ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HankCon: Jealous
รื
เสียล้อรถบับหิมะหนาราวฟุัึ้นเมื่อพาหนะับเลื่อนมาใล้บ้านหลัให่ที่ล้ายับำลัะมลในอหิมะาวโพลน บุลในรถเหยียบเบรและับเรื่อ่อนะ้อมอไปยับ้านหลันั้น
"แะรออยู่ในนี้็ไ้ ้านอมันหนาว..."
เสียอ 'แฮ์ แอนเอร์สัน' เอ่ยับแอนรอย์ู่หูอเาเมื่อเาำลัะ้าวลารถอันอบอุ่น้วยฮีเอร์ แ่เา็ะัเมื่อนึึ้นไ้ว่า...
"ผมไม่รู้สึร้อนหรือหนาวรับผู้หมว"
'อนเนอร์' เอ่ยอบ้วยน้ำเสียนิ่ๆ แ่ลับเือาไป้วยแววบาอย่าที่แฮ์รู้สึไ้
มันือวามเป็นมนุษย์ที่่อยๆ แทรเ้ามาในัวออนเนอร์
"แล้วแ่แเถอะ"
แฮ์ลารถพร้อมับปิประู ปล่อยให้อนเนอร์นั่ฟัเพลแนวเฮฟวี่เมทัลในรถ่อามลำพั เาย่ำเท้าบนพื้นหิมะไปยัอบผาที่ไม่สูมานั แ่เมื่อมอไปไลๆ ็ะเห็นทิวทัศน์ที่เือาเนื่อาสายหิมะที่าฟาฟ้าไ้บบัมัน
อนเนอร์เปิประูามลมาหลัาแฮ์ไม่ี่สิบวินาที เพลสนั่นแ้วหูนั้นถูปิไปเรียบร้อย
"ุูิมานะรับหมว"
แอนรอย์เอ่ย วาสีน้ำาลไร้แววแ่ใสื่อ้อมอแฮ์อย่ารอำอบ
"นิหน่อย" เาอบ ละสายาาวิวและหันมามอหน้าอนเนอร์ "ริสิ่อมา เาเป็นหน่วยแรๆ ที่ไปถึที่เิเหุเมื่อืน แ่เารอมาไ้เพราะมาร์ัสไว้ีวิเา"
อนเนอร์นึถึเหุาร์ที่ว่า มาร์ัสและพรรพวบุเ้าปลปล่อยแอนรอย์และประท้วอวามเป็นธรรมและอิสระ โีที่ไม่มีใรเสียีวิ
แฮ์ปล่อยให้อนเนอร์ิอะไรในหัวามประสาแอนรอย์นัสืบที่้อิเื่อมโยทุอย่าที่เป็นไปไ้ เาเินไปริ่บ้านออีประธานบริษัท CyberLife
"ทำไมุถึอยามาเอเมสี้ล่ะรับ"
อนเนอร์ที่เินามมาเอ่ยถามอีรั้
ถามเยอะ เหมือนเ็ห้าวบที่สสัยไปเสียทุอย่า
เมื่อ่อนแฮ์อาะรำาและไล่แอนรอย์หน้าื่อนี่ไปไลๆ แ่อนนี้เา็ปรับัวและยินีะอบทุอย่าที่เาอบไ้
"เรื่อีเวี่ยน ันิว่าเาน่าะรู้"
"..."
อนเนอร์เียบไปพัหนึ่ ่อนะอ้าปาเอ่ยึ้นมาว่า
"หมวรับ ถ้าเิว่า..."
แ่ไม่ทันที่อนเนอร์ะพูไ้บประโย ประู็ถูเปิพร้อมับปราร่าอแอนรอย์สาวสวยในุเรสรัรูปสีน้ำเินูี เธอเอ่ย้อนรับและเิทั้สอเ้าไป้านใน และบอว่าะไปเรียเมสี้มาให้
"ว่าแ่เมื่อี้แะว่าอะไร"
แฮ์เอ่ยเมื่อเานั่ลบนโฟารับแ ส่วนอนเนอร์นั้นลับไม่อยู่สุ เินสำรวไปทั่วห้อนั่เล่น
"ผมะถามว่า หาผมเป็นีเวี่ยน..." เสียออนเนอร์าห้วไป ู่ๆ เา็ไม่อยารับรู้ผลที่ะามมาเลยหาเาถามนบประโย
บ้าริ อนแรว่าะั้ใถามแท้ๆ
"ไ่อ?"
