ข้าตัดใจ เหตุใดพระองค์ยังตามตื้อ!

ว่านเหม่ยอิง โฉมงามแห่งสำนักศึกษาของราชวงศ์จินหลง นางได้ไท่ฟู่อาจารย์ผู้เป็นราชครูของเหล่าราชวงศ์และของไท่จื่อหลี่เฟิงหลงชุบเลี้ยงนางมาจนบัดนี้เติบใหญ่ และเพราะท่านอาจารย์เป็นอาจารย์ของเหล่าราชวงศ์ ไท่จื่อและนางจึงเรียกได้ว่าเติบโตมาด้วยกัน เป็นสหายที่นับว่ารักใคร่กันดี แม้ฐานะแตกต่างแต่เฟิงหลงก็ไม่ได้รังเกียจนางแต่อย่างใด เขาปฏิบัติต่อนางราวนางเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ คอยตามนาง คอยกีดกันบุรุษที่มาเกี้ยวนางเมื่อนางขอร้อง คอยออกไปเที่ยวเล่นเป้นเพื่อนนาง จนกระทั่งงานเลี้ยงฉลองวันนั้น! ที่นางสารภาพรักเขาออกมา และนั่นคือจุดจบความสัมพันธ์ของเขาและนาง ครั้งนั้นเฟิงหลงโมโหนางมาก มากแบบที่เหม่ยอิงไม่เคยเห็นมาก่อน เขากระชากนางอย่างรุนแรงจับนางเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอนเพื่อเรียกสติ

"กล้าบอกรักข้าท่ามกลางคนมากมายเช่นนี้ เจ้าหวังอันใด! เจ้าเป็นสตรีกล้าสารภาพรักไท่จื่อเช่นข้า ต่อหน้าฝ่าบาทและขุนนางเช่นนี้ เจ้าหวังสิ่งใดห๊ะ! ว่านเหม่ยอิง"

"แล้วเจ้าถามข้ารึยัง ว่าข้าต้องการมันรึไม่ ความรักของเจ้าหนะ! สหายที่ข้าเห้นมาหมดแล้วทั้งตัวของเจ้า เห็นตั้งแต่เด็ก ๆ จนตอนนี้ถึงแม้เจ้าจะเติบใหญ่แล้ว แต่ข้า! หลี่ เฟย หลง ไม่เคยคิดอย่างอื่นกับเจ้า! นอกจากสหายผู้หนึ่งเท่านั้น" 

ครั้งนั้นเหม่ยอิงถูกไท่จื่อผลักอย่างแรงจนนางล้มกระแทกพื้นอย่างแรง ผู้คนในงานล้วนหัวเราะเยาะนาง ที่ฐานะทั้งต่ำต้อย ชาติกำเนิดไร้ที่มา สตรีที่เติบโตมาในสำนักศึกษาเช่นนางช่างอาจหาญนักที่ใฝ่สูงจะปีนเตียงมังกร

เสียงผู้คนในงานที่หัวเราะเยาะนาง ทำให้เหม่ยอิงเอ่ยสิ่งใดไม่ออก นางอุตส่าห์รวบรวมความกล้าอยู่นานเป็นเดือน ๆ ที่จะบอกรักเขา หากไม่ต้องการเหตุใดต้องทำให้นางอับอาย เหตุใดต้องประกาสก้อง เหตุใดต้องพูดเสียงดังให้คนอื่นได้ยิน น้ำตานางพังทลายราวทำนบแตก ยกมือกอดปกป้องตัวเองอย่างนึกอับอายก่อนจะวิ่งไม่รู้ทิศรู้ทางหลบออกจากงานด้วยหัวใจบอบช้ำ นับแต่นั้นเหม่ยอิงก็หายไปจากวังหลวง ไม่เดินเพ่นพล่าน ไม่เข้าออกตำหนักบูรพาของเขาอีกเลย นางคลุกอยู่แต่สำนักศึกษา และพบปะกับสหายนอกวังเป็นครั้งคราวเท่านั้น!

