ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ฟูลมูนบลัดปารตี้
ตอนที่ 3
“ฟูลมูนบลัดปารตี้”
การต่อสู้อันป่าเถื่อนที่แสดงถึงธาตุแท้ของมนุษย์หน้ารูปปั้นศักดิ์สิทธ์ คิง ออฟ โรบอท นี้จะถูกจัดขึ้นทุกเดือน กำหนดเดือนละนึงครั้งในชื่อว่า “ฟูลมูนบลัดปารตี้” (Full moon blood party)โดยมีข้อแม้ว่าวันที่จัดนั้นจะต้องเป็นวันที่พระจันทร์ฉายแสงเต็มดวง ซึ่งหลังจากอุตกาบาตแม๊กโนเลียพุ่งเข้าชนโลกอย่างรุนแรงในครั้งนั้นทำให้ธรรมชาติของโลกเกิดการเปลี่ยนแปลงไป ทำให้หนึ่งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้นที่พระจันทร์จะเต็มดวงสุกสกาวสดใส และในวันแบบนี้นี่เองที่คนจากทุกสารทิศจะเดินทางมาจากทวีปต่างๆทั่วโลกเพื่อมาร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้อันสุดแสนจะดุเดือดและป่าเถื่อน บางคนถึงกับต้องเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลเป็นระยะทางเกือบพันกิโลเพื่อที่จะมาดูการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด เต็มไปด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเอา ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ของมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่าผู้ครองโลก
“นี่พ่อคุ๊ณ!!...กว่าจะโผล่มาได้ แหม..เล่นเอาพวกยุงบ้าจะห่ามชั้นไปดองเก็บไว้ดูดเลือดในรังของมันแล้ว คนอะไรนัดที่ไรไม่เคยเป็นนัด ปล่อยให้คนสวยๆสาวๆอย่างชั้นมารอได้ตั้งนานสองนาน..!!......!!” โดมีน พูดประชด ตาเฒ่าโรแบร์เต็มที่ ยุงที่ไหนจะแบกเหยื่อไปเก็บเอาไว้กินตอนจำศีลอย่างที่โดมีนพูดบ่น และอีกอย่างคือโดมีนไม่ได้สาวตามที่เจ้าหล่อนพูดซะด้วย
“เอาน่าๆมาช้ายังดีกว่าไม่มาไม่ใช่เหรอ บ่นอยู่ได้มิน่าล่ะ แก่ขนาดนี้ยังไม่มีใครเอาไปทำแม่บ้านสักคน ” โรแบร์ตอบกลับแบบไม่คิดจะรักษาน้ำใจคนที่มายืนรอเค้าและหุ่นยนต์ของเค้าตั้งนาน
“เชอะ...!! ช่างเธอ จะพูดไรก็พูดไปเถอะ ชั้นไม่แคร์ เพราะยังไงๆเธอก็ขาดชั้นไม่ได้อยู่ดี” โดมีนพูดตัดบท
เอ๊ะ!! รึว่า โรแบร์คิดจะหาแม่ใหม่ให้กับวาแกนจริงๆ คำพูดที่ว่ายังไงๆเธอก็ขาดชั้นไม่ได้อยู่ดี มันจะแปลความหมายเป็นอะไรได้อีก ถ้าไม่ใช่โรแบร์ตกหลุมรักสาวขี้บ่นคนนี้แล้วจริงๆ อีกด้านห่างจากคู่กัดสาวแก่พ่อหม้ายไม่ไกล การต่อสู้อันป่าเถื่อนยังคงดำเนินต่อไป เสียงเชียร์ดูท่าจะไม่เบาลงจากช่วงที่เจ้าเทมป์ สิงโตเผือกของคาลบี้ ดับลมหายใจของคู่ต่อสู้กลางเวทีแบบสะใจคนดูทั้งสนาม ขณะเดียวกันบนเวทีก็เป็นการต่อสู้กันระหว่างกวางเขาแหลมกับกระทิงเปลี่ยวดำทมิฬ ซึ่งการต่อสู้ดำเนินมาถึงช่วงท้ายพอดี เนื่องจากเขาแหลมๆของกวางแทงทะลุปากเจ้ากระทิงเปลี่ยวออกมายังส่วนหัว ทำเอาเจ้ากระทิงเปลี่ยวตายคาเขาแหลมๆของเจ้ากวางที่ตัวเล็กกว่าแบบไม่น่าเชื่อ
“โอ๊ะ..โอ้ว ดูท่าวันนี้เราจะได้แสดงตัวเร็วนะ ยายเฒ่า”โรแบรูดด้วยท่าทีตื่นเต้นเป็นพิเศษ
“ไปเหอะ ได้เวลาแล้ว โชว์ไทม์!!” โดมีน พูดพร้อมกับส่งผลึกชิ้นขนาดเท่ากำปั้นให้กับโรแบร์
“อืม..ถึงเวลาลุยแล้ว สู้ๆ!!” โรแบร์ยื่นมือไปหยิบผลึกปริศนาจากโดมีนก่อนที่จะมุ่งหน้าตรงดิ่งไปกลางเวที เค้าแหวกฝูงชนไปพร้อมกับร็อบ มือซ้ายถือผลึกชิ้นโต มือขวาถือกล่องอะไหล่เครื่องมือ ยืนจังกากลางเวที ส่วนโดมีนนะรึ เจ้าหล่อนยืนอยู่ริมเวทีทะเลาะบ่นกับคนดูอยู่ไม่ไกลกันนัก
“โรแบร์ วาแกน สุดยอดแชมเปี้ยน และร็อบหุ่นยนต์ของเค้าก้าวเข้าเวทีแล้วครับ!!” เสียงดังมาจากโฆษกเวที หลังเห็นร่างของตาเฒ่าวัย 70 ปี โผล่มายืนจังกาอยู่ตรงกลางเวที ซึ่งจากคำประกาศนี้นั่นเองที่แสดงว่าสิ่งที่โรแบร์มาตามหาไม่ใช่แม่ใหม่ให้กับลูกชาย แต่เป็นการเดินทางมาเพื่อเข้าประลองร่วมกับการต่อสู้อันแสนดุเดือด ซึ่งเค้าก็ครองตำแหน่งสุดยอดแชมเปี้ยนอยู่เสียด้วย
“เอาล่ะครับ!! งั้นผมจะขอเริ่มการต่อสู้ คู่สุดท้ายของคืนนี้!! และเป็นคู่เอกของคืนนี้!!...พร้อมกันรึยัง?!?!” โฆษกสนามประกาศก้อง
“มุมแดง!! จากทวีปอารอนด้า หนุ่มวัย 35 ปี สถิติ 3 ครั้งชนะรวด!! ขอแนะนำ...ไบชิ..แห่งอารอนด้า!!” โฆษกประกาศแนะนำคู่ต่อสู้ ก่อนที่หนุ่มร่างสันทัดจะเดินออกมายืนกลางเวทีพร้อมกับหุ่นยนต์ตัวใหญ่ดูแข็งแรง ทะมัดทะแมง ตัวสูงกว่าร็อบหุ่นคู่ใจของตระกูลทิฟฟี่อยู่พอสมควร
“มุมน้ำเงินได้แก่...โรแบร์ วัย 70 ปี และร็อบหุ่นคู่ใจของเค้า เจ้าของฉายาสุดยอดแชมเปี้ยนแห่งสังเวียน สถิติแข่ง 85 ครั้ง ชนะรวด!! ขอแนะนำเจ้าของตำนานแห่งการต่อสู้.....โรแบร์ ทิฟฟี่!!!!!” เสียงเฮจากคนดูรอบเวทีดังกระหึ่มจนแก้วหูแทบแตก เมื่อโฆษกสนามประกาศชื่อของตาเฒ่าโรแบร์จบลง นั่นหมายถึงโรแบร์และร็อบเป็นสมาชิกประจำของการต่อสู้อันป่าเถื่อนนี้มาโดยตลอด
