สายลมของชัยชนะ

ลำดับตอนที่ #5 : ความรัก .. ความลับ .. ของสายลม

    

    ( Sceen 8 ; 2 ทุ่มครึ่ง ระเบียงห้องของวินส์ )

        (ACT 11;  วินออกมานั่งที่เดิม  แต่วันนี้ไม่ได้มาเล่นกีต้าร์   มานั่งอ่านหนังสือ   ไม่นานนักเจ้าของห้องก็เดินออกมา  คราวนี้มานั่งที่ม้านั่งเดียวกัน  มานั่งข้าง ๆ เลยหล่ะ )

    วินส์    ; นั่งด้วย ได้ป่ะ

    วิน    ; ( ไม่พูดอะไร แต่ขยับให้ )

    วินส์    ; อ่ะ  เสื้อเมื่อวาน  แต๊งค์น๊า  จำได้ด้วยว่าแพ้อากาศ

    วิน     ; ( รับมาแต่ไม่พูดอะไร  อ่านหนังสือต่อไป )

    วินส์    ; วินเป็นไรไปหรอ  

    วิน    ; ( เงียบ แล้วค่อยตอบว่า ) ป่าว  ไม่ได้เป็นอะไร

    วินส์     ; จริงอ่ะ แล้ววินมานั่งตรงนี้นานหรือยัง

    วิน    ; ยังเลย  ถามทำไมหรอ

    วินส์    ; ป่าวหรอก  แค่อยากรู้หน่ะ

    วิน    ; วินส์

    วินส์    ; หือ?? ไรหรอ

    วิน    ; ถ้าผู้ชายคนนึงแอบรักผู้หญิงคนนึง  ผู้ชายคนนั้นจำเป็นต้องบอกรักเธอมั้ย

    วินส์     ; อื้ม  เรื่องแบบนี้เราก็บอกไม่ได้หรอกนะ  มันก็แล้วแต่คน  คนบางคนบอกเพื่อให้เค้ารักตอบ แต่คนบางคนแค่ขอแค่ได้บอก  ไม่ต้องรักตอบก็ได้  แค่ให้เค้ารับรู้ว่ารักก็พอใจแล้ว

    วิน    ; แล้ววินส์เป็นแบบไหน

    วินส์    ;  อันหลังหล่ะมั่ง   คงแค่อยากให้เค้ารู้มากกว่าจะมาฝืนใจรักเราอ่ะ  แล้ววินถามทำไมหรอ

    วิน    ; ถามไปงั้นแหละ  ไม่มีไรหรอก

    วินส์    ; แต่ว่าก็แปลกดีนะ จู่ ๆ วินมาถามอย่างเนี่ยะ  ตกใจหมดเลย

    วิน    ; อ้าว  ทำไมหล่ะ  

    วินส์    ; ป่าวหรอก  ไม่มีอะไร  ว่าแต่ว่าอ่านอะไรอยู่

    วิน    ; นิยายแนวฆาตรกรรมหน่ะ  วินส์ไม่ชอบหรอก

    วินส์    ; ก็มันน่ากลัวนี่หน่า

    วิน    ; ( หัวเราะ )

        ( แล้วทั้งคู่ก็เงียบไปพักใหญ่ ๆ )

    วินส์    ; ถ้าวันไหนเราไม่ได้ยืนอยู่ข้าง ๆ วินแบบนี้  จำไว้น๊า... ทุกครั้งที่ลมพัดผ่าน  เราจะอยู่ใกล้ ๆ

    วิน    ; ( เงียบ  ปิดหนังสือแล้วหันมามองหน้าคนข้าง ๆ ) ทำไมหล่ะ  พูดเหมือนกับว่าพรุ่งตื่นมาวินส์จะไม่มาอยู่ตรงนี้แล้วงั้นแหละ

    วินส์    ; ป่าวเสียหน่อย  ไม่ได้ไปไหน  แค่พูดไว้เฉย

    วิน    ; ( นี่วินกำลังคิด ) ถามเค้าสิว่ะ ว่าจะไปไหน แล้วห้ามเค้าไว้  ไอโง่เอ่ย

    วินส์    ; นี่วิน  ถ้าเราไม่อยู่วินจะเหงามั้ย

    วิน    ; ( ก็เหงาหน่ะสิ  ถามได้ ) ป่าว  ไม่เหงาหรอก  ขาดวินส์แค่คนเดียวโลกไม่ได้พังมาต่อหน้าต่อตาสักหน่อย <<< แถวบ้านเรียกอาการนี้ว่าปากไม่ตรงกะใจ>>>

