[SF] On Friday!!! l BJIN 2

ข้อมูลเบื้องต้น

เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอ............

เนื้อเรื่อง

ตอนนี้ก็เดือนกว่าแล้ว ที่ผมกับฮันบินคบกัน อาจจะมีทะเลาะกันบ้าง แต่เราก็พยายามปรับความเข้าใจกัน ไม่ว่าเรื่องไหนก็ตาม ผมรู้ตัวเองนะว่าผมอาจจะ..งี่เง่า เอาแต่ใจ แต่ฮันบินไม่เคยว่าผมเลย ผมรักฮันบินที่สุดเลย!! >\\< วันนี้ผมกับฮันบินมาที่เกาะเชจู มาหาพ่อกับแม่ผม ท่านรู้นานแล้วล่ะว่าเราคบกัน ครั้งที่แล้วพ่อกับแม่ไปเยี่ยมผมที่โซล ตอนนั้นฮันบินกำลังจีบผมอยู่พอดี 55555 ช่วงนี้เราก็ว่างทั้งคู่ เลยกลับมาทานข้าว เพราะก่อนหน้านี้ผมไม่ได้กลับบ้านเลย งานที่มหาลัยยุ่งมากกก กิจกรรมนู่นนี่ แล้วยังติดทำโปรเจคอีก เฮ้ออ~ เหนื่อย ไม่เป็นไรๆ กำลังใจอยู่ข้างๆ
"พี่จิน..เป็นอะไรรึเปล่าครับ? ถอนหายใจเสียงดังเชียว"
"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร แค่รู้สึกสบายใจที่ได้กลับบ้าน" ฮันบินเอื้อมมือมาจับมือผม แล้วเดินเข้าบ้านไปด้วยกัน
"แม่คร้าบบบ คิดถึงจังเลย" ฮันบินพูดด้วยน้ำเสียงอ้อน แล้วเดินเข้าไปกอดแม่ผม ย้ำนะ...แม่ผม แต่ยอมรับว่าสองคนนี้สนิทกันมากกกก วิดีโอคอลคุยกับแม่บ่อยกว่าผมอีกนะ คุยกันทุกวัน วันละสามชั่วโมง =_=
"แม่ไม่กอดผมบ้างเลยนะ"
"อะไรไอ้ลูกชาย ไม่เข้ามากอดแม่เองนะ" แม่พูดจบก็เดินมากอดผม
"ไปกินข้าวก่อนมั้ย แม่ทำไว้เยอะเลย"
"เดี๋ยวผมเอาของขึ้นไปเก็บแล้วลงมานะครับ พ่อไปไหนล่ะ??"
"อยู่โต๊ะอาหาร มาป้วนเปี้ยนตั้งแต่แม่ตั้งน้ำมันละ"
"555555 งั้นเดี๋ยวผมรีบลงมานะ" ผมเดินขึ้นมาข้างบน เอากระเป๋าเก็บเสร็จก็รีบลงไปข้างล่าง


"มาช้านะไอ้ลูกเขย พ่อหิวจะตายแล้ว แม่ก็บอกรอลูกก่อนๆ ไส้หดหมดละ" พ่อบ่นหนักเลย หิวมากเลยล่ะสิ
"55555 พ่อกินก่อนก็ได้นะครับ"
"นั่งสิ"
"ขอบคุณครับ"
"จะกินก่อนได้ไง แม่แกตีจนมือจะหักละ"
"จะบ่นอีกนานมั้ยพ่อ ลูกมาแล้ว อยากกินอะไรเชิญตามสบายเลย"
"รอคำนี้ตั้งนาน"
"555555555555"

ข้าวเย็นผ่านไปได้ด้วยดี โอ๊ย~ กินข้าวที่บ้านนี่อิ่มชะมัดเลย ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ตอนนี้ขี้เกียจทุกอย่างเลย
"ไปอาบน้ำเลยพี่จิน"
"แปปนึงนะ ขี้เกียจอยู่อ่ะ"
"ลุกเลย"
"แปปเดียวจริงๆ นะนะนะ"
"ให้อุ้มม้ะ??!!!" จะดุทำไมเล่าาาา
"ไปแล้วครับคุณฮันบิน" สุดท้ายผมก็แพ้คำสั่งเด็กคนนี้ ครั้งที่เท่าไหร่แล้วล่ะ
.
.
.
.
.
ผมใช้เวลาสองสามวันที่เกาะเชจูอย่างคุ้ม มีความสุขมากเลยล่ะ ทีนี้ก็กลับมาเครียดกับงานที่มหา'ลัยต่อ =_= วันนี้โดนสั่งทำโปรเจคอีกแล้วครับ โปรเจคเก่ายังไม่เสร็จเลย

