ตอนที่ 1 : บทนำ
บทนำ
ผมเป็นเด็กที่ชอบกินน้ำเต้าหู้เอามากๆ ไม่ได้ชอบเพราะชอบ อ่ะงงมั้ย? แต่ผมชอบกินเพราะชอบเฮียร้านขายน้ำเต้าหู้ร้านข้างๆต่างหาก ผมไม่เข้าใจ แค่เป็นคนขายน้ำเต้าหู้จำเป็นต้องหล่อคนขนาดนี้มั้ยอ่ะ เกินเบอร์ไปเยอะมากเลยคนบ้าอะไรจะหล่อได้ขนาดนั้นอ่ะ ทุกวันนี้ยังงงอยู่เลย
ตั้งแต่เกิดมาก็เจอหน้าเฮียร้านขายน้ำเต้าหู้ที่อยู่ข้างร้านซ่อมรถของป๊าแล้ว ตอนนั้นจำได้ว่าเฮียยังหัวเกรียนๆไม่ค่อยมีผมอยู่เลยแต่พอยิ่งโตขึ้นผมเฮียยิ่งเยอะมากขึ้นความหล่อของเฮียก็เลยเพิ่มระดับไปด้วยก็เหมือนกันกับผมที่ตอนแรกก็ชอบเฮียอยู่แล้วพอได้เห็นเฮียทุกวันก็ยิ่งชอบมากขึ้นไปอีก
รู้ตัวว่าชอบแล้วต้องทำยังไง ตอนแรกไม่รู้เลยเอาไปปรึกษาเพื่อนสนิท มันก็บอกว่าต้องจีบเขา ผมเลยจีบโดยการไปซื้อน้ำเต้าหู้กับเฮียทุกวันแต่ไม่เห็นเฮียจะชอบผมกลับเลย
นี่ก็รอเฮียมาขอเป็นแฟนอยู่แต่เฮียคงอายเลยไม่ยอมขอสักที ไอ้ผมก็เป็นผู้ชายตัวเล็กๆน่ารักจะไปขอให้ผู้ชายตัวใหญ่ๆหน้าหล่อมาเป็นแฟนมันก็ไม่ค่อยเหมาะสมอยู่ดี ทุกวันนี้เลยได้แต่อ่อยเฮียไปวันๆและหวังว่าสักวันเฮียจะยอมขอผมเป็นแฟนล่ะนะ
“เฮีย เอาน้ำเต้าหู้หนึ่งถุง”
เฮียมองผมแล้วยิ้มให้เหมือนทุกวัน นี่ไงชอบยิ้มให้ความหวังผมแบบนี้ไงผมเลยตัดใจไปจากเฮียไม่ลงสักที
ผมมองคนที่ตักน้ำเต้าหู้ใส่ถุงให้ เฮียถลกแขนเสื้อขึ้นทำให้มองเห็นกล้ามเนื้อตรงต้นแขนเฮียชัดเจน เห็นแล้วมันแบบ...
“สิบบาท” เฮียว่าแล้วยืนน้ำเต้าหู้มาให้ผม
“ไม่มีอะ” จะมีได้ไงในเมื่อไม่เคยพกเงินมาซื้อเลย
“อ่าว...ไม่มีก็ไม่ได้” มือของเฮียทำท่าจะชักกลับแต่ผมเร็วกว่า คว้ามือหยาบกร้านของเฮียไว้แน่น จะว่าก็ว่าเถอะถึงมือเฮียจะหยาบแต่ผมก็ชอบจับมือเฮียเขานะ
“แต่ซีนมีของมาแลก” ผมว่าอย่างมุ่งมั่น เฮียทำหน้างงใส่ผมแต่คนบ้าอะไรขนาดงงยังหล่อเลย
“อะไร?”
ผมเดินอ้อมไปหาเฮียที่ยืนอยู่หลังรถเข็นน้ำเต้าหู ยืนข้างๆเฮียแล้วมองไปยังร้านซ่อมรถของป๊าตัวเองนิดหน่อย เมื่อไม่เห็นป๊าตัวเองอยู่แถวนั้นก็ถลกขากางเกงของตัวเองขึ้นให้เฮียดู
“ขาอ่อน”
“เฮ้ย!!”
TBC....
ฝากด้วยค่าาาา
ติดตามข่าวสารได้ที่
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
โอ้ยย น้องง เอ็นดูววว