คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนพิเศษ ของขวัญวันแม่ให้คนอ่าน อิอิ
ตอนพิเศษ ของขวัญวันแม่...อิอิ
“ลี ซองมิน!!!!”เสียงตะโกนของผู้เป็นแม่เรียกลูกชายหน้าหวาน<ลูกชาย??>
“คร๊าบบบบบ....อีก5นาที” เสียงงัวเงียที่ตอบรับผู้เป็นแม่....ขี้เซาจริงๆ-*-
“กี่มัน 8 โมงแล้ว!!!จะไม่ไปโรงเรียนใช่ไหม แม่จะได้บอกคยูฮยอนเขาไปก่อน คยูฮยอนไปก่..”
“คร๊าบบบตืนแล้วววๆๆ”หน้าหวานรีบปลุกจะที่นอนเดินอย่างรวดเร็วไปอาบน้ำทันที...
.
.
.
“คยูฮยอน แม่ต้องขอโทษด้วยนะที่ให้มารอซองมินเขาทุกวันแบบนี้ ไม่ไหวจริงๆลูกคนนี้” ผู้เป็นแม่พูดไปส่ายหัวไปมาเอื้อมกับลูกขี้เซาที่ต้องให้เพื่อนสนิทของซองมินมารอทุกวันไปโรงเรียนพร้อมกัน...
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชินซะล่ะ ^.^”คยูฮยอนตอบไปพลางยิ้มน้อยๆใหแม่ของหน้าหวาน
“งั้นแม่ไปทำงานก่อนนะ แม่ฝากซองมินด้วยนะ” แม่ของซองมินเอ่ยพลางเดินขึ้นรถไปทำงาน
“ครับ”
.
.
บ้านคยูฮยอนติดกับบ้านซองมินทั้ง 2 คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว
30 นาที...ผ่านไป
.
.
“เสร็จแล้ว!!ป่ะ คยูฮยอน..”หน้าหวานเดินลงมาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว หน้าตาแบ๋วอีกตามเคยแต่ไม่ได้สังเกตคนที่นั่งคอยเลยว่า...หน้าของเขาตอนนี้พร้อมฆ่ากระตายได้ทุกเมื่อ...
“ทำไมนายไม่ไปโรงเรียนพรุ่งนี้ล่ะ...8.30แล้ว สายขนาดนี้แล้ว..” ร่างสูงพูดประชดพล่างชี้ไปที่นาฬิกาให้หน้าหวานดู..
“ฉันขอโทษ...” หน้าหวานก้มหน้าสำนึกผิดทันที...โดยคยูฮยอนดุอีกแล้ว..
“ฉันไม่ให้อภัย...มานี่!!!” หน้าหวานเดินตามคำสั่งไปอย่างว่าง่าย
“พรึ่บ!!!” ร่างสูงจับหน้าหวานกดลงกับโซฟาที่นั่งอยู่และทับรางหน้าหวานไว้ก่อนที่จะก้มหน้าช้าๆลงประกบริมฝีปากของหน้าหวานอย่างรวดเร็วทำให้หน้าหวานตกใจเล็กน้อย ร่างสูงค่อยๆใช้ลิ้นดันเข้าไปที่ช่องปากที่อวบอิ่ม หน้าหวานตอบรับด้วยอ้าปากรับและใช้ลิ้นเกี่ยวฟัดกันอย่างมีความสุข ร่างสูงค่อยๆถอดลิ้นออกมาสูดความหอมจากซอกคอของหน้าหวานทีละนิด..ละนิด.. “อะ...อ๊า ~” เสียงครางของหน้าหวานดังออกมาจนต้องเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเอง
“ฉันยังไม่ทำอะไรเลย...ครางซะแล้ว หึหึ” ร่างสูงล้อหน้าหวาน ตอนนี้หน้าแดงฉานไปถึงหูแล้วคนบ้า!!
