สายลมของชัยชนะ ( ภาคนิยาย )

ลำดับตอนที่ #3 : ความจริงของความใกล้ชิด

    

    เย็นแล้วฉันเดินออกมาจากห้องชมรมเทควันโดคนเดียว ยัยธีมยัยมิ้นท์ไปไหนนะ ปล่อยให้ฉันกลับคนเดียวเลยดูสิ !!o+ ฉันเดินออกมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เสียงลูกบาสกระทบพื้นดังชะมัด  มันทำให้ฉันกลัวนะ ( กลัวผีเสียด้วยนางเอกของเรา ) .. ตุ๊บ  ๆ ๆ ๆ .. เสียงนั้นดังไม่หยุด ฉันเริ่มกลัวจริงแล้วน๊า .. ฉันรีบสาวเท้าให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ออกไปจากที่นี่เร๊ว ๆ ให้ตายเถอะ  ใครมันจะไปรู้หล่ะวาโรงยิมมีผีหน่ะ >o< ฉันไม่อยากจะมองไปที่แป้นบาสเลย ถ้าที่นั่นมีคนยืนอยู่หล่ะ  แล้วถ้าคุณคนนั่นไม่ใช่คนหล่ะ ฮือ ฮือ ฮือ ToT ToT YoY

    “วินส์” .. แง ปะป๊าค่า หม่าม้าค่า ช่วยวินส์ด้วย YoY เด็กผู้ชายตัวขาว ๆ หน้าแป้นบาสหันมาทักฉัน ม่ายน๊า “ยัยวินส์ เก็บลูกบาสให้หน่อยสิ” เอ่อ .. ทำไมเสียงผีตัวนี้มันคุ้น ๆ จังอ่ะ  แกปลอมมาเป็นวินใช่มั้ย ไอผีบ้า เอาวินคืนมาน๊า “โอ้ย ยัยวินส์ ยืนอยู่นั้นแหละ ลูกบาสอ่ะลูกบาส” อะไรนะ ลูกบาสหรอ

    “อ้าว วิน” วินหรอเนี้ยะ ไหงมาหลอกผีกันแต่วันหล่ะนั้น

    “ก็ใช่หน่ะสิ คิดว่าผีหรือไง ยัยบ๊อง เก็บลูกบาสมาให้หน่อยสิ”  ฉันก้มมองลูกบาสที่กลิ้งอยู่ที่พื้น แล้วเงยขึ้นมามองวิน เขายักคิ้วให้ ฉันเก็บมันขึ้นมาแล้วเดินตรงเข้าไปหาวิน

    “อ่ะ ทำไมยังไม่กลับอีก”

    “ก็รอวินส์หน่ะสิถามได้ วินส์หน่ะกลัวผีจะตาย ให้เดินกลับคนเดียวมีหวังกรี๊ดตลอดทาง” วินชู้ตบาสลงห่วง .. เป็นห่วงเราหรอวิน .. ดีใจจัง >o<

    “ไม่กรี๊ดหรอกน๊า” ฉันก้มหน้าตอบเบา ๆ แล้วนั่งลงที่สเต็จเชียร์ วินเลิกคิ้วมอง “มองไร”

    “(- - )( - -)(- - )”

    “แล้วมองแบบนั้นทำไม หาเรื่องหรอ”

    “(- - )( - -)(- - )”

    “อ่าว”

    “เรากำลังสงสัยว่าวินส์จะเล่นบาสกับเรามั้ย”

    “ไม่” ฉันรีบตอบทันควัน “เราเล่นบาสไม่เป็นวินก็รู้”

    “ไม่เป็นก็มาสิ  เราจะสอนให้” วินดึงมือฉันให้ลุกขึ้น แต่ฉันขืนตัวเอาไว้

    “ไม่เอา ๆ ไม่อยากเล่นนี่หน่า”

    “ไม่อยากก็ต้องเล่นหล่ะนะ” ทำไมนายนี่แรงเยอะอย่างนี่หน๊า .. >o< >o< //OoO//

    “ม่ายอาว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ฮือ YoY YoY T^T ToT T^T”

    “วินส์อย่าร้องสิ ไม่เอาไม่ร้อง”

    “ม่ายอาวววววววววววววว วินอย่าน๊า”

    “ม่ายอาววินส์ลุกขึ้นมาน๊า T^T ToT YoY”

    “ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

    จบคำพูดวินก็หัวเราะกับสิ่งที่ตัวเองทำ มันน่ากลัวนะวิน รู้มั้ยอ่ะ !!OoO เขาฉุดกระชากลากถูแขนฉันแทบหลุด .. ปล่อยได้มั้ย  บอกว่าเล่นบาสไม่เป็นไงเล่า .. อีตาวินบ้า ..

    “พอเถอะหน่าวิน ทำไงก็เข็นไม่ขึ้นหรอก” ฉันโอดโอย ตอนที่วินเดินเข้ามาโอบเอวจากด้านหลัง ////OoO//// มันเขินนะวิน ปล่อยได้ป่าว ..

