ขอเป็นกูได้ไหม...ที่มึงจะรัก...ตลอดไป ( YaOi )

ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องราวในอดีต (2) 100%

ตอนที่ 3 เรื่องราวในอดีต (2)

เฮ้ย นี่ผมกำลังจะตายหรอเนี่ย โอ๊ย ไม่อยากจะเชื่อเลย ทำไมวันนี้มันเป็นวันที่ซวยสำหรับผมกันนะ

“ แจ๊ค!ระวัง!!!! เอี๊ยด!! โครม!!! ” โอ๊ย เจ็บเป็นบ้าเลย แต่เอ๊ะ ผมยังไม่ตายหรอ เฮ้ย! ม...ไม่จริง! ไม่จริงใช่มั๊ย

“ เอ๊กซ์ๆๆ ทำไมทำแบบนี้ มรึงไม่รักกรูแล้วช่วยกรูไว้ทำไม ฮือๆ ฮือๆๆ ” ทำไมเค้าถึงผลักผมออกจากทางที่รถจะพุ่งเข้ามา

ชนผม ทำให้เค้าโดนรถที่ขับพุ่งมาชนเข้า  ทำไมต้องมาเจ็บตัวแทนผมด้วย

“ ค...ใครบอกล่ะ ว...ว่ากรูม..ไม่รักมรึง ล..แล้ว กรู ร..รักมรึงที่สุด ล.เลยนะ  แล้ว ผ..ผู้ชายคนนั้น ม.ไม่ใช่ ค..คนรัก ข..ของ

กรู เอ้า นี่ ก...กรูให้ ม..มรึง ” เค้ายื่นสร้อยคอสีเงิน 2 เส้น มีจี้สีเงินสลักตัวอักษรว่า   เอ๊กซ์ & แจ๊ค  แต่อีกเส้นสลักอักษรว่า

แจ๊ค & เอ๊กซ์

“ ผ..ผู้ชายที่ ม...มรึง ห..เห็นกลับ บ..บ้านกลับกรู ค..เค้าเป็นเพื่อนพ...พี่ชายกรู ท..ที่บ้านเค้า ท..ทำกิจการ ค...เครื่อง ป..

ประดับ ก..กรูเลยอยากสั่งสร้อยคอแล้ว ว.วันนี้กรูก็พาเค้า ม..มาเลี้ยงอาหารตอบ ท...แทนที่เค้า ช...ช่วยกรู ก...กรูไม่ได้

คิดอะไร ก...กับเค้าเลย น...นะ จ...แจ๊ค มรึงเชื่อ ก...กรูนะ ”

“ ฮึก อ..อืม กรูเชื่อมรึง กรูเชื่อมรึงนะ ฮือ กรูมันโง่ โง่มาก ที่ไม่ยอมฟังมรึง มรึงเลยต้องมาเจ็บแทนกรู ฮือๆ ”

“ ต...แต่ตอนนี้ ม...มรึงก็เชื่อ ก...กรูแล้ว ง...ไง อึก ส่วน ส...สร้อย 2 เส้น น...นี้ เรามี ก...กันคนละเส้น น...นะ มรึง ช...ช่วย

เก็บมัน ว...ไว้ ด...ได้มั๊ย ”

“ ได้ๆ ฮือ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวกรู ฮึก จ...จะใส่ให้มรึงนะ ฮือ ”

“ อืม ” ผมก็ใส่สร้อยให้เค้า เค้าก็ใส่สร้อยอีกเส้นให้ผม ในสภาพที่ทุลักทุเลสุดๆเพราะเลือดเต็มตัวเค้าไปหมดเลย

“ ม...ไม่ว่าจะ ป...เป็นยัง ง...ไง แจ๊ค ม...มรึงฟังกรู น...นะ ก...กรูจะร...รักมรึงตลอด ป....ไป ม...ไม่มีที่ ส...สิ้นสุด ”