แต่ที่ผ่านมามันเป็นการต่อสู้ห่ำหันเอาเป็นเอาตายกันของสัตว์ 2 ตัว ไม่ใช่หรือ แล้ว โรแบร์ และคู่ต่อสู้ของเค้า ทำไมถึงเอาหุ่นยนต์ 2 ตัวมายืนตระหง่านกลางเวทีที่เต็มไปด้วยเลือด หรือว่านี่จะเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศฆ่าเวลา เอาหุ่นยนต์มาสู้กันเพื่อแย่งชิงการเป็น The King Of Robot แล้วโรแบร์ต้องการอะไรกันแน่ ถึงเอาเจ้าร็อบหุ่นยนต์รับใช้ธรรมดาๆมายืนกลางเวที เพื่อต่อสู่กับหุ่นยนต์ที่มีขนาดใหญ่กว่า ซึ่งถ้ามองดูจากสัดส่วนก็แน่ใจแล้วว่าร็อบจะต้องกลายเป็นเศษเหล็กถูกคู่ต่อสู้บดขยี้กลางเวทีแน่นอน…
“เอาล่ะ เจ้าร็อบ!! ได้เวลาแสดงความสามารถของเราสองคนแล้ว” โรแบร์พูดกับร็อบที่มุมเวที
“ครับ ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอนครับ ผมรับรองด้วยชีวิต”ร็อบรับปากแบบมั่นใจสุดๆ
“อืม...งั้นเตรียมพร้อม จะเริ่มล่ะนะ” โรแบร์พูดพร้อมกับเปิดช่องที่หัวของร็อบออก แล้วนำผลึกปริศนาที่ได้มาจากโดมีนใส่เข้าไป หลังจากนั้นซึ่งที่เหลือเชื่อก็บังเกิดขึ้น ร่างกายของร็อบเปลี่ยนไปอย่างชัดเจนท่ามกลางเสียงเชียร์ของผู้คนที่มาแออัดรอการต่อสู้...
ขณะเดียวกันร่างกายของร็อบก็ยังคงค่อยๆแปลงสภาพไปเรื่อยๆจากร่างที่มีเหล็กเป็นโครงร่างสำคัญ ก็ค่อยๆมีเส้นเลือดจำนวนนับร้อยๆเส้นขึ้นพันเข้ามาที่แขน ขา ลำตัว โครงร่างของร็อบค่อยๆถูกพันด้วยเส้นเลือด จนเต็มตัวมองไม่เห็นส่วนที่เป็นเหล็ก เส้นเลือดค่อยๆเปลี่ยนกลายเป็นเนื้อหนัง และเป็นอวัยวะต่างๆ รูปร่างของร็อบตอนนี้ไม่เหมือนกับร็อบตัวเดิม ทุกอวัยวะทุกส่วนที่ถูกสร้างขึ้นมาจากสิ่งเหลือเชื่อที่ใส่เข้าไปในหัวของร็อบกำลังเปลี่ยนแปลงตัวของร็อบให้การเป็นสุดยอดแชมเปี้ยนเจ้าของสถิตชนะรวด 85 ครั้ง การเปลี่ยนแปลงของร็อบยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆท่ามกลางสายตาทุกคู่ของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ เพียงชั่วเดี๋ยวเดียวร่างกายของร็อบก็ไม่ใช่ร็อบอีกต่อไป เสียงพูดกลายเป็นเสียงคำราม จากที่เคยเดินสองขาก็กลับกลายเป็นเดินสีขา ร่างกายที่เคยเป็นเหล็กก็ถูกห่อหุ้มด้วยเนื้อหนัง สายตาที่เคยอ่อนโยนก็กลายเป็นดุดัน จนกระทั่งการเปลี่ยนสภาพของร็อบเสร็จสิ้น ร็อบได้กลายเปลี่ยนเป็นสุดยอดแชมเปี้ยนในตำนาน เค้ากลายเป็นสิงโตสีแดงเพลิง เขี้ยวยาวแหลมคม เล็บคมกริบ ตัวใหญ่น่าเกรงขามร้องคำรามอยู่ที่มุมโดยที่มีโรแบร์ยืนดูอยู่ใกล้ๆ
“เอาล่ะ เรียบร้อย การเปลี่ยนสภาพสมบูรณ์แบบ” โรแบร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ภูมิใจในผลงานของเค้าเสียเต็ฒประดา
