลยนะคุณหญิงเอมรู้มั้ยว่าเป็นตัวถ่วงน่ะ”นายซีโอ(ชั้นไม่เคารพมันเป็นพี่หรอกมันหาเรื่องแกล้งชั้นมาตลอด)ว่าชั้น



“ขอโทษเผอิญเลือกมีดนานไปหน่อยถ้าเลือกไม่ดีเดี๋ยวฟันคอคนไม่ขาด”สะใจเล็กน้อย



“จะเอาไปฟันใครล่ะคุณ”นายนี่ทำสีหน้าเรียบๆ



“คนแถวๆนี้แหละ”



“หวังว่าคงไม่ใช่ผมนะ”



“โอ๊ะเดาเก่งจัง”



“จะทำได้เร้อ”



“ลองมั้ยล่ะ”



“เออช่วยหุบปากใบมีดเก็บไว้เชือดเชือนกันทีหลังได้ปะ-_-;;”โกเอ็มคงจะรำคาญมากสินะ^^



พวกเราออกเดินทางไปบ้านของชั้นเองตอนแรกที่ทุกคนรู้จักชั้นก็ทึ่งกับความกล้าที่เถียงรุ่นพี่ซีโอปากสุนัขข้างถนนตัวนี้ได้  ถึงบ้านแล้วนี่มัน 5 โมง45แล้วหิวจังเลยป้ามาทำอะไรน้า



“ป้ามาขาเอมหิวแล้วค่ะ อ้าวไม่อยู่กันหรอกเหรอ จดหมายลา เออใช่ป้ามาไปงานศพแล้วใครจะทำอาหารล่ะเนี่ย”

สมองของชั้นสั่งการให้วิ่งออกไปแล้ว



“ขอโทษนะใครทำอาหารเป็นบ้างแม่ครัวไปงานศพอ่ะ”แป้งฝุ่นยกมือคนเดียวกรรมจิงๆ



“ห้องครัวยังไม่เคยเข้าเลย”มิ้นผู้น่าสงสารพูดขึ้น



“ชั้นทำเป็นแค่แกงเขียวหวานกะต้มจืดเองนะ”สมกับเธอจริงๆแป้งฝุ่นต้มจืดเนี่ยนะ



“ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราจะช่วยกันทำนะ”



“มันจะกินได้มั้ยเนี่ย”ซีโอผู้ที่มีปากเยี่ยงสุนัขพูดขึ้น



“ไม่อยากกินก็ทำเองสิ 28 คนลดไปซักคนก็ประหยัดดีเหมือนกัน”



“ไม่เป็นไรถ้าชั้นตายเมื่อไหร่เธอค่อยรับผิดชอบแล้วกัน”



“ถ้าไม่ตายก็จ่ายค่าอาหารด้วยละกัน”



“รีบไปทำเถอะนะเดี๋ยวไม่ทันเวลาอาหาร”เจ๊อิมผู้ที่ไม่ทำอาหารแม้แต่ทอดไข่ดันชั้นไปห้องครัวเป็นผู้หญิงกันรึเปล่านะไม่เคยทำอาหารวิเศษจริงๆ



ฟิ้วววววววววววว!เสียงแหวกอากาศผ่านเข้าโสตประสาทชั้น

หมับ!ชั้นรับมีดด้วยนิ้ว2นิ้ว



“เล่นทีเผลอนะชัย”ชั้นหันหลังไปคุยกับบอดิการ์ดส่วนตัวของชั้น



“เลิกเล่นแบบนี้กันซักทีได้มั้ยชั้นหัวใจจะวายถ้าพลาดขึ้นมาจะทำยังไงฮะ ทำคนอื่นเค้าตกใจหมดฮู่ว”จริงของเจ๊ทุกคนถอนหายใจเหมือนโล่งใจอะไรซักอย่าง  แต่มันทำไม่ให้ชั้นรู้สึกผิดเลยซักนิด



“วันหลังเล็งดีๆนะหาช่องทางดีๆล่ะเมื่อกี้ชั้นยังหลบได้อยู่เลยนะแถมจับได้ด้วย”ชั้นเก็บมีดเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วเดินเข้าไปทำอาหารกับแป้งฝุ่นวันนี้ทำแกงเขียวหวาน ต้มจืด ต้มข่า ไก่ชุบแป้งทอด ของหวานก็กล้วยบวชชี

บนโต๊ะอาหารเงียบมองอาหารในถ้วยที่ดูน่าทาน เชื่อใจกันหน่อยไม่ได้รึไงชั้นเรียนทำอาหารจากป้ามามาแล้วนะ

ป้ามายังบอกว่าอร่อยเลย

“เอาวะกินก็กินมันคงไม่ตายหรอก” เวร=_=เมิงไม่ต้องแดกก็ได้นะไอสอง



“ต้มข่าน่ะ แป้งทำเองนะคะ”อันที่จริงชั้นทำแป้งคงอยากหลอกให้กินเพราะมันได้ผลมันตักกินกันใหญ่



“อร่อยมั้ยค่ะ^^”



“สุดๆอร่อยมากเลยแป้งชั้นไม่คิดเลยว่าแกจะทำได้อะไม่น่าเชื่อ”แป้งยังยิ้มให้



“ก็แป้งโกหกนี่คะมันจะน่าเชื่อได้ไง ต้มข่าเอมทำค่ะไม่ใช่แป้งหรอก”



“ห๊ะจริงดิ0-0”



“เจงเซะถ้าทำไม่อร่อยชั้นไม่โชว์หรอกย่ะ”



“โกไม่รู้เลยว่าแกทำอาหารเป็นแถมยังอร่อยด้วย”



“โกไม่รู้เกี่ยวกับตัวเค้าหลายอย่างเลยล่ะ มันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครรู้นอกจากผู้หญิงคนนั้น^^”



“แล้วแกบอกโกได้มั๊ย”



“ไม่ได้หลอกโกเดี๋ยวโกหัวใจวาย”



“โกอยากรู้”



“ได้เค้าจะบอกโกมันเป็นข้อใหญ่ที่โกไปสืบต่อเองได้เค้าเข้าร่วมกับคนกลุ่มนึงเพื่อปล้นทองคำ”



“เป็นความจริงหรอเอม”เจ๊อิมถามชั้นชั้นพยักหน้าและตอนนี้ชั้นตกเป็นเป้าสายตา



“ขอเหตุผลที่ทำให้เชื่อได้หน่อยสิเจ๊เอม”ไอเทมน้องชายชั้นถามอย่างสงบ



“งั้นเดี๋ยวมา แป้งเตรียมของหวานด้วยนะ”ชั้นวิ่งขึ้นไป มีด ชั้นกลับไปปามีดให้ชัยหนึ่งในคนร่วมมือปิดบังชั้นเปิดประตูเข้าไปในห้องชั้นอันที่จริงชั้นเป็นสปาย(แค่ฝึกมาแบบนั้น)แล้วที่ปล้นทองก็ทองของโจรปล้นมาคืนเจ้าของเค้า ชั้นแงะแผ่นไม้ขึ้นมาหยิบทองที่ได้เป็นรางวัลจากสำนักงานลับแล้ววิ่งลงไปข้างล่าง



“โกนี่ไงเชื่อรึยังล่ะ”ชั้นวางสร้อยลงบนโต๊ะสายตาโกเย็นชาอย่างมาก



“แกปล้นทำไม”



“เพื่อความสนุกไง^^”หน้าชั้นกับหน้าโกตอนนี้เป็นใบหน้าที่ใครมองก็บอกว่าน่ากลัว...