หลี่เฟิงหลง รัชทายาทรูปงามอีกทั้งเก่งกาจทั้งบุ้น ทั้งบู้ การศึกสงครามก็หาได้ด้อยไปกว่าผู้ใด รักคุณธรรมและยุติธรรม แต่เรื่องรักใคร่นั้นกลับไม่เป็นเช่นนั้น หากจะบอกว่าในฐานะของไท่จื่อนี้ สตรีต่างมีมาให้เลือกมากมายอยู่แล้วไม่ขาดและนับรวมสหายเช่นนางด้วย 'ว่านเหม่ยอิง' ที่ตั้งใจยกตนให้เขา นางช่างอาจหาญยิ่งนัก! แต่ในใจเฟิงหลงไม่อาจมีสตรีนางใดได้อีกแล้วนอกจาก ฟางซูหรง หญิงงามที่เพียบพร้อม นางงดงามราวนางฟ้านางสวรรค์  เพียบพร้อมด้วยกิริยาและมารยาท บุตรีผู้เกิดกับอนุของเสนาบดีใหญ่เจ้ากลมกลาโหม หากนางเปลี่ยนกับเหม่ยอิงก็คงดี เขาเฝ้าขอความรักจากนางซ้ำแล้วซ้ำเล่านางก็เอาแต่ปฏิเสธ ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะหลี่เหม่ยอิง! นางทำให้ซูหรงเข้าใจผิด คิดว่าเหม่ยอิงและเขานั้นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันจึงไม่อยากตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่คลุมเครือเช่นนี้ นั่นทำให้เฟิงหลงทั้งโกรธ ทั้งเกลียดอดีตสหายของเขาแทบอยากจับนางมาหักคอเสียให้ตาย!

ฟางซูหรง คุณหนูฟางผู้เพียบพร้อม นางคือโฉมงามที่เป็นที่ล่ำลือแห้งแคว้นจินหลง นางงดงามและหาเป้นสตรีในห้องหอ เก่งกาจทั้งอักษร ทั้งเชี่ยวชาญตำรา งดงามเพียบพร้อมด้วยกิริยามารยาท นางจงใจเข้าหาไท่จื่อเพียงเพราะต้องการประชดบุรุษผู้หนึ่ง และต้องการให้เขารับผิดชอบบางอย่างที่นางเก็บซ่อนไว้จากคนโหดร้ายเช่นซู่อ๋อง หากนางรักไท่จื่อก็คงดีไม่น้อย บุรุษที่นางรักเหตุใดเขาช่างโหดร้ายและเย็นชากับนางนัก รึนางเป็นเพียงแค่...บุตรของอนุเช่นนั้นหรือ

โจวซือหยวน  ขุนนางหนุ่มสังกัดกรมพิธีการ คุณชายตระกูลโจวผู้ที่คอยชี้แนะและเป็นที่ปรึกษาให้แก่หลี่เหม่ยอิง เหม่ยอิงเห็นเขาเป็นเพียงพี่ชาย แต่ซือหยวนนั้นหาได้คิดเช่นนั้นกับนางไม่ เขาต้องการเป็นมากกว่านั้น!

สวัสดีค่ะทุกคน ได้ฤกษ์เปิดเรื่องใหม่ของไรท์อีกแล้ว วันนี้ขอฝากลูกสาวเหม่ยอิงไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของแม่ ๆ ทุกคนด้วยนะคะ ฝากเอ็นดูน้องด้วยน๊า

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ใด ๆ ทั้งสิ้นนะคะ

 ดราม่าอาจมีบ้างไม่หนักหน่วง แต่ฟีลกู๊ดก็ยังมีอยู่น๊า ลูกเขยไม่นอกกายนอกใจน๊า

สุดท้ายนี้ไรท์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกคนจะสนุกไปกับนิยายของไรท์นะคะ

ฟู่จินเฟย

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกยอดการอ่าน ยอดสนับสนุน และทุก ๆ ความคิดเห็นนะคะ ????????????????

นิยายเขียนขึ้นจากจินตนาการ ไม่อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ห้ามคัดลอก ดัดแปลงใด ๆ ทั้งสิ้น

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และฉบับเพิ่มเติม 2558

กดติดตาม

กดเพิ่มเข้าชั้น

เพื่อไม่พลาดการอัพเดตนะคะ