    วินส์    ; หรอ ( เศร้าเลยเรา )

    วิน    ; เราขอกลับห้องก่อนนะ ( ลุกขึ้น )

    วินส์    ; อื้ม

    วิน    ; ( เดินกลับเข้าห้องไปแล้ว )

    วินส์    ; ( บ่นแล้วปาดน้ำตาตัวเอง ) ตาบ้าวิน วินบ้า ฮือ ๆ



         ( บ่นเสร็จ นางเอกตัวเล็กของเราก็เดินกลับเข้าห้องตัวเอง )

    

    (Sceen 9 ; ห้องของธีม  ทีหอเดียวกะวิน&วินส์นั่นแหละ )

        ( Act 12 ; วินส์มานั่งเล่นห้องนี้ได้สักพักแล้วหล่ะ )



    ธีม    ; นี่แกชอบมันจริง ๆ แล้วหรอวินส์

    วินส์    ; อื้ม ( กอดหมอนรูปโดราเอมอน )

    มิ้นท์    ; แล้วทำไมตอนถามถึงบอกว่าไม่มีอะไรหล่ะ

    วินส์    ; ก็เรากลัวนี่หน่า

    มัศ    ; กลัวไอวินเปลี่ยนว่างั้นเถอะ

    ธีม    ; แกใบ้มันไปเยอะมั้ยวินส์

    วินส์    ; อือ

    มิ้นท์    ; ซื่อบื่อชะมัด  เอาถ้วยน้ำปลาไปเลย

    ธีม    ; เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่คนสองคน  พวกชั้นช่วยไรแกไม่ได้หรอกนะ

    มัศ    ; ว่าแต่ว่านะวินส์  จะไปวันไหนหรอ

    วินส์    ; อีกสองอาทิตย์

    ธีม    ; ถ้าเป็นไปได้ก็อยากช่วยนะ  แต่ว่าชั้นไม่ค่อยอยากขอความช่วยเหลือปาร์คเท่าไหร่เลยอ่ะ  หมูกระทะมื้อนึงมันยังติดชั้นอยู่เลย ( เรื่องหมูกระทะเกี่ยวไรด้วย )

    วินส์    ; ไม่ต้องช่วยเราหรอกธีม  ถ้าวินเค้าสนใจคงจะรู้ไปแล้วหล่ะ

    มิ้นท์    ; ได้ไง  แบบนี้จะรู้หรอว่ามันคิดกะแกยังไง  แต่ก็ว่าเหอะ  ตอนเคตะบอกรักแกเป็นไงอ่ะธีม

    ธีม    ; มันก็นะ ( เขินอ่ะ ) แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชั้นหล่ะ หา

    มิ้นท์    ; เอาไว้ไปไกด์ลายไง

    ธีม    ; เกี่ยวตรงไหนฟร่ะ  แล้วแกจะทำยังไงต่อไปหล่ะวินส์

    วินส์    ; ก็คงไม่ไปเจอหน้าวินจนกว่าจะไปอเมริกาหน่ะ  กลัววินจะรำคาญ

    มัศ    ; แน่ใจนะวินส์  ว่าไม่ได้คิดอะไรแบบนี้เองคนเดียวหน่ะ

    วินส์    ; ไม่หรอก  วินเค้าก็คงรำคาญเราอยู่แล้วหล่ะ  

    มัศ    ; วินส์  ทำอย่างนี้วินส์เจ็บอยู่คนเดียวน๊า คิดดี ๆ ก่อนสิ

    วินส์    ; นี่แหละ  คิดดีแล้ว  

    ธีม    ; ถ้าคิดว่าคิดดีแล้ว ก็เรื่องของแกแล้วนะ  เรื่องหัวใจหน่ะ  ไม่มีใครเค้าช่วยแกได้หรอก  นอกจากตัวแกกะไอวิน