“คะ..คยูฮยอน ไปโรงเรียนเถอะ..อะ!!ตึง!!!” หน้าหวานกำลังจะอ้อนร่างสูงให้พอแต่กลับต้องตกใจผลักร่างสูงออกอย่างรวดเร็วเพราะ....แม่ของซองมินกลับมาที่บ้าน เพื่อจะมาเอาเอกสารที่ลืมไว้ แต่กลับเห็นลูกชายของตัวเองกำลังนัวเนียกับพื่อนสนิทของลูกชายที่เป็น ผู้ชาย!!ด้วยกัน...
“แม่!!!”เสียงหน้าหวานที่ร้องออกมา ขนาดที่ผู้เป็นแม่ช็อคกับภาพที่เห็น “แม่...ผมอธิบายได้นะครับ เพี้ยะ!!” หน้าหวานยังพูดไม่จบ แม่ก็ตบซองมินซะแล้ว....อกผู้เป็นแม่แทบสลายเกิดมาเป็นผู้ชายดีๆทำไม..นี่มันผู้ชายด้วยกันเท่ากับลูกฆ่าแม่ให้ตายทั้งเป็นเลยนะ...
“ฮึก..ผมขอโทษครับ..ฮึกๆ” หน้าหวานก้มหัวลงขอโทษแม่ของตัวเองที่ยืนนิ่งหลังจากที่ตบหน้าหน้าหวานแล้ว “ผมขอคบกับซองมินได้ไหมครับ” ร่างสูงนั่งคุกเข่าลงข้างๆหน้าหวานมองหน้าผู้เป็นแม่ด้วยความจริงจัง “...” สัญญาณเงียบจากผู้เป็นแม่ “เธอกลับไปซะ” แม่ของหน้าหวานที่เอ่ยขึ้นมาไล่ร่างสูงออกไปเพราะตอนนี้เขาไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น.. “ผมขอโทษครับถึงผมจะเป็นผู้ชายก็จริง แต่ผมรักซองมินจริงๆนะครับ เพี้ยะ!!! ” “ออกไปปปปป”เสียงตบอีก 1 ทีฝ่ามือที่กระทบกับหน้าของร่างสูงอย่างเต็มแรงพร้อมเสียงสั่นคลอด้วยน้ำตาของผู้เป็นแม่ ร่างสูงเดินออกจากบ้านของหน้าหวานไปเหลือแม่ของซองมินก่าาซองมินเท่านั้น..
.
.
.
เวลาผ่านไป....2 วัน
“แม่ครับ...ผมไปโรงรียนก่อนนะครับ”
“คะๆประชุมวันนี้ เป็นว่าตกลงคะ ”
แม่ของหน้าหวานเมินหน้าใส่หน้าหวานที่ได้คุยกันมา 2 วันเต็มตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องหน้าหวานต้องนอนร้องไห้ทุกๆคืนไปโรงเรียนคนเดียวด้วยไม่ร่าเริงอย่างเคย....
“ฮึก..ก แม่คุยกับผมหน่อยได้ไหม..”
.
.
ที่โรงเรียน…พักเที่ยง
.
.
“ฮื่อๆ คยูฮยอน แม่เกลียดฉันแล้ว..ฮื่อๆ” หน้าหวานร้องไห้อย่างหนักโดยเล่าเรื่อง 2 วันนี้ที่แม่ของเขาไม่พูดกับเค้าเลย...ร่างสูงรู้สึกผิดขึ้นมาเต็มๆเพราะเขาเป็นต้นเหตุเอง
“แม่นายไม่เกลียดนายหรอก..ซองมินฉันขอโทษเป็นเพราะฉันแท้ๆ...” ร่างสูงจับหน้าหวานมากอดปลอบโยนและโทษว่าตัวเองเป็นต้นเหตุเอง...
“ฉันจะไปจากนาย...” ร่างสูงเอยคำนนี้ออกมาหัวใจของหน้าหวานแตกสลายไป
“ฮึก..ไม่นะ...ไม่นะ!!!นายอย่าทิ้งฉันไป.ฮึก.แม่เกลียดฉันแล้วนายก็จะเกลียดฉันด้วยหรอ ฮื่อๆ...” หน้าหวานยิ่งร้องไห้ใหญ่เมื่อได้ยินคำพูดนี้บอกจากปกร่างสูง..
