Lover KyuMin...Forever

ข้อมูลเบื้องต้น

อันนยอง!!!

สวัสดีแฟนๆE.L.F 

ของ

KyuMin ทั้งหลายๆๆ

นี่คือเรื่องสั้นเรื่องแรกของนักเขียนบ๋องๆอย่างเราน่ะอ่านแล้วเป็นไงก่าติๆกานได้น๊า

ติดตามได้เล้ยยย!!!

.
 .
. 
. 
. 
. . 

เนื้อเรื่อง

คยูฮยอนคนรักของซองมินต้องเรียนต่อที่ต่างประเทศเพื่อศึกษางานธุรกิจทางบ้าน ก่อนที่เค้าจะไปได้สันยากับซองมินเอาไว้
.
.


"ซองมินสันยานะว่าเราจะรักกันตลอดไป"ร่างสูงพูดพร้อมกอดร่างบางไว้

"ฮึกๆ...สันยา..ฉันสันยาว่าฉันจะรักนายคนเดียวละรอนายคนเดียวนะฮื่อๆ..."
.
.
.
.
เวลาผ่านไปปีครึ่ง..ที่บ้านซองมิน

"คยูฮยอนได้ติดต่ดกลับหานายบ้างรึป่าว"เพื่อนสนิทของซองมินมาที่บ้านของเขาเพื่อข่าวคราวแฟนของเพื่อนด้วยความเป็นห่วงเพื่อนอยู่ไม่น้อย ซองมินส่ายหน้าเบาๆ

"นี่เขาไปตั้งปีครึ่งแล้วนะเขาไม่คิดจะติดต่อหานายบ้างเลยหรอ...ฉันว่านายเลิกรอเขาแล้วได้แล้วมั้ง"ฮยอกแจบอกเพื่อนร่างบางของตัวเองเพราะตั้งแต่คยูฮยอนไปไม่ติดต่อร่างบางมาเป็นปีแสดงว่าเขาคงไมได้รักซองมินจิงๆฮยอกแจบอกร่างบางไป

"ฮยอกแจ!! ฉันเชื่อ..เชื่อว่าเค้ารักฉันเค้าต้องกลับมาสิ..ฮึกๆ..ฉัน..น ฉันเชื่อว่าเค้าต้อง...กลับมา..ฮึกๆ"ร่างบางพูดเถียงกลับน้ามตาใสๆก็เริ่มล่วงลงมาจากใบหน้าที่เริมเป็นสีชมพูระรื่น ซองมินอย่าทำให้ฉันต้องเจ็บไปกลับนายได้ไหม...

"Okๆๆเขาต้องกลับมาแน่ๆ นายอย่างร้องไห้น๊า.."ฮยอกแจปลอบเพื่อนร่างบางไปด้วยตัวเองก็เจ็บใจไปด้วยเมือ่เห็นร่างบางร้องไห้  ฮยอกแจก็เริ่มเปลี่ยนเรื่องคุยกับซองมินอยู่จนดึก..


ทำไม...เป็นฉันไม่ได้หรอ 
ทำไม..ต้องเป็นเพื่อนกัน
ทำไม..เปลี่ยนเป็นฉัน ฮยอกแจคนนี้ได้ไหม...ซองมิน
.
.
.
.

"ซองมินนายอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม"ฮยอกแจถามเพื่อนร่างบางอีกทีก่อนที่ตัวเองจะกลับเพราะนี้ก็เริ่มดึกแล้ว
"อืม..ฉันอยู่ได้นายกลับไปเถอะมันดึกแล้วให้ฉันไปส่งนายไหม.."ร่างบางเอ่ยขึ้นเพราะฮยอกแจอุส่ามาคุยด้วยจนดึกพรุ่งนี้ก็ต้องไปโรงเรียนเลยเป็นห่วง
"ไม่ต้องหรอก ฉันกลับเองได้ งั้นฉันไปล่ะ บายเพื่อน.."ฮยอกแจหันหลังกลับไปดูซองมินที่กำลังโบกมือบับบายให้เค้าเลยโบกกลับละเดินไปขึ้นรถเมล์กลับบ้าน


พ่อแม่ของซองมินที่ไปอยู่ต่างประเทศได้ส่งเงินมาเป็นเดือนๆให้เขา ซองมินเรียนที่เดียวกันกับฮยอกแจเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กเรียนด้วยกันตั้งแต่ประถมเป็นเพื่อนคนเดียวที่เขาไว้ใจละเชื่อใจที่สุด โดยที่เข้าไม่รู้เลยว่าฮยอกแจนั้นเริ่มมีความรู้สึกเปลี่ยนไปกับซองมินแต่เป็นไปไม่ได้ที่ฮยอกแจจะบอก รัก ซองมินเพราะเป็นเพื่อนกันไม่อยากเสียเพื่อนเลยต้องเก็บไว้ในใจ....
.
.
.
.
.
ร่างบางเมื่อโบกมือบับบายให้กับเพื่อนเขาเสดแล้วเค้าเองก็เข้าห้องของเขาที่มีแต่สีชมพูสดใสเหมาะกลับใบหน้าที่อ่อนหวานแต่ไม่เหมาะกับจิตใจของเขาเอาซะเลยที่ตอนนี้มืดมน..เค้านอนอยู่ที่เตียงแล้วค่ำครวญบอกมาด้วยความเจ็บปวด
"ค..ยู ฮึกๆ นายยังรักฉันรึป่าว..ฮึกๆๆ ทำไมนายไม่ติดต่อกลับมาหาฉันบ้าง..ฮึกๆ..ฉันคิดถึงนาย..คิดถึงเหลือเกิน.ฮึกๆ"ร่างบางค่ำครวญจนตัวเองหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้..
.
.
.
.
.

