คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ศึกชิงนาง!? [1]
Raz :
“ชิ... น่ารำคาญจริงๆ แค่ประชุมแค่นี้ถึงกับต้องมาขัดขวางความสุขของฉัน” พี่บลูบ่นพลางทำเสียงจิ๊จ๊ะด้วยความรำคาญ
“ก็ท่านไม่ยอมเข้าประชุมนี่ครับ คุณธีรพัทธิ์ (ไอ้)คุณภาคิน คุณศลิษา ก็พลอยหนีไปเที่ยวกับท่านด้วย” ธีรพัทธิ์?? คัยอ่ะ แล้วรุสึกว่าตอนเรียกชื่อคีย์จะมีคำว่า ‘ไอ้’ โผล่มาด้วยนะ -*- แล้วก็ศลิษา เอ๊ะ!!... พี่สตรอนี่หว่า งง งง งง อะไรฟะเนี่ยยย!? แต่พี่บลูกลับทำหน้านิ่งๆแล้วพูดว่า
“ก็เริ่มประชุมไปสิ ไม่ต้องมาสนใจพวกเราหรอก”
“เอ่อ... ท่านครับ ประธานไม่อยู่แล้วจะให้เราเริ่มประชุมยังไงล่ะครับ” อีตาหัวหน้าสารวัตรนักเรียนคนนั้นสวนกลับอย่างไม่รอช้า แล้วพี่บลูก็อ้าปากเตรียมจะเถียงกลับอีก แต่ทว่า...
“รองประธานที่มีอำนาจเทียบเท่าประธานนักเรียนก็ไม่อยู่ทั้งคู่...” หัวหน้าสารวัตรนักเรียนพูดต่อทันที ปล่อยให้พี่บลูอ้าปากค้างไว้อย่างนั้น ส่วนรองประธานนักเรียนอีก 2 คนที่เดินตามหลังนั้น หน้าซีดด...
และมาถึงตอนนี้ฉันก็ได้รู้ 2 อย่าง 1 . ต้าชื่อจริงว่า ธีรพัทธิ์ และ 2 . คีย์กับต้า เป็นรองประธานนักเรียน เง้อออ โรงเรียนนี้มันยังไงเนี่ย มีพี่บลูเป็นประธานนักเรียน มีเจ้า 2 ตัวแสบนั่นเป็นรองประธาน แล้วยังสามารถรอดมาได้จนถึงปัจจุบันนี้ได้ยังไงเนี่ยยย!!
“แล้วประชาสัมพันธ์อย่างคุณศลิษาก็ไม่อยู่อีกคน แถมเลขาก็เพิ่งลาออกไป พวกคุณจะเอายังไงกันแน่เนี่ย” พี่สตรอ... ประชาสัมพันธ์... ประชาสัมพันธ์... พี่สตรอ... อ๊ากกกกกกกกก อย่างนี้ใครทำอะไรให้เจ๊แก เจ๊ก็เผาเละเลยอ่ะดิ อึ๋ย... สยอง ว่าแต่ หัวหน้าสารวัตรนักเรียนคนนี้น่ะ เจ๋ง จริงๆนะ จัดการพวกพี่ๆซะหมอบเรย ^^ สักพักพี่สตรอก็ทำหน้าแบบยูเรก้า
“รู้แล้ว!! ก็แบบนี้ไง” พี่สตรอพูดพลางดันฉันไปกลางวงสนทนา เรียกสายตาของทุกคนให้หันมามอง ประมาณว่า ‘เมิงเป็นคัย?’ - -“
“นี่?” คีย์พูดพลางชี้นิ้วมาที่ฉํน ชิ... หยาบคาย
“อืม” พี่สตรอตอบแล้วพยักหน้านิดๆ
“ก็ดีนะ” ต้าทำท่าระริกระรี้อย่างรุนแรง อะไรอีกล่ะเนี่ยยยย!!! อย่าคุยกันแต่เรื่องที่ฉันไม่รู้ด้ายยยม๊ายยยยยยยยยยยยย
“นี่น่ะหรอ” หัวหน้าสารวัตรนักเรียนคนนั้นชี้มาที่ฉันทำหน้าดูถูกสุดขีด -*-
“นี่ ที่แกว่าน่ะ มันน้องฉันนะโว้ย! โอเคเลยสตรอ ไอเดียเจ๋งโคด อนุมัติ โว้ย อนุมัติ” พี่บลูตะโกนลั่นอย่างร่าเริง แล้วกระโดดมากอดคอฉัน โดยที่ไม่สนเลยว่า น้อง และเพื่อนของตัวกำลังทำหน้าเอ๋อ
“นี่มันอะไรอ่ะ พี่บลู / หา!! นี่น้องแ แกเรอะ” ฉันและพี่เคตะประสานเสียงกันอย่างไพเราะ - -“ แต่ท่าที่พี่เคตะทำมันหยาบคายไปนิดส์นะ มาชี้หน้าอยู่ได้ เดี๋ยวตบให้หายหล่อเลย หุหุ
“ก็ใช่สิวะ ไอ้เคตะ เนี่ยราสเบอร์รี่น้องกรู” พี่บลูหันไปยืนยันกับเพื่อนของตน แต่ไม่เห็นจะตอบคำถามของน้องเรย แง่งงงงงง!! แล้วพี่เคตะก็หันมายินดีที่ได้รู้จักอย่างสุดๆ คือ พยักหน้านิดๆ!!