แฮ์เอ่ยท้วเมื่ออนเนอร์เียบไป แอนรอย์หลุบวาสีน้ำาลลมอพื้น เาไม่ล้ามอแฮ์เลย
ลัวโน่าว่า้อทำภาริให้สำเร็สิ ้อทำทุอย่าามหน้าที่สิ
"ถ...ถ้าผมเป็นีเวี่ยน หมวะโรธผมไหมรับ..."
เียบไปอึใหนึ่ ่อนที่แฮ์ะเอ่ยึ้นมา้วยน้ำเสียแบบ 'ถามไรอแเนี่ย?'
"โรธเรื่อไรวะ" อนเนอร์เยหน้าึ้นมอ้วยวามีใ พบว่าแฮ์ยัไหล่ให้อย่าไม่ยี่หระ "ไม่ว่าแะเป็นัวอะไร ็้ออยู่ทำานับันอยู่ี แหนีไปไหนไม่ไ้หรอ..."
สิ้นประโยนั้นอนเนอร์ถึับระบบรวนไปั่วะหนึ่ เารู้สึ ใ่ รู้สึั่เ่นมนุษย์ อนนี้หัวใเทียมอเาำลัเ้นระหน่ำในอและสูบี Blue Blood ราวับมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อัรลอเา ู่ๆ อนเนอร์็รู้สึราวับว่าเามีัวนเป็นมนุษย์ริๆ
"...ว่าแ่นเมื่อี้น่ะ เธอสวยีนะ"
"?"
ราวับว่าอนเนอร์ถูุออมาาทุ่ลาเวนเอร์ เาหันวับไปมอแฮ์ที่ำลั้อมอประูที่แอนรอย์สาวหายเ้าไป ู่ๆ อนเนอร์็รู้สึอยา่อยหน้าหมวแอนเอร์สันึ้นมาเสียเยๆ
เี๋ยวนะ เาไม่วรรู้สึสิ
ใ่ หมวเป็นผู้าย มอผู้หิสวย็ไม่แปล แม้ผู้หินนั้นะเป็นแอนรอย์
"ใ่รับ" อนเนอร์เอ่ยอบเสียแปลๆ ถ้าเป็นมนุษย์ะเรียอาารนี้ว่า 'ัฟันพู' "เธอสวยและน่ารัมาทีเียว..."
เหมือนแฮ์ะรู้สึไ้ เาหันมามออนเนอร์แ่็พบว่าอีฝ่ายเบือนหน้าหนีเาไปเสียแล้ว ใบหน้าที่เหมือนมนุษย์ราวนี้เหมือนมนุษย์ที่ไร้อารม์ นิ่เสียนแฮ์รู้สึลัวนิๆ
เาทำอะไรผิหรือเปล่า?
"อนเนอร์?"
"..."
ไร้เสียอบลับ อนเนอร์ย้ายร่าอัวเอไปอยู่ที่ประูึ่ห่าาแฮ์พอสมวร แอนรอย์หนุ่มเหมือนะสับสน ว LED ้ามับวาระพริบเป็นสีเหลือ อนเนอร์พึมพำับัวเอ
"เธอสวยว่า น่ารัว่า บอบบาว่าผม..."
ระบบออนเนอร์เหมือนะลัวร เารู้สึแปลๆ เหมือนะปวหนึบๆ ในอ อนเนอร์อยาเบะปาและร้อไห้ออมาเป็น Blue Blood แม้เาะมีระบบน้ำาเทียม็เถอะ
อยาีหมวแอนเอร์สันะมัเลย
"อนเนอร์ แเป็น..."
