จดหมายถึงเธอ...ที่รัก

เนื้อเรื่อง

----                                                                                                                                          
                                                                                                                                            วันที่ 11 พฤศจิกายน 2546
                                                                                                                                                            เวลา 23.00 น.


ถึงเธอ....ที่เคยรัก

        วันนี้เป็นวันที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ที่ฉันเฝ้าคิดถึงเธออยู่เกือบตลอดเวลา...แม้กระทั่งในความฝัน ที่บ่อยครั้งเธอจะไปปรากฏอยู่ในนั้น
ฉันตัดสินใจอยู่นานที่จะเขียนจดหมายฉบับนี้ ย้อนไปถึงครั้งแรกที่เราได้คุยกัน เธอมีรอยยิ้มที่ประทับใจฉัน มีความเป็นกันเองให้
เพียงวันแรก ฉันก็นึกชอบเธออยู่ในใจแล้ว ตอนนั้นเธอแอบชอบเพื่อนผู้หญิงในชั้นคนหนึ่งอยู่ ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้สนใจอะไร
จนวันที่ฉันรู้ว่าเธอกำลังตัดใจไปจากผู้หญิงคนนั้น เธอโทรมาปรึกษาฉัน เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ฉันฟัง น้ำเสียงของเธอสั่นเครือจนเกือบจะร้องไห้ ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเธอเริ่มซึมซับเข้าไปในจิตใจของฉัน กว่าจะรู้ตัวอีกที .... ฉันก็เริ่มหลงรักเธอแล้ว
ช่วงเวลานั้น เราสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ และฉันก็รักเธอมากขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน ความผูกพันก่อตัวขึ้นท่ามกลางเราสองคน จากการที่ต้องไปทำงานด้วยกันบ่อยครั้ง นั่นก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ฉันถอนตัวจากเธอไม่ได้ ถึงแม้ในใจจะรู้ว่าเธอไม่เคยชอบฉันแบบที่ฉันชอบเธอเลย
เธอยังคงเห็นฉันเป็นเพียงเพื่อนธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น เมื่อวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ของขวัญที่เธอมอบให้ฉัน ทำให้ฉันจมปรักลงไปเรื่อยๆ
ถึงแม้จะเป็นการให้แบบเพื่อนก็ตาม บางคนอาจดูเหมือนว่าเป็นการให้ความหวัง แต่ฉันไม่โทษเธอเลยแม้แต่น้อย เพราะฉันเอง
ที่เป็นคนไปชอบเธอ เธอยังคงเป็นเพื่อนที่ดีกับฉันเรื่อยมา เธอคงไม่เคยรู้ว่า เธอทำฉันร้องไห้ครั้งแรกเมื่อตอนที่ฉันบังเอิญไปเจอเธออยู่ที่สยามกับเพื่อนของฉัน ทั้งๆ ที่เธอบอกกับฉันว่า ไปไม่ได้ หลังจากนั้นต่อมา จากการกระทำของเธอก็ทำให้ฉันร้องไห้อีกครั้ง
เธอโกหกฉัน ทั้งเรื่องเพื่อน เรื่องผู้หญิงคนที่เธอชอบ ฉันเคยถามเธอ ว่าตัดใจจากผู้หญิงคนนั้นได้หรือยัง เธอตอบมาว่า “ก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว เพื่อนกัน” ฉันแอบดีใจอยู่ลึกๆ แต่วันรุ่งขึ้น ฉันกลับรู้จากเพื่อนของฉันอีกคนว่าเธอยังคงชอบผู้หญิงคนนั้นอยู่ ฉันไม่รู้ว่าฉันมีอะไรที่ไม่ดี
