ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ขอเป็นกูได้ไหม...ที่มึงจะรัก...ตลอดไป ( YaOi )

    ลำดับตอนที่ #4 : พี่สายรหัส (1) 100%

    • อัปเดตล่าสุด 13 มิ.ย. 52




    ตอนที่ 4  พี่สายรหัส (1)

     



    และตอนนี้พวกผมก็มาถึงมหาลัยแล้ว และก็มีเสียงที่ผมได้ยินประจำเมื่อมาถึงมหาลัย

     

     

     

     

    แจ๊คๆๆๆๆๆทางนี้คร๊าบ  ทางนี้ เสียงนั่นก็คือ เสียงพี่เกรฟ พี่สายรหัสผม พี่เค้าตอนนี้ก็อยู่ปี3 พี่เกรฟนั่งอยู่กับเพื่อนๆพี่

     

    แกนั่นแหละที่โต๊ะประจำที่พวกผมชอบมานั่ง โต๊ะอยู่ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่หลังตึกคณะสถาปัตย์ อ้อ ผมลืมบอกไปผมเรียนอยู่

     

    คณะสถาปัตย์ พวกผม 3 คนก็เดินไปโต๊ะที่พวกพี่ๆเขานั่งอยู่

     

     

     

     

    หวัดดีครับ ผมก็ทักพี่ๆเขาตามปกติคนไม่ค่อยพูดอย่างผม

     

     

     

     

    โอ๊ย แจ๊ครู้มั๊ยว่าพี่คิดถึงแจ๊คมากๆเลยนะ เหงามากๆเลยที่ไม่ได้เห็นหน้าแจ๊คอ่า พี่เกรฟแกไม่ได้พูดปล่าวๆ แกเล่น

     

    กระโดดจากเก้าอี้พุ่งเข้ามากอดผม พี่แกทำแบบนี้ประจำ จนผมชินซะแล้ว เมื่อก่อนที่พี่เกรฟทำแรกๆผมก็บอกพี่เค้าว่า

     

     

     

     

    พี่เกรฟ ผมไม่ชอบให้ทำแบบนี้ มันอึดอัด แต่พี่เกรฟก็บอกว่า

     

     

     

     

    ก็ตัวแจ๊คหอมนี่ครับ พี่ก็เลยอดใจไม่ไหว แถมยังตัวนิ่มอีกต่างหาก จนผมก็เริ่มเบื่อที่จะห้าม ห้ามไปพี่เกรฟก็ไม่ฟังก็เลย

     

    ปล่อยให้กอดไปแบบนี้แหละ และแล้วก็มีอีกคนหนึ่งที่โผล่มา

     

     

     

     

    เฮ้ยๆ ไอ่เกรฟ ปล่อยแจ๊คเดี๋ยวนี้นะโว้ย กอดคนเดียวได้ไงวะ นี่ก็มาอีกคนแล้วครับ พี่กราฟ พี่สายรหัสอีกคนของผม พี่

     

    กราฟกับพี่เกรฟทั้ง 2 คนเป็นพี่น้องกันครับ พี่กราฟอยู่ปี 4 พอพี่กราฟเดินมาถึงผมกับพี่เกรฟ พี่กราฟก็ดึงผมไปกอดแทน

     

    ทั้งพี่ทั้งน้องเลยชอบกอดผมกันทั้งคู่

     

     

     

     

    คิดถึงแจ๊คจังเลยครับ พี่กราฟก็พูดกับผมทั้งที่ยังกอดผมอยู่นั่นแหละ  

     

     

     

     

    หวัดดีครับพี่กราฟ

     

     

     

     

    โห อะไรอ่ะพี่ พี่มาแย่งได้ไงกำลังกอดสบายๆอยู่เลย

     

     

     

     

    ก็ไอ่เกรฟ มรึงเล่นเอาแจ๊คไปกอดคนเดียวได้ไงล่ะวะ

     

     

     

     

    ก็พี่มาช้าเองนี่

     

     

     

     

    ก็ตอนนี้ก็มาแล้วไง เพราะฉะนั้นก็เลยหมดเวลาที่มรึงจะได้กอดแจ๊ค

     

     

     

     

    โหย เรื่องไรล่ะ ไม่ต้องเลย พี่เอาแจ๊คมาให้ผมกอดได้แล้ว

     

     

     

     

    ไม่เอา!

     

     

     

     

    เอามา

     

     

     

     

    ไม่

     

     

     

     

    เอา

     

     

     

     

    ไม่

     

     

     

     

    เอา

     

     

     

     

    ไม่

     

     

     

     

    เอา พวกพี่ๆทั้ง 2 คน ไม่ได้พูดกันปล่าวๆ นะ เล่นดึงตัวผมไปมาด้วย มึนหัวสุดยอด

     

     

     

     

    โอ๊ย พอๆ พวกพี่ทั้ง 2 คนแหละ หยุดได้แล้ว ดึงไอ่แจ๊คไปมาอยู่นั่นแหละ ดูหน้ามันก่อนดิ คงจะมึนหัวน่าดูเลย นี่ขนาด

     

    ผมแค่ยืนดูยังมึนหัวแทนไอ่แจ๊คเลย ดีนะเนี่ยที่ไอ่เทสมันพูดขึ้นไม่อย่างงั้นผมคงต้องโดนดึงไปดึงมาอยู่นั่นแหละ เพราะ

     

    ยังไงผมมันก็ไม่ค่อยพูดอะไรยังงี้เป็นประจำแหละครับ

     

     

     

     

    โอ๊ะๆ จริงด้วยๆ แจ๊คครับเป็นไรรึปล่าวครับ โทษทีนะพี่ลืมตัวไป แต่ไอ่เกรฟปล่อยแจ๊คเดี๋ยวนี้เลย ตอนแรกพี่กราฟก็

     

    พูดกับผม แต่ก็ยังไม่วายหันไปสั่งพี่เกรฟอยู่

     

     

     

     

    เรื่องไรเล่า พี่นั่นแหละปล่อยดิ

     

     

     

     

    ไม่ๆๆๆๆๆๆ เอาล่ะครับพวกพี่ 2 คนนี้ เริ่มเถียงกันอีกแล้ว ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้เลยนั่นก็คือแขนข้างหนึ่งของ

     

    พี่กราฟกอดเอวผมเอาไว้ ส่วนพี่เกรฟก็พยายามดึงตัวผมออกจากแขนพี่กราฟด้วยการดึง จิก หยิก งัด ง้าง กัดฯลฯ ส่วนมือ

     

    อีกข้างของพี่กราฟก็ดันหน้าพี่เกรฟออกไป ทั้ง 2 คนเถียงกันดังสุดยอด ใครที่เดินผ่านมาก็ต้องหันมามองกันหมด

     



    ----------------------------------------------------------100%




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×