ตำนานบารอนปฎิวัติต่างโลก

ลำดับตอนที่ #3 : Waterwheel and Goblin killers

1.Talking while walking

ตอนช่วงเช้าภายในห้องทำงานของคฤหาสน์ของผม 

ผมกำลังอ่านเอกสารเขียนมือที่ ที่ปรึกษาของผมเขียนรายงานเรื่องความคืบหน้าของสิ่งต่างๆในเมืองมาให้ผมอ่าน เช่นปัญหาด้านอาหาร การค้า การทูต เเละการบ่นของเขาในเรื่องโครงการของผมที่กินงบประมาณเป็นจำนวนมหาศาล

หลังจากผ่านมาจนเกือบถึงปลายเดือน กำเเพงของผมก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างตอนนี้มันสูง 2 เมตรกว่าๆเเล้ว ในขณะเดียวกับกับการฝึกกองทหารที่ก็ดำเดินไปอย่างต่อเนื่อง ผมจึงกลับมาคิดกับตนเองว่ามีปัญหาอะไรที่ต้องเเก้อย่างเร่งด่วนอีก

ในตอนนั้นเองผมก็ฉุกคิดเรื่องปัญหาน้ำไม่พอสำหรับคนงานทั้งที่เมืองผมตั้งอยู่ใกล้กับเเม่น้ำขึ้นมาได้ ผมจึงรีบทำการเขียนเเบบเเปลน ระบบบริหารจัดการน้ำขึ้นมาในทันที โดยใช้เเผนที่ที่ผมมีอยู่ในการวางเเปลนโดยมีจุดหมายคือ

1.ทำให้น้ำเข้าถึงพื้นที่หลังกำเเพงทั้งหมด เพื่อที่ประชาชนของผมจะได้ไม่ต้องใช้Water well เพราะมันเสี่ยงต่อการเกิดโรคระบาด

2.สร้างสะพานส่งน้ำมาที่เมืองของผมรวมถึงสร้างระบบระบายน้ำเสียเพื่อใช้ทำปุ๋ยสำหรับการเกษตร

3.สร้างAqueduct เป็นสไตล์โรมันให้สูงๆเพื่อการลำเลียงน้ำโดยปลอดภัย (จริงๆเเล้วเพราะมันดูเท่ดี)

พอผมจดเป้าหมายลงไปในเอกสารเสร็จผมก็เก็บสัมภาระที่ต้องใช้ของเเล้วเดินไปเปิดประตู เป็นจังหวะเดียวกับที่เมดประจำตัวผมเดินเอาชามาส่งให้พอดี

“ชะ.. ชา คะท่าน” เธอพูดด้วยน้ำเสียงประหม่า

“ขอบคุณ” ผมพูดพร้อมหยิบเเก้วชาขึ้นมากระดกรวดเดียวหมดเเบบไม่สนความร้อน ก่อนจะรีบเดินผ่านตัวเธอ ตรงไปทางสวนหลังคฤหาสน์ พร้อมข้อสงสัยในใจว่าทำไมเธอถึงทำตัวเเปลกๆ

ณ สวนหลังคฤหาสน์ 

“เวลาเล็งFlint-lock ถือให้สายตาตรงกับเป้าหมาย! จากนั้นคำนวณให้… ” หนุ่มผมทองในชุดเกราะเหล็กองครักษ์ประจำตัวผม เขามีชื่อว่าJohny เขากำลังฝึกทหาร 30 คน ที่ถูกเลือกมาจากการยกมือในวันเเรกของการฝึก

ทันทีที่เขาเห็นผมเขาก็ตะโกนขึ้นมาในทันที “ทหาร! จัดเเถวทำความเคารพ!”

