คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 รักนี้มีแค่เทอ-3
ห้องนอนสีฟ้าของน้องเล็กสุดในวงที่กำลังนอนฝันถึงอดีตในที่มีเด็กผู้ชายเคยให้สัญญากับเค้าไว้
.
.
.
.
.
คยูฮยอน อายุ 17 ปี
"นี่ คยูฮยอนนายจะย้ายบ้ายจริงๆหรอ"เด็กหนุ่มหน้าหวานถามเด็กน้อยร่างสูงที่เป็นรุ่นน้องเค้า2ปี
"ใช่"เด็กหนุ่มร่างสูงตอบกลับมาอย่างเศร้าๆ เพราะเค้าต้องไปเรียนร้องเพลงต่อที่ต่างประเทศ
"นายจะกลับมาไหม และฉันจะได้เจอนาย อีกไหม...ฮึก" เด็กหนุ่มหน้าหวานถามเด็กน้อยร่างสูงที่ต้องแยกกันและหน้าหวายเริ่มที่จะร้องไห้
"เราต้องได้เจอกันแน่ๆ ฉันและนายต้องทำความฝันให้เป็นจริงสิ คือเป็นนักร้องที่โด่งดังและคู่รักของค่ายเพลงไง" เด็กร่างสูงพูดปลอบโยนหน้าหวานและยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับลูบหัวหน้าหวานไปด้วย<แก่กว่า2ปีนะนั้น-*->
"นายสัญญากับฉันได้ไหมว่านายจะเป็นนักร้องและอยู่วงเดียวกับกับฉันให้ได้"เด็กร่างสูงถาม
"ได้...ฮึก..ฉันสัญญา..."...........
.
.
.
.
ร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้นมา สัญญาที่ให้ไว้กับฉันก็แค่ลมปากของเด็กๆนายจำฉันไม่ได้เลยใช่ไหม นายรักคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันไปแล้วนายลืมฉันแล้วใช่ไหม....ซองมิน
.
.
.
"เฮ้อ..."ร่างสูงถอนหายใจทุกครั้งที่เค้าฝันถึงเรื่องในอดีตของเค้ากับซองมิน...เจ็บปวดใจจริงๆที่เห็นคนที่เรารักเป็นแฟนคนอื่น...
CaZ,I Can't stop thing bout you girl...?
เสียงมือถือของร่างสูงดังขึ้นสติร่างสูงหลุดจากที่คิดร่างอดีตมารับโทศัพท์ทันที
"อันยองครับ มีอะไรหรอครับพี่ ซีวอน"
"พี่ฮีชอลเค้าได้กลับไปที่คอนโดไหม" เจ้าชายฉ่อยถามร่างสูงด้วยน้ำเสียงที่มีแต่ความกังวล
"ไม่นิครับ ผมยังไม่เห็นมีใครมาเลย พี่ฮีชอลเค้าอยู่กับพี่ไม่ใช่หรอ" ร่างสูงถามกลับเพราะความ งง
"ใช่อยู่...เมื่อกี้งะอยู่แต่ตอนนี้ไปไหนแล้วก็ไปไม่รู้.."
"อ้าว....แล้วไปไหนล่ะ พี่ซีวอนไปทำอะไรให้พี่เค้าโกรธรึป่าว.."ร่างสูงถามเจ้าชายชเวกลับ
"ป่าว...ก็แค่พี่เดินอยู่กลับฮีชอลนั้นแหละและพวกแฟนคลับเข้ามาลุมพี่ และก็ให้แฟนคลับถ่ายรูป หันมาอีกที เค้าก็หายไปแล้ว โทรเข้ามือถือก็ปิดเครื่อ
ง" เจ้าชายชเวเล่ารายละเอียดให้ร่างสูงฟัง
"ผมว่าพี่ลองกลับไปที่บ้านพี่ดิ เผื่อพี่เค้าอาจจะงอลกลับบ้านก่อนก็ได้นะ"ร่างสูงเสนอ
"ได้ๆพี่โทรมาดูเฉยๆเพื่อเค้าจะไปหาน้องๆ งั้นพี่ไปหาฮีชอลก่อนนะไว้พี่เที่ยวกับฮีชอลเสร็จพี่จะกลับไปที่คอนโดนะ รักษาความสะอาดบ้านด้วย บาย"เจ้าชายชเวสั่งน้องเล็กสุดก่อนจะวางสายไป
.
.
.
ร่างสูง ถอนหายใจแล้วดูนาฬิกาและเดินไปที่ห้องน้ำ.....
ณ ห้องนั่งเล่น
.
.
