คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Player character : Feros Frassgiss
แบบฟอร์มตัวละคร
ประเภทตัวละคร : (Player)
ชื่อตัวละคร: ( เฟรอส ฟราซกิส Feros Frassgiss )
ชื่อเรียก(ชื่อเล่น) : เฟรอส
อายุ : 15 ปี
ชั้นเรียน : ปี1
วันเดือนปีเกิด : 08 - 08 - 08
กรุ๊ปเลือด : A
เพศ: ชาย
สรรพนาม แทนตัวเองว่า : ผม (อยู่บนโลก ก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับโลก 55)
เผ่าพันธุ์: เลเวียธาน
สายการเรียน : Wizard
ลักษณะรูปลักษณ์ตัวละคร: เฟรอส ชายหนุ่มผมสั้นสีฟ้ารับกับใบหน้ารูปไข่ของเขา นัยน์ตาสีขาวว่างเปล่าที่กำลังจับจ้องมานั้นทำให้เขามองดูเข้าใจยากพิลึก หรืออีกนัยนึงเขาจะเป็นพวกขี้ขลาดตาขาวกันแน่!!! ด้วยผิวกายสีค่อนข้างขาวยิ่งเสริมให้มันกลืนเข้าไปกับสีตาของเขาอีก ดูแล้วเป็นบุคคลที่แทบไม่มีสีสันอะไรเลยในชีวิตเลยนอกจากเส้นผมสีฟ้าอ่อนของเขา
การแต่งกาย (ไปรเวท) : ง่ายๆ แค่ เสื้อเชิร์ตกับกางเกงขายาว
อุปนิสัย : เฟรอส เป็นบุคคลที่มองจากภายนอกแล้วอาจจะคิดได้ว่าเขาอาจจะมีนิสัยนิ่งๆอย่างที่คนที่ใช้พลังธาตุน้ำควรจะเป็น แต่แท้จริงแล้ว เฟรอส นับได้ว่าเป็นคนที่เอาแต่ใจคนหนึ่งเลยทีเดียว แถมนิสัยเสียที่ไม่ชอบรออะไรนานๆนี่ก็แก้ให้หายง่ายๆไม่ได้ซะด้วย จึงไม่แปลกที่เขาจะร่ายเวทย์ออกมาแบบไม่ค่อยครบบทเท่าไหร่ (ก็มันช้านี่นา)
อาวุธ : ดาบคู่เสี้ยวพระจันทร์ ที่มันจะลอยอยู่ข้างกายเขาตลอดเวลา (นักเวทย์ ใช้ดาบ มันส์ - - )
ท่าต่อสู้/วิธีการสู้:
ท่าย่อย :
วอเตอร์ ซูพรีม
สร้างพลังน้ำออกมาจากส่วนต่างๆของร่างกายเข้าโจมตีศัตรู
วอเตอร์ ลากูน
เป็นพลังประจำเผ่าพันธุ์ ลาแวนเธีย โดยจะคืยสภาพส่วนหัวกลายเป็นหัวมังกรแล้วปล่อยคลื่นน้ำที่มีอำนาจสูงออกไป
มาเอลสตรอม
สร้างพายุสายน้ำออกมาโจมตีศัตรูเป็นกลุ่ม
ไอซ์ นีดเดิล
สร้างน้ำแข็งปลายแหลมขึ้นมาโจมตีศัตรู
บริซซาร์ด
สร้างพายุน้ำแข็งเข้าจู่โจมศัตรู
อควา พรีเวนซ์
เสริมความป้องกันธาตุน้ำและธาตุเพลิง
ท่าไม้ตาย : (ใช้เมื่อจับดาบ)
อควา รีเวนจ์ ซอร์ด
ปล่อยคลื่นน้ำออกไป พร้อมกระโดดฟันดาบไปทั้งสองมือ ปรากฏแท่งน้ำแข็งออกจากรอบด้านเข้าโจมตีศัตรู
จุดแข็ง: อยู่ในน้ำได้ทั้งวัน ถนัดเวทย์สายน้ำและน้ำแข็ง