“ ก...กรูก็เหมือนกัน ฮือ เอ๊กซ์ ก...กรูรักมรึงและจะรักมรึงคนเดียวตลอดไป ฮึก ม...ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ”

“ อืม ง....งั้น ม...มรึงกับกรู ม...มา ส...สัญญากันนะ ว....ว่าเรา 2 คนจ...จะรักกัน ต....ตลอดป...ไป ”

“ อืมๆ กรูสัญญา ว...ว่าจะรักมรึงตลอดไป ”

“ ก...กรูก็สัญญา ”

“ เราจะรักกันตลอดไป ” เรา 2 คนพูดขึ้นพร้อมกัน

“ จ...แจ๊ค ล...ลาก่อนนะ ก..กรูรักมรึง ” นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้ยินเสียงและเห็นรอยยิ้มของเค้า เอ๊กซ์คนที่ผมรักมาก

ที่สุด

“ ไม่ ฮือ ม่ายยยยยยยยยย มรึงอย่าทิ้งกรูไป ไม่ ไม่ ฮือๆ ”

“ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ”

นับตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นมา ผมก็ได้กลายเป็นคนละคนกับที่เคยเป็น เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ชอบยิ้มชอบหัวเราะ และจะไม่

ร้องไห้อะไรง่ายๆ   ใครๆก็บอกผมว่าผมน่ะยิ้มมากไปแล้ว เดี๋ยวก็ได้เป็นบ้าหรอก ผมชอบเล่นกีฬา เอ๊กซ์ก็เป็นคนที่ชอบเล่น

กีฬาเหมือนกัน ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะอยู่นิ่งๆชอบพูดมากและก็ชอบเล่นกีตาร์และแต่งเพลงมาก แต่พอเอ๊กซ์จากไปผมก็

เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเมื่อก่อน ผมไม่เคยยิ้มและหัวเราะอีกเลย ผมร้องไห้ทุกครั้งเวลาที่นึกถึงเอ๊กซ์ ผมไม่เล่นกีฬา ผมไม่

เคยแตะกีตาร์ ผมไม่คิดจะแต่งเพลงอีก ทั้งที่ผมชอบเล่นกีตาร์มากแต่พอเอ๊กซ์จากไปผมก็ไม่คิด ไม่อยากที่จะเล่นกีตาร์ ผม

กลายเป็นคนเงียบๆไม่ชอบพูด เอาแต่ทำหน้าเศร้า ตาลอย เฉยชา ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้ค่า ผมเคยคิดที่จะฆ่าตัวตาย

ตามเอ๊กซ์ไปมากมาย แต่เพื่อนๆผมไอ่เทส และ ไอ่ฟรี มักจะเป็นคนปลอบใจผม ไม่ให้ผมคิดอย่างงั้น มัน 2 คนมักจะพูด

ว่า

“ ไอ่แจ๊ค ถ้ามรึงตายไป ไอ่เอ๊กซ์มันจะเสียใจแค่ไหน มันยอมเอาชีวิตช่วยมรึง เพื่อให้มรึงได้มีชีวิตอยู่ต่อไป มรึงอย่าคิดฆ่า

ตัวตายอีกเลย มรึงมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อไอ่เอ๊กซ์มันเหอะว่ะ ถ้าไอ่เอ๊กซ์มันไม่อยากให้มรึงมีชีวิตอยู่มันก็คงไม่ยอมตายแทน

มรึงหรอก ” พอผมได้ยินดังนั้นผมก็คิดได้เอ๊กซ์เค้ายอมเอาชีวิตช่วยผม เพื่อให้ผมได้มีชีวิตอยู่ต่อและก็เพราะไอ่เพื่อน 2 คน

