แม่กอบัวของพี่

ลำดับตอนที่ #9 : 5 ทำอะไรให้น้องงอน-1

“นี่บัว ฉันถามอะไรแกหน่อยสิ” ขณะที่ผมกำลังยืนล้างมือจากก๊อกน้ำใต้ต้นมะม่วงใหญ่อยู่นั้น หูก็ได้ยินชื่อของคนน้องสาวคนสนิทอย่างไม่ตั้งใจ จึงหันไปมองที่โต๊ะก็เห็นว่ากอบัวกำลังนั่งกินขนมอยู่กับเพื่อนๆ ถามว่าทำไมผมรู้อ่ะหรอ ก็แก้มป่องๆ ของน้องนั่นไง ทำไมผมจะไม่รู้ว่าข้างในนั้นมันแต่ขนมที่เธอกำลังถืออยู่ กินเก่งชะมัด!

“ถามว่า” กินเก่งไม่พอยังตะกละอีกด้วย แทนที่จะกลืนก่อนค่อยตอบเพื่อนเดี๋ยวก็ได้ติดคอ อันนี้ผมไม่ได้ยุ่งเรื่องของน้องนะครับ แต่หูผมดันได้ยินพอดี

“แกเป็นแฟนกับพี่เหนือหรอ” คำถามนี้ทำเอาผมที่ยืนล้างมืออยู่เกือบจะเสียหลักล้มทับก๊อกน้ำจนหัก ใครมันช่างสงสัยกันวะ

“บ้า! ถามอะไรของแกเนี่ย เราสองคนเป็นพี่น้องกันเฉยๆ”

“แต่ฉันเห็นว่าช่วงนี้แกไปไหนมาไหนกับพี่เหนือบ่อยมากเลยนะ อาทิตย์ก่อนก็ไปกินหมูกระทะด้วยกันไม่ใช่หรอ”

“อือ พี่เหนือเลี้ยงที่ฉันสอบได้คะแนนท็อปไง” จากที่ตอนแรกล้างมือเสร็จแล้วผมจะกลับไปเตะตะกร้อต่อ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเปิดก๊อกน้ำอีกครั้งเมื่อบทสนทนาที่ได้ยินมีผมเข้าไปเอี่ยวด้วย อยากรู้ว่าน้องๆ จะพูดอะไรถึงผมบ้าง จึงยืนล้างมือต่ออย่างช้าๆ ตามวิธีการล้างมือที่ถูกต้อง7ขั้นตอน

“ถามจริง!!”

“จริงสิ ฉันจะโกหกทำไม”

“แต่ฉันว่ามันไม่น่าใช่เหตุผลอ่ะ พี่เขาคิดกับแกเกินพี่น้องหรือเปล่าบัว” ผมที่พยายามเงี่ยหูฟังบทสนทนา พอได้ยินดังนั้นก็อยากจะเดินไปแก้ต่างให้ตัวเองจริงๆ มันไม่ใช่แบบที่ทุกคนคิดเว้ยผมไม่ได้ชอบยัยเด็กกอบัวนั่น แล้วผมก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วยสวยกว่าเด็กนี่ตั้งเยอะ

“หรือว่าแกชอบพี่เหนือ?” คำถามต่อมาทำให้ผมรีบปิดก๊อกน้ำอย่างไวเพราะอยากได้ยินคำตอบจากน้องเหมือนกัน ดูสิจะตอบว่าอะไร

เพียะ!! ขณะที่กำลังตั้งใจฟัง ก็มีฝ่าอรหันต์ของไม้มาตบที่หัวของผมจนต้องหันไปจ้องหน้าเอาเรื่อง ไอนี่!มาไม่รู้เวล่ำเวลาจริงๆ

“มึงจะถูให้ขาวเป็นหลอดไฟเลยหรือไง กูยืนรอนานแล้วเนี่ย”

“บอกกูดีๆ ก็ได้ไหม จะตบหัวกูทำไม" ผมหันไปตบหัวไม้คืนก่อนจะถอยออกมาให้มันได้ล้างมือบ้าง มัวแต่หันมาเอาคืนเพื่อนจนลืมไปเลยว่าเมื่อกี้ผมกำลังจะรอฟังคำตอบของกอบัว

