ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ขโมย...หัวใจนายอันธพาล!!! ( YaOi )

    ลำดับตอนที่ #7 : Thief_Heart 7 : Chapter 5 : บทลงโทษ..........

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.3K
      7
      1 ม.ค. 53

    อัพครั้งแรก เมื่อไหร่ไม่รู้ คงปี 51

    ล่าสุด 29  ต.ค. 52

    ปัจจุบัน(แก้ไข) 1 ม.ค. 53






    Thief_Heart  7 : Chapter 5 : บทลงโทษ..........

     

     

     

     

     

     

     

                นี่ นายเคนยะไม่เป็นไรใช่มั๊ย  พออาจารย์เห็นว่าผมยืนอยู่ด้วย ก็รีบวิ่งมาดูผมทันที

     

     

     

     

     

     

     

                 ผมไม่เป็นไรครับ

     

     

     

     

     

     

     

                นี่ พวกเธอก็ไปทำแผลกันได้แล้ว แต่อย่าพึ่งขึ้นห้องเรียนกันล่ะ ไปเจอฉันที่โรงยิม คงต้องมีบทลงโทษกันบ้าง เสียงอาจารย์ป้าคนนั้นพูด

     

     

     

     

     

     

     

                 ครับ พวกเรา 6 คนพูดขึ้นพร้อมกัน จากนั้นอาจารย์ก็เดินไป ส่วนพวกผมรวมทั้งพวกไอ่ทาร์มไอ่อันธพาลตัวใหม่ และก็ไอ่ดีฟเพื่อนของพวกมันที่เข้ามาร่วมวงตีนด้วย  จากนั้นระหว่างที่กำลังจะเดินไปที่ห้องพยาบาลกัน ไอ่เหี้ยทาร์มมันก็พูดออกมาว่า

     

     

     

     

     

     

     

                  ซวยชะมัดเลยว่ะ อาจารย์ย่านั่นดันมาเห็นเข้าจนได้ แถมยังโดนพวกกระจอกๆต่อยอีก เซ็งชิบ พูดไปก็จ้องหน้าพวกผมไป (จริงๆอาจารย์เค้าแก่แค่ระดับอาจารย์ป้า แต่ไอ่ทาร์มมันดันเรียกซะ อาจารย์ย่า)

     

    แต่ตอนนี้ ผมล่ะอยากจะหนีไปจากที่นี่ให้ไกลๆมากๆเลย ทำไมน่ะหรอครับ ก็เพราะเมื่อกี้ผมเผลอหลุดปากสั่งพวกมันไปน่ะสิครับ(นิสัยเดิม)  ตอนนี้ไอ่อันธพาลตัวใหม่นั่นก็เลยเอาแต่จ้องผม แถมจ้องด้วยสายตาที่จับผิดผมสุดๆอีก

     

     

     

     

     

     

     

                        พวกมึงสิวะกระจอก ไอ่เหี้ยทาร์ม มึงแมร่งไม่ต้องมาว่าพวกกู พวกกูไม่ได้กระจอกโว้ย! ไอ่ธีมมันก็เถียงกลับ มันยิ่งเป็นคนใจร้อนอยู่ด้วย

     

     

     

     

     

     

     

                         กระจอกโว้ย!! พวกมึงเป็นเพื่อนไอ่เหี้ยแว่น ก็แมร่งกระจอกเหมือนมันแหละวะ อะ..อ้าว เฮ้ย!! กูแมร่งลืมไอ่แว่น ไปได้ไงวะ เออ....ว่าแต่เมื่อกี้มึงว่าไงนะ.....ไอ่เหี้ยแว่น หึ หึ มึงกล้าสั่งพวกกูตั้งแต่ตอนไหนวะ  หือ? ”  อยู่ๆไอ่ทาร์มก็หันควับ!!มาทางผม แล้วถามถึงเรื่องนั้น เล่นเอาผมตกใจหมดเลย

     

     

     

     

     

     

     

                         ป..ปล่าว ผมไม่ได้สั่งนะ สงสัยเมื่อกี้ พวกนายคงหูแว่วไปเอง

     

     

     

     

     

     

     

                         ฮึ...ว่าไงนะ ใครหูแว่ววะ  ก็แมร่งได้ยินกันหมด แล้วกูจะหูแว่วได้ไงวะ ห๊ะ!! ”  อยู่ๆไอ่ทาร์มมันก็ตะคอกกลับใส่ผม เล่นเอาผมตั้งตัวไว้แทบไม่อยู่ กระโดดเอามือไปเกาะอยู่ที่หลังไปชาเรียบร้อย

     

    ไอ่ทาร์มก็ยิ่งจ้องด้วยสายตาอาฆาตใหญ่เลย ผมก็เลยต้องเอามือออกจากหลังไอ่ชามัน แล้วก็หลบสายตามันทันที แล้วทีนี้ผมจะทำไงดีเนี่ย ถ้าพวกมันรู้ความจริงว่าผมเป็นใครขึ้นมาจะทำไงดี อ๊ากกกก ผมยังไม่อยากเปิดเผยตัวตนของผม น้า~