เป็นแฮ์ที่ลุาโฟาและเินมาหาเา แ่ในัหวะนั้น่อนที่แฮ์ะเอ่ยไ้บประโย ประูห้อที่แอนรอย์สาวหายเ้าไป็ไ้เปิออ
"ุเมสี้รอพบอยู่้านใน่ะ"
อนเนอร์้อแอนรอย์รหน้าาเม็ เาสแนร่าออีฝ่ายอย่ารวเร็ว แอนรอย์สาวรหน้ามีใบหน้าทรสเน่ห์ที่วนมอ แ่อนเนอร์ลับรู้สึอยาเอาัวเธอออไปให้พ้นๆ สายาหมวแอนเอร์สันะ
แฮ์ที่มอเห็นบรรยาาศมาุนั้นยืนนิ่้าอย่าอึ้ๆ อนเนอร์้อแอนรอย์อเมสี้เหมือนำลัิอยู่ว่าะัารเธอยัไี ในะที่แอนรอย์สาวนั้นมออบ้วยใบหน้านิ่เย
"อนเนอร์ ือว่าแมออะไรน่ะ"
แฮ์ัสินใเอ่ยออไป อนเนอร์ละสายาาเธอแ่ไม่เหลือบมามอเาเลยแม้แ่น้อย อนเนอร์เินผ่านแอนรอย์สาวเ้าไปในห้อ แฮ์เห็นันั้นึรีบามไปแม้ในหัวะยัสับสน
นี่เาไปทำอะไรให้อนเนอร์โรธมารึเปล่าเนี่ย!?
เหุาร์ในบ้านอเมสีุ้เือเล็น้อย อนเนอร์ูหุหิแม้แฮ์ะรู้ว่าแอนรอย์ไม่มีอารม์และไม่แสอารม์ แ่เาับสัเไ้
พวเาไม่ไ้อะไรลับืนมาเลยเพราะอนเนอร์ไม่ยอมยิโลอี้ แอนรอย์สาวัวนั้นที่้อนรับพวเา เมื่อารพูุยสิ้นสุล อนเนอร์็เินุ่มๆ ผ่านแฮ์ออมาาบ้านทันที
"อนเนอร์ ทำไมแไม่ยิ"
นั่นเป็นำถามแราแฮ์ แ่อนเนอร์ลับเมินมันและเินมุ่ไปที่รถ
"อนเนอร์..."
"..."
"อนเนอร์ หยุ!"
แฮ์เผลอึ้นเสียไปเมื่อแอนรอย์ผมน้ำาลไม่ยอมหันมาุยับเาเสียที ึ่มัน็ไ้ผลเพราะร่าออนเนอร์หยุะัล
แฮ์้าวเ้าไปใล้ๆ ็พบว่าไหล่ออนเนอร์สั่นเล็น้อย...ไม่ใ่เพราะอาาศหนาวแน่ๆ
มืออแฮ์ับบ่าที่แบว่าบ่าเาเป็นเท่าัว อนเนอร์สะุ้เล็น้อยแ่ยัไม่ยอมหันมา แฮ์ึัสินใพลิัวอนเนอร์ให้หันมา
"นี่..."
ใอแฮ์ถึับอ่อนยวบเมื่อเามอเห็นใบหน้าออนเนอร์ั วาสีน้ำาลเอ่อล้นไป้วยน้ำาเทียมที่ไม่ิว่าะมีโอาสไ้หลั่ออมา ริมฝีปาเม้มแน่นราวับหาเปิปาพูออมา อนเนอร์ะไม่สามารถสะลั้นน้ำาไ้อี
เหมือนลูหมาที่โนทิ้
"ผมอโทษ..."
"..."
"ผ...ผมยิเธอไม่ไ้ หมวอบเธอ..."
ราวับทำนบพัทลาย น้ำาออนเนอร์ไหลออมา่อนะับัวแ็บนแ้มาวเนื่อาอุหภูมิ่ำ ริมฝีปาสีแว่าปิเบะออมาพร้อมับเอ่ยว่า
"หมวอบเธอ...ถ้าผมยิเธอหมวะโรธผม ผ...ผมอโทษ ผมไม่อยาให้หมวโรธผม แ่หมวบอว่าอบเธอผม็..."
ปานั้นละล่ำละลัอธิบายราวับเ็ที่พยายามอธิบายวามผิอัวเอ
"ทำไม" แฮ์พยายามทำใให้เ้มแ็ แ่เมื่อเห็นน้ำาที่ไหลออมาแล้ว เา็แพ้พ่ายไปอย่าราบาบ "ันหมายถึ...ันยัไม่ไ้บอะหน่อยว่าอบโลอี้..."
"...แุ่บอว่าเธอสวย..." อนเนอร์ปล่อยโฮ เาุหน้าเ้าับแ๊เ็อแฮ์ ่อนะเอ่ยเสียอู้อี้ "ุิว่าผมไม่สวยเหมือนเธอใ่ไหมรับ ฮึ...ุอยาไ้แอนรอย์ผู้หิมาว่า..."
