**\'หกแสบซ่า...หกแบบรัก\'**(พระเจ้าส่งรักมาให้)

ลำดับตอนที่ #5 : *ศัตรู*

    หลังจากที่ยัยพวกนี้ด่าฉันแล้ว ก็ไปประจันหน้ากับพวกผู้ชายที่แสนคุ้นหน้านี้กันต่อ

    

    “ถ้ามาหาเรื่องถึงเพิ่งเคยรู้จักกันก็ไม่อ่อนข้อให้หรอกนะ”  พีชว่า

    “ฉันก็ไม่คิดจะขอร้องให้เลิกหรอกนะ”  โอ้..ไอ้คนที่ฉันยังไม่ได้พูดถึง อชิค่ะ ตานี้ก็ขาวๆตี๋ๆ ผิดแต่ไม่เถื่อนแต่งตัวตามสบายม๊ากๆ แล้วดูท่า ทางผิดกับไปป์เยอะ หน้าตาเฉยๆมาก (ตาไปป์ออกเถื่อนๆค่ะ)

    “งั้นก็ดีเลย”  ฉันพูดโดยไม่ทันเห็นสีหน้าของคาโอะว่าอยากยุติเรื่องชกต่อยนี้ขนาดไหน

    

    ย้ากกกก

    แต่ล่ะคนก็เลือกคนที่ถูกชะตาตี    

    หลังจากที่ฉันไปดักหน้าไอ้คุณคาโอะ ฉันก็ยิ้มทันที ตีตรงไหนดีนะ -.,-

    

    “ขอเถอะ ผมไม่อยากตีผู้หญิง”  ต๊าย~ สุภาพบุรุษมากค่ะคุณคาโอะ เอาไงดีเนี้ย

    แต่ก่อนที่ฉันจะตอบไป ฉันได้ยินเสียงยัยพีชกำลังเตะอชิ แต่อีตานี้ก็หลบได้ทุกทีไป ยัยพีชเริ่มร้องตะโกนมากขึ้น ใจเย็นน้องเดี๋ยวหมดแรง ...ไปช่วยมันดีกว่า รุมๆ^-^

    “พีช ช่วยโว้ย”  ฉันไม่พูดพร่ำจับไหล่อชิแล้วออกแรงกดไม่ให้เคลื่อนไหวทันที แต่ยากจริงๆวุ่ย แรงควา-ยสุดๆเลย โหย เหนื่อยเรยกู T^T

    “มุกไม่ต้องโว้ย!!”  เสียงคำรามของยัยพีชผู้จะเป็นราชสิงอีกไม่นานนี้บอกฉัน ฉันจึงปล่อยอชิ เอาใจยากจริงๆ



    และหลายต่อหลายครั้ง นานต่อนาน ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า จนเย็นที่แสงแดดเริ่มจางหาย ก็ยังหาผู้ชนะไม่ได้ ต่างหลับหลีกกันสุดริดสุดเดส  ต่างคนจึงต่างหอบจะผิดแต่พวกผู้ชายนอนตายกัน ส่วนผู้หญิงบางคนยืนกอดอก บางคนยืนจับหัวเข่าหอบ รู้เลยว่าทางผู้หญิงโกรธกันจริงๆ โดยที่พวกผู้ชายหอบตายแบบเหยียดยิ้มๆอย่างเอ็นดูกับพวกเรา



    โว้ย~~~ นิหล่ะที่หงุดหงิด...เยาะเย้ยกันนี้หว่า

    

    “ยัง.......ไม่......รู้ผล”  แฮ่กๆ เสียงฉันเองค่ะ ไม่ใช่คนใกล้ตายที่ไหน แค่หอบค่ะ อีตาคาโอะมันหลบไวปานลิง โอ้ยย..เพิ่งเห็นลิงญี่ปุ่นหลบไวขนาดนี้

    แต่ที่แน่ๆพวกเราไม่เคยแพ้ใคร กลัวจริงๆว่านี้จะเป็นครั้งแรก ถ้าสู้อีกคงสู้ไม่ไหวล่ะมั้งเนี้ย เพราะแต่ล่ะคนหอบจนตัวโยนขนาดนี้ แต่ก็ดูสิคะ อีตาแต่ละคนหลบ ปวดหัว