'Rrrrrrr Rrrrrrrr'
"ฮัลโหล"
[เลิกเรียนรึยังครับ?]
"เพิ่งเลิกเมื่อกี้เลย"
[ผมไปรับนะ]
"คร้าบบบ ไปรอหน้ามอนะ"
[ไม่ต้อง รอข้างในนั่นแหละเดี๋ยวเข้าไปรับ]
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไประ....."
[คิมจินฮวาน!]
"เข้าใจแล้ว รออยู่นี่แหละ" ชิ! ดุอีกแล้วนะ คิมฮันบิน ผมนั่งรอฮันบินไม่นานฮันบินก็มารับ มอผมกับโรงเรียนฮันบินห่างกันไม่มากนัก

"ปะ ไปกินข้าวกัน ผมมีเรื่องจะบอกพี่ด้วย" ฮันบินพาผมมาที่ร้านอาหารประจำ เรามากินข้าวที่นี่บ่อยๆ แล้วก็ไม่เคยเปลี่ยนเมนู

"ทำไมพี่ดูเหนื่อยๆ"
"เครียดนิดหน่อย เรื่องโปรเจค"
"เหนื่อยหน่อยนะครับ"
"อื้มมม เอ้อ! นายว่ามีเรื่องจะบอก"
"อ้อ..คือ ชมรมที่โรงเรียนมีกิจกรรม ผมต้องไปทำกิจกรรม กับชมรมที่ปูซานนะ"
"ไปวันไหนครับ?"
"พรุ่งนี้ครับ"
"เร็วจัง แล้วจะไปกี่วัน"
"2 อาทิตย์"
"2 อาทิตย์!!! ไปนานจัง"
"คิดถึงแปปเดียวเดี๋ยวก็กลับแล้ว"
"ไปเยอะรึปล่า แล้วนอนที่ไหน มีผู้หญิงเยอะมั๊ย?"
"ชมรมผมมี 50 กว่าคน นอนที่รีสอร์ทครับ ส่วนผู้หญิงน่ะถามทำไม ห่วงหรือหวง?"
"ทั้งห่วงทั้งหวงนั่นแหละ" ผมพูดพร้อมยู่ปาก แล้วฮันบินก้มมาจุ๊บปากผม คนฉวยโอกาส!!
"แต่คนของผมมีคนเดียวนะ"
"ก็มันคิดถึงนี่....."
"คืนนี้มานอนคอนโดผมสิ พรุ่งนี้ไปส่งผมด้วย พอถึงหน้าโรงเรียนผมจะบอกทุกคนเลย ว่าคนนี้แฟนผม"
"จะบ้าหรอ!"
"5555 เขินหรอครับ" ไปพรุ่งนี้แล้วมาบอกวันนี้เนี่ยนะ ไม่ได้เรื่องเลย คิมฮันบิน!


Hanbin Part

"ไปอาบน้ำเลยมั๊ยพี่จิน?"
"อื้มมม"
"เป็นอะไรครับพี่จิน"
"เปล่า" ผมเดินไปกอดพี่จินจากด้านหลัง
"เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว"
"บอกให้เร็วกว่านี้สิ เล่นมาบอกวันนี้แล้วไปพรุ่งนี้"
"ก่อนเราคบกันก็เจอกันอาทิตย์ละวันนี่ครับ"
"ไม่เหมือนกันนะฮันบิน"
"โอ๋ๆๆ ไม่งอนน้า"
"ไม่ได้งอนสักหน่อย.....คิดถึง" พี่จินฮวานพลิกตัวมากอดผมไว้ แล้วซบลงที่อกผม
"ผมก็คิดถึงพี่เหมือนกัน" ผมจูบลงที่หน้าผากพี่จินแล้วค่อยๆไล่ลงมาจนตอนนี้จมูกเราชนกัน ก่อนผมจะประกบปากลงบนปากพี่จิน แล้วค่อยๆกดจูบหนักขึ้น พี่จินจูบตอบผม ก่อนจะผละออก
"ฉวยโอกาสอีกแล้วนะ"
"ก็ยอมนี่" พี่จินทุบหน้าอกผม แต่มันไม่เจ็บเลยซักนิด 5555 มีแรงรึเปล่าตัวเล็ก หื้มม??
"ไปอาบน้ำเลยไป"
"พี่อาบด้วยกันมั้ยล่ะ"
"คิมฮันบิน!!!" ดูหน้าก็รู้ว่าเขิน ตัวเล็กเอ้ยย~


"ฝันดีนะฮันบิน"
"ครับ ฝันดีครับตัวเล็กของผม"


ตอนเช้า......