"โอย....อร่อยจังเลย " กระต่ายน้อยเอ่ยขึ้นพร้อมกระโจนเข้าใส่โซฟาที่มีฮยอกนั่งอยู่
"เป็นไงบ้างฝีมือผมอร่อยใช่ม่ะ อิอิ ผมอุส่าฝึกทำให้กระต่ยน้อยของผมเลยนะเนี่ย" ร่างหนาพูดบอกคนรักอย่างภูมิใจ
"อืม...อร่อยมากเลย นี่รางวัล..พรึ่บ!!"กระต่ายไม่พูดอะไรหันไปหอมแก้มร่างหนาไปฟอดนึ่ง ทำเอาร่างหนาถึงกับยิ้มไม่หุบ
ดงแฮที่เพิ่งจะเดินออกมาจากห้องครัวและคยูฮยอนที่กำลังเดินลงมาจากบันไดมาที่ห้องนั่งเล่นทั้ง2เห็นภาพที่เจ็บปวดหัวใจเป็นที่สุด
"โอยๆๆ...เกรงใจคนไม่มีคู่บ้าง."ดงแฮเดินมาพูดแซวเพื่อนกระต่ายที่หน้าแดงไปถึงหูแล้วว
"ฮยอก...นายจะนั่งบิ้มท่านี้อีกนานไหม"ดงแฮข่มใจพูดใส่ร่างหนาที่นั่งยิ้มหน้าแดงไปถึงหูเหมือนกัน
หน้าแบบนั้นมีเฉพาะกับฉันได้ไหม
"โหย..คนมันมีความสุขงะ อิอิ o^.^o"
กระต่ายเห็นหันไปเจอร่างสูงใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงยนต์แสดงว่าจะต้องออกไปข้างนอกแน่เลย
"อ้าว..คยูฮยอน นั้นนายจะไปไหนหรอ" กระต่ายน้อยถามร่างสูง
"ไปข้างนอก"ร่างสูงตอบแบบไม่มองหน้ากระต่ายน้อยเลย...มันปวดใจ
"นายจะไปนานไหม แล้วอย่ากลับดึกล่ะ "กระต่ายน้อยตะโกนบอกร่างสูงที่เดินไปถึงประตู "อืม"ตอบสั้นๆและเดินออกไป...
"นี่ฮยอก...นายจำได้ไหมที่ตอนคนูฮยอนเข้ามาในวงครั้งแรกงะเค้ามาถามฉันว่าจำเค้าได้ไหมงะ"
"อ่อ...อืม..จำได้งะ ทำไมหรอ"ร่างหนาถาม
"ก็นะ ตั้งแต่วันนั้นเค้าก็มองฉันด้วยสายตาแปลกๆงะและไม่ค่อยอยากจะพูดกับฉันด้วยงะ เค้าไม่ชอบหน้าฉันหรอที่ฉันตอบเค้าไปอย่างนั้นงะ...=.=" กระต่ายน้อยทำแก้มป่อง
"ไม่รู้สิ ฉันไม่สนใจเท่าไหร่งะ ช่างเถอะน่า ก็คนที่สัญญาคือ ฉันนิ!!" ร่างหนาตอบกลับไป...
"พวกนายพูดเรื่องไรงะ สัญญาไรกันไว้งะ ให้ฉันรู้ด้วยคนดิ " ปลาทองน้อยพูดตั้งนานไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพุดแต่ในใจตอนนี้มันเจ็บจริงๆ สัญญที่พวกเค้า 2 คนเท่านั้นที่รู้กัน...
"อิอิ เค้าไม่บอกหรอก เนอะกระต่ายน้อย แบร่ๆ"ร่างหนาตอบกลับไปพร้อมแลบลิ้นใส่ปลาทอง
"ฉันไม่ได้ถามนายซะหน่อย ชิส์ เนอะซองมิน" ปลาทองน้อยหันไปหาซองมินละทำสายตาค้อนใส่ให้ซองมินตอบว่าใช่อย่างเดียว
"อ่ะ จ้าๆ"
"อ่า...ซองมินต้องเข้าข้างผมสิ" ร่างหนาพุดทำหน้าอ้อนใส่กระต่าย
"พอได้แล้ว อ่ะนั้นนายจะไปไหนหรอ ดงแฮ" ซองมินถามขึ้นเพราะเห็นดงแฮปลุกจากโซฟาที่นั่งตรงข้าม
"ฉันจะช่วยคิบอมซ้อมบทดีกว่า มีประโยชน์กว่าเถียงกับหน้าไก่เยอะเลย
"เลือกเราแค่ 2 คนแล้วนะ อิอิ" ร่างหนาพูดใส่กระต่ายน้อยอย่างหื่นนิสๆ
"ไก่บ้า 2คนที่ไหน 3 ตั้งหาก ฮึฮึ" กระตายน้อยพูดขึ้นมา และผ่านหน้าร่างหนาไปข้างหลัง ร่างหนาหันหลังไปดูก็ งง ก็ไม่เห็นไม่ใครเลย นอกจากกระต่ายกับไก่ที่ห้องนั่งเล่น
"ดงแฮไม่อยู่แล้วใครคนที่ 3 งะ อย่าบอกนะว่า......ก๊ากกกกกกกก!!!!!!!"ร่างหนาหันาปุ๊ป...เจอกับกระต่ายน้อยที่เอาหน้ากากผีมาใส่หลอกร่างหนาเล่นๆ
"555+ แค่นี้ก็กลัวไป อิอิ" กระต่ายหัวเราะอย่างสะใจได้แกล้งร่างหนา
"แกล้งกันใช่ไหม ต้องเจอนี้เลย...." ร่างหนาไม่รอช้าดึงกระต่ายเข้ามากอดไว้ที่ตักของเขา