    “เหนื่อยแล้วอ่ะ พวกเธอเก่งมากนะที่ยังไม่เป็นลมและสู้ได้สูสีขนาดนี้ แต่ต่อคราวหลังได้ไหม เดี๋ยวค่อยสู้ต่อ”  ยึ้ย!! >< ไอ้พวกลิง หลบไวแล้วยังปากเก่งอีก เสียงอีตาอชิพูดค่ะ

    

    แต่ที่จริงพวกนั้นจะลงหมัด พวกเราก็หลบได้ทุกทีเหมือนกัน พวกเราใช่ย่อยนิคะ เรียนศิลปะการป้องกันตัวมาอย่างชำนาญ ทั้งไอคิวโด เทคอนโด ยูโด ยิงธนู ยิงปืน ฟันดาบ คืออะไรที่เป็นการป้องกันและต่อสู้พวกเราเซียนมาทุกที่แล้วนั่นเอง ไม่งั้นคงไม่อวดเก่งขนาดนี้หรอกค่ะ อ้อ นอกจากนั้น ที่พวกเราต้องเรียนจริงๆเพราะป้องกันพวกเราที่อาจจะโดนลักพาตัว ตอนเด็กฉันโดนบ่อยค่ะ แต่รอดมาทุกที-_-^^



    “..........”   ไม่มีเสียงจากพวกเรา รู้ค่ะว่าสู้ไม่ไหว แต่ใจมันไม่อยากแพ้

    “พวกเราไม่ว่าเธอแพ้หรอกนะ พวกเราไม่ไหวจริงๆ”  อีตาอชิยังพูดต่อ แรงควา-ยที่สุดแล้วสินะ คนอื่นเห็นนอนตายหอบแฮ่กๆอยู่

    “ชิ..”  เสียงในลำคอยัยพีช ยัยนี้หันตัวกลับทำสัญลักษณ์มือเรียกพวกเรา แล้วพูดกับพวกนั้นโดยไม่หันหลัง  \"เจอกันคราวหน้า”

    

     หลังจากที่เราเดินไปในโรงเรียนเพื่อไปเอารถของมิ้นแล้ว ฉันก็เห็นยัยพีชคิ้วของยัยพีช ผูกกันเป็นปมใหญ่ หน้าตาเหมือนอยากจะฆ่าคนเอาซะแบบนั้น ฉันก็ไม่รู้จะทำไงดี แต่ที่แน่ๆ ยัยนี้โมโหจริงๆ

     ขณะที่กำลังเดินหน้าบูดหน้าบึ้งกันอยู่นั้น มิ้นก็หันไปเห็นรถคันสีน้ำเงิน เป็นBM W4z โหลดแต่งทั้งคันจอดอยู่แถวนั้น ด้วยความสนใจรถของยัยมิ้นจึงหยุดเดินแล้วเอามือขึ้นคลำดูรถด้วยความอยากรู้ว่าแต่งอะไรบ้าง แต่ยัยพีชเห็นจะไม่ชอบรถคันนั้น



     เติ้งงงง!! เสียงดังสนั่น พวกเราต่างตกอกตกใจ กระจายกันไปหลบ ขนาดยัยมิ้นยังตกใจรีบฉุกมือออกเลยค่ะ

     “แกทำอะไรพีช พอแล้วๆ อย่าไปลงกับรถสิ ดูท่าทางจะไม่ใช่ของคนในโรงเรียนเรานะ”  คุกกี้ห้าม



     เติ้งงงง!!! “หงุดหงิดโว้ยยย”  เสียงใครคงรู้นะคะ ยัยพีชที่แสนน่ากลัวนั่นเอง

.......................................................................................................................................