"พี่ขับรถกลับเองได้ใช่มั้ย?"
"ได้สิ" วันนี้ผมเอารถยนต์มา เดี๋ยวพี่จินขับบิ๊กไบท์กลับมันจะอันตราย ขายิ่งสั้นๆอยู่ด้วย
"ไม่เข้าไปส่งผมข้างในจริงๆหรอ?"
"ไม่อ่ะ ไปเถอะ" ผมดึงพี่จินเข้าไปข้างโรงเรียน อันที่จริงไม่ต้องถามหรอก ผมเผด็จการ!
"ฮันบินนน~~ ไปไหน"
"เถอะน่า"


Hanbin Part End


"สวัสดีครับทุกคนนน~"
"อ้าว~ มาช้านะครับฮันบิน"
"ขอโทษว่ะ เพื่อนบ๊อบ"
"พี่ฮันบินน" เด็กคนนี้ใคร วิ่งมาถึงก็เกาะแขนฮันบินเลย น่าหมั่นไส้ แบบนี้จะไม่ให้ห่วงรึไง!
"ครับผม"
"มายังไง ใครมาส่ง?"
"แฟนมาส่งครับ" พูดจบฮันบินก็โอบไหล่ผม คนนี้ของพี่นะครับ ห่างๆหน่อย

"ทุกคนครับบบบ!! นี่เยอินนะครับ อาสาสมัครจากชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติ จะเดินทางไปกับเราด้วย"
"สวัสดีทุกคนนะคะ จองเยอินค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" ผู้หญิงคนนี้น่ารักจัง ผมเหลือบไปมองฮันบินที่จ้องตาไม่กะพริบเลย
"ขึ้นรถเลยครับทุกคน จะสายแล้ว"
"ถึงแล้วผมจะโทรหานะ"
"ครับ เดินทางดีๆนะ"
"คิดถึงอยู่แล้ว" ผมเดินไปกอดฮันบิน
"หิ้วเมียไปด้วยเลยมั้ยครับไอ้ฮันบิน"
"อยากหิ้วอยู่หรอก"
"ไปได้แล้วฮันบิน"
"ไปนะ"
"อย่าลืมโทรมานะ" ฮันบินโบกมือลาก่อนจะเดินไปขึ้นรถ โอ๊ยย~ จะไปที่ไหนเนี่ย มีสัญญานมั้ย จะโทรมาได้รึเปล่ากลับคอนโดดีกว่า วันนี้วันศุกร์แหละ ไม่มีความสุขเลยนะวันนี้ วันนี้ผมมีเรียนบ่าย อันที่จริงเรียนเช้านะ แต่ผมอยากมาส่งฮันบิน ก็เลยเลื่อนไปเรียนตอนบ่าย เฮ้ออ~ อยู่คนเดียวอีกแล้ว เหงาชะมัด!


Hanbin Part


ขึ้นรถมาแปปเดียวก็คิดถึงตัวเล็กซะแล้ว 2 อาทิตย์เองฮันบิน อดทนไว้ โอ๊ย~ คิดถึงพี่จิน
"ทำหน้าจะร้องไห้แบบนั้นเป็นไรวะ พี่ฮันบิน"
"คิดถึงเมียว่ะจุนฮเว"
"เพิ่งเจอกันเมื่อกี้เองปะวะครับ"
"ก็ดงฮยอกมาด้วย มึงก็พูดได้สิครับ"
"ก็พี่ไม่เอาพี่จินมาด้วยล่ะ"
"ไม่อ่ะ เป็นห่วง"
"ครับ คนหวงเมีย แล้วก่อนขึ้นรถอ่ะ มองพี่เยอินขนาดนั้นน่ะ ชอบหรอ?"
"ก็....น่ารักดี"
"คิดอะไรรึเปล่าเนี่ย?"
"คิดอะไรละวะครับ"
"เฮ้~~ ทุกคน!! พี่ฮันบินของเราปลื้มพี่เยอินล่ะ"
"ฮิ้ววววว~" ทุกคนร่วมใจกันส่งเสียง ให้เมียกูมาตบปากทีละคนมั้ยครับ!
"ไร้สาระว่ะจุนเน่!"