30 คนที่กำลังนั่งอยู่บนพื้น ยืนขึ้นด้วยความเร็วสูง พร้อมจัดเเถวหน้ากระดานยืนตรงเเล้วทำท่าวันทยหัตถ์เเบบพร้อมเพรียงกัน

“ทำได้ดีมากทุกคน! ไปพักกันก่อนนะ!” ผมพูดพร้อมกวักมือส่งสัญญาณให้ Johny เข้ามาคุยด้วย

เขาเดินตรงเข้ามาก้มหัวให้ผม “ก่อนอื่นก็ขอขอบคุณที่ท่านให้ผมได้ใช้อาวุธที่วิเศษเเบบนี้นะครับท่าน! ”

“ไม่เป็นไรหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า!” ผมหัวเราะออกไปพร้อมนึกในใจว่า “ที่จริงเเล้วมันก็เเค่ ถ่านฟืน,Nitre กับกำมะถันอีกนิดหน่อยเอง”

“เเล้วท่านมีเรื่องอะไรในวันนี้เหรอท่านBaron ?”

“วันนี้ฉันจะเดินทางไปริมเเม่น้ำ Cieour(ชื่อเเม่น้ำ) น่ะ ไปคุ้มกันฉันหน่อย”

3 ชม. ต่อมา

“อืมมม ” ผมเดินไปตามเเนวเเม่น้ำอยู่ได้ประมาณ 15 นาทีเเล้ว เเต่ก็ยังไม่พบจุดที่กระเเสน้ำเหมาะเเก่การสร้างกังหันวิดน้ำ ผมที่เริ่มเบื่อจึงเริ่มหาเรื่องคุยกับองครักษ์

“Jonh เเกคิดว่าเมืองเรามีปัญหาอะไรต้องเเก้ไหม.. เเต่ไม่เอาเรื่องอาหารนะ” ผมพูดไปเดินไป

“ตอนนี้ที่หน้าห่วงก็น่าจะเป็นเรื่องเงินในคลังของท่าน Baron มากกว่านะครับ ”

“ไม่เอาเรื่องนี้สิ ” ผมพูดพร้อมถอนหายใจเบาๆ

“งั้นก็ เห็นที่ปรึกษาท่านบ่นเรื่องเหมืองน้ำท่วมกับเรื่องเสื้อผ้าขาดเเคลนมั้งครับ เห็นว่าจะเข้าฤดูหนาวในอีก 3 เดือนนี่ครับ”

ผมจดเรื่องทั้งสองลงไปในสมุดโน้ตก่อนจะเดินต่อ “โอเค เเล้วมีเรื่องอื่นอีกไหม?”

“อันนี้ผมสงสัยเองนะครับท่าน… ท่านวางเเผนจะประกาศสงครามกับพวกOrc จริงๆเหรอ?”

ผมยักคิ้วพร้อมหันหลังกลับไปมองที่เขา “จริงนะสิ มีอะไรจะเเนะนำเหรอ?”

“เเต่นั้นก็หมายความว่าท่านต้องสู้กับทั้งOrc ทั้งHyfelt ที่ตอนนนี้เป็นเมืองขึ้น เลยนะครับ เราจะชนะได้เหรอ?”

ใบหน้าผมเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนก่อนจะชี้ไปที่สิ่งที่เขาถืออยู่ในมือ “คิดว่าอาวุธชิ้นนี้สุดยอดใช่ไหม?” ผมถาม

“ใช่ครับ! มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีเวทย์เเบบพวก Elf เลย”

ผมชูมือซ้ายของผมขึ้นมาใกล้กับหัวก่อนจะใช้นิ้วชี้ตอกลงไปที่หัวของผม 3ที “ในนี้ยังมีอะไรที่วิเศษกว่านั้นอีกเยอะ เพราะฉะนั้นเราชนะได้เเน่!” ผมพูดจบก็หันหลังเดินหาทำเลสำหรับสร้างกังหันน้ำต่อ

John ยืนนิ่งไปสักพักก่อนจะกระซิบกับตนเอง “ขอให้เป็นอย่างนั้นนะครับท่าน” จากนั้นก็เริ่มเดินตามผมอีกครั้ง

