พันธกานต์

:: พันธกานต์ ::

พันธกานต์ แปลว่า ผูกพันด้วยรัก

‘พี่ชาย’ ต่างราชสกุล ผู้อยากผูกพัน ‘น้องสาว’ ต่างสายเลือดที่เลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก

แต่ดูเหมือนว่า ‘ยิ่งโต’ พันธะของการเป็นหม่อมเจ้ากลับตัดสายใยของเขาและเธอจนสิ้น

‘หน้าที่’ มันค้ำคอ...น้องน้อยจึงยิ่งไกลห่างกันไปทุกที

แนะนำตัวละคร

ปล.เนื้อเรื่องและตัวละครทั้งหมดเป็นเรื่องสมมุติ ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆทั้งสิ้น

ม.ร.ว.พิมพ์ชนก สุทธิสาร (หญิงพิมพ์) 

หม่อมราชวงศ์หญิงแห่งวังสุทธิสาร

น้องน้อยของพี่ชายกานต์

ชายกานต์สิบห้าขวบ VS หญิงพิมพ์สิบขวบ

‘ทำไมพี่ชายพีร์ต้องแต่งงานด้วย!’

‘แล้วทำไมพี่ชายพีร์จะแต่งงานไม่ได้’

‘ก็...’

‘พี่ชายพีร์รักพี่หญิงเกว’

‘แล้วรักมันคืออะไรล่ะ’

‘รักก็คือรัก’

‘พิมพ์ไม่เข้าใจ!’

‘โตไปเดี๋ยวก็เข้าใจเอง!’

‘แล้ว...’

‘เลิกถามพี่สักทีหญิงพิมพ์ หม่อมป้ามองตาเขียวแล้ว’

‘ง่า’

‘โดนอดขนมไม่รู้ด้วยนะ’

‘ก็พิมพ์อยากรู้’

‘อยากรู้อะไรอีก!’

‘พี่ชายกานต์รักพิมพ์ไหม’

‘ไม่เห็น...จะน่ารักเลย’

‘งั้นพี่ชายกานต์ก็ไม่ได้แต่งงานกับพิมพ์น่ะสิ’

‘แล้วทำไมพี่ต้องแต่งงานกับเราด้วย’

‘ก็พี่ชายพีร์บอกว่าต้องแต่งงานกับคนที่เรารักเค้าและเขาต้องรักเราด้วย’

‘ยังไงต่อ’

‘ก็พี่ชายกานต์ไม่รักพิมพ์ เราก็แต่งงานกันไม่ได้น่ะสิ…’

‘…’

‘แต่พิมพ์รักพี่ชายกานต์นะ แต่เราคงไม่ได้แต่งงานกัน!’

‘…’

‘หรือหญิงจะเลิกรักพี่ชายกานต์ดี?’

‘อยากรักก็รักไปสิ ไม่เห็นมีใครจะห้าม’

‘อ้าว!’

‘บนโลกนี้ไม่มีใครที่พิมพ์ควรรักมากไปกว่าพี่แล้ว’

‘แต่หญิงก็รักพี่ชายพีร์เหมือนกันนะ’

‘ก็นั่นพี่ชายเรา ก็รักได้สิ’

‘พี่ชายกานต์ก็เป็นพี่ชายพิมพ์เหมือนกัน’

‘เราไม่ใช่น้องสาวพี่สักหน่อย’

‘อ้าว!’

ม.จ.พันธกานต์ กิติยากร (ชายกานต์) 

หม่อมเจ้าแห่งวังกิติยากร

พี่ชายเทียมของหญิงพิมพ์

ชายกานต์สิบสองขวบ VS หญิงพิมพ์เจ็ดขวบ

‘ไปเข้าห้องเรียนได้แล้วหญิงพิมพ์’

‘ไม่!’

‘พี่จะได้เข้าห้องเรียนตัวเองบ้าง ลุกขึ้นจากชิงช้าเดี๋ยวนี้!’

‘พิมพ์ไม่อยากไปเรียน’

‘ทำไมไม่อยากไปเรียน!’

‘ก็ไม่อยากไปเรียน’

‘อยากเป็นเด็กโง่รึไงถึงไม่ยอมไปเรียน!’

‘หญิงไม่อยากโง่!’

‘งั้นก็ไปเรียน’

‘ไม่ไป!’

‘หญิงพิมพ์!’

‘หญิงไม่อยากไปเรียน’

‘เพราะอะไรถึงไม่อยากไปเรียน’

‘ก็...’

‘บอกพี่มา’

‘ก็...หญิงไม่อยากโดนครูตี’

‘ครูคนไหนกล้าตี!’

‘หญิงไม่ได้ถักเปียมา’

‘แล้วทำไมเมื่อเช้าไม่ถักมา แล้วเมื่อวานโดนตีเหรอ!’

‘ก็แม่นมไม่อยู่ หม่อมแม่ก็ถักเปียไม่ได้’ หม่อมเจ้าสูดลมหายใจเข้าลึกยาวพร้อมมองผมแกละของเด็กน้อยตรงหน้าด้วยความหนักใจ

‘ถ้าไม่ถักผมเปียจะโดนตี หญิงไม่อยากโดนตี’

‘ใครมันกล้าตีหญิง’

‘หญิงจะนั่งรอพี่ชายกานต์อยู่ที่นี่ แต่หญิงจะไม่ไปเรียนเด็ดขาด’

‘มียางรัดผมมาไหม’

‘มีค่ะ พี่ชายกานต์ถามทำไม’

‘งั้นนั่งอยู่เฉยๆ พี่จะถักเปียให้’

‘พี่ชายกานต์ถักเป็นเหรอ?’

‘มันจะยากสักเท่าไหร่กันเชียว! ดูสิว่าวันนี้จะถูกตีอีกไหม ถ้าถูกตีอีกวิ่งมาบอกพี่ เดี๋ยวจะให้หม่อมป้าไล่ออกเอง!’บังอาจมากมาตีน้องเขา เลี้ยงมากับมือจับแรงๆ เขายังไม่กล้า!

‘พี่ชายกานต์ถักได้จริงๆ เหรอคะ’

‘บอกแล้วไง...มันจะยากเท่าไหร่กันเชียว!’

‘…’

ยี่สิบนาทีผ่านไป

‘เมื่อไหร่พี่ชายกานต์จะถักเสร็จ’

‘เงียบเถอะน่า!’

‘หญิงง่วงแล้วนะ’

‘ก็ผมเรามันยาวเกินไป’

‘แม่นมไม่เห็นจะบ่น’

‘นั่งเงียบๆ ไปเลย จะเสร็จแล้ว’

‘…’

‘เสร็จแล้ว’  มือเล็กยกมือลูบผมนุ่มของตัวเอง แต่กลับต้องสะดุดกึกทันทีเพราะสัมผัสได้ถึงปอยผมพริ้วไหวของตัวเองเหมือนเดิม

‘ไม่เห็นจะเป็นเปียเลย!’

‘มันคือเปีย!’

‘มันคือผมแกละ!’

‘ลุกขึ้นพี่จะไปส่งที่ห้อง’

‘หญิงไม่อยากโดนตีอีก!’

‘พี่ไปส่งแล้วใครมันจะกล้าตีเธอ ลองตีดูสิ จะให้หม่อมป้าไล่ออกให้หมด!’

**********************************

B
E
R
L
I
N
?