จุดอ่อน: พลังเวทย์ลดต่ำลง เนื่องจากอาวุธไม่ได้ช่วยเพิ่มพลังเวทย์มากนัก (ก็มันเป็นดาบ -*-)
ความสามารถ (แบบคนธรรมดา) : ว่ายน้ำเร็วมาก กับสามารถนั่งเล่นป็อกเด้งในน้ำได้สบายๆ 55
ความสามารถ (แบบพิเศษ) : สามารถร่ายเวทย์ค้างไว้ได้เป็นวัน (ร่ายเสร็จก็นอนตายเลย 55)
สิ่งที่ชอบ : สิ่งที่ทำจากน้ำทั้งหมด
สิ่งที่เกลียด : ความร้อน
Background(ภูมิหลัง ที่มาของตัวละคร) : เฟรอส เด็กหนุ่มจาก ชนเผ่าเลเวียแธน ชนเผ่าที่ปกครองพื้นพิภพใต้น้ำ ดินแดนแห่งวารีพิพัฒน์ แต่ต้องระเห็จออกมาจากเมืองเพราะภูเขาไฟใต้น้ำระเบิดทำให้เกิดตะกอนและแม็กมาร์ออกมามากมายทำให้สภาพของน่านน้ำเป็นพิษ ผู้คนในเมืองรวมถึงพ่อแม่ของ เฟรอส จึงต้องรวมพลังสร้างโดมน้ำปกป้องเมืองไว้ให้รอดพ้นจากหายนะ เหลือเพียง เฟรอสที่เป็นตัวแทนของเมืองที่ต้องออกฝึกฝนตัวเองให้มีพลังมากขึ้นและหาหนทางที่จะนำความปกติกลับสู่ท้องทะเลให้ได้
เหตุผลที่เข้าโรงเรียน(เป้าหมายที่อาจจะนอกเนื้อจากธีมเรื่อง) : เพราะต้องการเก่งขึ้นและหาเพื่อนจากต่างสายพันธุ์เพื่อช่วยให้ภูเขาไฟใต้น้ำสงบลง
ความปรารถนา : เป็นจอมเวทย์สายน้ำอันดับหนึ่งในโลก
Intro :
ชีวิตข้า เริ่มต้น ในสายน้ำ
เพราะสายน้ำ ยัง ชีวิตข้า
หากตัวข้า ไร้ซึ่ง สายน้ำ
ข้าจะยังอยู่ เพียงเพื่อ สิ่งใด
“อะไรกัน สภาพผิวน้ำที่สั่นขนาดนี้”
เด็กหนุ่มผมสีฟ้าอ่อน มองขึ้นไปบนผิวน้ำที่สั่นสะท้านอย่างแปลกประหลาด ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความเคลือบแคลงเต็มไปหมด เด็กหนุ่มเริ่มสัมผัสได้ถึงลางร้ายบางอย่าง เขาละสายตาจากผิวน้ำสีคราม ก่อนจะก้าวเท้าออกเดินอย่างรวดเร็ว
“ครึก….ครึก….ครืนนนน”
เด็กหนุ่มหยุดฝีเท้าลง ก่อนจะมองออกไปรอบข้าง ซึ่งไร้วี่แววแห่งสิ่งมีชีวิต ผิวดินยังคงเต็มไปด้วยฝุ่นผง ทรายละเอียดแซมด้วยเปลือกหอยนานาสีเช่นเคย แต่เมื่อเขาคิดจะก้าวเท้าออกไป
“โครม!!!”
เท้าของเด็กหนุ่มพลันสั่นอย่างรุนแรง ราวกับโลกนี้กำลังจะแตก และที่สำคัญไม่ใช่ตัวเขาที่สั่น แต่เป็นพื้นดินต่างหากที่สั่นราวกับเจ้าเข้า! เด็กหนุ่มล้มลงกับพื้นอย่างจัง เสียงร้องโอดครวญดังออกมาจากเด็กหนุ่มผมฟ้านี้อย่างเจ็บปวด และเมื่อการสั่นสะเทือนค่อยๆลดลงเด็กหนุ่มก็เริ่มชันตัวขึ้นมาได้อย่างช้าๆ ดูเหมือนข้อเท้าของเขาจะพลิกเสียแล้ว
“ฮะ…ไม่นะ!”