“ฮ่าวววว..ววว!!”เสียงคำรามของร็อบ ตอบรับคำพูดของเจ้านาย
“พร้อมนะเจ้าหนู เตรียมออกไปสร้างประวัติศาสตร์กัน” โรแบร์พูดปลุกความฮึกเหิมให้กับร็อบหุ่นยนต์คู่ใจของเค้า
“หึหึหึ...เห็นกี่ทีๆก็ยังน่าเกรงขาม เจ้านี่มันสุดยอดจริงๆ เหลือเชื่อ” โดมีนยืนพูดพึมพำอยู่คนเดียวหลังการเปลี่ยนสภาพของร็อบสมบูรณ์แบบ
“เฮๆๆ!!!!! .ในที่สุดก็ได้เห็นจนได้ เจ้าสิงโตเพลิงแห่งโทราปิค คุ้มค่าจริงๆ ผับผ่าสิ!!” เสียงของคนดูพร้อมใจกันพูดเมื่อได้เห็นร็อบหรือสิงโตเพลิงสุดยอดแชมเปี้ยนกับตาตัวเอง
นี่หรือคือร็อบหุ่นผู้รับใช้ตระกูลทิฟฟี่ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของวาแกน บัดนี้เค้ากลายเป็นสิงโตเพลิงไปเรียบร้อยแล้ว กลายเป็นแชมเปี้ยนที่ไม่รู้จักคำว่าแพ้ ผลึกปริศนาเพียงชิ้นเดียว ทำไมถึงได้เปลี่ยนสภาพของร็อบไปเสียจนขนาดนี้ แล้วเจ้าร็อบยังจำโรแบร์ และวาแกน ได้หรือไม่ ผลึกปริศนาชิ้นนี้คืออะไร ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเป็นความลึกลับสำหรับหนุ่มน้อยวาแกนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงภายในบ้าน ทำไมทุกคนถึงต้องปิดบังเค้า นอนหลับฝันหวานต่อไปเถอะวาแกน เพราะโลกที่ต้องตื่นมาเผชิญยังมีเรื่องราวที่ลึกลับอยู่มากมาย ถ้าเค้ารู้ความจริงขึ้นมาวาแกนจะรับได้มั๊ยกับการปิดบังของพ่อและหุ่นยนต์ที่เค้าสนิทที่สุด เค้าจะทำยังไงเมื่อวันนึงความจริงถูกเปิดเผยขึ้น น่าสงสารเสียจริงสำหรับ วาแกน หนุ่มน้อยวัย 17 ปี แห่งตระกูลทิฟฟี่...
“ฟูลมูนบลัดปารตี้”
การต่อสู้อันป่าเถื่อนที่แสดงถึงธาตุแท้ของมนุษย์หน้ารูปปั้นศักดิ์สิทธ์ คิง ออฟ โรบอท นี้จะถูกจัดขึ้นทุกเดือน กำหนดเดือนละนึงครั้งในชื่อว่า “ฟูลมูนบลัดปารตี้” (Full moon blood party)โดยมีข้อแม้ว่าวันที่จัดนั้นจะต้องเป็นวันที่พระจันทร์ฉายแสงเต็มดวง ซึ่งหลังจากอุตกาบาตแม๊กโนเลียพุ่งเข้าชนโลกอย่างรุนแรงในครั้งนั้นทำให้ธรรมชาติของโลกเกิดการเปลี่ยนแปลงไป ทำให้หนึ่งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้นที่พระจันทร์จะเต็มดวงสุกสกาวสดใส และในวันแบบนี้นี่เองที่คนจากทุกสารทิศจะเดินทางมาจากทวีปต่างๆทั่วโลกเพื่อมาร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้อันสุดแสนจะดุเดือดและป่าเถื่อน บางคนถึงกับต้องเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลเป็นระยะทางเกือบพันกิโลเพื่อที่จะมาดูการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด เต็มไปด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดเอา ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ของมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่าผู้ครองโลก
