สายลมของชัยชนะ ( ภาคนิยาย )

ลำดับตอนที่ #6 : ความรักของชัยชนะ

    

    แปลกแฮะ วันนี้ผมกลับมาที่หอดึกมาก ๆ แล้วก็ต้องตกใจที่เห็นวินส์ เธอมานั่งหลับอยู่ที่ระเบียงไม่รู้นานเท่าไหร่ ปกติวินส์ไม่นอนดึกนี่หน่า .. รู้สึกผิดจริง ๆ แฮะ ที่วินส์ต้องมานอนรออย่างนี้ ผมเดินเข้าไปปลุกเธอ .. ก็ผมเป็นห่วง จะให้คน ๆ นี้มานั่งทนตากน้ำค้างเพื่อรอคนอย่างผมเนี้ยะนะ ไม่ทำหรอก วินส์เป็นอะไรไปผมคงแย่ แต่ว่า..เอ๋ .. ตอนหลับนี้วินส์น่ารักดีนะ ..>o<

    ว่าแต่ว่า .. วินส์ร้องเพลงนั้นอีกแล้ว .. ใต้แสงจันทร์นั้น .. ใครอยู่เคียงข้างเธอกันนะ ..ตากลมโตของวินส์มองเบื้องบน .. ดาวเต็มฟ้านั้นสวย ดาวมันสวยก็จรงเถอะนะ แต่ผมมัวแต่มองแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่นั่งอยู่เคียงข้างผม ถ้าหากว่า..เธอจะหันมามองผมสักนิด มองสิ่งที่อยู่ในตาของผม คงจะเห็นในสิ่งที่มิ้นท์เห็น สิ่งที่มันอยู่ในใจของผม ( แกอย่าเอาวินส์ไปเปรียบกะน้องสาวแกสิ รายนั่นมันมีความสามารถพิเศษ : คนเขียน )

    “วินส์” ผมเอ่ยเบา ๆ

    “หืม ???”

    “เอ่อ” ผมหลบตาเธอ “ถ้าผู้ชายคนนึงแอบรักผู้หญิงคนนึง .. เอ่อ .. ผู้ชายคนนั้นจำเป็นต้องบอกรักเธอมั้ย”

    “เอ๋” วินส์เอียงคอมองผม “เรื่องแบบนี้มันก็บอกไม่ได้แฮะ .. มันก็แล้วแต่คน  คนบางคนบอกเพื่อให้เค้ารักตอบ แต่คนบางคนแค่ขอแค่ได้บอก  ไม่ต้องรักตอบก็ได้  แค่ให้เค้ารับรู้ว่ารักก็พอใจแล้ว”

    “แล้ววินส์เป็นแบบไหน”

    “แบบหลัง” เธอตอบอย่างมั่นใจ ( มั่งนะผมว่า ) “คงแค่อยากให้เค้ารู้มากกว่าจะมาฝืนใจรักเราอ่ะ  แล้ววินถามทำไมหรอ”

    “เอ่อ”.. ผมพยายามหลบสายตาของวินส์ “ก็ถามไปงั้น ๆ แหละ”

    “หรอ ... แปลกดีนะ ปกติวินไม่น่าจะถามอะไรแบบนี้นี่หน่า”

    “เอ่อ .” ผมอ้ำอึ้ง “วินส์”

    “หือ”

    “แล้วถ้าสมมติว่า .. เออสมมติอ่านะ ว่า .. ถ้าผู้ชายที่จะบอกรักวินส์ เอ่อ.เป็นเราขึ้นมาหล่ะ .. วินส์จะว่าไง .. คือว่า .. สมมติอ่านะ”

    “เรา..” วินส์ก้มหน้าแล้วกอดเข่าตัวเอง “เราไม่กล้าคิดให้วินมารักหรอก แค่คิดจะรักวินเรายังไม่กล้าเลย .. วินอย่าถามเราอีกเลยนะ”

    เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าห้องไปอย่างเงียบ ๆ ผมได้ยินเสียงวินส์ไอสองสามทีก่อนที่เธอจะปิดไฟในห้อง ผมหันกลับมาที่เดิม ผมคงจะทำผิดมหันต์เสียแล้ว วันนี้ผมต้องให้วินส์มานอนตากน้ำค้างรออยู่นานเป็นชั่วโมง แล้วปลุกเธอขึ้นมาเพื่อจะถามเรื่องที่มันไม่เป็นเรื่อง ทำไมคนอย่างผมมันโง่อย่างนี้นะ ผมกลับมาอยู่กับตัวเอง อยู่กับความว่างเปล่าในหัวใจ

    วินส์ปิดไฟเข้านอนแล้ว .. ผมไม่รู้ว่าเธฮจะโกรธผมมากมายแค่ไหน แต่ผมรู้แค่ว่า .. ผมรู้สึกเสียใจและเจ็บใจตัวเองมาก ๆ  ความหมายของประโยคสั้น ๆ ที่วินส์พูดเป็นสิ่งที่ผมไม่เข้า น้ำเสียงนั้นผมไม่สามารถจะจับความรู้สึกของเธอได้ ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าวินส์กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ กำลังรู้สึกอะไรอยู่ ตอนนี้วินส์คงอยู่ไกลผมออกไปเสียแล้ว .. ถ้าเพียงสักครั้งเธอละสายตาจากดวงดาวที่ทอประกายอยู่บนท้องฟ้ากว้างที่มืดสนิท แล้วมามองที่นัยต์ตาของผม .. มันพร้อมที่จะบอกวินส์ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในหัวใจ ตอนนี้ และจากนี้ .. จนถึงตลอดไป

    ใต้แสงจันทร์นั้น เธอจะนั่งอยู่เคียงข้างใครกันน๊า ดวงดาวบนฟ้าจะเฝ้ามองตัวเธอกับใครคนนั้น วินส์จะรู้มั้ยว่าผมแอบอิจฉาหมอนั้นจนสุดหัวใจ อิจฉาผู้ชายคนนั้นที่ได้หัวใจของวินส์ไป สิ่งเดียวที่เสียไปแล้ว และไม่อาจจะเรียกมันกลับคืนมาได้อีก