ตอนที่ 3 : เกิดอะไรขึ้น
.
.
.
นี่เราฝันหรอ (สะดุ้งตื่น)
เอ๊ะ ! นี่เรามานอนที่เตียงได้ยังไงกัน
ทำไมผมจำอะไรไม่ได้เลยจำได้ว่าเมื่อวานนี้ผมไปสมัครมางานมา แล้วก็กลับมาที่บ้าน จากนั้นก็อาบน้ำแล้วเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมถึงอะไรจำไม่ได้เลย
จากนั้นผมพยายามคิดแต่ก็คิดไม่ออก
นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย ผมยิบนาฬิกาขี้นมาดู ตอนนี้เป็นเวลา 06:10 น. ว่าแต่วันนี้ต้องไปทำงานวันแรกสินะ
จากนั้นผมก็ค่อยๆลุกขึ้นมานั่งตรงขอบเตียง
ผมกำลังคิดว่าผมมานอนที่เตียงตอนไหนกันนะ
ทำไมจำไม่ได้แต่เมื่อคืนกับฝันว่าผู้ชายคนนั้นมาช่วยเราจากอะไรสักอย่างนะ มาช่วยจากอะไรกันนะ.....
ช่างเถอะเลิกคิดๆแล้วไปหาอาบน้ำดีกว่าผมค่อยๆลุกขึ้นยืนแต่ขาของผมกับรู้สึกไม่มีแรงยังไงไม่รู้ จนผมล้มลงที่พื้น ตุบ!
ทำไมรู้สึกไม่มีแรงเลยนะ
จากนั้นผมเลยค่อยผยุงตัวเองขึ้นมาช้าๆแล้วก็ก้าวขาเดินช้าๆไปที่ห้องน้ำ
ผมก็เดินเข้าไปในห้องน้ำแต่ผมก็ต้องตกใจตรงหน้ากระจก เอ๊ะ!
ทำไม......
ทำไมผมถึงมีรอยแดงที่คอล่ะ แถมยังเหมือนเป็นรอยดูดเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับผมนะ
หลังจากที่ผมอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จผมก็มานั่งทานข้าวเช้า แล้วผมก็นั่งคิดว่ารอยที่คอมาจากไหนกัน
จนผมลืมดูเวลาว่ากี่โมงแล้ว จากนั้นผมก็คิดไดว่าวันนี้ต้องไปถึงที่ทำงานแปดโมงตรงนิ
เอ๊ะ! นี่มันกี่โมงแล้วนะ ผมดูนาฬิกาที่ข้อมือ แย่ล่ะสินี่มัน 07:25 แล้วนิต้องรีบแล้วสิ
ไม่หน้าคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเลยเราจากนั้นผมก็คับรถไปที่ทำงาน ผมมาถึงบริษัทตอน07:48ดีนะที่ไม่สายไม่งั้นโดนประทานทำโทษแน่
พอมาถึงผมก็เดินเข้าบริษัท จากนั้นก็เดินไปหาคนที่ผมมาสมัครงานด้วย
"สวัสดีครับพี่"
อ่าวน้องนาทีพึ่งมาหรอจ่ะ
"เออครับ"
เออพี่ลืมบอกไปพี่ชื่อพี่หอมนะ
"ครับ พี่หอม"" คือว่าผมต้องเข้าไปหาท่านประธานเลยมั้ยครับ "
อ่อประธานยังไม่มาเลยนะ
แต่ไปนั่งรอที่ห้องท่านประธานเลยก็ได้นะ เพราะท่านประธานบอกไว้ถ้านาทีมาให้ไปรอที่ห้องเลยนะ
" อา ครับ งั้นผมไปรอท่านประธานในห้องนะ
ครับ"
จ่ะหลังจากนั้นผมก็เลยเดินมาที่ห้องประธาน แต่ผมคิดว่าจะรอหน้าห้องหรือในห้องดีนะ
งั้นรอหน้าห้องนี่แหละ. ตอนนี้ผมยืนรอท่านประธานที่หน้าห้องแต่อยู่ดีๆ ห้องท่านประธานก็เปิดออก
//คุณนาทีครับคุณไฟว์บอกให้เข้าไปที่ห้องได้เลยครับ
"ออ คา...ครับ"
ผมตกใจผมไม่คิดว่าในห้องประทานจะมีคนอยู่ด้วย
//คุณไฟว์ครับคุณนาทีมาแล้วครับ
///มาแล้วทำไมไม่เข้ามาเมื่อวานฉันก็บอกนิว่าให้มาแปดโมง
"เออผมขอโทษครับ"
ประทานมองหน้าผมอยู่สักพัก
//นี่ โย บอดี้การ์ดฉัน
สวัสดีครับคุณนาที
"เออสวัสดีครับคุณโย "
//โยนายออกไปก่อน
ครับ
จากนั้นคุณโยก็เดินออกไปจากห้อง เหลือเพียงผมกับท่านประท่านสองคน
ตอนนี้ในห้องเงียบสนิทจากนั่นท่านประท่านก็ค่อยๆเดินมาหาผมเข้ามาเรื่อยๆ
เข้ามาใกล้จนตัวจะติดกันท่านประธานค่อยๆก้มใบหน้ามาที่ข้างๆหู
บอกแล้วไงถ้ามาช้าจะต้องโดนทำโทษ......
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
