คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ม่ายยยยยยย!!!
Raz ^^V :
“ทางนี้ยัยราสปัญญาอ่อน มัวแต่ยืนความจำเสื่อมอยู่นั่นแหละ” ในขณะที่ฉันกำลังหาคนที่ชื่อ ‘ภาคิน’ อยู่นั้น ก็มีเสียงๆ หนี่งตะโกนเรียกฉัน เมื่อฉันหันไปก็เกิดอาการเหวอสะท้านปฐพีไปชั่วขณะ
“คีย์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ฉันกรีดร้องด้วยความตกใจ
“เมื่อไหร่จะมานั่งซะทีล่ะราส”
“ไม่!! ฉันไม่นั่งกับนายหรอก”
“คิดว่าฉันอยากนั่งกับเธอนักรึไง โน่น คำสั่ง Teacher โน่น จะไม่นั่งก็ไปบอกเอง” อ๊ากกกกกกกกก อีตาบ้านี่ กวนตรีน เจรงๆ - -“ เจอหน้าหมอนี่ทีไร คันปากยิบๆทุกที แต่ว่านะ ตอนที่เจอกับเค้าครั้งแรกอ่ะ เค้าทั้งรู้จักชื่อฉัน รู้ว่าฉันเป็นน้องพี่สตรอกับพี่บลู แถมยังรู้ว่าฉันคิดจะเล่นเป็นนางเอกมิวสิคเพลงญี่ปุ่นอีกด้วย อายจิงๆ ///- - /// แต่ไม่ว่ายังไง ฉันก็ทนนั่งกับตานี่ไม่ได้เด็ดขาด หัวเด็ดตรีนขาด ก้ อ ไ ม่ นั่ ง!!!
“Teacher คะ ราสไม่นั่งค่ะ ถ้าเป็นไปได้ราสขอไปเรียน ม.3 ก็ได้ค่ะ” ทันใดนั้น หลังจากที่ฉันพูดจบ พี่สตรอที่นั่งเงียบมานาน (หันไปคุยกับเพื่อนอยู่ตั้งนาน -*-) ก็ลุกขึ้นยืนแล้วประกาศก้อง
“ไม่ได้!!!!!!!!!!!!!”
“แต่...”
“ถ้าราสไม่อยากนั่งกับคีย์ ราสมานั่งข้างพี่ก็ได้”
“อ้าว แล้วพี่คนนั้น...” ฉันพูดพลางหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ พี่สตรอ ถ้าฉันไปนั่งตรงนั้น แล้วเค้าจะไปนั่งตรงไหนล่ะ - -“
“ไอ้ต้า ลุก!! แกไปนั่งข้างไอ้คีย์มัน ไป!!” โห... พี่ฉัน ใช้อำนาจในทางที่ถูกเหลือเกิน -*- ส่วนคนที่ชื่อต้าน่ะหรอ (- - )( - -)(- - )( - -) ส่ายหน้าดิกๆเรยงิ
“โธ่เว้ยยยยยย!!!” เมื่อไม่ได้ดั่งใจ พี่สตรอก็เริ่มสบถเหมือนคนบ้า ฉันรู้นิสัยพี่สตรอดี พี่สตรอเป็นคนใจร้อน ถ้ามีอะไรไม่ได้ดั่งใจ จะเริ่มโวยวาย ต่างจากพี่บลูลิบลับ -*- ฉันจึงเริ่มคิดวิธีแก้ไขปัญหานี้อย่างรวดเร็ว มิฉะนั้นแล้ว ห้องอาจจะเละได้
“เอ่อ งั้นพี่สตรอไปนั่งข้าง เอ่อ... ‘พี่คีย์ ’ ดีมั้ยคะ แล้วเดี๋ยวราสไปนั่งข้างพี่ต้าเอง”
“เอางั้นก็ได้” พอพี่สตรอพูดจบก็ย้ายไปนั่งที่นั่งข้างคีย์ ที่ไม่มีใครนั่ง ส่วนฉันก็เดินไปนั่งที่นั่งเก่าของพี่สตรอ และฟัง Teacher อธิบาย
“โรงเรียนของเราจะเปิดในอีก 2 อาทิตย์ข้างหน้า ส่วนเรื่องเครื่องแบบ ผู้หญิงจะเป็นกระโปรงลายสก็อตสีน้ำเงิน กับเนคไทสีเดียวกัน เสื้อเชิ้ต ขอเป็นเสื้อสีขาว ลายอะไรก็ได้ ผู้ชายก็คล้ายๆของผู้หญิงแต่เป็นกางเกงขายาวสีน้ำเงิน กระโปรง กางเกง และเนคไท สามารถไปซื้อได้ที่สหกรณ์ โรงเรียนนะ อ่ะ นักเรียนกลับหอได้”
“เย้!!!!”ทุกคนในห้องต่างเฮ กันหมดแล้วแยกย้ายกันกลับหอพัก ส่วนฉันน่ะหรอ นั่งหันรีหันขวาง T^T ฉันโดนทิ้งอีกแล้ววว
“ดีดีนะ ราส เราชื่อต้านะ” ต้าพูดพลางหันหน้ามาหาฉัน โอ้ววววว ... แสบตามากคระ ผมซอยรากไทรสีแดง ตาสีน้ำตาลออกแดง ต่างหูก็สีแดง เลือดก็สีแดง (ง่า... อันนั้นมันเรื่องปกติอ่ะจ้า -*-)
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่ต้า”
“เรียกต้าเฉยๆ ดีกว่านะ มันขนลุกอ่ะ”
“อ่า ค่ะๆๆ
“ราส ไปเร็ว เดี๋ยวพี่จะพาไปเอาของที่ห้องธุรการ แล้วเราจะไปสหกรณ์กัน จะได้ไปซื้อเครื่องแบบกัน” แหมมม.. นั่งรอตั้งนานก็ไม่เรียกพอฉันเริ่มมีเพื่อนคุยนี่ขัดทันทีเรยนะ แต่ก็ดีแล้วแหละ เพราะฉันชักจะทนสีของหัวต้าไม่ไหวซะแล้ว - -“
“คร่า” ฉันขานรับพี่สตรออย่างยานคาง แล้ววิ่งตามไป แต่ก็แทบจะสะดุด หัวทิ่มกับคำพูดของท่านชายทั้ง 2 ท่านต้าหัวสี กับ ท่านคีย์หัวแข็ง (ก๊ากกกๆๆๆ ฉายาเท่เป็นบ้า)
“ไปด้วยดิ”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ชิบ – หาย - แย้วววว
ความคิดเห็น