เด็กหนุ่มเงยหน้าตามต้นเสียงอย่าง ตระหนกสายตาหวาดหวั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ใจเขาเหมือนหายวูบลงไปในหลุมน้ำวน เด็กหนุ่มกระโดดทะยานไปข้างหน้าพร้อมวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว! ไม่สิ เขาไม่ได้วิ่ง ! แต่กำลังว่ายต่างหาก! แต่ในชั่วพริบตา เด็กหนุ่มสะบัดหัวอย่างแรงก่อนที่มันจะกลายสภาพไปเป็นหัวมังกร! และในบัดนี้ร่างกายของเขาก็กำลังยืดยาวขึ้น เกล็ดสีเงินมันวาวปรากฏในฉับพลันรอบกายเขา ขาและแขนทั้งสองเหยียดตึงและยึดยาวขึ้น! กรงเล็บพลันปรากฏ พร้อมๆกับขาทั้งสองถีบตัวดีดน้ำไปอย่างรวดเร็ว จนทิ้งให้เหลือฟองอากาศนับร้อยลอยคละคลุ้งจนบดบังน่านน้ำไปจนหมดสิ้น
และไม่นานภาพของเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายทีกำลังกรีดร้องอย่างแตกตื่นก็ประจักษ์สู่สายตาเด็กหนุ่ม
แต่เมื่อพวกเขาหันมาเห็นมังกรหนุ่มสีเงินที่ว่ายน้ำมาอย่างรวดเร็วก็หากลัวไม่ แต่กลับวิ่งปรี่เข้ามาหามังกรหนุ่ม โดยนำมาด้วยชายชราที่มีผมสีแดงแสบตายาวถึงกลางหลัง เข้ามาหาด้วยสีหน้าวิตก
“ท่าน เฟรอส! ท่านกลับมาแล้ว”ชายชราเอ่ยอย่างดีใจ ก่อนจะก้มลงคำนับมังกรหนุ่มในเวลาต่อมา พร้อมๆกับฝูงคนที่เหลือ
“เกิดอะไรขึ้น คาร์ก! ตอบข้ามา เร็วๆ!”มังกรหนุ่ม นามเฟรอส ตะโกนถามอย่างรุนแรง จนชายชราก้มหัวจนแทบจะติดพื้น
“ตอนนี้ ภูเขาไฟ บารีย์ ปะทุแล้ว ขอร..รับ”คาร์กตอบน้ำเสียงสั่น พลางเงยหน้ามาพบกับมังกรหนุ่มที่โกรธจนแทบจะพ่นลมหายใจออกมาเป็นไฟ ไม่สิ น้ำแข็งต่างหาก
“แล้ว ท่าน พ่อ กับ ท่านแม่..หายไปไหน!!!”มังกรหนุ่มตะโกนลั่น หลังจากที่สอดส่ายสายตาไปทั่วเมืองแล้วก็ไม่พบกับสิ่งที่ต้องการ
“ท่านทั้งสอง ขึ้นไประงับการปะทุขะ...ของ ภูเขาไฟบารีย์แล้วขอรับ”สิ้นเสียงของชายชรา เฟรอสแทบจะคว้าชายแก่ข้างหน้าเข้ามาเขี้ยวเล่นซะ สายตาเขาจ้องถลึงลงไปที่ชายชราราวกับจะให้ตายด้วยรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาซะให้ได้ ขณะที่ชายแก่ก็รีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่
“ให้ตายสิ เรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมเพิ่งมาบอก หา!”เฟรอสสะบัดหางอย่างแรงจนก่อให้เกิดคลื่นยักษ์โถมใส่เหล่าฝูงชนบริสุทธิ์ไหลเข้าไปในเมือง ก่อนที่คลื่นน้ำจะดันประตูปิดให้เองอย่างฉับพลัน ขณะที่ชายชราก็กำลังเฝ้ามองมังกรหนุ่มที่กำลังว่ายเข้าไปที่ยอดของภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่ไม่ไกลจากเมืองมากนัก
บัดนี้ภูเขาไฟ บารีย์เริ่มเปล่งแสงสีแดงออกมาตามรอยแตกของผิวภูเขาส่งไอร้อนๆออกมาจนทำให้เหล่าบรรดาสาหร่ายที่เคยเกาะอยู่ถึงกับละลายไปในชั่วพริบตา เฟรอส จ้องมองเหตุการณ์ระหว่างทางอย่างตระหนก ‘เหตุการณ์เริ่มไม่ดีแล้ว แฮะ’ เฟรอสเร่งความเร็วขึ้นอีก จากตรงนี้เหลือเพียงไม่กี่สิบเมตรเขาก็จะถึงยอดแล้ว
เฟรอสพยายามมองผ่านฝุ่นควันที่ลอยคละคลุ้งอยู่เต็มปากภูเขาไฟ และในที่สุดเขาก็เห็น! มังกรสีแดงและสีน้ำเงินเข้ม ที่กำลังบินฉวัดเฉวียนวนไปมารอบๆปากปล่องภูเขาไฟ