ทำไมเธอไม่ชอบฉันบ้าง ผู้หญิงคนนั้นดีกว่าฉันตรงไหน หรือเพราะเหตุผลที่ว่า ฉันมาสายเกินไป ต่อมา ฉันก็ร้องไห้เพราะเธอครั้งแล้วครั้งเล่า สาเหตุล้วนมาจากเรื่องผู้หญิงคนนั้นทั้งสิ้น และมีอีกหลายเรื่องที่มาจากคำพูดของเธอ หากฉันจำไม่ผิด หยาดน้ำตาของฉัน
ที่ไหลรินลงอาบข้างแก้ม ออกมาจากนัยน์ตาถึง 5 ครั้งในช่วงระยะเวลา 4-5เดือน แต่ฉันก็ยังไม่เข็ด ยังคงรักเธอต่อไป
จนกระทั่งครั้งสุดท้ายที่ฉันร้องไห้ ฉันปล่อยโฮออกมาต่อหน้าเพื่อนๆ ฉันตัดสินใจแน่แล้วว่าฉันจะเลิกยุ่งกับเธอ โทรศัพท์
จากที่เคยคุยกันบ่อยครั้ง เริ่มลดน้อยลง ข้อความที่เคยส่งไปเป็นประจำ กลับสร่างซาห่างหายไป แต่เธอคงไม่ได้มีความรู้สึกใดใด กับการกระทำแบบนี้ หากแต่สำหรับฉัน ต้องใช้ความอดทนมากมาย เพื่อข่มใจตัวเอง ให้เลิกห่วง เลิกมองหา เลิกคิดถึง เวลาได้ช่วยเยียวยารักษาความเจ็บปวดในใจให้บรรเทาลงไป แต่หากยังคงฝังตัวลึกอยู่ข้างใน รอคอยวันที่จะกลับมาทำร้ายฉันอีก และวันนั้นก็มาถึงจนได้ ความอ่อนแอภายในใจ
ทำให้ฉันอ่อนไหวไปกับเธออีกครั้ง ครั้งนี้มันมากมายกว่าครั้งแรกหลายเท่านัก มองทุกๆครั้งที่เห็นเธอ มองหาทุกครั้งที่ไม่เจอเธอ
จนในที่สุด ฉันก็ตัดสินใจสารภาพความในใจกับเธอ ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรลงไป แต่เธอก็ตอบกลับมาเพียงว่า “ไม่ได้คิดอะไร... แค่เพื่อนกัน” จริงๆ ฉันก็รู้คำตอบนั้นดีอยู่แล้ว แต่อะไรไม่รู้ที่ทำให้ฉันพูดมันออกไป จากที่คบกับเธอมานาน ก็ทำให้ฉันรู้จักกับเธอมากขึ้น
หลายคนบอกว่าเธอเจ้าชู้ ฉันรู้ แต่ไม่เคยสน กับคนอื่นเธอเป็นอย่างไรฉันไม่รู้ แต่กับฉัน ฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับเธอ ฉันรู้สึกอบอุ่น
รู้สึกปลอดภัย เมื่อได้อยู่ใกล้เธอ ...
แน่นอนว่าหากรักไม่สมหวัง ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่จากไป และฉันก็ตัดสินใจจากไปเป็นครั้งที่สอง ฉันพยายามไม่สนใจเธอ
ไม่มองหน้าเธอ ภายนอกดูเหมือนฉันจะทำใจได้แล้วเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ใครจะรู้ล่ะ.....ว่ามันรู้สึกแย่แค่ไหน
แต่ในวันนี้ฉันตัดสินใจแล้ว ที่จะยุติความสัมพันธ์ของคำว่ารักเพียงเท่านี้ ฉันจะเป็นคนใหม่ เป็นเพียงเพื่อนเธอคนหนึ่งเท่านั้น
เขาว่ากันว่ารักครั้งแรกมักไม่สมหวัง จงปล่อยมันทิ้งไป เพื่อรอคอยรักครั้งใหม่ นั่นคงจะจริงอย่างที่ว่า แต่อย่างไรก็ตาม
ฉันจะจดจำความทรงจำที่ดีๆทั้งหมดเอาไว้ เกี่ยวกับเธอ
                                                                        
                                                                                                                              เพราะเธอ ..... คือ คนที่ฉันรัก  

                                                                                                                                          ฉัน...คนที่เคยรักเธอ

ขณะที่ฉันกำลังเขียนจดหมายฉบับนี้...ถึงเธอ น้ำตาหยดใสๆได้ไหลลงมากระทบหลังมือของฉัน

ป.ล. แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะร้องไห้เพื่อเธอ