"ไม่ต้องรอกูหรอก ไปเตะก่อนกูเลย" ไม้หันมาพูดกับผมเมื่อเห็นว่าผมยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน 'คือกูไม่ได้รอมึงเว้ย กูรอเสือกเรื่องชาวบ้าน'

"พี่เค้าหล่อขนาดนั้นไม่มีแฟนจริงๆ หรอ" ดูเหมือนว่าบทสนทนาเกี่ยวกับผมจะยังไม่จบ อยากจะเห็นหน้าคนขี้สงสัยจริงๆ

"ไม่รู้! อยากรู้ก็ไปถามเจ้าตัวเอาเอง อยู่สนามตะกร้อนู้น"

"โอ้ย! ไอ้เหนือ!!!!" ขณะที่ผมกำลังยืนฟังน้องๆ คุยกันอยู่นั้นไม้ที่ล้างมือเสร็จก็หันหลังกลับมาชนผมเข้าอย่างจัง มันเคยแหกตาดูบ้างมั้ยว่ามีคนยืนอยู่หลังมันเนี่ย!

"แล้วมึงจะมายืนซ้อนหลังกูทำไมเนี่ย!"

"แล้วมึงไม่แหกตาดูก่อนล่ะ"

"กูมีตาหลังหรือไงไอ้สัส!" พูดจบไม้ก็เดินนำผมไปที่สนามตะกร้อ ส่วนผมก็กำลังจะก้าวเท้าตามไปเหมือนกันแต่ติดที่ว่ามีเสียงหนึ่งเรียกเอาไว้ซะก่อน

"พี่เหนือ! อยู่นี่พอดีเลย บัวมีเรื่องจะถามอ่ะ"

"ว่า? "

"มานี่ก่อน" น้องกวักมือเรียกผมให้เข้าไปคุยกันใกล้ๆ แล้วทำไมต้องเป็นผมที่เดินไปหาน้องมันทุกครั้งเลยวะเนี่ยตั้งแต่สอนหนังสือแล้วนะ

"มีอะไร พี่จะไปเตะตะกร้อ"

"พี่มีแฟนยัง" คำถามที่ได้ยินไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจเลยสักนิด เพราะรู้อยู่แล้วว่าน้องต้องเรียกมาถามเรื่องนี้แน่ๆ

"ยัง" ผมตอบน้องไปทันที

"โสดสนิท? "

"ไม่สนิท มีคนคุยแล้ว พี่กำลังตามจีบอยู่" ผมบอกน้องไปตามความจริง

"ชัดยังเพื่อน เรียกมาถามให้ขนาดนี้แล้วพอใจยังจ๊ะ" น้องหันไปคุยกับเพื่อน ผมเห็นดังนั้นจึงเดินหนีออกมาเพราะคิดว่าน่าจะหมดธุระของผมแล้ว

18.20น. หลังจากพากันแยกย้ายกันกลับบ้านหลังจากเตะตะกร้อเสร็จ ผมก็ขับมาที่ซอยบ้านของกอบัวแทนการกลับบ้านของตัวเอง แต่เดี๋ยวก่อน! อย่าคิดว่าผมมาหาน้องนะทุกคน จำได้ไหมที่ผมเคยบอกว่าร้านที่ขายบุหรี่ให้เด็กอยู่หมู่บ้านเดียวกันกับกอบัว นั่นแหละครับคือคำตอบ

"พี่เหนือ!" ขณะที่กำลังยืนรอบุหรี่จากแม่ค้า เสียงเล็กก็ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมองยังต้นตอของเสียง

"พี่มาทำอะไรที่นี่อ่ะ" กอบัวเดินยิ้มร่ามาหาผม ดีใจอะไรวะทำเหมือนไม่เจอกันนานอย่างงั้นแหละ