“อืมๆ ยินดีๆ แล้วทำไมเมิงไม่บอกแต่แรกวะ”
เอ่อ พี่ๆคะ สรรพนามอ่ะ เปลี่ยนไปเยอะเลยทีเดียวนะคะ ฉันคิดในใจพลางหันไปมองที่พี่เคตะ อ๊ากกกกกกก!! หล่อมักมายอ่ะจ้า ผมสีฟ้าอมเทายาวประบ่า นัยน์ตาสีเดียวกันแต่เข้มกว่านิดหน่อย ดูขรึมและเท่ (อย่างแรงงง) เอ๊ะ! แต่ถ้าฉันเดาไม่ผิดนะ ฉันว่าเค้าหน้าคุ้นๆเหมือนใครสักคน...
“มองอะไร”
“อ่า.. ปละ... เปล่าค่า” โว้ยเล่นเอาสะดุ้งเลย มองก็ไม่ได้รึไง ไม่ได้จับไปทำสามีซะหน่อย - -“ (แต่เหมือนเมื่อกี้แกคิดจะทำอย่างนั้นนะ >> ผู้แต่ง) แหม... มันช่วยไม่ได้นี่หว่า อยากเกิดมาหน้าตาดีทำไมล่ะ
“ชื่ออะไรนะ” พี่เคตะหันมาถามด้วยมาดนิ่งๆตามสไตล์เค้า อ่า...หล่อก็จิงอ่ะนะ แต่ฉันไม่ถูกกับคนอย่างนี้อ่ะ อยู่ด้วยกัน บรรยากาศคงอึมครึม ยิ่งฉันเป็นพวกชอบเม้าท์อยู่ด้วย ถ้าคุยกับพี่เคตะ คงเหมือนกับพูดอยู่คนเดียว -*-
“ชื่อ ราส แต่ถ้าไม่มีความจำเป็นก็ไม่ต้องเรียก” อ่า... ไม่ใช่นะคะ น้ำเสียงกวนๆอย่างีน้ไม่ใช่ฉัน แน่!! นอน!! คือ... อยู่ๆอีตาคีย์ก็เดินมาขวางระหว่างฉันกับพี่เคตะแล้วก็ตอบให้แทน อ๊ะ! นึกออกแล้วพี่เคตะหน้าตาคล้ายกับคีย์นี่เอง เราก็นึกอยู่ตั้งนาน ง่า... นี่ไม่ใช่เวลามาดีใจนี่หว่า ตอนนี้สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิมอีกงิ
“เฮ้ย! ถึงแกโมโหยังไงแต่ก็ไม่ควรพาลกับ พะ... เอ่อ เคตะสิ ยังไงเค้าก็เป็นรุ่นพี่แกนะ” พี่บลูรีบเข้ามาขัด เพราะกลัวทั้งสองจะมีเรื่องกัน
“แล้วมันมายุ่งกับราสของผมทำไมล่ะ”
“ห๊ะ!! ของผม!?” คำพูดของคีย์ทำเอาฉันสะดุ้ง ส่วนพี่บลูก็ หน้ามุ่ย
“เทอหูฝาดน่ะ” คีย์ตอบปัดๆอย่างไม่สนใจ แต่พี่บลูนี่ถ้าจะไม่ไหวแล้ว ถึงขนาดเข้าไปคุยกับคีย์เลยทีเดียว
“เมิงพูดอะไรฟระ กลับไปกลับมา ตกลงเอาไงกันแน่ น้องกรูนะเว้ยไม่ใช่สิ่งของ...” ท่าทางพี่บลูจะร่ายยาว แต่พี่บลูพูดอะไรต่อฉันก็ไม่อาจทราบได้ เพราะอยู่ๆ พี่สตรอก็เดินมาปิดหูฉันด้วยเหตุผลที่ว่า เด็กอายุต่ำกว่า 15 ไม่ควรฟัง แง้... ไม่เอาๆๆๆๆๆๆ ทำอย่างนี้ฉันไม่ยอมน้า เรื่องนี้มันเกี่ยวกับฉันด้วยชัดๆอ่า ทำไมไม่ให้ฉันฟัง!! แงๆๆๆๆๆๆ ฉันดิ้นและพยายามแกะมือพี่สตรอที่ปิดหูฉันออก แต่ก็นะ กี่รอบก็ไม่สำเร็จ - -“ แต่แล้วอยู่ๆ ตัวฉันก็ลอยขึ้นด้วยแรงของใครบางคน...
“เชิญเถียงกันต่อเลย ฉันพาราสไปก่อนล่ะน้า”
“!!”
To Be Continued >>
ความคิดเห็น