คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ประธานนักเรียน
Raz :
“พี่สตรอ ราสจะไปซื้ออะไรได้ล่ะ ในเมื่อราสไม่มีเงิน” หลังจากที่เราเงียบกันมานาน ฉันก็เริ่มเปิดประเด็นที่สงสัยทันที อย่าบอกนะว่าต้องไปเบิกเงินที่ กริงกอตส์อ่ะ (น่าน ไปเล่นแฮร์รี่ ซะแระ)
“น้องรัก ที่โรงเรยนนี้จะใช้ ‘แต้ม’ ในการซื้อของจ้ะ เข้าโรงเรียนปุ๊บก็จะได้รับทันที 3000 แต้ม และจะได้ค่าขนมอีกอาทิตย์ละ 1000 แต้มจ้า” ฉันพยักหน้าหงึกหงักอย่าง พยายาม เข้าใจ
เดินไปได้ซักพัก พี่บลูก็พาเลี้ยวเข้าร้านๆหนึ่ง ซึ่งแน่นขนัดไปด้วยเหล่านักเรียนที่กำลังแย่งกันซื้อของอยู่ แต่เรื่องที่หน้าแปลกก็คือ พอเราทั้ง 5 คน เดินเข้าไปในร้าน ความเงียบก็ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ฉันหันรีหันขวางอย่างสงสัย นี่ฉันทำอะไรผิดรึเปล่าเนี่ย!? แล้วคีย์ก็สะกิดไหล่ฉันพลางฉันท่าทางประมาณว่า ‘รีบๆไปซะที’ ฮึ... ไปก็ได้วุ้ยยย -*-
พวกเราเดินเข้าไปลึกพอสมควร แล้วพี่บลูก็หยุดเดินที่เคาท์เตอร์ซึ่งมีป้ายเขียนไว้ว่า ‘สหกรณ์ OTR’ อ่านะ กะจะถามซะหน่อยว่าที่นี่ที่ไหน ที่แท้ก็ สหกรณ์นี่เอง - -“
“สตรอพาราสไปเลือกชุดนักเรียนทางโน้นนะ เดี๋ยวพี่กับไอ้บ้า 2 ตัวนี้ จะไปเลือกโน้ตบุ๊คให้ราส” พี่บลูพูดแล้วลาก ‘ไอ้บ้า 2 ตัว’ ที่ว่าไปทางด้านซ้าย ส่วนฉันและพี่สตรอก็เดินไปทางขวา...
“จะเอาเสื้อตัวไหนก็เลือกไปเลย เสื้อผ้า ของโรงเรียนเราถูกจะตายยย ซื้อไปซะ 5 ตัวนะ” พี่สตรอบอกฉันที่กำลังอึ้ง อึ้ง อึ้ง กับภาพที่อยุตรงหน้า เสื้อเชิ้ตสีขาวห้อยอยู่ตามราวเหล็กมากมายมีหลากหลายลายให้เลือกด้วยกัน ชั้นเดินไปยังโซนเสื้อที่มีลายสีดำ ฉันกะจะซื้อเสื้อที่มีลายอยุตรงกลางหลัง เพราะมันแนวดี - -“ สักพักฉันก็เลือกได้ครบ 5 ตัว ตัวแรก ลายมังกรดำสองตัว (อย่างโหดอ่ะ) ลายหัวใจสีดำมีลูกศรปัก (ทำไมต้องหัวใจสีดำด้วยฟระ) ผีเสื้อสีดำตัวใหญ่ๆ (ประมาณว่าเสื้อพวกแก๊งค์อ่ะ) ปืนไขว้กัน (อึ๋ย โหดอีกแว้ววว) และสุดท้าย ลายซากุระ สีดำ ฉันยังไม่รุตัวเองเลยว่าทำไมถึงเลือกลายนี้ เพียงแต่ชั้นรุสึกว่าตั้งแต่เข้าโรงดรียนนี้มา ฉันก็ผูกพันกับต้นซากุระ อย่างมาก แล้วพี่สตรอก็พาฉันไปดูกระโปรงลายสก๊อตสี น้ำเงิน โดยส่วนตัวนะ ฉันว่ามันสั้นไปอ่ะ - -“
“ยาวกว่านี้ไม่ได้หรอพี่”
“ไอ้ได้น่ะมันได้ แต่มันจะไม่มขายอ่ะดิ”
“??”
“ก็พอทำกระโปรงยาวๆมาขายแล้วมันขาดทุนอ่ะดิ ไม่มีเด็กคนไหนซักคนที่ชอบใส่กระโปรงยาวๆ... อ้อ! ยกเว้นราส” พี่สตรอรีบเสริมเมื่อเห็นฉันอ้าปากจะพูด แหม... ให้พูดหน่อยก็ไม่ได้ เค้าอยากมีบทนะตัวเอง (ที่มีอยุนี่ยังไม่พออีกเรอะ!! >> ผู้แต่ง)
ในที่สุดฉันก็กลั้นใจหยิบมันไป 3 ตัว ใส่ก็ใส่ฟระ -*- แล้วเราก็ไปซื้อสูท กับ เนคไท กันต่อ ฉันจับๆอยู๋สักพักก็ถามพี่สตรอว่า
“สูทนี่จำเป็นมากหรอพี่?”
