ขอโทษทีพอดีเท่เกินไป

จากหัวหน้างานออกแบบเกมส์ สู่นักSupportนางร้ายในต่างโลก 

ในวันที่ฝนตกโปรยปรายที่ถนนสายหลักที่ไม่มีผู้คนในตอนกลางคืน

“ขนาดไม่มีคนทำไมยังมีไฟแดงอีกเนี่ย”โนอาห์พนักงานสาวที่เพิ่งเลิกงานเสร็จเป็นนักโปรแกรมเมอร์มือโปร และเป็นหัวหน้าฝ่ายธุรกิจ

“อุตส่าห์วันนี้ทำโอทีซะดึกทีนี้ก็จะได้ดื่มด่ำกับหยุดที่แสนสบาย”ใบหน้าด้วยความเหนื่อยล้าแปลเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่แสนสุขสันต์พร้อมกับออกรถ

และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมีบางอย่างตัดหน้ารถผ่านไปพร้อมกับมีแสงสีฟ้าเหมือนสายฟ้าที่ผ่าลงมากลางรถยนต์" โครม"

เอะ!!!!!! มันเกิดอะไรขึ้นนี้เราคงไม่ต้องพูดแบบเป็นคำนิยามในนิยายต่างโลกหรอกใช่มั้ย

“นี้ฉันอยู่ไหนเนี่ย”เด็กหญิงอายุน้อยในกระจกนี้เป็นใคร ไอ้เด็กแฝดที่แกล้งเลดี้นั้น

นางร้ายสุดเฟอแฟ็คที่เห็นแค่ในจอเกม 

ติ๊ด!!!!! 

"เฮ้ ท่านเกรย์สัน"หนุ่มน้อยผมสีแดงดุจเปลวเพลิง ท่าทางที่ร่าเริง และเจอสิ่งที่น่าสนใจ 

"เอ่อ พวกท่าน.........."มาได้ไง ถึงแม้จะรู้ชื่อแต่ไม่อยากรู้จักเลย ไม่อยากแอ๊บเป็นคนดีอะ 

"ข้าชื่อว่า โจนาธาน วอลเตอร์ส เรียกว่าโจนาธานเถอะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันหนิ "เด็กหนุ่มผมทอง ยิ้มกรุ้มกริ่ม 

……..พวกตัวเอกรึอะไรก็ช่างไสหัวไป ……อลิธซาเบธจัง

ชะ…อึก มารหัวขนไอ้พ่อบ้านสุดโหดนั้น

"ท่านชายข้าเอาเสื้อ.....ท่านชายโนอาห์"อลิซเบธ ที่ยืนอึ้งเนื่องจากสิ่งที่เห็นนั้น 

"ทะ....ท่านอลิซเบธ"โนอาห์ ที่อึ้งอยู่เช่นกัน 

"คุณหนูครับ"จีเซลที่กำลังเดินเข้ามา 

"ออกไปก่อนค่ะ จีเซล"เลดี้ที่ออกคำสั่งพร้อมสีหน้าที่แดงก่ำ 

"อ่าครับ งั้นเดี๋ยวผมไปเตรียมชากับของว่างน่ะครับ"จีเซลที่เดินออกไปตามคำสั่ง 

"นี่มันเรื่องอะไรกันค่ะ นั้นผ้ารัดรึเปล่าค่ะถึงปิดก็ไม่อยู่หรอกค่ะ ท่านชายโนอาห์ ....ไม่สิต้องเรียกว่าเลดี้รึเปล่าค่ะ"อลิซเบธ ที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง 

แม่นางร้ายของเรา………T T 

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่งหาได้เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงและตัวละครก็เป็นการสมมุติขึ้นมา