คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 8 รักนี้มีแค่เทอ-8
“กร๊อกๆ” เสียงเคาะประตูทำให้ร่างสูงลุกขึ้นมาปาสน้ำตาที่คลออยู่อย่างรวดเร็วละเปิดประตูมาพบว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของเค้าคือ ฮยอกแจ!!!!.
.
.
.
บานประตูที่เปิดออกมาร่างสูงได้พบกับร่างหนาแฟนของร่างเล็กยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าของเค้าไม่สบอารมณ์มาก จะมาทำไมกัน..
“พี่มาหาผม มีธุระอะไรครับ” ร่างสูงพูดด้วยความอ่อนน้อมเพราะเค้ารู้อยู่แล้วว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าสวมรอยเป็นเค้าและแย่งคนรักของเค้าไป
“นายพูดอะไรกับซองมิน” ร่างหนาถามกลับไปด้วยสายตาอ่านกินร่างสูง
“ผมแค่วิ่งไปตามพี่ซองมินเท่านั้น ไม่ได้พูดอะไร” ร่างสูงตอบกลับไปอย่างเยือกเย้นละกำมือไว้แน่...ใจเย้นๆคยูฮยอน..ใจเย็นๆ
“ก็ดีแล้ว เอ่อ เรื่องคู่ที่พวกเราต้องออกยูนิตคู่อ่ะ นายคงจะรู้แล้วใช่ม่ะ” ร่างหนาถามร่างสูงโดยมีรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์แฝงไว้ร่างสุงถึงกับอ่านเค้าไปออก
“ครับ ผมรู้แล้ว ผมไม่ทำอะไรพี่ซองมินหรอกครับ” ร่างสูงตอบกลับด้วยรอยยิ้มมุมปากเหมือนกัน
“ร็ดีแล้วเพราะแฟนของฉัน!!ห้ามใครยุ่งทั้งนั้น...จำไว้ ฉันไปละ” ร่างหนาพูดตอกใส่ร่างสูงเสร็จก็กำลังจะเดินกลับที่ห้องของตัวเอง
“เดี๋ยว!!!..” ร่างสูงจับแขนร่างหนา “มีอะไร ”
“นายแน่ใจหรอว่าซองมินจะจำฉันไม่ได้” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวมาก
“เหอะ! ถ้าเค้าจำนายได้เค้าก็กลับไปหานายแล้ว ตอนนี้เค้ารักฉันหัวปัหัวป้ำแล้วและเค้าก็คิดว่าฉันคือเด็กที่สัญญาณไว้กับเค้า” ร่างหนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เยาะเยยร่างสูงอย่างมาก ….ใจเย็นๆๆ...
ร่างหนายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะพูดความจริงเกี่ยวกับร่างเล็กที่ร่างหนาฟังแล้วถึงกลับอึ้งไปสักพัก... “ฉันจะเล่าเรื่องดีๆให้นายฟังนะ ซองมินก็เดบีวส์มาเค้าประสบอุบัติเหตุตกบันไดหัวฟาดความทรงจำบางส่วนของเค้าหายไป เค้าจำทุกสิ่งทุกอย่างได้ว่าเค้าเป็นใคร เพื่อนของเค้าชื่ออะไร พ่อแม่ของเค้าชื่ออะไรแต่เค้าจำไม่ได้คืออย่างเดียวว่า เค้ามีเพื่อนที่เคยสัญญาณกับเค้าไว้เรื่องการเข้ามาเป็นนักร้องแต่เค้ากลับจำไม่ได้ว่าเด็กคนนั้นคือใคร เค้ารู้แต่ว่าต้องเข้ามาวงการนักร้องให้ได้เพื่อจะเจอเด็กคนที่สัญญาณกับเค้า และตอนนั้นเองที่ฉันได้เจอกับซองมินเค้าหาว่าฉันหน้าคล้ายๆเด็กข้างบานที่เคยสัญญาณไว้กับเค้า ทีแรกฉันก็ งง นะ แต่ฉันเห็นว่าซองมินก็น่ารัก ฉันก็เลยสวมรอยเป็นนาย...ไงล่ะ แค้...”
“ผัวะ!!!!” ไม่พูดพร้ำทำเพลงมัดที่กัดแน่นมานานได้ยกไปที่หน้าของร่างหนาเต็มๆ...มันเจ็บใจนัก..
“นายจำไว้เลยนะฉันจะเอาซองมินกลับมาให้ได้ ปัง!!!!! ”
“หี คิดว่าทำด็ลองดู” ร่างหนาปาสเลือดที่มุมปากบอกก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง...
.
.
.
