คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความประมาท
โนวาส่สัาให้ทหารเฟิรัสทีุ่่มอยู่รอบๆ เ้ามาล้อมเนทันที บรรยาาศรอบัวเ็มไป้วยวามึเรีย ทหารเฟิรัสทุนายยอาวุธเล็รมาที่เา แ่เนไม่แสท่าทีื่นลัว เายืนมั่นใพร้อมที่ะทำอะไรบาอย่าที่พวเฟิรัสาไม่ถึ
“นึว่าเ่ว่านี้ะอี” โนวายืนยิ้มเย้ยหยันอยู่เบื้อหลั พร้อมับรอูท่าทีอเน
ทันในั้น เนหยิบระเบิยาสลบออมาาระเป๋า ่อนที่โนวาะทันรู้ัว เาปาไปรลาวทหาร พริบาเียววันยาสลบระายทั่วบริเว เสียทหารเฟิรัสล้มัวลสลบันหม และใ้เวลาที่โนวาสับสนหนีไปที่พลาสมาาร์
โนวาเพียถอยหลัไปเล็น้อย แ่เาไม่หลับามทหาร ทันทีที่เห็นทหารอัวเอล้มลหม โนวา็หัวเราะเบาๆ
“ิว่าแ่นี้ะหนีรอาันไ้เหรอ?”
เนไม่สนใเสียเย้ยหยัน เารีบวิ่ไปที่พลาสม่าาร์ที่ออยู่ไม่ไล ท่ามลาวามวุ่นวาย เนเปิประูและระโเ้าไปในรถทันที แล้วเหยียบันเร่เ็มที่เพื่อหนีาสถานาร์ที่ับันนี้
“ะหนีไปไหนไ้!” โนวาะโนามหลั ่อนที่ร่าอเาะเริ่มเปลี่ยนเป็นเาเลือนลา พลัวบุมสสารอโนวาทำให้เาเลื่อนไหวไ้รวเร็วามหลัพลาสม่าาร์ไปแบบไม่ลวามเร็ว
“พลัอมันไม่ใ่วบุมิใั้นเหรอ… ทำไมถึมันถึเปลี่ยนเป็นร่าเาไ้ล่ะ?” เนพึมพำในใ ะมอระหลัที่เห็นโนวาไล่ามมา
“ันรู้ว่านาย้อสสัยเรื่อพลัอันแน่! พลัวบุมิใน่ะ เป็นอราเวน่าหา!” โนวาหัวเราะเล็น้อย ะโนไล่าม ะที่ใ้พลัวบุมสสารเพื่อเร่วามเร็ว
“พวแแ่ละัวมีพลัที่แ่าันเหรอเนี่ย…?” เนใเล็น้อย หันลับมามอทาะพยายามหนี
“ถู้อ! พวเราเฟิรัสแ่ละนมีพลัแ่าันไป อันือวบุมสสาร ะหนีไปไลแ่ไหน็ไม่มีประโยน์!” โนวาเร่วามเร็วเ้าใล้พลาสม่าาร์
“อย่านี้นี่เอพวแถึวบุมไ้แ่รับาลับพวันอนเป็นทหาร เป็นเพราะพลัวบุมิใมันเป็นอราเวนนเียวนี่เอ?” เนถาม้วยวามสสัย
“ใ่แล้ว! ราเวนมีพลัวบุมิใเพียนเียวในหมู่พวเรา... แ่พวนายไม่เยเ้าใหรอว่าราเวนแ่นเียวทำไมมันถึโลเป็นแบบนี้” โนวาที่ยัไล่ามมาอย่ารวเร็ว หัวเราะเยาะออมาเสียั แ่วายั้อไปที่เน
“หมายวามว่าไ?”
“นายรัมนรีแ่ละประเทศ่า็ลนามสัาพันธมิรับพวเราในระาษแผ่นเียวันใ่ไหมล่ะ และหาพลัใรไม่เพียพอพวเรา็สามารถแบ่พลัให้ันและันไ้!”
“อย่าบอนะว่า พวแ!!” เนเบิาว้า เริ่มเื่อมโยบาสิ่เ้า้วยัน ะที่โนวาหัวเราะอีรั้”
“ใ่แล้วล่ะ พวมัน็ถูราเวนวบุมั้แ่ลนามเรียบร้อยแล้ว านั้นพวเรา็สั่ให้พวมันทำารเ์ทหารและส่นมาให้พวเราวบุมพวมันให้ลายเป็นนัรบเฟิรัสหน่วยมนุษย์อเรายัไล่ะ ส่วนนเ่ๆ็ให้มาศึษาพันาเทโนโลยี แน่นอนว่าไม่ใ่เพื่อพวแเพื่อพวเรา่าหา พวแะทำอะไรโลใบนี้็ะอยู่ในมืออพวเราอยู่ี ไม่ว่าพวแะสู้แ่ไหน็ไร้วามหมาย!”
ำพูอโนวาทำให้เนยิ่รู้สึสับสนและโรธเือ ะที่เาพยายามับหนี้วยวามรวเร็วมาึ้น แ่ในใยัเ็มไป้วยำถามและวามไม่เ้าใ
“้อหาทาหนีมันให้พ้นนไ้…” เนัฟัน พยายามหาทาหนี
เนมอผ่านระหลัเห็นโนวาำลัเร่วามเร็วึ้นเรื่อยๆ เหมือนับะับัวเาไ้ทุเมื่อ หัวใอเาเ้นรัว แ่เายัไม่หมหวั ับพลาสม่าาร์หลบหลีไปในออยแบๆ อเมือพยายามหาทาหนีาโนวา
โนวาวมุบสิ่อรอบๆโมีพลาสมาาร์ทำให้เนบาเ็บแ่เน็ับวนึแถวนั้น โนวาทนไม่ไหวึใ้พลัทั้หมวบุมึโมีพลาสมาาร์ทำให้พลาสม่าระเบิ
“แ่นี้เอเหรอ…ันอุส่าห์หวัว่าะไ้เห็นฝีมือมาว่านี้หน่อย สุ็แ่ับรถวนไปมา... ถึแผนะไม่เป็นไปามที่วาไว้็เถอะ อย่าน้อยแ็บแล้ว” โนวาหัวเราะเบาๆ ะที่มอไปที่ารถพลาสมาาร์ที่ระเบิ
“ิว่าันะาย่ายๆ อย่านั้นเหรอ?” เน่อนัวอยู่หลัาึที่ถูทับ แ่รอีวิมาไ้ แอบยิ้ม
“เป็นไปไม่ไ้! นี่แหนีออมาารถไ้อย่าไร?” โนวาหน้าแสวามประหลาใเมื่อรู้ัวว่าเนยัรอีวิ
โนวาใ้พลัไปับารไล่ามพลาสมาาร์วบุมวัถุโมีรถและวบมึทำให้โนวาพลัเหลือน้อยเ็มทีแล้ว
“ัน็มีแผนอันเหมือนันถึะูไม่ไ้็เถอะ.... อนนี้ถึเวลาที่แ้อใ้แล้วโนวา!!” เนยืนึ้น้าๆ พร้อมปืนไฟฟ้าในมือ
“!!!” โนวาพยายามใ้พลัวบุมสสารเพื่อโมีอีรั้ แ่ทันในั้นปืนไฟฟ้าอเน็ยิปืนไฟฟ้าออไป
“แประมาทไปหน่อยนะ โนวา” เนพูเสีย่ำะโนวาถูปืนไฟฟ้าเล่นาน
ความคิดเห็น