ถึงซักที รำคาญทุกคนแซวอยู่นั่นแหละ ถ้าพี่จินมา โกรธแน่นอนเลยงานนี้ ผมก็แค่คิดว่าเยอินน่ารักดี แค่นั้นนะ......

"สวัสดีฮันบิน"
"สวัสดีเยอิน"
"พักไหน?"
"227"
"พอดีเลย เราพัก 226"
"เอ้อ!..... เรื่องบนรถอ่ะ....."
"รู้แล้ว นายมีแฟนแล้วนี่ เมื่อเช้าเห็นเค้าพูดกัน"
"อื้มมม ไปเถอะ ไปห้องพักกัน"
ผมกับเยอินเดินไปห้องพักด้วยกัน เยอินเข้าใจคนง่ายจัง

3 ชั่วโมงผ่านไป

ผมนั่งคุยกับเยอิน มา3ชั่วโมง โดยลืมบางสิ่งไปอย่างสนิด
"เห้ยย!!"
"อะไรฮันบิน"
"เดี๋ยวมานะเยอิน"
ผมลืมโทรหาพี่จิน ซวยละ!!!
"ฮัลโหล"
[ถึงช้าจังนะ]
"ถึงนานละครับ ผมนั่งคุยกับเพื่อนอยู่น่ะ ขอโทษนะ"
[เพื่อนคนไหนล่ะ?]
"เยอินครับ"
[คนที่มาจากชมรมอื่นอ่ะหรอ]
"ครับ"
[อื้มม เข้าใจแล้ว]
"พี่จิน ผมไม่ได้คิดอะไรนะ"
[แค่ลืมโทรหาพี่เอง]
"พี่จินครับ....."
[แค่นี้นะ ไปเรียนก่อน]

ตู้ดๆ ตู้ดๆ

พี่จินโกรธอีกแล้ว ทำไมเยอินทำให้ผมลืมพี่จินนะ แค่คุยกันถูกคอ

"หน้าบูดมาเลย เป็นอะไร?"
"พี่จินโกรธอ่ะ เราลืมโทรหาพี่จินตอนมาถึง"
"เอ่อ..ขอโทษที่ชวนคุยนะ"
"ช่างเถอะ เยอินไม่ได้ผิดอ่ะ เราผิดเอง ที่ลืมคนสำคัญ"
"โทรกลับไปง้อสิฮันบิน"
"พี่จินไม่ชอบให้ยุ่งเวลาโกรธอ่ะ"
"รู้ได้ไง?"
"ก็เวลาโกรธ แล้วเราเข้าไปยุ่ง พี่เค้าจะบอกว่า 'อย่ามายุ่ง' 'ไปไกลๆนะฮันบิน' พอเราเงียบ พี่เค้าก็จะหงุดหงิดแล้วเดินเข้าไปเลย แล้วตอนเดินเข้าห้องพี่เค้าจะปิดประตูเสียงดังอ่ะ"
"นี่ฮันบิน! ไม่รู้รึไงว่าเค้าอยากให้ง้ออ่ะ"
"ง้อหรอ????"
"ใช่ เวลาที่ทำแบบนี้ แสดงว่าเค้าอยากให้เราง้อ ประมาณว่า เค้าอยากรู้ว่าเค้าสำคัญสำหรับเรามากแค่ไหน"
"อ๋ออออออ....ทำไมเยอินดูเข้าใจจัง ชอบทำแบบนั้นใส่แฟนหรอ?"
"เราไม่เคยมีแฟนหรอก"
"เยอินนี่ดูไม่งี่เง่าดีนะ"
"กำลังจะว่าแฟนว่างี่เง่าหรอ?"
"มั้ง"
"รีบไปง้อเถอะ เราจะไปรอที่ห้องโถงนะ ทุกคนคงไปรวมตัวหมดแล้วล่ะ"
"ขอบคุณมากนะเยอิน"


Jinhwan Part


ฮันบินลืมผม เพราะกำลังคุยกับคนอื่น ไปแปปเดียวสำคัญน้อยลงแล้วหรอ ตอนนี้กำลังพยายามงี่เง่าน้อยลง ถึงฮันบินจะยอมผมตลอดเวลาที่ผมงี่เง่า แต่ผมไม่รู้หรอกว่าฮันบิน รำคาญรึเปล่า ผมงี่เง่าใส่ฮันบินไปตั้งหลายครั้ง เอาแต่ใจ ทำสารพัดที่ทำให้ฮันบินไม่สบายใจ พี่ขอโทษจริงๆนะ ㅠ ㅠ

