ฮองเฮาอสรพิษ

งดงาม อ่อนหวาน ซื่อสัตย์ ใจกว้างยิ่งกว่ามหา

สมุทร มิชอบความรุนแรง และยอมผู้อื่นง่าย คำเหล่านี้นิยามความเป็นข้าในอดีตแต่มิใช่กับปัจจุบันที่โหดร้าย สิ่งเหล่านี้มิได้ช่วยให้ข้ารอดพ้นจากการแก่งแย่งชิงดีในวังหลังได้ ดังนั้นข้าจึงต้องร้ายเพื่อยื้อชีวิตตนเอง

ฮองเฮากล่าว:

"หึ!!เหล่าสุนัขกำเริบพวกนี้ ช่างน่าฆ่าให้ตายยิ่ง

นักแผ่นดินจักได้สูงขึ้น"

นางหาใช่คนเดิมไม่ หญิงสาวที่กิริยาอ่อนหวาน และมีท่าทีที่อ่อนต่อโลกผู้นั้นหายไปที่ใดกัน เหตุใดตอนนี้นางช่างโหดเหี้ยมไร้ที่ติเช่นนี้เล่า  หึ!!เจิ้นมิสนใจเจ้าเพียงมิกี่ปีอันใดที่ทำให้นางเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้กัน

ฮ่องเต้กล่าว:

"เจิ้นจักจัดการเจ้าเช่นไรดี ฮองเฮาสุดที่ชังของเจิ้น"

หลายปีก่อน

เด็กสาวในวัยเพียง 12 ปียืนมองเด็กหนุ่มวัย 15 ปีที่รูปร่างสง่าและมีใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างเป็นธรรมชาติเบื้องหน้าก่อนจะกล่าวกับเด็กหนุ่มด้วยแววตาคาดหวังอย่างถึงที่สุด

"พี่ชายสัญญาจะรักข้าเพียงผู้เดียว พี่ชายทำได้จริงดั่งที่พี่ชายสัญญาได้ใช่หรือไม่เจ้าค่ะ"

"น้องสาวโปรดวางใจพี่จักรักน้องเพียงผู้เดียว จักมีน้องเพียงผู้เดียวเท่านั้นพี่ให้สัญญา"

*

*

*

*

หลายปีต่อมา

ร่างบอบบางในชุดสีทองปักดิ้นลายงดงามกำลังนั่งคุกเข่าร่ำไห้อยู่กับพื้นอย่างสิ้นหวัง ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าสบตาเข้ากับดวงตาคมที่นางเคยหลงใหลแล้วกล่าวออกมาอย่างสุดกลั้น

"ฮือๆเสด็จพี่เหตุใดเสด็จพี่ทำกับน้องเช่นนี้กับน้อง แล้วสัญญาของเราเล่าเพคะ พระองค์ทรงลืมสัญญาของเราไปแล้วเช่นนั้นรึเพคะ"หญิงสาวกล่าวทั้งน้ำ ตาอาบแก้ม

"น้องก็รู้ว่าด้วยฐานันดรของเจิ้นในยามนี้มิอาจมีน้องเพียงผู้เดียวได้หากน้องรักเจิ้นจริงอย่างที่กล่าวไว้น้องต้องยอมรับและเชื่อใจในตัวของเจิ้นด้วย"

"แต่เสด็จพี่..น้อง..น้องรับมิได้จริงๆเสด็จพี่โปรดทบทวนการรับนางสนมใหม่ด้วยเถิดเพคะ ฮือๆๆ"

"น้องช่างเห็นแก่ตัวยิ่ง หากน้องรับมิได้เรามิต้องมาเจอกันสักพักเถิดน้องหญิง"

กล่าวจบก็ร่างสูงสง่าของฮ่องเต้ก็จากไป ทิ้งไว้เพียงฮองเฮาผู้อาภัพไว้ตามลำพังกับสัญญาจอมปลอมเมื่อหลายปีก่อน....

เปิดวารป์นิยายแนวอดีต ปัจจุบัน  อนาคต เรื่องที่2ของไรท์แล้วน่ะ เรื่องนี้จะเป็นแนวดาร์กๆต่างกับเรื่องแรกที่เป็นแนวเฮฮานะ ฝากติดตามกันด้วยนะ