"..."
"ฮึ...มนุษย์ผู้ายย่อม้อารผู้หิ ผ...ผมเ้าใแล้วรับ แ่ผมไม่อบเลยเวลาที่...เวลาทีุ่สนใแอนรอย์ัวอื่นมาว่าผม..."
แฮ์รวบัวออนเนอร์เ้ามาอ เาเ้าใทุอย่าแล้ว ที่แท้สาเหุมัน็มาาปาพล่อยๆ อเานี่เอ
"หึเหรอ"
"รับ?"
อนเนอร์เยหน้าึ้นมอแฮ์ อ้อมออผู้หมวแอนเอร์สันนั้นอบอุ่นนสามารถส่ผ่านเ้ามาในัวออนเนอร์ไ้
"ันถามว่าแหึันเหรอ"
แฮ์ยิ้มเมื่อมอเห็นใบหน้าุนที่ยัมีราบน้ำาบนใบหน้า เาใ้ปลายนิ้วเ็ออให้
พอมอใล้ๆ แล้ว อนเนอร์นั้นมีใบหน้าหล่อเหลาและน่ารัในเวลาเียวัน และแฮ์็อบมอวาสีน้ำาลนั่น้วย
ูมีวามรู้สึ และใสื่อ
"ผ...ผมไม่รู้รับ" อนเนอร์อบเสียอ้อมแอ้ม "แ่ถ้าุบอว่าใ่ ผม็ว่าใ่..."
"..."
"ผมหึุแฮ์ ไ้โปร...อย่ามอ้ามผมไปเลยนะ..."
วสีน้ำาล้อนึ้นมออย่าอ้อนวอน แฮ์ถึับใอ่อนอีรั้ และารระทำ่อมาออนเนอร์็ทำเอาเาเือบหัวใวาย
อนเนอร์ยืัวึ้น ใ้ปลายมูฝัลบนแ้มอหมวแอนเอร์สัน ่อนะใ้ริมฝีปาแะลบนาที่มีเราสั้นๆ ปลุมอยู่
"นะ..."
้วยลูอ้อนสุฤทธิ์ออนเนอร์ แฮ์้อสำลัวามน่ารันี้ไปอีหลายวัน
FIN
เสียล้อรถบับหิมะหนาราวฟุัึ้นเมื่อพาหนะับเลื่อนมาใล้บ้านหลัให่ที่ล้ายับำลัะมลในอหิมะาวโพลน บุลในรถเหยียบเบรและับเรื่อ่อนะ้อมอไปยับ้านหลันั้น
"แะรออยู่ในนี้็ไ้ ้านอมันหนาว..."
เสียอ 'แฮ์ แอนเอร์สัน' เอ่ยับแอนรอย์ู่หูอเาเมื่อเาำลัะ้าวลารถอันอบอุ่น้วยฮีเอร์ แ่เา็ะัเมื่อนึึ้นไ้ว่า...
"ผมไม่รู้สึร้อนหรือหนาวรับผู้หมว"
'อนเนอร์' เอ่ยอบ้วยน้ำเสียนิ่ๆ แ่ลับเือาไป้วยแววบาอย่าที่แฮ์รู้สึไ้
มันือวามเป็นมนุษย์ที่่อยๆ แทรเ้ามาในัวออนเนอร์
"แล้วแ่แเถอะ"
แฮ์ลารถพร้อมับปิประู ปล่อยให้อนเนอร์นั่ฟัเพลแนวเฮฟวี่เมทัลในรถ่อามลำพั เาย่ำเท้าบนพื้นหิมะไปยัอบผาที่ไม่สูมานั แ่เมื่อมอไปไลๆ ็ะเห็นทิวทัศน์ที่เือาเนื่อาสายหิมะที่าฟาฟ้าไ้บบัมัน
อนเนอร์เปิประูามลมาหลัาแฮ์ไม่ี่สิบวินาที เพลสนั่นแ้วหูนั้นถูปิไปเรียบร้อย
"ุูิมานะรับหมว"
แอนรอย์เอ่ย วาสีน้ำาลไร้แววแ่ใสื่อ้อมอแฮ์อย่ารอำอบ
"นิหน่อย" เาอบ ละสายาาวิวและหันมามอหน้าอนเนอร์ "ริสิ่อมา เาเป็นหน่วยแรๆ ที่ไปถึที่เิเหุเมื่อืน แ่เารอมาไ้เพราะมาร์ัสไว้ีวิเา"
อนเนอร์นึถึเหุาร์ที่ว่า มาร์ัสและพรรพวบุเ้าปลปล่อยแอนรอย์และประท้วอวามเป็นธรรมและอิสระ โีที่ไม่มีใรเสียีวิ
แฮ์ปล่อยให้อนเนอร์ิอะไรในหัวามประสาแอนรอย์นัสืบที่้อิเื่อมโยทุอย่าที่เป็นไปไ้ เาเินไปริ่บ้านออีประธานบริษัท CyberLife
"ทำไมุถึอยามาเอเมสี้ล่ะรับ"
อนเนอร์ที่เินามมาเอ่ยถามอีรั้
ถามเยอะ เหมือนเ็ห้าวบที่สสัยไปเสียทุอย่า
เมื่อ่อนแฮ์อาะรำาและไล่แอนรอย์หน้าื่อนี่ไปไลๆ แ่อนนี้เา็ปรับัวและยินีะอบทุอย่าที่เาอบไ้
"เรื่อีเวี่ยน ันิว่าเาน่าะรู้"
"..."
