[ติดเหรียญวีนที่ 18/3/24 เวลา 00.01]

“ลาออกอีกแล้วเหรอ”

“คนนี้คนที่ 15 แล้วนะ”

ประธานภาสกรถึงกับตกใจเมื่อได้ยินรายงานจากผู้ช่วยชินว่า คนที่เข้ามาทำงานตำแหน่งผู้ช่วยลูกชายของเขาลาออกอีกแล้ว ภายในระยะเวลาเพียงสองสัปดาห์เท่นั้น แทบจะเรียกได้ว่าลาออกวันละคนสองคน

ประธานภาสกรได้แต่นั่งกุมขมับ ไม่รู้จะทำยังไง มีเพียงสิ่งเดียวที่เขานึกออกในตอนนี้คือ เพิ่มเงินเดือน เพิ่มสวัสดิการ ทำสัญญาการเป็นพนักงานเพียงแค่ 1 ปีเท่านั้น

“เอาอย่างนี้แล้วกันผู้ช่วยชินผมเพิ่มเงินเดือนให้จากสี่หมื่น เป็นหกหมื่นบาทต่อเดือน หากซันไปไหนก็ให้

บินบิสซิคลาสแบบเดียวกับซัน เซ็นสัญญา 1 ปี ถ้าหากใครทำให้ซันเรียนจบได้ผมยินดีมอบบ้านในโครงการของเราที่ไหนก็ได้ราคาไม่เกิน 5 ล้านบาท ตามนี้แหละผู้ช่วยชินก็ลองเปิดรับสมัครดูนะครับ”

“ครับท่านประธาน”

“เติ้ลตอนที่แม่ไปส่งตุลย์ที่โรงเรียนแม่เข้าไปคุยกับครูเรื่องค่าเทอมน้องแล้วนะลูก สิ้นเดือนนี้เติ้ลอย่าลืมค่าเทอมน้องนะลูก”

“เติ้ลได้งานทำแล้วแม่ดีใจมากเลย ขอบคุณนะลูกที่ตั้งใจเรียนจนได้งานดี ๆ แม่เองความรู้น้อยอยากจะทำงานดี ๆ กับเขาบ้างก็ไม่มีโอกาส แม่ภูมิใจในตัวลูกมากจริง ๆ นะเติ้ล” 

เติ้ลนั่งตัดสินใจอยู่นาน ใจหนึ่งก็คิดว่าทำไมเขาต้องมาเจองานอะไรแบบนี้ด้วย กับอีกใจก็คิดว่า งานที่ได้เงินเยอะแบบนี้จะหาได้จากที่ไหน อดทนแค่ปีเดียวก็จะได้ทั้งบ้าน ได้ทั้งเงินก้อนใหญ่ที่สามารถส่งน้องเรียนได้จนจบ ตามคำสัญญาที่ท่านประธานเคยบอกว่าจะมอบเงินให้ 

เงินคือเหตุผลเดียวที่ทำให้เติ้ลตัดสินใจรับงานนี้

“เอ่อ คือ…คือว่าผมมมมมม”

“ผมมม…ลองคิดดูแล้ว ผมอาจจะไม่เหมาะกับงานนี้ก็ได้ครับ ขอบคุณท่านประธานกับคุณชินมาก ๆ ที่ให้โอกาสผม”

“คุณซันครับ”

“ผมชื่อเติ้ลครับ ตอนนี้จะมาเป็นผู้ช่วยคุณซันครับ” ชายหนุ่มพูดไปพลางยิ้มกว้างบนใบหน้าพร้อมดวงตารูปสระอิ

“ออกไปซะ ฉันไม่ต้องการผู้ช่วยที่ไหนทั้งนั้น ไปไกล ๆ ให้พ้นหน้า”

“นับตั้งแต่วันนี้ผมเป็นผู้ช่วยคุณซันมีหน้าที่รับส่งและดูแลคุณซันครับ”

“ตัวเท่าลูกหมาจะมาดูแลผมได้ยังไงออกไปซะ”

“คนอย่างคุณจะมีปัญญาอะไรมาดูแลผมได้ ผมโคตรเหม็นขี้หน้าเลยว่ะ รีบ ๆ ออกไปให้พ้น ๆ หน้าได้ล่ะ”

“ฉัน บอก ให้ ออก ไป ไง วะ” ซันพูดกระแทกเสียงดังแบ่งเป็นคำ ๆ ตามนิสัยที่เขาชอบทำ และครั้งนี้เขาตะโกนใส่หน้าเติ้ลอย่างดังสุดเสียง

เติ้ลเองไม่เคยโดนตะคอกใส่หน้าอย่างไม่ให้กันแบบนี้มาก่อน แม้เขาจะพยายามจิกตัวเองหรืออดทนอดกลั้นมากแค่ไหน แต่การโน้มใบหน้ามาเพื่อตะคอกใส่กันแบบนี้เขาเองก็เริ่มทนไม่ไหวเหมือนกัน กลุ่มน้ำตาเริ่มค่อย ๆ จับตัวอยู่ที่ขอบตาล่างของเติ้ล ตาแดงก่ำ มือกำหมัดแน่น เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ เติ้ลขมกรามแน่นอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้

สุดท้ายเติ้ลตัดสินใจหันหลังเดินก้าวฉับเดินออกจากห้องของซัน ปิดประตูเสียงดังลั่นอย่างไม่แคร์ว่าซันจะรู้สึกอย่างไรเหมือนกัน………..

*************************************

ปก : https://www.facebook.com/shiwa.p.novelart

*************************************

วัน / เวลาการลงนิยาย

วันจันทร์ - ศุกร์ : วันละ 1 ตอน เวลา19 : 00 น.

วันเสาร์ - อาทิตย์ : วันละ 2 ตอน เวลา 19 : 00 น.

ตอนที่ติดเหรียญจะเปิดให้อ่านฟรี 24 ชั่วโมงนะคะ

เรื่องนี้มี E:Book นะคะ

*************************************

ฝากกดหัวใจให้กันบ้างนะคะ ชอบไม่ชอบยังไง Comment มาบอกกันบ้างน๊าาา