“จำเป็นมากๆ เรยอ่ะ ก็ถ้าเข้าห้องประชุมเมื่อไรทุกคนจะต้องใส่สูททันที ไม่อย่างนั้นจะโดนหักแต้มนะจ๊ะ”
“ห๊า มีโดนหักแต้มด้วยหรอ โหดง่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกที่แบบ โคดๆเกเรนี่ ไม่ใช่ว่าอดมื้อกินมื้อเรยหรอ”
“ก็เพราะมันมีการหักแต้มไง ของที่โรงเรียนเราเลยขายถูก เมื่อก่อนน่ะไม่สบายอย่างนี้หรอกนะ จะเด็กดี หรือเด็กเก แต่ถ้าไม่มีแต้ม ก็ต้องอดอาหาร จนกว่าจะขึ้นอาทิตย์ใหม่ถึงจะได้ค่าขนม หรือไม่ก็ต้องไปกู้แต้มที่สหกรณ์ ที่คิดดอกเบี้ยแบบขูดเลือดขูดเนื้อกันเห็นแต่เดี๋ยวนี้น่ะ...” พี่สตรอหยุดพูดไปสักพักส่วนมือ ก็คว้า เนคไท 2 เส้น กับ สูท อีก 2 ตัวมาวางบนแขนฉัน
“เดี๋ยวนี้??” ฉันพูดขึ้นอย่างทนไม่ได้ พี่สตรอเว้นจังหวะนานเกินไปแร้วนะ -*-
“ก็ 2 – 3 ปี มานี่แหละ ที่ได้มีการเปลี่ยนประธานนักเรียนคนใหม่ โรงเรียนจึงได้ปรับราคาสินค้าที่ขายให้ลดลง จริงๆแล้วน่ะ เค้าต้องการให้ระบบการหักแต้มโดนโละไปเลยด้วยซ้ำ แต่ว่า... บรรดาอาจารย์ต่างไม่เห็นด้วย จึงทำได้แค่ลดราคาสินค้าต่างๆลง” พี่สตรอพูดต่อ พลางพาฉันเดินไปที่โซน เสื้อไหมพรม และ เข็มขัด
“แล้วเสื้อไหมพรมนี่ล่ะพี่สตรอ เราต้องซื้อทั้งสูททั้งเสื้อไหมพรมเลยหรอ”
“ก็เครื่องแบบโรงเรียนเรามันต้องใส่เสื้อไหมพรมทับ ยกเว้น วันที่เค้าเรียกประชุมค่อยใส่สูท”
ฉันและพี่สตรอเดินไปคุยไป สักพัก เสื้อผ้าต่างๆก็เต็มแขนฉัน รวมทั้ง เสื้อไหมพรมที่พี่สตรอหยิบมา 2 ตัว และเข็มขัดอีก 2 เส้นด้วย พี่สตรอเลยให้ไปคิดเงิน เพราะเห็นว่าฉันเริ่มถือไม่ไหวแล้ว
“พี่สตรอคะ พี่บลูไปไหนหรอคะ”
“ไปซื้อโน๊ตบุ๊ตให้ราสไง ก็ที่นี่อ่ะ ไม่ใช้หนังสือเรียนเลยสักเล่ม เค้าใช้โน๊ตบุ๊ตกันหมดแล้วจ้า”
“โอ้โห...”
“คนที่เปลี่ยนให้โรงเรียนนี้ใช้โน๊ตบุ๊ค ในการเรียนก็คือ ประธานนักเรียนคนปัจจุบันอีกเช่นกัน”
“แสดงว่าประธานนักเรียนคนนี้นี่ต้องเก่งมากๆเลยอ่ะสิ”
“อยู่แล้ว ก็พี่...” อยู่ๆพี่สตรอก็เอามือมาปิดปากตัวเองซะงั้น พี่อะไรอ่ะ พี่อาร้ายยยยยย... สงสัยโว้ยยย?
“พี่อะไรล่ะ...” ฉันย้อนถาม แต่พี่สตรอกลับส่ายหน้าไปมา โธ่ มาแหย่ให้อยากแล้วจากไป ถ้าไม่คิดว่าจะบอกก็อย่าพูดดีกว่า -*- ก่อนที่ฉันจะพยายามคาดคั้นพี่สตรออีกรอบ ก็มีเสียงนกหวีดดังขึ้น (อีกแล้ว)
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด... แหม ตามหลอกตามหลอนไม่หายซะที - -“
“ทุกคนหยุดอยู่กับที่!! ทางสารวัตรนักเรียนขอรบกวนสักครู่ เพราะท่านผู้นั้นได้หายไปจากที่ประชุม” เสียงฮือฮาได้เกิดขึ้นท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย และพี่สตรอก็หน้าซีดลง นี่มันอะไรเนี่ย!?
“แยกย้ายไปหาได้” คนที่ดูว่าน่าจะเป็นหัวหน้าสารวัตรนักเรียนสั่งขึ้น แล้วกลุ่มนักเรียนที่มีปลอกแขนสีแดงก็กระจายไปทั่วสหกรณ์ ผ่านไปประมาณ 10 วิ
“เจอแล้วครับ เจอแล้ว เชิญทางนี้เลยครับท่านบดิศักดิ์” เอ... บดิศักดิ์ชื่อคุ้นๆนะ หรือว่า...
“โหดร้าย ทำไมจับฉันคนเดียวล่ะเฟ้ย ไอ้ คีย์ กะ ไอ้ต้า ก็อยู่ สตรอก็อยู่ ทำไมมาตามฉันคนเดียวล่ะ” ว้ากกกกก นั่นมักพี่บลูนี่หว่า
“ก็ท่านสำคัญที่สุดนี่ครับ ในเมื่อท่านเป็นถึงประธานนักเรียนที่เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ของโรงเรียนนี้ ก็ช่วยรับผิดชอบต่อหน้าที่หน่อยสิครับ” ใคร... ใครเป็นคนเลือกพี่บลูให้เป็นประธานนักเรียน แย่.... แย่แน่ๆ โรงเรียนต้องพัง พินาศ O(+o+)O (ทีเมื่อกี้ยังชมอยูเลยว่าประธานโรงเรียนนี้เก่งนักเก่งหนา -*-)
ความคิดเห็น