อนเนอร์เียบไปพัหนึ่ ่อนะอ้าปาเอ่ยึ้นมาว่า
"หมวรับ ถ้าเิว่า..."
แ่ไม่ทันที่อนเนอร์ะพูไ้บประโย ประู็ถูเปิพร้อมับปราร่าอแอนรอย์สาวสวยในุเรสรัรูปสีน้ำเินูี เธอเอ่ย้อนรับและเิทั้สอเ้าไป้านใน และบอว่าะไปเรียเมสี้มาให้
"ว่าแ่เมื่อี้แะว่าอะไร"
แฮ์เอ่ยเมื่อเานั่ลบนโฟารับแ ส่วนอนเนอร์นั้นลับไม่อยู่สุ เินสำรวไปทั่วห้อนั่เล่น
"ผมะถามว่า หาผมเป็นีเวี่ยน..." เสียออนเนอร์าห้วไป ู่ๆ เา็ไม่อยารับรู้ผลที่ะามมาเลยหาเาถามนบประโย
บ้าริ อนแรว่าะั้ใถามแท้ๆ
"ไ่อ?"
แฮ์เอ่ยท้วเมื่ออนเนอร์เียบไป แอนรอย์หลุบวาสีน้ำาลลมอพื้น เาไม่ล้ามอแฮ์เลย
ลัวโน่าว่า้อทำภาริให้สำเร็สิ ้อทำทุอย่าามหน้าที่สิ
"ถ...ถ้าผมเป็นีเวี่ยน หมวะโรธผมไหมรับ..."
เียบไปอึใหนึ่ ่อนที่แฮ์ะเอ่ยึ้นมา้วยน้ำเสียแบบ 'ถามไรอแเนี่ย?'
"โรธเรื่อไรวะ" อนเนอร์เยหน้าึ้นมอ้วยวามีใ พบว่าแฮ์ยัไหล่ให้อย่าไม่ยี่หระ "ไม่ว่าแะเป็นัวอะไร ็้ออยู่ทำานับันอยู่ี แหนีไปไหนไม่ไ้หรอ..."
สิ้นประโยนั้นอนเนอร์ถึับระบบรวนไปั่วะหนึ่ เารู้สึ ใ่ รู้สึั่เ่นมนุษย์ อนนี้หัวใเทียมอเาำลัเ้นระหน่ำในอและสูบี Blue Blood ราวับมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อัรลอเา ู่ๆ อนเนอร์็รู้สึราวับว่าเามีัวนเป็นมนุษย์ริๆ
"...ว่าแ่นเมื่อี้น่ะ เธอสวยีนะ"
"?"
ราวับว่าอนเนอร์ถูุออมาาทุ่ลาเวนเอร์ เาหันวับไปมอแฮ์ที่ำลั้อมอประูที่แอนรอย์สาวหายเ้าไป ู่ๆ อนเนอร์็รู้สึอยา่อยหน้าหมวแอนเอร์สันึ้นมาเสียเยๆ
เี๋ยวนะ เาไม่วรรู้สึสิ
ใ่ หมวเป็นผู้าย มอผู้หิสวย็ไม่แปล แม้ผู้หินนั้นะเป็นแอนรอย์
"ใ่รับ" อนเนอร์เอ่ยอบเสียแปลๆ ถ้าเป็นมนุษย์ะเรียอาารนี้ว่า 'ัฟันพู' "เธอสวยและน่ารัมาทีเียว..."