“นี่พ่อคุ๊ณ!!...กว่าจะโผล่มาได้ แหม..เล่นเอาพวกยุงบ้าจะห่ามชั้นไปดองเก็บไว้ดูดเลือดในรังของมันแล้ว คนอะไรนัดที่ไรไม่เคยเป็นนัด ปล่อยให้คนสวยๆสาวๆอย่างชั้นมารอได้ตั้งนานสองนาน..!!......!!” โดมีน พูดประชด ตาเฒ่าโรแบร์เต็มที่ ยุงที่ไหนจะแบกเหยื่อไปเก็บเอาไว้กินตอนจำศีลอย่างที่โดมีนพูดบ่น และอีกอย่างคือโดมีนไม่ได้สาวตามที่เจ้าหล่อนพูดซะด้วย
“เอาน่าๆมาช้ายังดีกว่าไม่มาไม่ใช่เหรอ บ่นอยู่ได้มิน่าล่ะ แก่ขนาดนี้ยังไม่มีใครเอาไปทำแม่บ้านสักคน ” โรแบร์ตอบกลับแบบไม่คิดจะรักษาน้ำใจคนที่มายืนรอเค้าและหุ่นยนต์ของเค้าตั้งนาน
“เชอะ...!! ช่างเธอ จะพูดไรก็พูดไปเถอะ ชั้นไม่แคร์ เพราะยังไงๆเธอก็ขาดชั้นไม่ได้อยู่ดี” โดมีนพูดตัดบท
เอ๊ะ!! รึว่า โรแบร์คิดจะหาแม่ใหม่ให้กับวาแกนจริงๆ คำพูดที่ว่ายังไงๆเธอก็ขาดชั้นไม่ได้อยู่ดี มันจะแปลความหมายเป็นอะไรได้อีก ถ้าไม่ใช่โรแบร์ตกหลุมรักสาวขี้บ่นคนนี้แล้วจริงๆ อีกด้านห่างจากคู่กัดสาวแก่พ่อหม้ายไม่ไกล การต่อสู้อันป่าเถื่อนยังคงดำเนินต่อไป เสียงเชียร์ดูท่าจะไม่เบาลงจากช่วงที่เจ้าเทมป์ สิงโตเผือกของคาลบี้ ดับลมหายใจของคู่ต่อสู้กลางเวทีแบบสะใจคนดูทั้งสนาม ขณะเดียวกันบนเวทีก็เป็นการต่อสู้กันระหว่างกวางเขาแหลมกับกระทิงเปลี่ยวดำทมิฬ ซึ่งการต่อสู้ดำเนินมาถึงช่วงท้ายพอดี เนื่องจากเขาแหลมๆของกวางแทงทะลุปากเจ้ากระทิงเปลี่ยวออกมายังส่วนหัว ทำเอาเจ้ากระทิงเปลี่ยวตายคาเขาแหลมๆของเจ้ากวางที่ตัวเล็กกว่าแบบไม่น่าเชื่อ
“โอ๊ะ..โอ้ว ดูท่าวันนี้เราจะได้แสดงตัวเร็วนะ ยายเฒ่า”โรแบรูดด้วยท่าทีตื่นเต้นเป็นพิเศษ
“ไปเหอะ ได้เวลาแล้ว โชว์ไทม์!!” โดมีน พูดพร้อมกับส่งผลึกชิ้นขนาดเท่ากำปั้นให้กับโรแบร์
“อืม..ถึงเวลาลุยแล้ว สู้ๆ!!” โรแบร์ยื่นมือไปหยิบผลึกปริศนาจากโดมีนก่อนที่จะมุ่งหน้าตรงดิ่งไปกลางเวที เค้าแหวกฝูงชนไปพร้อมกับร็อบ มือซ้ายถือผลึกชิ้นโต มือขวาถือกล่องอะไหล่เครื่องมือ ยืนจังกากลางเวที ส่วนโดมีนนะรึ เจ้าหล่อนยืนอยู่ริมเวทีทะเลาะบ่นกับคนดูอยู่ไม่ไกลกันนัก