     

     

     

     

     

     

     

                         ม...ไม่รู้สิ   ผมก็ตอบแบบกล้าๆกลัวๆไป ในตอนนี้ผมยอมรับว่าผมกลัว กลัวว่าความลับของผมจะแตกจริงๆ ซวยจริงๆเลยผม

     

     

     

     

     

     

     

                        ไม่รู้ได้ไงวะ ก็มึงเป็นคนพูดออกมานี่หว่า ไอ่เหี้ยดีฟเอ๊ย มึงจะพูดเสริมไอ่ทาร์มมันทำไมว้า

     

     

     

     

     

     

     

                         นั่นดิวะ ไอ่ทาร์มมันก็พูดต่อไอ่ดีฟ

     

     

     

     

     

     

     

                        “ !!!??? ”  แต่....ว๊ากกกก อยู่ๆไอ่เหี้ยอันธพาลตัวใหม่ มันก็คว้าคอเสื้อของผม แล้วกระชากสุดแรง เล่นเอาซะตัวผมปลิวไปได้อย่างง่ายดาย มันกระชากผมไปทั้งๆที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย อ๊ากกก ผมหายใจไม่ออกกกก ใครก็ได้ ช่วยผมด้วยคร๊าบบบบบบ คนหล่อจะตายแว้ว

     

     

     

     

     

     

     

                         มึงจะทำอะไรวะไอ่ฮาร์ฟ!! ปล่อยไอ่แว่นเลยนะมึง!!!   

     

     

     

     

     

     

     

                        “ !!!?? ”  ผู้อ่านทุกคนพอจะเดาออกมั๊ยครับ ว่าใครเป็นคนพูด

     

    ผมแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่า.....ไอ่ทาร์มมันจะเป็นคนพูดออกมา แถมมันยังไม่พูดปล่าวๆ มันตะคอกใส่ไอ่อันธพาลตัวใหม่แล้วมันก็กระชากผมออกมาจากไอ่อันธพาลตัวใหม่ที่ชื่อว่า...ฮาร์ฟ

     

     

     

     

     

     

     

                         มึงจะทำอะไรวะไอ่ทาร์ม มึงกล้าขัดกูงั้นหรอ!!!!

     

     

     

     

     

     

     

                         กูไม่ได้ขัดมึง แต่ไอ่แว่นนี่มันเป็นของๆกู มึงห้ามแตะ!! ”

     

     

     

     

     

     

     

                        “ !!!??? ”

     

     

     

     

     

     

     

                        หือ? ของๆมึง

     

     

     

     

     

     

     

                        เฮ้ย!! ม..ไม่ใช่ มันเป็นเหยื่อของกู มึงห้ามยุ่ง

     

     

     

     

     

     

     

                        หึ มึงก็แมร่งสนุกคนเดียวดิวะ

     

     

     

     

     

     

     

                มึงจะเอาไง ไอ่ฮาร์ฟ

     

     

     

     

     

     

     

                        กูก็ไม่เอาไง มึงก็แค่เอาของๆมึง มาแบ่งให้กูเล่นบ้าง

     

     

     

     

     

     

     

                ถ้ากูไม่ให้ล่ะ

     

     

     

     

     

     

     

                มึงคิดว่ากูไม่รู้ว่า มึงคิดอะไรกับของๆมึงงั้นหรอ หรือต้องให้กูบอก.... ยังไม่ทันที่ไอ่ฮาร์ฟมันจะพูดจบดี ไอ่ทาร์มมันก็รีบพูดแทรกทันที

     

     

     

     

     

     

     

                 เออๆ ก็ได้วะ ไอ่ห่า

     

     

     

     

     

     

     

                 ก็แค่เนี๊ย เรื่องมาอยู่ได้ ไอ่ฮาร์ฟมันพูดพร้อมยักไหล่น้อยๆ แล้วเริ่มเดินไปทันที 




    ----------------------------------------------------------



    โหย ยยยยยยยยย กว่าจะแก้เสร็จ เล่นเอาปวดตูด(นั่งนาน)

    ใครอ่านแร้วมีความคิดเห็นยังไง

    ก๊ะเม้นต์ด้วยน้า~

    ไม่เม้นต์ไม่เป็นไร เพราะเรารู้ว่าท่านขี้เกียจ!!!!

    เพราะเราก๊ะเป็นอย่างงั้น แต่เราก๊ะปรับปรุงตัว

    แร้วเม้นต์ให้ทุกๆเรื่องที่เข้าไปอ่านแร้ว

    แร้วท่านล่ะ ยังขี้เกียจอยู่รึป่าว?????

    เคียกๆ
    \\^0^//

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×