2. It's raining bolts

ณ ป่า Greenvale

Walden พรานผู้เป็นครูฝึกของหน่วย Greencloak วันนี้เขาพาเหล่าทหารในผ้าคลุมสีเขียวของเขามาทำภารกิจโจมตีเเบบลอบเร้นในเขตรอบนอกของป่า

“เอาล่ะ หน่วย1/2 ไปทางซ้าย หน่วย3/4 ไปทางขวา ส่วนหน่วย5/6 มากับข้า” พอเขาพูดเป็นสัญญาณให้เปิดรูปขบวนเสร็จ หัวหน้าหน่วยทั้ง 6 คน ก็ทำมือเป็นสัญญาณให้เปิดขบวนรบ

เเต่ละหน่วยเเยกกันไปซ่อนตัวตามตำเเหน่งที่ตนเองได้รับมอบหมาย

หน่วยGreencloak 1หน่วยมีรวมกันหน่วยละ 28-29 คน รวมกันได้ 170กว่าชีวิต เข้ารูปขบวนเป็นรูปตัว V โดยมีเป้าหมายในการล่านั่นก็คือชนเผ่าGoblin ที่มีรายงานการเข้าโจมตีคาราวานเเละผู้คนที่ผ่านมาเเถบนี้

โดยจำนวนก็อบลินที่ Scout มาก่อนหน้านี้มีประมาณ 70-80 ตัว นั่นมากพอที่จะทำให้ท่านBaron ต้องส่งหน่วยGreencloak เข้ามาจัดการ เเละถือเป็นการฝึกเตรียมศึกจริงที่จะต้องสู้กับพวกOrc ไปในตัว

พอรูปขบวนทุกอย่างเสร็จสิ้นที่เหลือก็คือเตรียมเปิดศึก โดยที่พวกเขาต้องทำให้ได้ตามเงื่อนไขที่ท่านBaron วางเอาไว้ 

1.ต้องโจมตีก่อนที่ศัตรูจะรู้ตัวจนตั้งหลักได้

2.จะต้องไม่ทิ้งล่องรอยที่จะโยงมาถึงตัว Baron ได้ เเละห้ามให้มีศัตรูหนีไปได้

3.ทำให้มีการบาดเจ็บหรือเสียชีวิตน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

Walden สูดหายใจเต็มปอดก่อนจะชูมือขึ้นพร้อมชูนิ้ว 3 นิ้วเพื่อนับถอยหลัง

3 ทหารทุกคนกำลังซ่อนตัวอยู่ตามพุ่มไม้เริ่มเล็งหน้าไม้ไปตามจุดต่างๆของศัตรูตามที่เห็น

2 ทหารทุกคนหลับตาหนึ่งข้างเพื่อการเล็งที่เเม่นยำ

1 ทหารทุกคนกลั้นหายใจเพื่อหยุดอาการสั่นของร่างกาย พร้อมใจที่เต้นระรัวรอเลข 0

0.. ยิง!

ห่าลูกศรพุ่งเข้าใส่ Goblin จนดูเหมือนกับเม็ดฝน

2/4 ของก็อบลินตายในทันที ส่วนที่เหลือกำลังช็อคกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าก่อนที่จะเริ่มตั้งสติได้เเล้วเริ่มวิ่งชาร์จเข้าไปทางเเนวพุ่มไม้ เเต่ส่วนมากก็โดนลูกศรจาก Volley ที่สองฆ่าทิ้งก่อน ไม่ก็พุ่งเข้าใส่กับดักลวดที่ถูกวางเอาไว้ตามเเนวพุ่มไม้จนล้มลงเเละถูกฆ่าในเวลาต่อมา

พอเหตุการณ์ทุกอย่างสงบ Walden ก็ได้ทำสัญญาณมือให้ทุกคนก้าวออกมาจากที่ซ่อนของตนเองเพื่อประเมินความเสียหายที่เกิดขึ้น