เหมือนแฮ์ะรู้สึไ้ เาหันมามออนเนอร์แ่็พบว่าอีฝ่ายเบือนหน้าหนีเาไปเสียแล้ว ใบหน้าที่เหมือนมนุษย์ราวนี้เหมือนมนุษย์ที่ไร้อารม์ นิ่เสียนแฮ์รู้สึลัวนิๆ
เาทำอะไรผิหรือเปล่า?
"อนเนอร์?"
"..."
ไร้เสียอบลับ อนเนอร์ย้ายร่าอัวเอไปอยู่ที่ประูึ่ห่าาแฮ์พอสมวร แอนรอย์หนุ่มเหมือนะสับสน ว LED ้ามับวาระพริบเป็นสีเหลือ อนเนอร์พึมพำับัวเอ
"เธอสวยว่า น่ารัว่า บอบบาว่าผม..."
ระบบออนเนอร์เหมือนะลัวร เารู้สึแปลๆ เหมือนะปวหนึบๆ ในอ อนเนอร์อยาเบะปาและร้อไห้ออมาเป็น Blue Blood แม้เาะมีระบบน้ำาเทียม็เถอะ
อยาีหมวแอนเอร์สันะมัเลย
"อนเนอร์ แเป็น..."
เป็นแฮ์ที่ลุาโฟาและเินมาหาเา แ่ในัหวะนั้น่อนที่แฮ์ะเอ่ยไ้บประโย ประูห้อที่แอนรอย์สาวหายเ้าไป็ไ้เปิออ
"ุเมสี้รอพบอยู่้านใน่ะ"
อนเนอร์้อแอนรอย์รหน้าาเม็ เาสแนร่าออีฝ่ายอย่ารวเร็ว แอนรอย์สาวรหน้ามีใบหน้าทรสเน่ห์ที่วนมอ แ่อนเนอร์ลับรู้สึอยาเอาัวเธอออไปให้พ้นๆ สายาหมวแอนเอร์สันะ
แฮ์ที่มอเห็นบรรยาาศมาุนั้นยืนนิ่้าอย่าอึ้ๆ อนเนอร์้อแอนรอย์อเมสี้เหมือนำลัิอยู่ว่าะัารเธอยัไี ในะที่แอนรอย์สาวนั้นมออบ้วยใบหน้านิ่เย
"อนเนอร์ ือว่าแมออะไรน่ะ"
แฮ์ัสินใเอ่ยออไป อนเนอร์ละสายาาเธอแ่ไม่เหลือบมามอเาเลยแม้แ่น้อย อนเนอร์เินผ่านแอนรอย์สาวเ้าไปในห้อ แฮ์เห็นันั้นึรีบามไปแม้ในหัวะยัสับสน
นี่เาไปทำอะไรให้อนเนอร์โรธมารึเปล่าเนี่ย!?
เหุาร์ในบ้านอเมสีุ้เือเล็น้อย อนเนอร์ูหุหิแม้แฮ์ะรู้ว่าแอนรอย์ไม่มีอารม์และไม่แสอารม์ แ่เาับสัเไ้
พวเาไม่ไ้อะไรลับืนมาเลยเพราะอนเนอร์ไม่ยอมยิโลอี้ แอนรอย์สาวัวนั้นที่้อนรับพวเา เมื่อารพูุยสิ้นสุล อนเนอร์็เินุ่มๆ ผ่านแฮ์ออมาาบ้านทันที
"อนเนอร์ ทำไมแไม่ยิ"
นั่นเป็นำถามแราแฮ์ แ่อนเนอร์ลับเมินมันและเินมุ่ไปที่รถ
"อนเนอร์..."
"..."
"อนเนอร์ หยุ!"
แฮ์เผลอึ้นเสียไปเมื่อแอนรอย์ผมน้ำาลไม่ยอมหันมาุยับเาเสียที ึ่มัน็ไ้ผลเพราะร่าออนเนอร์หยุะัล
แฮ์้าวเ้าไปใล้ๆ ็พบว่าไหล่ออนเนอร์สั่นเล็น้อย...ไม่ใ่เพราะอาาศหนาวแน่ๆ
มืออแฮ์ับบ่าที่แบว่าบ่าเาเป็นเท่าัว อนเนอร์สะุ้เล็น้อยแ่ยัไม่ยอมหันมา แฮ์ึัสินใพลิัวอนเนอร์ให้หันมา
"นี่..."