“โรแบร์ วาแกน สุดยอดแชมเปี้ยน และร็อบหุ่นยนต์ของเค้าก้าวเข้าเวทีแล้วครับ!!” เสียงดังมาจากโฆษกเวที หลังเห็นร่างของตาเฒ่าวัย 70 ปี โผล่มายืนจังกาอยู่ตรงกลางเวที ซึ่งจากคำประกาศนี้นั่นเองที่แสดงว่าสิ่งที่โรแบร์มาตามหาไม่ใช่แม่ใหม่ให้กับลูกชาย แต่เป็นการเดินทางมาเพื่อเข้าประลองร่วมกับการต่อสู้อันแสนดุเดือด ซึ่งเค้าก็ครองตำแหน่งสุดยอดแชมเปี้ยนอยู่เสียด้วย
“เอาล่ะครับ!! งั้นผมจะขอเริ่มการต่อสู้ คู่สุดท้ายของคืนนี้!! และเป็นคู่เอกของคืนนี้!!...พร้อมกันรึยัง?!?!” โฆษกสนามประกาศก้อง
“มุมแดง!! จากทวีปอารอนด้า หนุ่มวัย 35 ปี สถิติ 3 ครั้งชนะรวด!! ขอแนะนำ...ไบชิ..แห่งอารอนด้า!!” โฆษกประกาศแนะนำคู่ต่อสู้ ก่อนที่หนุ่มร่างสันทัดจะเดินออกมายืนกลางเวทีพร้อมกับหุ่นยนต์ตัวใหญ่ดูแข็งแรง ทะมัดทะแมง ตัวสูงกว่าร็อบหุ่นคู่ใจของตระกูลทิฟฟี่อยู่พอสมควร
“มุมน้ำเงินได้แก่...โรแบร์ วัย 70 ปี และร็อบหุ่นคู่ใจของเค้า เจ้าของฉายาสุดยอดแชมเปี้ยนแห่งสังเวียน สถิติแข่ง 85 ครั้ง ชนะรวด!! ขอแนะนำเจ้าของตำนานแห่งการต่อสู้.....โรแบร์ ทิฟฟี่!!!!!” เสียงเฮจากคนดูรอบเวทีดังกระหึ่มจนแก้วหูแทบแตก เมื่อโฆษกสนามประกาศชื่อของตาเฒ่าโรแบร์จบลง นั่นหมายถึงโรแบร์และร็อบเป็นสมาชิกประจำของการต่อสู้อันป่าเถื่อนนี้มาโดยตลอด
แต่ที่ผ่านมามันเป็นการต่อสู้ห่ำหันเอาเป็นเอาตายกันของสัตว์ 2 ตัว ไม่ใช่หรือ แล้ว โรแบร์ และคู่ต่อสู้ของเค้า ทำไมถึงเอาหุ่นยนต์ 2 ตัวมายืนตระหง่านกลางเวทีที่เต็มไปด้วยเลือด หรือว่านี่จะเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศฆ่าเวลา เอาหุ่นยนต์มาสู้กันเพื่อแย่งชิงการเป็น The King Of Robot แล้วโรแบร์ต้องการอะไรกันแน่ ถึงเอาเจ้าร็อบหุ่นยนต์รับใช้ธรรมดาๆมายืนกลางเวที เพื่อต่อสู่กับหุ่นยนต์ที่มีขนาดใหญ่กว่า ซึ่งถ้ามองดูจากสัดส่วนก็แน่ใจแล้วว่าร็อบจะต้องกลายเป็นเศษเหล็กถูกคู่ต่อสู้บดขยี้กลางเวทีแน่นอน…
“เอาล่ะ เจ้าร็อบ!! ได้เวลาแสดงความสามารถของเราสองคนแล้ว” โรแบร์พูดกับร็อบที่มุมเวที
“ครับ ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอนครับ ผมรับรองด้วยชีวิต”ร็อบรับปากแบบมั่นใจสุดๆ
“อืม...งั้นเตรียมพร้อม จะเริ่มล่ะนะ” โรแบร์พูดพร้อมกับเปิดช่องที่หัวของร็อบออก แล้วนำผลึกปริศนาที่ได้มาจากโดมีนใส่เข้าไป หลังจากนั้นซึ่งที่เหลือเชื่อก็บังเกิดขึ้น ร่างกายของร็อบเปลี่ยนไปอย่างชัดเจนท่ามกลางเสียงเชียร์ของผู้คนที่มาแออัดรอการต่อสู้...