นี้ ทำให้ผมสามารถเอนท์ฯติดมหาลัยฯที่ตั้งใจเลือกได้ มันก็พูดกับผมว่า

“ ไอ่แจ๊ค มรึงต้องเอนท์ฯติดให้ได้เพื่อไอ่เอ๊กซ์และมรึงนะโว๊ย มรึงลองนึกดูว่าพวกมรึงเคยช่วยกันติวขนาดไหน แล้วติว

เพื่ออะไรวะ ไอ่เอ๊กซ์มันไม่อยู่แล้ว แต่มรึงยังคงมีชีวิตอยู่ มรึงก็ต้องเอนท์ฯติดเพื่อมันให้ได้ด้วยสิวะ ” ก็จริงของพวกมัน

พวกมันทำให้ผมสามารถเอนท์ฯติดได้ทั้งที่ผมมีสภาพร่างกายและจิตใจ ทรุดโทรมขนาดไหน ผมรู้สึกขอบคุณเพื่อนผม 2

คนนี้มาก ณ ปัจจุบัน พวกมันก็ยังคอยเป็นห่วงผมอยู่ตลอดเวลาพวกมันไม่ยอมให้ผมขับรถไปไหนมาไหนคนเดียว เพราะ

ผมมักจะใจลอย พวกมันเลยบอกว่า ถ้าจะไปไหนให้โทรมาบอกจะไปรับ-ส่งให้ และวันนี้ก็เป็นวันแรกของการขึ้นชั้น

มหาลัยฯปี 2 พอผมอาบน้ำแต่งตัว อะไรเสร็จแล้ว ผมก็นำสร้อยคอที่เอ๊กซ์ให้ผมวันนั้นมาใส่  จริงๆแล้วผมไม่เคยถอด

สร้อยคอเส้นนี้ออกเลย จะถอดก็ต่อเมื่ออาบน้ำ เวลาที่ผมนอนผมก็จะไม่ถอด เพราะสร้อยเส้นนี้เป็นของสำคัญที่เอ๊กซ์ให้ผม

ไว้เป็นสิ่งสุดท้าย และผมจะใส่ไว้ตลอดไป ส่วนตอนนี้ผมกำลังรอไอ่เทสกับไอ่ฟรีมารับ ผมพักอยู่ที่หอคนเดียวถ้าเป็น

เมื่อก่อนผมจะอยู่กับเอ๊กซ์ แต่เอ๊กซ์....เค้าไม่อยู่แล้ว จากนั้นก็รอประมาณ 10 นาทีได้ ไอ่เทสกับไอ่ฟรีก็มารับ

“ เฮ้ย ไอ่แจ๊คมรึงทำหน้าตาให้สดชื่นหน่อยสิวะ ขึ้นปี2 แล้วนะมรึง ” นี่ไอ่ฟรีมันพูด

“ ........... ” ผมไม่ตอบมัน ได้แต่เดินไปขึ้นรถพวกมันที่จอดอยู่หน้าหอ

“ โหย ไอ่แจ๊คยิ้มหน่อยสิวะ ” ไอ่เทสนี่ก็อีกคน

“ อ๊ะๆ ไม่ยิ้มก็ไม่ยิ้ม รีบไปกันเหอะว่ะ ไปเช้าๆแบบนี้อากาศสดชื่น ” เมื่อไอ่เทสกับไอ่ฟรีเห็นผมไม่ยิ้มก็เลยเดินตามผม

มา พวกเราไปรถไอ่เทสกัน หอผมก็อยู่ไม่ค่อยไกลจากมหาลัยหรอกครับ ขับรถประมาณ 10 นาทีก็ถึง ถ้าเดินก็ประมาณ 20

นาที พอผมบอกไอ่พวกนี้ว่าผมจะเดินไปเองพวกมันก็ไม่ยอม พวกมันมารับมาส่งผมอย่างงี้เป็นประจำ เริ่มตั้งแต่ที่เอ๊กซ์ตาย

ไปก็ประมาณ 1 ปีกว่าๆแล้ว

 ----------------------------------------------100%



เม้นต์ด้วยน้า ^O^