ใอแฮ์ถึับอ่อนยวบเมื่อเามอเห็นใบหน้าออนเนอร์ั วาสีน้ำาลเอ่อล้นไป้วยน้ำาเทียมที่ไม่ิว่าะมีโอาสไ้หลั่ออมา ริมฝีปาเม้มแน่นราวับหาเปิปาพูออมา อนเนอร์ะไม่สามารถสะลั้นน้ำาไ้อี
เหมือนลูหมาที่โนทิ้
"ผมอโทษ..."
"..."
"ผ...ผมยิเธอไม่ไ้ หมวอบเธอ..."
ราวับทำนบพัทลาย น้ำาออนเนอร์ไหลออมา่อนะับัวแ็บนแ้มาวเนื่อาอุหภูมิ่ำ ริมฝีปาสีแว่าปิเบะออมาพร้อมับเอ่ยว่า
"หมวอบเธอ...ถ้าผมยิเธอหมวะโรธผม ผ...ผมอโทษ ผมไม่อยาให้หมวโรธผม แ่หมวบอว่าอบเธอผม็..."
ปานั้นละล่ำละลัอธิบายราวับเ็ที่พยายามอธิบายวามผิอัวเอ
"ทำไม" แฮ์พยายามทำใให้เ้มแ็ แ่เมื่อเห็นน้ำาที่ไหลออมาแล้ว เา็แพ้พ่ายไปอย่าราบาบ "ันหมายถึ...ันยัไม่ไ้บอะหน่อยว่าอบโลอี้..."
"...แุ่บอว่าเธอสวย..." อนเนอร์ปล่อยโฮ เาุหน้าเ้าับแ๊เ็อแฮ์ ่อนะเอ่ยเสียอู้อี้ "ุิว่าผมไม่สวยเหมือนเธอใ่ไหมรับ ฮึ...ุอยาไ้แอนรอย์ผู้หิมาว่า..."
"..."
"ฮึ...มนุษย์ผู้ายย่อม้อารผู้หิ ผ...ผมเ้าใแล้วรับ แ่ผมไม่อบเลยเวลาที่...เวลาทีุ่สนใแอนรอย์ัวอื่นมาว่าผม..."
แฮ์รวบัวออนเนอร์เ้ามาอ เาเ้าใทุอย่าแล้ว ที่แท้สาเหุมัน็มาาปาพล่อยๆ อเานี่เอ
"หึเหรอ"
"รับ?"
อนเนอร์เยหน้าึ้นมอแฮ์ อ้อมออผู้หมวแอนเอร์สันนั้นอบอุ่นนสามารถส่ผ่านเ้ามาในัวออนเนอร์ไ้
"ันถามว่าแหึันเหรอ"
แฮ์ยิ้มเมื่อมอเห็นใบหน้าุนที่ยัมีราบน้ำาบนใบหน้า เาใ้ปลายนิ้วเ็ออให้
พอมอใล้ๆ แล้ว อนเนอร์นั้นมีใบหน้าหล่อเหลาและน่ารัในเวลาเียวัน และแฮ์็อบมอวาสีน้ำาลนั่น้วย
ูมีวามรู้สึ และใสื่อ
"ผ...ผมไม่รู้รับ" อนเนอร์อบเสียอ้อมแอ้ม "แ่ถ้าุบอว่าใ่ ผม็ว่าใ่..."
"..."
"ผมหึุแฮ์ ไ้โปร...อย่ามอ้ามผมไปเลยนะ..."
วสีน้ำาล้อนึ้นมออย่าอ้อนวอน แฮ์ถึับใอ่อนอีรั้ และารระทำ่อมาออนเนอร์็ทำเอาเาเือบหัวใวาย
อนเนอร์ยืัวึ้น ใ้ปลายมูฝัลบนแ้มอหมวแอนเอร์สัน ่อนะใ้ริมฝีปาแะลบนาที่มีเราสั้นๆ ปลุมอยู่
"นะ..."
้วยลูอ้อนสุฤทธิ์ออนเนอร์ แฮ์้อสำลัวามน่ารันี้ไปอีหลายวัน
FIN
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น