Rrrrrrrr Rrrrrrrr

"อื้มมม ว่าไง" ผมกำลังพยายามกลั้นเสียงสะอื้น
[ขอโทษนะครับ ขอโทษที่ผมลืม]
"ฮึก...นายอาจจะกำลัง..เหนื่อย ไม่เป็น..ไร"
[อย่าร้องไห้นะ ผมขอโทษ]
"ไม่ต้อง...ขอโทษ...ฮึก..หรอก"
[ผมจะหนีกลับไปหาพี่แล้วนะ]
"ไม่ต้องเลย...เดี๋ยวติด มผ. นะ"
[พี่หายโกรธผมนะ]
"อื้มมมมม"
[แล้วพี่เรียนอยู่รึเปล่า?]
"ไม่ได้ไปอ่ะ ปวดหัวนิดหน่อย"
[เป็นอะไรมากรึเปล่า?]
"ไม่หรอก"
[กินยารึยังครับ?]
"กินแล้วครับ"
[งั้นพี่นอนพักนะ ตื่นมากินข้าวแล้วก็กินยาด้วย]
"เข้าใจแล้ว"
[แค่นี้นะ คิดถึงพี่นะ ตัวเล็กของผม]
"อื้มม คิดถึงเหมือนกัน"

Hanbin Part


ผมวางสายจากพี่จิน แล้วเดินไปกินข้าว

"มาช้าครับผม ฮันบิน ได้ข่าวง้อเมียอยู่ ให้อภัยๆ"
"เดี๋ยวเหอะไอ้บ๊อบ!"
"เอ้าๆ กินข้าวๆ"

หลังจากวันแรกผ่านไป 1 อาทิตย์ ผมไม่ได้โทรหาพี่จินเลย งานยุ่งมากอ่ะ แล้วผมก็ไม่ได้พกโทรศัพท์เลย พี่จินโทรมา ไลน์มา ผมไม่รับแล้วก็ไม่ได้ตอบเลย แล้วผมก็คิดว่าคงไม่เป็นอะไร ช่วงนี้เยอินให้คำแนะนำกับผมทุกเรื่องเลย เยอินคุยสนุก เข้าใจ ไม่งี่เง่า ดีมากจนบางทีทำให้ผมลืมพี่จินไป ผมก็ไม่เข้าใจหรอก ว่าทำไมเป็นแบบนี้

ตอนนี้ผมกำลังจะกลับจากหมู่บ้าน ที่เราไปช่วยกันสร้างมา ผมต้องพยุงเยอินกลับมาที่รีสอร์ท ซนมาสิ กระโดดจับผีเสื้อจนขาแพลงเลย ผมพาเยอินเดินกลับมาที่ห้อง .......พี่จินฮวาน
"กลับมาแล้วหรอฮันบิน"
"ตัวเล็ก"
"เยอินเป็นอะไร?"
"ขาแพลงนิดหน่อยค่ะ ไปแล้วนะฮันบิน" เยอินพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องไป
"ทำไมไม่เข้าไปรอในห้องล่ะ?"
"ไม่อ่ะ มาไม่ได้บอกขอโทษนะ นายไม่รับโทรศัพท์เลย"
"ยุ่งนิดหน่อย"
"เข้าไปในห้องเถอะ ไม่หนาวหรอ?"

Jinhwan Part

ฮันบินดูไม่ค่อยดีใจเลยนะที่ผมมา มาขัดอะไรเปล่า ไม่เข้ามากอดเลยด้วยซ้ำ คิดถึงกันบ้างรึเปล่า ฮันบิน โทรศัพท์ก็ไม่รับ ไลน์ก็ไม่ตอบ เปลี่ยนไปนะ....
"ไปเที่ยวมั้ยพี่จิน?" ผมเดินเข้าไปกอดฮันบิน
"คิดถึงจังเลย"
"คิดถึงเหมือนกัน" ต้องให้กอดก่อนหรอ ให้บอกคิดถึงก่อนหรอ?
"เดี๋ยวพาไปเที่ยวปะ"
"อื้มไปสิ" ฮันบินเดินนำผมออกไปหน้าห้อง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