“ฉันไม่ได้เกลียดนายนะ แต่นายจะได้คุยกับแม่นายไง..” ร่างสูงอธิบายให้หน้าหวานเข้าใจ...ซองมินฉันขอโทษ...
“ไม่เอา ฮึก..ก วันนี้พวกเราลองไปคุยกับแม่ฉันดูนะ...เพื่อแม่จะเข้าใจ” หน้าหวานเสนอให้ร่างสูงไปคุยกับแม่ของซองมินในวันนี้ตอนเย็น.. “อืม”
.
.
.
ที่บ้านของซองมิน
.
.
“ทำไมแม่นายยังไม่มาอีกอ่ะ นี่จะเที่ยงคืนแล้วนะ..” ร่างสูงบ่นพึมพำเพราะมารอตั้งแต่6โมงแล้ว
“ฉันก็ว่างั้นแหละ เพราะทุกวันแม่จะมา3ทุ่มถ้าประชุมแม่จะโทมาบอกก่อน”
“แอ๊ด...” เสียงเปิดประตูเข้ามา
“แม่ครับ...ผมขอคุยกับแม่หน่อยได้ไหมครับ”…หน้าหวานเดินออกไปตอนรับแม่ของเขาและจับมือแม่เขาไว้แต่แม่ของเค้ากลับชะบัดมือของเค้าออกอย่างแรง “ฉันไม่มีลูกเป็นพวกชอบเพศเดียวกัน” คำพูดแค่นี้คำทำร้ายจิตใจของลูกชายคนนี้มาก..ผู้เป็นแม่เดินขึ้นไปที่ห้องอย่างไม่สนใจน้ำตาของลูกเลยแม้แต่สักนิดเดียว...
“คุณน้าครับ ฟังผมก่อนได้ไหมครับ” ร่างสูงยืนกันหน้าแม่ของซองมินไว้
“เสียแรงนะที่ฉันไว้ใจเธอมาโดยตลอด...หึ ออกไป!!ฉันจะขึ้นห้อง” แม่ของหน้าหวานจองหน้าร่างสูงเขม้ง
“ไม่ครับ ผมรักซองมินจิงๆ ให้พวกเราคบกันเถอะนะครับ ผมเป็นผู้ชายก็อจริงแต่ความรักไม่เกี่ยวกับเรื่องเพศนิครับแค่เรารักกันไม่ทำร้ายกันและกันเท่านั้นก็เป็นพอแล้วนิครับ คุณน้าน่าจะเข้าใจนะครับ ” ร่างสูงนั่งคุกเข่าลงอธิบายอ้อนวอนแม่ของหน้าหวาน..
“ฉันรับไม่ได้...ฮึก...เทอออกไปซะ”แม่ของหน้าหวานน้ำตาที่เริ่มคลออกมา..
“คุณน้าผ่านมาเยอะเรื่องนี้คุนน้าน่าจะเข้าใจดีนะคับ...งั้นผมจะพิสูจน์เองว่าผมรักซองมินจริงๆในร่างผู้ชายนี่แหละครับ” ร่างสูงยินขึ้นก่อนที่จะหยิบหนังสือเล่มนึ่งออกมา
“เธอจะพิสูจน์อย่างไง ” แม่ของหน้าหวานถามกลับไปละยิ้มเล็กน้อยก่อจะพูดพร้อมกับว่า
“ด้วยเรื่องนี้ไง รักนี้มีแค่เทอ”
“ผมจะพิสูจน์ให้คุณน้ารู้เองว่าสัญญาระหว่างผมและซองมินมันต้องกลับมาเป็นเรื่องจริงไห้ได้”
“งั้นฉันจะติดจามเรื่องนี้ต่อไปนะ”555+
555+ เปงไงบ้างของขวัญวันแม่ที่เราแต่งขึ้นมาหวังว่าคงถูกจายหลายคนนะคะ
555+เข้าคายธรรมะมายังคิดเรื่องต่อมะออกเลย555+คิดเรื่องนี้ออกมาเลยเอามไห้อ่านขำๆ
ขอบคุนคอมเม้มมากนะคะ จาพายายามอัพตอนต่อไปนะคะ บะบายจ้า
ตั้งจายเรียนนะทุกคน หุหุ ^__^
ความคิดเห็น