"มาซื้อของ เราล่ะมาทำอะไรที่นี่" ผมถามน้องกลับ สายตาเผลอมองสำรวจการแต่งตัวของน้องไปด้วย จะว่าไปนี่ก็เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ผมเห็นน้องในชุดที่ไม่ใช่ขุดเครื่องแบบนักเรียน

"มาซื้อขนม แล้วพี่ซื้อของอะไรหรอ"

"ไม่บอก ไม่ใช่เรื่องของเด็ก" ระหว่างนั้นแม่ค้าก็เอาบุหรี่มาให้พอดี ผมแอบเห็นนะว่าน้องมองอยู่ไอ้เด็กคนนี้นี่มันสอดรู้จริงๆ

"อะไรอ่ะ บุหรี่หรอ? "

"อือ"

"พี่เหนือ!! สูบบุหรี่ทำไมไม่รู้หรอว่ามันไม่ดี" 

"รู้ พี่ก็เรียนมาแล้ว" ใครจะไม่รู้ เรียนสุขศึกษามาตั้งแต่ม.1ยันม.6

"รู้แล้วสูบทำไม"

"เรื่องของผู้ใหญ่ ไปเลือกขนมของตัวเองนู้นไปพี่จะกลับบ้านล่ะ" ผมบอกน้องแล้วเดินมาที่รถของตัวเองจากนั้นก็ขับกลับบ้านไปโดยมีสายตาของกอบัวมองตามจากด้านหลัง ทำไมถึงรู้อ่ะหรอ ก็ผมหันไปมองยังไงล่ะ!

มาถึงบ้านผมก็เอากระเป๋าไปเก็บในห้องก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ เล่นกีฬามาเหนื่อยๆ ตัวก็เหนียวเหนอะหนะให้อาบดึกๆ เหมือนคนอื่นคงไม่ไหว

ตึ้ง! เสียงแจ้งเตือนของ massager ดังมาถี่ๆ ทำให้ผมรีบเดินมาเปิดดูโทรศัพท์ของตัวเองทันที ในใจก็คิดไว้ว่าต้องเป็นฝนแต่อีกใจหนึ่งก็เผื่อแผ่ไปถึงไอ้เด็กป่วนกอบัวที่ชอบส่งการบ้านมาถามอยู่บ่อยๆ

กอบัว: พี่เหนือสอนหน่อย ทำไม่ได้!

นั่นไงผมเคยพูดผิดซะที่ไหน ไปๆ มาๆ ผมแทบจะตอบแชทน้องมากกว่าแชทฝนแล้วซะอีก

เหนือ: รีบมั้ย พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จยังไม่เป่าผม

กอบัว: ไม่รีบ พี่เป่าผมให้เสร็จก่อนก็ได้

ผมอ่านแชทสุดท้ายของน้องเสร็จก็เดินไปเปิดพัดลมเป่าผม ถึงจะเป็นผู้ชายแต่ก็รักสะอาดนะครับสระผมทุกวันเพราะเล่นกีฬาเหงื่อแตกทุกวัน

ตึ้ง! เปิดพัดลมยังไม่ถึงสองนาทีเสียงข้อความก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ไหนว่าไม่รีบไงวะ ผมล่ะเบื่อน้องมันจริงๆ

ติ้ง! ติ้ง! เสียงข้อความมันดังมาอีกสามครั้งจนผมทนไม่ไหวต้องเดินมาเปิดดู ผิดคาดแฮะ!ไม่ใช่แชทของกอบัว แต่เป็นของฝนต่างหาก

ฝน: ทำอะไรอยู่หรอ

ฝน: เงียบอ่ะ นอนแล้วหรอ

ฝน:งั้นฝันดีนะ

เหนือ: อย่าเพิ่งนอน!!! เรายังอยู่

ฝน: คิดว่าหลับแล้ว

หลังจากนั้นบทสนทนาของเราก็จบลง แล้วเปลี่ยนเป็นโทรวิดีโอคอลคุยกันแทน

"อยู่ไหนอ่ะ เสียงดังจัง"

"อยู่ห้องนี่แหละ แต่เราเป่าผมอยู่"

"สระผมหรอ"