ชวนไปเที่ยว ชวนเยอินไปด้วยสินะ อยู่นี่ไม่ห่างกันเลยหรอ? ลืมไม่ได้เลยหรอ แต่นายลืมพี่ไปแล้ว...รึเปล่า?
"ไปเที่ยวกัน"
"ไปไหน"
"แถวนี้แหละ พาพี่จินไปเที่ยว"
"ไม่เป็นไรหรอก ไปเถอะ"
"เธอจะอยู่คนเดียวรึไง?"
"เราอยู่ได้ฮันบินพาพี่จินฮวานไปเที่ยวเถอะ"
"อยู่คนเดียวเนี่ยนะ"
"เถอะน่า ไปเถอะ"
"ขาก็เดี้ยง หิวข้าวแล้วใครจะพาไป" เข้าห้องไปดูแลเค้าเลยมั้ยฮันบิน!!
"เราไม่หิวหรอก อีกอย่างลำบากเปล่าๆ"
"เยอิน ไปด้วยกันเถอะ"
"ไม่ต้องไปไหนหรอก!! อยู่นี่แหละ! อยู่นี่ให้หมด!!!" ผมมาที่นี่ทำไมกัน ㅠ ㅠ มารับรู้อะไร? ผมเดินเข้าห้องมา ทิ้งตัวลงข้างเตียง ไม่มีแรงแล้วล่ะ ตอนนี้.... ฮันบินเดินเข้าห้องมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
"เป็นห่วงเค้ามาก...ฮึก ขนาดนั้นเลยหรอ?"
"เค้าไม่สบายอยู่นะ"
"พี่รู้ แล้วพี่ล่ะ .....ฮึก นายยังไม่ถามพี่...ฮึก สักคำเลย...ว่า..ฮึก...สบายดีรึเปล่า"
"มีเหตุผลหน่อยสิ!!"
"งั้นขอเหตุผลที่..ฮึก..นายไม่รับโทรศัพท์..ไม่ตอบไลน์...หน่อย..ได้มั้ย?"
"ผมมาที่นี่ ไม่ได้มานอนเล่นนะพี่!!"
"คุยกัน..ฮึก..สองนาที...ก็ไม่ได้..หรอ?"
"มันยุ่ง!!!!!!!"
"งั้นเหตุผลที่นาย...ฮึก..ไม่คิดถึงพี่ละ...คืออะไร?"
"............." ได้รับมาแค่ความว่างเปล่า
"นายไม่คิดถึงพี่เลย เพราะอะไรฮันบิน?"
"อย่าเพิ่งงี่เง่าตอนนี้ได้มั้ย!!??"
"พี่งี่เง่าแบบนี้มาตลอด..ฮึก..นายไม่เคยด่า...ไม่เคยว่าอะไรพี่เลย ทำไมอยู่ดีๆ ตอนนี้พี่ทำอะไรไม่ได้เลยล่ะ ทำไมพี่ดูผิดไปทุกอย่างเลยล่ะ"
"เคยรู้มั้ยล่ะ ว่าผมเจอความงี่เง่ามากแค่ไหน!!!!"
"แล้วถ้านายไม่เจอเยอิน พี่จะโดนด่าว่างี่เง่าแบบที่นายทำตอนนี้มั้ย?"
"..........."
"พี่เป็นแบบนี้มาตลอด นายไม่เคยว่าอะไรเลย แต่ตอนนี้พี่ผิดไปหมด เพราะพี่งี่เง่ามากเกินไป หรือเพราะวันนี้ นายเจอเยอิน....."
"..........."
"ตลอด 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา พี่ย้ายมานอนที่คอนโดนาย เผื่อจะคิดถึงนายน้อยลงบ้าง ตอนนี้รู้แล้ว....ที่ทำไป...ไม่ได้มีประโยชน์เลย พี่คิดถึงนาย แต่มันส่งมาไม่ถึงนาย ......เพราะเยอินยืนบังอยู่"
"............"
"คิดถึงพี่บ้างมั้ยฮันบิน ตัวเล็กของฮันบินมาหาแล้วนะ"


Hanbin Part


ตอนนี้พี่จินเดินออกไปแล้ว ผมผิดเอง ทำไมผมไม่คิดถึงพี่จิน ทำไมตอนนี้พี่จินงี่เง่าใส่ผมไม่ได้

เยอิน มักเน่ Lovelyz ค้าาา เมนไรท์เองแหละ



----------------------------------------------------------
ยังเหลือพาสจบอีกพาร์ทนึงน้าาาาา คอเม้นให้ด้วย
เดี๋ยวไรท์รีบเรียบเรียงพาสจบแล้วลงให้นะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ใครที่ยังไ่ม่อ่านพาสแรก นี่นะคะ

[SF] On Friday!!! l BJIN
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
-------------------------------------------------