ขณะเดียวกันร่างกายของร็อบก็ยังคงค่อยๆแปลงสภาพไปเรื่อยๆจากร่างที่มีเหล็กเป็นโครงร่างสำคัญ ก็ค่อยๆมีเส้นเลือดจำนวนนับร้อยๆเส้นขึ้นพันเข้ามาที่แขน ขา ลำตัว โครงร่างของร็อบค่อยๆถูกพันด้วยเส้นเลือด จนเต็มตัวมองไม่เห็นส่วนที่เป็นเหล็ก เส้นเลือดค่อยๆเปลี่ยนกลายเป็นเนื้อหนัง และเป็นอวัยวะต่างๆ รูปร่างของร็อบตอนนี้ไม่เหมือนกับร็อบตัวเดิม ทุกอวัยวะทุกส่วนที่ถูกสร้างขึ้นมาจากสิ่งเหลือเชื่อที่ใส่เข้าไปในหัวของร็อบกำลังเปลี่ยนแปลงตัวของร็อบให้การเป็นสุดยอดแชมเปี้ยนเจ้าของสถิตชนะรวด 85 ครั้ง การเปลี่ยนแปลงของร็อบยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆท่ามกลางสายตาทุกคู่ของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ เพียงชั่วเดี๋ยวเดียวร่างกายของร็อบก็ไม่ใช่ร็อบอีกต่อไป เสียงพูดกลายเป็นเสียงคำราม จากที่เคยเดินสองขาก็กลับกลายเป็นเดินสีขา ร่างกายที่เคยเป็นเหล็กก็ถูกห่อหุ้มด้วยเนื้อหนัง สายตาที่เคยอ่อนโยนก็กลายเป็นดุดัน จนกระทั่งการเปลี่ยนสภาพของร็อบเสร็จสิ้น ร็อบได้กลายเปลี่ยนเป็นสุดยอดแชมเปี้ยนในตำนาน เค้ากลายเป็นสิงโตสีแดงเพลิง เขี้ยวยาวแหลมคม เล็บคมกริบ ตัวใหญ่น่าเกรงขามร้องคำรามอยู่ที่มุมโดยที่มีโรแบร์ยืนดูอยู่ใกล้ๆ
“เอาล่ะ เรียบร้อย การเปลี่ยนสภาพสมบูรณ์แบบ” โรแบร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ภูมิใจในผลงานของเค้าเสียเต็ฒประดา
“ฮ่าวววว..ววว!!”เสียงคำรามของร็อบ ตอบรับคำพูดของเจ้านาย
“พร้อมนะเจ้าหนู เตรียมออกไปสร้างประวัติศาสตร์กัน” โรแบร์พูดปลุกความฮึกเหิมให้กับร็อบหุ่นยนต์คู่ใจของเค้า
“หึหึหึ...เห็นกี่ทีๆก็ยังน่าเกรงขาม เจ้านี่มันสุดยอดจริงๆ เหลือเชื่อ” โดมีนยืนพูดพึมพำอยู่คนเดียวหลังการเปลี่ยนสภาพของร็อบสมบูรณ์แบบ
“เฮๆๆ!!!!! .ในที่สุดก็ได้เห็นจนได้ เจ้าสิงโตเพลิงแห่งโทราปิค คุ้มค่าจริงๆ ผับผ่าสิ!!” เสียงของคนดูพร้อมใจกันพูดเมื่อได้เห็นร็อบหรือสิงโตเพลิงสุดยอดแชมเปี้ยนกับตาตัวเอง
นี่หรือคือร็อบหุ่นผู้รับใช้ตระกูลทิฟฟี่ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของวาแกน บัดนี้เค้ากลายเป็นสิงโตเพลิงไปเรียบร้อยแล้ว กลายเป็นแชมเปี้ยนที่ไม่รู้จักคำว่าแพ้ ผลึกปริศนาเพียงชิ้นเดียว ทำไมถึงได้เปลี่ยนสภาพของร็อบไปเสียจนขนาดนี้ แล้วเจ้าร็อบยังจำโรแบร์ และวาแกน ได้หรือไม่ ผลึกปริศนาชิ้นนี้คืออะไร ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเป็นความลึกลับสำหรับหนุ่มน้อยวาแกนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงภายในบ้าน ทำไมทุกคนถึงต้องปิดบังเค้า นอนหลับฝันหวานต่อไปเถอะวาแกน เพราะโลกที่ต้องตื่นมาเผชิญยังมีเรื่องราวที่ลึกลับอยู่มากมาย ถ้าเค้ารู้ความจริงขึ้นมาวาแกนจะรับได้มั๊ยกับการปิดบังของพ่อและหุ่นยนต์ที่เค้าสนิทที่สุด เค้าจะทำยังไงเมื่อวันนึงความจริงถูกเปิดเผยขึ้น น่าสงสารเสียจริงสำหรับ วาแกน หนุ่มน้อยวัย 17 ปี แห่งตระกูลทิฟฟี่...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น