ระหว่างเรา Between us

เมื่อสายตาที่ร้อนแรงของทั้งสองปะทะกันครั้งแรก ไม่มีอะไรหยุดยั้งความปรารถนาได้อีกต่อไป...

"ไอ้เหี้ย กูบอกแล้วอย่ามาสาย" เสียงของน่านคำรามใส่แบงค์ที่เดินเข้ามาในห้องซ้อมอย่างชิลล์ แบงค์เพิ่งจะถึง แต่เขารู้ว่าน่านโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้ว "กูขอโทษ ไอ้พี่กูยืมรถไป ไม่ได้บอก กูต้องนั่งวินมา" แบงค์ตอบอย่างไม่แคร์อะไรมาก

น่านจ้องมองหน้าแบงค์ นิ่งไปครู่หนึ่ง สายตาของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่แบงค์อ่านไม่ออก บางอย่างที่มากกว่าแค่ความโกรธ "มึงคิดว่ากูจะยอมให้ผ่านแค่คำขอโทษเหรอ?" เสียงของน่านต่ำลึกกว่าปกติ

แบงค์ถอนหายใจ นึกว่าคงต้องโดนเทศน์ยาวๆ แล้ว จึงทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา "เออ ๆ กูผิด กูยอมละกัน มึงจะให้ทำไงล่ะ?" แบงค์พูดเหมือนจะประชด แต่ในใจก็อยากรู้เหมือนกันว่าน่านจะเอายังไง

ทันใดนั้น น่านเดินเข้ามาใกล้แบงค์จนห่างกันแค่ลมหายใจ "มึงรู้ไหม... เวลามึงทำแบบนี้ มันทำให้กูคิดถึงอะไรอีกอย่าง" น่านพูดพร้อมจับแขนแบงค์แน่น แววตาเต็มไปด้วยความต้องการที่ไม่อาจซ่อนไว้ได้อีก

"มึงคิดว่าไงล่ะ?" แบงค์ถามกลับโดยที่หัวใจเริ่มเต้นแรง แต่อยากท้าทายเล่น น่านไม่ตอบ แต่กลับดึงตัวแบงค์ลุกขึ้นมาประชิดตัว ทั้งสองหายใจรดใส่กัน เสียงหายใจที่เริ่มถี่ขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งทะยาน

"คิดจะทำอะไร?" แบงค์ถามพร้อมยิ้มเยาะ รู้ดีว่าสถานการณ์กำลังจะไปทางไหน แต่ไม่คิดจะหนี น่านไม่พูดอะไรต่อ แต่แทนที่ด้วยการกระทำ มือของน่านเริ่มลูบไล้ไปตามร่างของแบงค์ที่ตอนนี้เริ่มตึงเครียดขึ้นทุกที

อากาศในห้องเหมือนจะร้อนขึ้นทุกวินาที เสียงหัวใจของทั้งสองเต้นแรงจนเกือบได้ยินกันและกัน "มึงต้องการอะไรล่ะ?" แบงค์พูดเบา ๆ แต่ความรู้สึกในใจเต็มไปด้วยความต้องการที่ซ่อนเร้นอยู่ลึก ๆ

"กูต้องการมึง..." น่านกระซิบข้างหูแบงค์ เสียงของเขาหนักแน่นและเต็มไปด้วยอารมณ์

แบงค์มองหน้าของน่าน นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยไฟปรารถนา ทั้งคู่ต่างรู้ว่าต่อจากนี้ไปจะไม่มีคำพูดใด ๆ มาหยุดยั้งสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

"ถ้ามึงแน่จริง..." แบงค์พูดทิ้งท้าย แล้วทุกอย่างก็ระเบิดออกมาทันที

น่านผลักแบงค์ลงบนโซฟา ก่อนจะทาบทับร่างลงไป ความร้อนแรงระหว่างพวกเขาทั้งสองแผ่ซ่านไปทั่วทั้งห้อง ไม่มีสิ่งใดที่จะหยุดได้อีกแล้ว...

---

นิยายเรื่องนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน การพัวพันกันระหว่างความโกรธ ความต้องการ และความรักที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในทุกสัมผัส ทุกการกระทำ