ที่รร.ห้องเรียน

"ซองมินๆ!!!!"เสียงเพื่อนสนิทเขาวิ่งมาหน้าตาตื่นเรียกซองมิน"มีอะไรฮยอก วิ่งมาซะหน้าตาตื่นเชียว"ร่างเบาที่กำลังอ่านหนังสือที่โต๊ะของเค้าในห้องเรียนถามไม่ได้มองหน้าร่างเล็ก
"โจ....โจ คยูฮยอนนาย เขามาแล้ว!!!..แฮ่กๆ"ร่างเล็กพุดจบร่างเบาถึงโยนหนังสือที่อ่านทิ้งและกระโดดเหมือนจิงโจ้ด้วยความดีใจจนลืมตัวว่ามีคนอยู่ในห้อง<อายเค้าไหมนั้น555+.กระต่ายเปงจิงโจ้ซะละ>ร่างบางค่อยๆสงบสติละถามเพื่อนร่างเล็ก"คยูฮยอน..เขาอยู่ไหนหรอ"ร่างบางถามปุ๊ปร่างเล็กก็จับแขนเขาเดินออกจากห้องเรียนไปที่หน้าตึก..
.
..
.
.
หน้าตึก

"ไหนอ่ะ...ฮยอกฉันไม่เห็นว่าจะมีใคร..เล..ล.ล.ย"ร่างบางหันไปมองด้านข้างของตึกมีผู้ชายร่างสูงที่กำลังเดินตรงมา
นั้น!!!คยูฮยอน

คนที่ทำให้ซองมินต้องคิดถึงมาตลอด
คนที่ทำให้ซองมินต้องนอนร้องไห้ทุกวัน
คนที่ซองมินรักสุดหัวใจ...คยูฮยอนกลับมาแล้ว!!!

"ว่าไง..กระต่ายน้อยของผม"ร่างสูงเอ่ยทักร่างบางที่อยู่ต่อหน้า ทันทีที่เห็นซองมินวิ่งเข้าไปกอดคยูฮยอนทันที

"ฮื่อ.อ.อ.อ.นายไปอยู่ไหนมา...ทำไม ทำไมนายไม่ติดต่อ..ฮึก..หาฉันบ้างเลย..รู้ไหมฉันคิดถึง...ฮึก..ก...คิดถึงเหลือเกินน...โฮๆ"ร่างเล้กได้ระเบิดความคิดถึงออกมา

"ฉันกลับมาแล้ว...ซองมิน เราสันยากันไว้แล้วไง..หืม..ไม่ร้องน๊า"ร่างสูงปลอบโยนร่างบางด้วยการเอามือร่าสุงเช็ดน้ำตาให้ร่างบาง

"แล้วทำไมนายไม่ติดต่กลับหาฉันบ้าง...รู้ไหม..ว่า..อึบ!!"ร่างเบายังพูดไม่จบก็โดนริมฝีปากของร่างสูงประกบลงเป็นจูบที่คิดถึงเหลือเกิน....

"ฉันขอโทด...เพราะเรียนที่โน่นต้องเรียนภาษาและต้องเรียนอย่างละเอียดขนาฉันเองยังไม่มีเวลาจะโทรหาพ่อแม่เลยแต่นายรู้ไหมว่ามีสิ่งเดียวที่ฉันไม่เคยลืมเลย"ร่างสูงพูดและมองตาของร่างบาง ร่างบางดูอยู่ทันทีว่าร่างสูงพูดเรื่องจริง

"แล้วอะไรละที่ทำให้ไม่เคยลืมอ่ะ"ร่างบางถามร่างสูงด้วยส่งแววตาอ้อนวอนที่อยากได้คำตอบจากร่างสูง

"ก้อสันยาที่ฉันให้ไว้กับนายไง...ฉันรักนายนะ...ซองมิน"ร่างสูงพูดพร้อมปากที่เปงเอกลักษณ์ไห้ ร่างบางหน้าแดงไปถึงใบหูละกระซิบกลับไปบอกร่างสูงว่า"ฉันก็รักนาย..คยูฮยอน"ร่างสูงได้ยินก้อหน้าแดงไม่แพ้กันทั้ง2กันกระชับกอดกันอย่างมีความสุข....แต่ว่า

คนที่ยืนมองถึงแม้ในใจจะปวดร้าวเพียงใดแต่ก็ต้องทำใจยอมรับเมื่อเค้าเป็นได้แค่เพื่อน...
"เพื่อนก็คือเพื่อนล่ะว่ะ..."ร่างเล็กบ่น

"ช่างเถอะ!! ทำใจละกัน...ซองมินไปเรียนเว้ย!!"

                              The End

..................................................................................................................

5555+จบแบบง่ายเรื่องสั้นของเรา555

นักเขียนบ๋องๆคนนี้ฝากผลงานเรื่องแรกด้วยนะ

ม่ายดียังไงติได้แล้วตามสบายนะคะ

เรื่องสั้นเรื่องนี้ม่ายมีNCเพื่อนบางคน<ของเรา>อย่าเสียดายเพราะเราจะแตงเรื่องไหม่มาไห้อ่านอย่างแน่นอน

ขอฝากเนื้อฝากตัวและหัวใจด้วยนะคะ

KyuMin จงเจริญ!!!เย้ๆ