เมือเปิดประตูห้องนอนเข้ามาพบร่างเล็กกำลังนอนอยู่ที่เตียงลายกระต่ายสีชมพูเค้าเดินไปนั่งข้างๆเตียงของร่างเล็ก...ฉันขอโทษที่โกรธนายนะแต่ช่วยไม่ได้นายมันอยากน่ารักเอง..ร่างหนาก้มหน้าลงไปจุ๊บที่หน้าผาของร่างเล็กเบาๆ..เปลือกตาค่อยๆลืมขึ้นมา
“อื้อ..อ้าวววฮยอกหรอ..ไปไหนมางะ” น้ำเสียงของคนงัวเงียเพิ่งตื่นจากนินทรา...ช่างน่ารักเหลือเกินนะ นายไม่มีวันได้เห็นใบหน้าแบบนี้แน่ คยูฮยอน
“จ้า..ฉันกลับมาแล้ว ” ร่างหนาเอามือลูบที่หัวของร่างเล็กอย่างอ่อนโยน
“นั้นมุมปากนายไปโดนอะไรมาอ่ะ ” ร่างเล็กสังเกตเห็นแผลที่มุมปากของร่างหนาเลยใช้จับจับที่ตรงนั้นเบาๆ.
“อะ..อ่อ..อ..เอ่อ....ฉันต่อยหน้าตัวเองงะ..ฉันขอโทษนะซองมินที่ฉันทำให้นายเสียใจงะฉันม่าจจะให้อภัยตัวเองได้เลยต่อยหน้าตัวเองไปทีหนึ่งอ่ะ นายไม่เชื่อฉันจะต่อยให้นายดูอีกก็ได้นะ อือ” ร่างหนาจับมือของอีกฝ่ายมาใช้สายตาหน้าสงสานบอกไปก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด ร่างหนาจะต่อยตัวเอง ร่างเล็กก็รั้งไว้ “ไม่เป็นไรนะ นายอย่าทำร้ายตัวเองสิ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก นายเจ็บฉันก็เจ็บนะ..ฮึก” ร่างเล็กพูดไปจับมือของร่างหนาไว้แน่นน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา..
“ขอบคุนนะครับซองมิน ไมร้องไห้คนดี ผมรักคุณที่สุดเลย งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”
“อื้ม..”...
.
.
.
.
ปึง!!
“อ้าว ดงแฮยังไม่นอนอีกหรอ” คิบอมที่เพิ่งกลับมาจากถ่ายละครเสร็จเดินเข้าห้องมาเห็นปลาทองกำลังนั่งทำหน้าครุ่นเครียดอยู่ที่ปลายเตียง....ทำไมหน้าถึงต้องทำหน้าเป็นกังวลอย่างนั้นนะนายต้องดีใจไม่ช่หรอที่ได้คู่กับฮยอกแจ..
“อ่อ..เอ่อคือฉันคิดอะไรเพลินๆน่ะ นายละเพิ่งกลับมาเหนื่อยรึป่าว กินอะไรมายังละ” ร่างบางถามคิบอมเป็นชุดๆ แต่เค้าไม่รุ้สึกรำคาญเลยเค้ากลับดีใจด้วยซ้ำไป..ขอบคุณที่เป็นห่วงฉันนะ
“ขอบคุณนะที่ถามคำถามเยอะแยะน่ะ” คิบอมล้อร่างเล็กและหัวเราะนิดๆอย่างเจ้าชาย
“แหะๆ นายรีบไปอาบน้ำและนอนเถอะ ฉันง่วงนอนแล้ว ฮ๊าว~~~ว ราตรีสวัสดิ์นะ”
“อื้ม”ร่างบางฟุบลงนอนที่เตียง ส่วนคิบอมก็ไปอาบน้ำแล้วเข้าห้องมานอนตามทีหลั..
.
.
.
ร่างสูงนอนฟุบลงนอนที่เตียงอีกรอบ...คิดถึงแต่ว่าโกรธแค้นฮยอกแจมากๆและรู้สึกสะใจที่ได้ต่อยหน้าของฮยอกแจ...ฉันต้องเอานายกลับมาคืนมาให้ได้
CaZ, I can’t stop…
สียงมือถือของร่างสูงชื่อที่คุ้นเคยต่ออยู่ที่อเมริกา...โทมาทำซากอะไรเนี่ย
“เธอโทรมาทำไมเนี่ยยยย” น้ำเสียงรำคาญและหงุดหงิดมาก
“อะไรกันฉันโทรมาหาแล้วพูดงี้กับฉันหรอ นายกลับเกาหลีไปก็ไม่บอกฉันอย่างคำ” เสียงผู้หญิงที่แหลมมากร่างสูงถึงกัลบต้องเอามือถือออกจากหู
“เธอสำคัญหรอ” ร่างสูงตอบกวนกลับไปโดยไม่สนว่าเธอจะสำคัญยังไง
“หรอฉันเนี่ยนะไม่สำคัญ ฉันเป็นคู่หมั้นนายนะ!!!!!”
อ๊ากกกกมาอัพแล้วจ้าว้าวววๆๆคยูฮยอนเปิดศึกแล้วงะ..เอ๋แล้วคยูฮยอนมีคู่หมั้นแล้วหรออารายล่ะเนี่ย!!!สับสนหมดแล้วช่ายม่ะละ555+จงอ่านต่อไป ถ้าไรเตอร์บอกว่าอยากไห้คอมเม้มถึง50แล้วจะอัพต่อเนี่ยจะว่าไรม่ะ..555+ไปแหละบะบายจ้า
ความคิดเห็น