    “ไม่”เขายื่นคำขาด “ไม่ว่ายังไง เราจะทำให้วินส์เล่นบาสเป็นให้ได้”

    “ไม่เอาไม่เล่น” ฉันโวย วินมองดูอย่างอ่อนใจ .. ท่าว่าฉันจะเข็นไม่ขึ้นจริง ๆ หล่ะมั่ง    +๐+

    “ก็ด้าย ๆ วินส์นี่ดื้อจริง ๆ เลยเนอะ” ไม่ต้องมาเนอะเลยนะ ตาบ้า “กลับกันดีกว่าวินส์ หิวข้าวแล้วอ่ะ”

    “อื้ม แล้วเพื่อน ๆ วินไปไหนหมดอ่ะ”

    “ยูมันมาลากยัยมิ้นท์ไปกินไอติมตั้งแต่เลิกชมรมแล้วหล่ะ” .. อ่อ ยัยมิ้นท์ เธอแอบดอดไปกินไอติมกับยูโชแล้วทิ้งฉันหรอเนี้ยะ “ แล้วไอเคะมันโดนยัยธีมลากไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เลิกชมรมเหมือนกัน อิจฉาพวกนั้นเหมือนกันเนอะ”

    “อิจฉาแล้วทำไมไม่หาแฟนซะหล่ะ” ฉันแซว ในใจแอบลุ้นว่าเขาจะตอบว่ายังไง

    “ไม่อ่ะ ไม่มีใครสเป็กสักคน แฮะ ถามทำไมเนี้ยะ”

    “ป่าว แค่คิดว่าคนป๊อป ๆ อย่างวินหาแฟนไม่ได้นี่แปลกอ่ะ”

    “ไม่ใช่ซะหน่อย ไม่ใช่หาไม่ได้ ไม่หาตังหาก เชอะ อย่างน้อยหาไม่ได้ก็มีวินส์ให้ควงหล่ะนะ”

    “อะไรนะ” ฉันใจสั่น .. จะสั่นทำไมเนี้ยะ “เราไม่ใช่คนให้วินมาควงเล่น ๆ นะ”

    “แล้วถ้าจะควงจริง ๆ เอามั้ยหล่ะ ฮึ” วินก้มมองฉัน

    เขาพูดอะไรของเขาหน่ะ รู้มั้ยว่าเพื่อนคนนี้แอบคิดนะวิน ฉันหน้าแดง พยายามหลบสายตาเขา >o< เพี้ยง!!!ขอให้อีตานี่ ตาตี่จนไม่ได้สังเกตทีเถอะน๊า วินแอบยิ้มมุมปาก .. อย่าคิดเชียวนะอีตาวิน ไม่งั้นหล่ะก็ ... ( วินส์จะเขินใช่มั้ยจ้ะ ^^!!)

ฉันแอบทำแก้มป่อง ๆ เหมือนกับงอน .. รายนั่นจะง้อมั้ยเนี้ยะ ..^^} แอบหวังเหมือนกันนะ แต่ช่างเถอะ ..

    “เราล้อเล่น .. คิดมากไปได้” วินหัวเราะ ส่วนฉันก็ยิ้ม

    เราสองคนเดินออกมาจากโรงเรียนเพื่อกลับไปที่หอ เขายังคงเดินมาส่งถึงห้องเหมือนทุก ๆ ครั้ง เฮ้อ!!! หมดไปอีกวัน สำหรับวันยุ่ง ๆ วันนี้ ฉันทิ้งตัวลงบนเตียง ก่อนที่จะลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า ว่าจะออกไปกินข้าวสักหน่อย ชวนวินไปดีกว่า ( ไม่ต้องชวนรายนีชั่นก็ไปอยู่แล้ลหว่ะ : คนเขียน )แฮะ +๐+ เอาผ้าไปส่งซักด้วยดีกว่า  ฉันลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จแล้วคว้าถุงเสื้อผ้าที่วางอยู่ข้างประตู ฮะฮะฮะ กินข้าว ๆ ... ฉันเปิดประตูห้องออกไป ไม่ลืมถือถุงนั้นมายังห้องซักเสื้อด้วย

    “ป้าขวัญค่ะ ผ้าวินส์วางไว้ตรงนี้นะค่า” ฉันตะโกนบอกป้าขวัญที่อยู่ในห้องซัก

    “จ้ะ ๆ วางไว้ตรงนั้นเลยลูก”

    “วินส์ไปนะค่ะ”

    “จ้ะ”

    วางผ้าไว้ตรงนี้ แล้วฉันก็เดินออกมา แล้วตรงไปที่หน้าห้องวิน ไฟในห้องปิดอยู่ อีตานั่นไปไหนของเขานะ ก็บอกไว้เองไม่ใช่เหรอว่าจะไปกินข้าวด้วยกัน เอ๋!!! ฉันเหลือบไปเห็นโน้ตที่แปะอยู่ที่ประตูห้อง

        

                                      .. วินส์

            ไปเล่นปังย่ากับยูแล้วก็เคตะ เดี๋ยวฝากบอกยัยมิ้นท์ด้วยนะ มิ้นท์กะธีมเค้าจะมาหาแน่ะ

        ไปกินข้าวกับเค้าแทนแล้วกันนะ  ขอโทษจริง ๆ นะ (_ _)(- -)

                            .. วิน ..

    ... อีตาบ้า วิน ...  กลับมานายตายแน่ ... มีที่ไหนบอกไว้แล้วก็หายไปซะเฉย ๆ เลยนะ  แล้วยังจะฝากบอกมิ้นท์กับธีมอีก  มีอย่างที่ไหนกัน อีตาบ้า .. แล้วจะบอกมิ้นท์กะธีมยังไงหล่ะเนี้ยะ สองคนนั้นต้องโวยตายแน่เลย ^o^!!!! แฟนเค้าหายไปอย่างเนี้ยะ เฮ้อ!!!!!