"ครับ สระทุกวันก็ต้องเป่าทุกวัน แต่ตอนนี้เมื่อยล่ะ" ผมบอกคนในสายเพราะระหว่างที่เป่าก็ต้องใช้ผ้าเช็ดผมไปด้วยจะได้แห้งเร็วขึ้น

"อยากไปทำให้จังเลย" อีกแล้วครับท่านผู้ชมฝนจีบผมอีกแล้วครับ ไม่อยากจะโม้สักเท่าไหร่ แต่อยากบอกให้รู้ว่าพักหลังมานี้เราสองคนผลัดกันหยอดผลัดกันจีบ ไม่ใช่ผมที่จีบฝนอยู่ฝ่ายเดียวแล้วนะครับ

"ก็ยอมคบกับเราสักทีสิ เดี๋ยวจะสระให้เช็ดให้วันละสามเวลาเลย"

"เดี๋ยวก่อน ยังไม่ถึงเวลา" แต่นั่นแหละครับผมขอเธอคบมาก็หลายครั้งแล้ว สุดท้ายเธอก็บอกแค่ว่ายังไม่ถึงเวลาก็ไม่รูัเหมือนกันว่าเวลานั้นคือเวลาไหน

"แล้วเราต้องรอไปอีกนานแค่ไหนหรอ"

"ไม่นานหรอก อดทนอีกนิดนะ"

"ครับ" ให้รอนานแค่ไหนผมก็จะรอ ใจมันรักเธอไปแล้วนี่นา

"เป่าเสร็จแล้วหรอ" ฝนถามเมื่อเสียงของพัดลมเงียบลง

"เสร็จแล้วครับ" ผมบอกเธอพร้อมกับเดินมานอนคุยบนเตียง

จนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงปลายสายก็เงียบไปหันไปมองอีกทีก็เห็นเธอหลับตาพริ้มเต็มหน้าจอโทรศัพท์ซะแล้ว ผมจึงเดินไปปิดไฟห้องตัวเองก่อนจะนอนหลับไปพร้อมกับเธอ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงผมก็ยังนอนไม่หลับ แปลกชะมัดปกติผมไม่ใช่คนหลับยากนะทำไมวันนี้ถึงเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย ในใจมันรู้สึกว่าผมยังไม่ทำอะไรบางอย่าง แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกสุดท้ายก็ต้องฝืนร่างกายนอนหลับตานับแกะนับอะไรจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาเช้าแล้ว

Part กอบัว

เช้าตรู่ ฉันรีบตื่นมาเปิดดูการแจ้งเตือนบนหน้าจอโทรศัพท์ทันที หลังจากที่รอพี่เหนือตอบแชทเมื่อคืนอยู่ถึงสามชั่วโมงจนทนไม่ไหว

แต่ก็ต้องถอนหายใจเมื่อข้อความล่าสุดที่ฉันส่งไปพี่เหนือยังไม่อ่านแม้แต่น้อย ไหนว่าเป่าผมเสร็จจะสอนไงล่ะนี่เป่าตั้งแต่เมื่อคืนจนป่านนี้ก็ยังไม่แห้งอีกหรอ ฉันว่าพี่เหนือต้องลืมแล้วแน่ๆ รู้ยังงี้จะไม่รอให้เสียเวลาหรอก

ฉันกระวีกระวาดลุกออกจากที่นอนเพื่อมานั่งทำการบ้านในส่วนที่ไม่เข้าใจซึ่งเก็บเอาไว้รอให้พี่เหนือสอน แต่ตอนนี้ฉันรอไม่ไหวล่ะทำส่งแบบมั่วๆ ไปเลยล่ะกัน เพราะต้องส่งเช้าวันนี้

20นาทีผ่านไปฉันก็ทำเสร็จ ถูกไม่ถูกฉันไม่รู้หรอกนะขอแค่ได้ทำก็พอ ตอนนี้ก็เริ่มจะสายแล้วด้วยถ้าไม่รีบไปอาบน้ำฉันต้องไปเข้าแถวไม่ทันแน่ๆ คิดได้ดังนั้นก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวตรงไปที่ห้องน้ำทันที

End Part กอบัว