“ท่านพ่อ ท่านแม่!!!”เฟรอส ร้องเรียก ก่อนที่ทั้งสองจะหันมามองต้นเสียง
“เฟรอส ที่นี่อันตราย ไปอยู่กับ คาร์กซะ!”มังกรสีน้ำเงินสั่ง พลันบินหลบแมกมาร์สายหนึ่งที่พุ่งขึ้นมา
“ไม่! ท่านพ่อ ข้าจะช่วยท่าน”เฟรอสรั้น พลางสะบัดหางอีกครั้งจนตัวเองไปอยู่หน้าปากปล่องภูเขาไฟ
“วอเตอร์ ลากูน”เฟรอส อ้าปากค้าง ลำแสงพลังน้ำก่อตัวหมุนวนอยู่ในปากเฟรอส อย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกับปากปล่องภูเขาไฟบารีย์ที่มี แมกมาร์สายหนึ่งกระเด็นมุ่งมาทางเขา
“เฟรอส อย่า”มังกรสีแดง ตะโกนอย่างตกใจสุดขีดและทันทีที่สิ้นเสียง เฟรอสก็ปลดปล่อยคลื่นน้ำที่อัดแน่นจนกลายเป็นแท่งน้ำสีฟ้าอ่อนพุ่งทลายแมกมาร์ และจมหายไปในภูเขาไฟ
“เห็นไหม ท่านแม่ ข้าจัดการได้”เฟรอสหันไปบอก มังกรสีแดงผู้เป็นแม่ แต่ทว่าสิ่งที่ผู้เป็นพ่อและแม่คาดไว้มันไม่ดีเพียงเท่านี้
“แย่แล้ว พวกเราลงไปปกป้องเมืองกัน”มังกรสีน้ำเงินเข้มร้องบอก พลางว่ายลงจากภูเขาไฟอย่างรวดเร็ว ขณะที่มังกรสีแดงว่ายเข้าไปตวัดหางรัด เฟรอสลงมา
“ท่านแม่ ปล่อยข้าสิ ปล่อยข้า!!”เฟรอสสั่ง ขณะที่หางก็ยังไม่วายตีน้ำสะบัดไปมา
“เจ้ารู้ไหมว่าทำอะไรลงไป เห็นนั่นรึเปล่า พลังที่เจ้ายิงลงไปเมื่อกี้มันไปทำให้ แมกมาร์ภายในมีแรงดันมากขึ้นและมันกำลังจะปะทุออกมาจากภูเขาไฟบารีย์ในอีกไม่กี่นาทีนี้”ผู้เป็นแม่หันมาด่าทอยกใหญ่ จนเฟรอสหงอลงไปทีเดียว
“เจ้าหนะ คอยดูอยู่นอกเมืองนั่นแหละ อย่าเข้ามาในเมืองเด็ดขาดเข้าใจไหม”มังกรสีน้ำเงินสั่งเสียงดุ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้กับมังกรสีแดง ซึ่งสะบัดหางปล่อย เฟรอสออกไปในทันที
“เฟรอส ฟังแม่!”
“จากนี้ไป ทะเลแห่งนี้จะเต็มไปด้วยสารพิษซึ่งสิ่งมีชีวิตทั้งมวลจะไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ รวมถึงพวกเรา แต่ไม่ต้องห่วงพวกเราทุกคนสามารถสร้างโดมน้ำต้านแมกมาร์ไว้ได้ซักพัก เจ้าจงจำคำที่แม่สั่งไว้ให้ดี”
“หลังจากนี้ให้ขึ้นไปอยู่บนแผ่นดินซะ และเจ้าจงฝึกฝนตัวเองให้ดี แล้วค่อยกลับมาช่วยพวกเรา ”
“แม่จะรอ”
“ท่านแม่~~~”
“ไปซะ! เฟรอส”มังกรหนุ่มจำใจที่จะต้องทำตาม เฟรอสสะบัดหาง ผลักตัวให้ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ ขณะที่สายตาก็ยังจับจ้องไปที่ผู้เป็นแม่อย่างโหยหา มังกรสีแดงเริ่มมีขนาดเล็กลงเรื่อยๆเมื่อเขาเริ่มห่างออกมา ยิ่งห่างมากเท่าไหร่ หัวใจเขาก็เหมือนจะสลาย… มากขึ้นเท่านั้น
“บรึ้ม!”เสียงระเบิดดังกึกก้อง ราวกับพสุธาแยกออกจากกัน แมกมาร์สีแดงฉาน ไหลล้นทั่วท้องทะเล ไอร้อนที่ไล่หลังมาบอกให้มังกรหนุ่มเร่งความเร็วขึ้น
‘ข้าจะไม่หันไป..ขะ..ข้าต้องไม่หันไปเด็ดขาด!’เฟรอสปฏิญาณกับตัวเอง นับจากนี้เขาจะก้าวไปข้างหน้าและไม่มีวันหันหลังกลับอีก!
“ข้าสาบาน! ข้าจะกลับมา!!!”
ชีวิตข้า เริ่มต้น ในสายน้ำ
เพราะสายน้ำ ยัง ชีวิตข้า
หากตัวข้า ไร้ซึ่ง สายน้ำ
ก็เพราะข้า เลือก เดินเอง
หากแต่ วันหนึ่ง ข้าจะกลับมา
สู่ ..สายน้ำของข้า..
ความคิดเห็น