    วินส์    ; อื้ม .. เราว่าเรากลับห้องดีกว่านะ  รบกวนพวกนี้มากไปแล้ว

    มิ้นท์    ; ไม่หรอกหน่า  แกก็เพื่อนเรา แถมกลุ่มเดียวกัน  อย่าพูดอย่างนี้อีก  เข้าใจมั้ย

    วินส์    ; ( ยิ้มเหนื่อย ๆ ) จ้ะ  ไปนะ

    มิ้นท์ ธีม มัศ ; ( ยืนอยู่หน้าประตู  กำลังส่งวินส์ )

    ธีม    ; สู้เค้านะวินส์

    มัศ    ; วินส์สู้ ๆ

    มิ้นท์    ; อย่าท้อนะ  มีอะไรก็ปรึกษากันได้

    วินส์    ; จ้ะ ( โบกมือให้เพื่อน ๆ แล้วจากไป )

     ( วินส์กลับห้องไปแล้ว )

    ธีม    ; ( หยิบมือถือที่โต๊ะมากดเบอร์ )  

    ปาร์ค    ; ฮัลโหล คร้าบบบบบบ  ครายฟร่ะ

    ธีม    ; ฮัลโหลปาร์ค  ไม่คอ่ยอยากขอความช่วยเหลือพี่เลยอ่ะ

    ปาร์ค    ; แล้วแกจะโทรมาหาชั้นทำซากอะไร หา  คนจะหลับจะนอน ( นอนมาทั้งวันแล้วปาร์ค หัดทำตัวให้มีประโยชน์มั่งสิว่ะ )

    ธีม    ; พี่รู้เรื่องวินส์จะไปเรียนต่ออเมริกาหล่ะยัง

    ปาร์ค    ; รู้แล้วหล่ะ  น้องเค้ามาลาออกที่ชมรมแล้วนี่หน่า

    ธีม    ; จริงหรอ

    ปาร์ค    ; อื้ม น้องเค้าบอกพี่ว่า  เค้าจะต้องไปเรียนอเมริกา  แบบไม่มีกำหนดกลับ  แต่คงไปไม่นานหรอกมั่ง  แล้วแบบนี้ไอวินมันทำไง  ไม่ห้ามไว้เลยหรอ

    ธีม    ; อือ

    ปาร์ค    ; ซื่อบื่อกันทั้งนั้น  มันจะรอจนถึงวันที่สายไปแล้วเหมือนพี่เมื่อก่อนอีกหน่ะสิ  พอมันสายนะ  ของมันไม่ได้แก้ง่าย ๆ แบบพี่เสียหน่อย  แล้วพวกแกรู้เรื่องอะไรแบบนี้นานแล้วยัง

    ธีม    ;  เพิ่งจะรู้เอง  พอรู้ก็อึ้งเลย  วินส์เพิ่งมาหาพวกธีมเมื่อกี้นี้เอง

    ปาร์ค    ; อึ้งเลยหรอ  จะให้ช่วยอะไรหล่ะ

    ธีม    ; วินส์อ่านะ  ไม่ยอมบอกไอวินว่าจะไปแล้ว  ก็บอกใบ้อยู่อย่างนั้นแหละ  พี่ช่วยไปเตือนสติไอวินหน่อยสิ

    ปาร์ค    ; อันที่จริงเรื่องแบบนี้มันเรื่องของคนสองคนนะ  คนอื่นไม่ควรจะไปยุ่งอ่ะ  จริงมั้ย  แต่ว่าถ้าช่วยได้จะช่วยนะ  เหลือเวลาอีกเท่าไหร่หล่ะ

    ธีม    ; 2 อาทิตย์

    ปาร์ค    ; ทำไมมันเร็วจัง  ไม่ให้เวลาไอวินมันเตรียมใจหน่อยเหรอ      ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่ามันรักน้องวินส์

ขนาดไหน

    ธีม    ; แต่วินส์ไม่รู้นี่หน่า  รายนั่นคิดแต่ว่ายิ่งไปเร็ว ๆ ก็ยิ่งดี  แค่นี้วินก็รำคาญจะแย่อยู่แล้ว  อะไรแถบนั้น