เเละตามที่เขาคาดไม่มีความเสียหายใดๆเกิดขึ้นกับหน่วย Greencloak เลยเเม้เเต่น้อย

เขาถอนหายใจก่อนจะตะโกนให้ทุกคนทำการเก็บลูกศรที่ถูกยิงออกไปกลับมาเพื่อทำลายหลักฐาน พร้อมทั้งสั่งให้ทำการใช้มีดฟันไปตามตัวของศพGoblin เพื่อทำให้ไม่มีใครโยงมาถึงพวกเขาได้

พอพวกเขาทำสิ่งที่กล่าวมาเสร็จพวกเขาก็เดินไปทั่วบริเวณเเต่พวกเขาก็ไม่พบสินค้าจากกองคาราวานเลย จะมีก็เเต่ของใช้ของพวกชนเผ่าGoblin จนกระทั่งมีนายทหารคนหนึ่งพบกับเอกสารเเผ่นหนึ่งที่มาพร้อมกับคุณภาพที่ดีกว่าจะถูกสร้างโดยก็อบลินมามอบให้ Walden

หลังจากที่เขาได้อ่านมัน เขาก็ตัดสินใจในทันทีว่าจะต้องนำมันไปให้ท่านเจ้าเมืองดู

พอตัดสินใจได้เขาก็ตะโกนส่งสัญญาณให้ทหารทุกคนกลับเข้าโหมดลอบเร้นในป่าเพื่อเดินทางกลับไปที่เมือง Vindia

ทหารทุกคนใช้Hoodของเสื้อคลุมสีเขียวปิดบังใบหน้าก่อนจะเเยกกันเป็นกลุ่มๆหายเข้าไปในป่าตามที่วางเเผนกันเอาไว้ก่อนหน้า ปล่อยให้หมู่บ้านของชนเผ่า Goblin ตรงนี้กลายเป็นทุ่งสังหารที่จะไม่มีการจดไว้ในหน้าประวัติศาสตร์

3.เเผนMass-product เเละ ความฝัน

เหล่าช่างไม้เเละคนงานมากมายที่พึ่งได้รับการจ้างวานมาใหม่ หลังจากรู้ค่าตอบเเทนที่สูงมาจากคนงานสร้างกำเเพง ทำงานกันขยันขันเเข็งในการสร้างกางหันน้ำเเละขุดดินเตรียมสร้างทางลำเลียงน้ำ 

โดยมีชายคนหนึ่งในชุดที่ดูหรูหราไม่เข้ากับบรรยากาศโดยรอบ คอยเดินตรวจดูงานพร้อมกับผู้คุ้มกันที่ยืนอยู่ข้างๆกันเป็นชายหนุ่มผมทอง

เเน่นอนว่านั้นคือผมเเละ Johny

“เฮ้! ไม้ตรงนี้ทุกส่วนต้องเท่ากัน ” ผมตะโกนก่อนจะเดินเข้าไปบอกให้ช่างไม้เเก้งาน ผมถอนหายใจเพราะนี่เป็นรอบที่ 3 ของวันเเล้วที่พวกเขาต่อกังหันน้ำไม่ถูกต้อง ผมได้เเต่คิดกับตนเองในหัวว่า “พวกเอ็งเป็นช่างไม้นะเว้ย!” เพราะความงงว่าทำไม่พวกเขาถึงสร้างอะไรง่ายๆอย่าง กังหันที่ใช้วิดน้ำไม่ได้ซักที

“วันนี้พอเเค่นี้ก่อนไหมครับ? ผมจะคอยดูต่อให้เอง” John พูดกับผม

“โอเค ฝากดูเเลคนงานเเทนข้าด้วยละ ให้ทำงานถึงหกโมงนะ” ผมพูดเสร็จก็เดินไปขึ้นรถม้าเพื่อเดินทางกลับมายังคฤหาสน์