"อ๊ากกก...ขอโทษคร๊าบบบ แหะๆ แกล้งไก่นี่สนุกจังเลย...อุ๊บ!!"กระต่ายน้อยโดนกอดจากด้านหลังพอหันหน้ามาปุ๊ปเจอเข้ากับริมฝีปากของร่างหนา
"อื้ม~ม...."ปากที่กำลังเอ่ยเรียกถูกปิดด้วยปากของอีกคนอย่างไม่ทันตั้งตัว....กระต่ายน้อยชะงักในตอนแรกก่อนจะจูบตอบกลับไปร่างหนาดันร่างบางให้นอนราบไปกับโซฟาโดยมีตัวเองทาบทับบดเบียดอยู่ไม่ห่าง....ลิ้นใหญ่ไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างกระหาย
"อื้อออ...."เสียงเล็กร้องครางประท้วงเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจแต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่สนใจยังคงดูดดึงความหวานไม่สนใจแรงดันน้อยๆบริเวณอกแต่เมื่อแรงนั้นเริ่มเพิ่มขึ้นเขาจึงจำต้องละออกจากปากอันหอมหวานอย่างเสียดาย
"แฮ่ก...ๆๆ...จะฆ่ากันหรือไงนะ"เสียงกระต่ายปนหอบแหวะเข้าให้ในหัวของฮยอกทันที่
"ก็นายอยากทำหน้าให้น่าหม่ำทำไมล่ะ" ร่างหนาพูดพร้อมซุกไซร้ที่คอขาวๆของกระต่ายน้อย
"พอได้แล้ว...ฉันว่าเรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า" กระต่ายน้อยเสนอ
"ขออีกนิสส....น๊า~~~"ร่างหนาอ้อนกระต่ายน้อย
"ไม่เอา!!!"
"'งั้นมาเลย เกมส์ไหม่ที่ฉันซื้อมายังไม่ได้เล่นเลย" ร่างหนาท้า
"แต่ฉันเล่นเกมส์ไม่เก่งะ" กระต่ายน้อยพูด
"เล่นไม่เก่งเดียวฉันสอน เกมส์นี่ฉันเทพอยู่แล้ว" ร่างหนาเอ่ย
"นี่ไง!!!"
"เกมส์นี่มัน...."เมื่อกระต่าน้อยเห็นแผ่นเกมส์นี้ปุ๊ปความทรงจำสมัยด็กของแวบเข้ามา
.
.
.
"ฉันซื้อเกมส์ใหม่มา มาเล่นกันป่าว" เด็กหนุ่มที่หน้าตาลางๆพุดกับซองมิน
"แต่ฉันเล่นไม่เก่งงะ เล่นทีไหร่แพ้นายทุกที"ซองมินตอบกลับไปทำหน้าเมินใส่เด็กหนุ่ม
"ไม่เป็นไร เดียวฉันสอนนะ เกมส์ใหม่ล่าสุดเลยนะเนี่ย"ซองมินพูดยิ้มให้กลับคนตรงหน้าตอนเด็กแต่กลับจำไม่ได้ว่าใบหน้าของเด็กคนนั้นคือใคร....
"ซองมิน...เหม่ออะไรเนี่ย มาเล่นเร็ว" ร่างหนาเรียกกระต่ายน้อยที่นั่งเหม่ออยู่จนร่างหนาต่อเกมส์เข้ากับทีวีเรียบร้อยแล้ว
.
.
.
.
"นายยังเก็บเกมส์นี้ไว้อยู่หรอ" กระต่ายน้อยถามขึ้นด้วยความทรงจำที่นึกขึ้นมาช่วงเหม่อ
"ป่าวนิ ฉันเพิ่งซื้อมาเองยังไม่เคยเล่นเลย" ร่างหนาตอบกลับไปมองกระต่ายน้อยของเค้าอย่าง งง
"ก็เนี่ยเกมส์เนี่ย ที่ก่อนนายย้ายบ้านไปเรียนต่องะนายยังสอนฉันเล่นอยู่เลย" กระต่ายน้อยพูดพร้มอทำให้สงสัย
"อ่อๆๆๆ...เออ!!ใช่ๆเราเคยเล่นด้วย...ฉันลืมน่ะ แหะๆ" ฮยอกทำหน้า งง สักครู่ก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มเหมือนจำความได้
"นายนี่ขี้ลืมจริงๆ" กระต่ายน้อยส่ายหน้าไปมาหน่ายความขี้ลืมของคนรัก...
.............................................................................................
มาอัพแล้วววววว
ขอบคุนคอมเม้มมานะคะมีคนเม้มไห้ตั้ง 3 คน รู้สึกดีจายมากๆเลย<จิงๆ>
พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแล้ว
สู้ๆสอบเส็ดจามาอัพบ่อยๆนะคะ
บะบายจ้า
ขอไห้ได้เกรด4กานทุกคน สาธุๆๆ
ความคิดเห็น