    ปาร์ค    ; ถ้าอย่างนั้นเมื่อไหร่มันจะมาบรรจบกันหล่ะ  ก็ในเมื่อคนนึงคิดจะหนีไปให้ไกล  อีกคนนึงก็ไม่ยอมรั้งไว้แบบนี้  มันก็ไม่จบง่าย ๆ หรอกนะ

    ธีม    ; ไม่รู้สิ  ถ้าไอวินไม่พูด  วินส์ก็จะไม่เป็นคนพูดก่อน

    ปาร์ค    ; งี่เง่าอะไรอย่างนี้นะ   เรื่องแบบนี้ไม่มีวันจบหรอกหน่า  กว่าจะคิดได้ก็นู่น  เสียเค้าไปซะแล้ว

    ธีม    ; สงสัยว่าจะต้องรอให้ไอวินรู้ตัวซะแล้วมั่ง

    ปาร์ค    ; นั่นสิ เฮ้อ  มีเรื่องแค่นี้หรอ

    ธีม    ; มีสิ  มีอีกเรื่อง

    ปาร์ค    ; อะไรหรอ

    ธีม    ; หมูกระทะมื้อนึงที่ติดธีมไว้ไง

    ปาร์ค    ; อ่ะ อ่อ ๆ เดี๋ยวเลี้ยงหน่า ๆ งกจริง ๆ อ่ะ  แค่นี้นะ  เรื่องwinnie the wind หน่ะ  จะลองปรึกษาแพนดูให้

    ธีม    ; แล้วอย่าลืมหมูกระทะนะเฟ้ย  ไม่งั้นจะเรียกพี่ว่าหมูกระทะจริง ๆ ด้วย

    ปาร์ค    ; โหดร้าย  แกไม่กลัวพี่ชายแกอับอายหรือไงนะ

    ธีม    ; แค่นี้นะ เชอะ

        ( ทะเลาะกันก่อนวางสายประจำเลย  ไอพี่น้องคู่นี้เนี้ยะ )

    ( กลับมาที่สมาชิกในห้องนี้

    มัศ    ; ว่าไง

    ธีม    ; เหอะ นังปาร์คนังหมูกระทะ ( ท่าทางจะแค้นมากนะ )

    มิ้นท์    ; พี่ปาร์คติดหมูกระทะแกตอนไหนว่ะ

    ธีม    ; ตอนที่มันทะเลาะกะเจ้แพนไง  แล้วมันก็ร้องไห้โวยวายอยุ่ในห้องโน่น  แล้วพวกแกก็ไปกินหมูกระทะกัน ชั้นอยากกินจะตาย พอจะเดินออกจากห้องมันนะ มันก็ดึงเสื้อชั้นแล้วร้องไห้ใหญ่เลย  พอมันหยุดร้องพวกแกก็กินกันเสร็จพอดี  แค้นมั่ก ๆ ชั้นเลยบอกมันไปว่า ถ้าทีหลังคิดจะร้องไห้โวยวายแบบนี้อีกนะ ช่วยไปกินเหล้าให้มันเมาตายไปเลยไป  เดือดร้อนชั้น  

    มัศ    ; อ่าว  หมอไม่ให้พี่ปาร์คดื่มแอลกอลฮอลล์ไม่ใช่หรอ

    ธืม    ; เออเด่ะ  ชั้นก็เลยแค้นทั้งมันทั้งหมอเลย

    มิ้นท์    ; แล้วเรื่องยัยวินส์หล่ะ

    ธีม    ;ก็เห็นบอกว่าจะปรึกษาเจ้แพนอีกทีหน่ะ    ก็พูดเหมือนชั้นนี่แหละ  มันเป็นเรื่องของคนสองคน  เรายุ่งไม่ได้หรอก

    มัศ    ; งั้นก็ต้องเรื่องของเค้าแล้วหล่ะ เนอะ   ไปกินข้าวกันเถอะ



        ( สรุปว่าสามสาวของเราก็ออกไปทานข้าวกัน  ว่าแต่ว่า  แกฉายาหมูกระทะ  ภูมิใจมั้ยปาร์ค ก๊ากกกกกกกกกกกก ) <<< คนเขียนบทน่าฆ่ายังไงไม่รู้นะ ;ปาร์ค >>>