ณ คฤหาสน์ ในห้องประชุมเล็กๆใกล้ๆห้องทำงาน

สัปดาห์ละครั้งผมต้องมานั่งคุยกับ ตาเฒ่า Hymlan ที่ปรึกษาของผมในเรื่องการบริหารบ้านเมืองเเละข่าวของขุนนางคนอื่นในเเถบๆนี้ ส่วนมากก็จะเป็นประมาณว่า ตอนนี้ราคาอะไรขึ้นหรือตก มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นในเมือง ส่วนข่าวคราวพวกขุนนางก็ไม่พ้นการเเต่งงานของคนนั้น คนนี้ บลาๆ ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่

จนกระทั่งเขาพูดถึงเรื่องราคาเสื้อผ้าที่ขึ้นเพราะฤดูหนาวที่ใกล้เข้ามา มันก็มีประกายไฟจุดขึ้นในหัวของผม

ผมรีบถามเขาต่อทันทีว่า ถ้าเราจะส่งออกผ้าเป็นจำนวนมากๆจะเป็นกำไรให้เราได้ขนาดไหน คำตอบนั้นก็คือเป็นกำไรจำนวนมากจนถึงมากที่สุด ถ้าขายในจังหวะดีๆเช่น 3 เดือนหน้าก่อนเข้าช่วงหน้าหนาว

ผมจึงไม่รอช้าสั่งให้เขานำเข้าฟ้ายดิบเป็นจำนวนมากพร้อมให้ไปจ้างคนงานมาทำงานก่อสร้างที่โครงการกังหันน้ำเพิ่มอีกเท่าที่จะมากได้โดยให้งบประมาณในโครงการนี้เป็น 30% ของเงินในคลัง

Hymlan ทำสีหน้าตกใจทันทีที่ผมบอกเรื่องงบประมาณไป พร้อมถามผมซ้ำว่าผมมีเเผนอะไรอยู่ในหัว

ผมยิ้มอย่างมีเล่ห์สไน “การทอผ้าเเบบศรีวิลัย ยังไงละ!”

พูดจบผมก็ลุกออกจากเก้าอี้เเล้วตรงไปทางห้องทำงานของผม ก่อนจะใช้เวลาที่เหลือวาดเเบบสำหรับเครื่องจักรเครื่องเเรกที่ผมจะสร้างขึ้นบนโลกใบใหม่นี้ “เครื่องทอผ้าพลังน้ำ” โดยใช้เเบบประยุกต์มาจากหนังสือที่ผมเคยอ่านรวมกับสารคดีที่ผมเคยดู

น้ำหมุนกางหันที่หมุนเกียร์ไม้จนเกิดเเรงหมุนส่งต่อไปยังเกียร์ที่หมุนเครื่องทอผ้าอีกทีหนึ่ง

2 ชม. ผ่านไป

พอผมวาดเเบบเสร็จผมก็เก็บมันเพื่อเข้ากระเป๋าที่จะเตรียมเอาไปยังไซต์ก่อสร้างในวันพรุ่งนี้ พร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม “ดูเหมือนว่าเราต้องไปคุมงานเองเเบบจริงจังกว่าเดิมสินะ” ผมคิด

เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงใสๆของเมดประจำตัวผม “อาหารพร้อมเเล้วคะ”

ผมได้ยินประโยคนี้บ่อยจนสามารถตอบเเบบอัตโนมัติไปได้ว่า “จะไปเดี๋ยวนี้เเหละ”

ผมหันหน้ามองไปยังหน้าต่างกับวิวของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเเสงดาวเเละสว่างไสวด้วยดวงจันทร์ในยามค่ำคืน ก่อนจะทำท่าชูมือขึ้นคว้าอะไรบางอย่างบนท้องฟ้าเหมือนพระเอกอนิเมะบางเรื่อง

“เรื่องเเค่นี้เผ่าพันธุ์มนุษย์ต้องผ่านไปได้สิ เพราะเเม้เเต่ดวงจันทร์เรายังเหยียบมาเเล้วเลย” ผมพูดกับตนเองพร้อมสายตาที่ส่องประกายดั่งท้องฟ้าที่ผมกำลังมองอยู่

End Chapter 3