    

    ผมคือใครหลายคนยังไม่คุ้นใช่ไหมครับ ผมชื่อ อชิ ครับเป็นหัวหน้าแก๊งของโรงเรียนชื่อดังนามว่า โรงเรียนสหเอ็ส วันนี้ผมมามีเรื่องกับโรงเรียนสตรีตรงข้ามกับผม ที่จริงไม่อยากชกต่อยหรอกครับ แต่อยากเห็นว่าแก๊งที่โด่งดังที่ขึ้นชื่อว่า สวย รวย น่ารัก เก่ง ของที่นี้น่าตาเป็นยังไง จะสู้คนที่ผมเห็นเมื่อวันก่อนได้รึเปล่า

    และก็ตรงใจผมจริงๆ คนที่เด่นที่สุด ผมยาวประบ่าเป็นคลื่นพร้อมกับสไลส์ ผู้หญิงที่ชื่อว่าพีช สวยจริงๆ(ฉันไม่เด่นหรอย่ะ อุตส่าห์ดำเนินเรื่องให้พวกแก-มุก)ผมตกใจนิดๆที่พวกเธอคือคนที่ผมเห็นเมื่อวันก่อน ก่อนที่ผมจะพูดอะไร คุณพีชก็ท้าทันที ไม่อยากสู้กับผู้หญิงครับ แต่ก็คงต้องสู้ เพราะพวกเธอแรงเยอะจริงๆ ทั้งแตะทั้งต่อย ชก ตบ สุดแล้วจะประมาณได้ สุดยอดครับ น่ารักแล้วยังเก่งอีก เราสู้กันโดยที่ผมแลกหมัดไปเล็กๆน้อยๆส่วนมากเทอชกผมหลบซะมากกว่า ถ้าสู้กันตรงๆผมคงแพ้ แต่เธอโมโหแล้วร้องตะโกนลั่นด้วยความเจ็บใจ น่ารักดี

จู่ๆก็มีผู้หญิงอีกคนผมตรงและยาวมาก หน้าตาน่ารัก ออกหมวยหวานๆเล็กน้อย ตาโตๆ เธอจับไหล่ผมแล้วกด โอโห..แรงเยอะมากครับ ผมนึกว่าผมแรงเยอะแล้วซะอีก กลุ่มนี้ไม่ธรรมดาเลยแฮะ



    “มุกไม่ต้องโว้ย!!”  เสียงสุดที่รักของผม คุณพีชเธอตะโกนออกมา คุณมุกจึงปล่อยผมออก คาโอะรับไว้ดีๆซิว่ะ ไม่สู้ก็ถ่วงเวลาหน่อย ไอ้คาโอะมันสุภาพบุรุษครับ

    สู้กันได้นานสองนาน ทั้งหมดก็หอบคงมีแต่ผมที่พอจะพูดรู้เรื่อง คุณมุกเธอยังไม่อยากแพ้จริงๆพูดน่ารักๆออกมาว่า ‘ยังไม่รู้ผล’ แต่ผมว่าพวกผมก็สู้ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ผมจึงพูดออกไป พวกเธอหันมามองผมอย่างเคืองๆ ใจจริงแล้วยังไม่อยากแพ้สินะครับ น่ารักจริงๆขนาดเหนื่อยแค่ไหนก็ยังไม่นั่ง กลุ่มพวกผมสิมันนอนตายกันคาถนนแล้ว (สู้กันที่ถนนหน้าโรงเรียนครับ) ผมเห็นคุณพีชหันตัวกลับพร้อมทิ้งคำพูดน่ารักๆแล้วเดินไปพร้อมเพื่อนๆที่หอบกันอยู่ ทั้งกลุ่มน่ารักจริงๆต่างคนต่างมีเอกลักษณ์เป็นของตนเองต่างออกไป

ทางผมก็กำลังเดินออกไปเหมือนกัน ผมเดินเข้าโรงเรียนเธอเพื่อไปเอารถสุดที่รักของผม เพื่อนผมแต่ล่ะคนต่างชมพวกเธอไม่หยุดปากโดยที่ผมไม่พูดอะไร มีเพียงแค่ยิ้มๆตอนที่บางคนพูดถึงคุณพีช



     แต่ดูท่าทางต้องเปลี่ยนความคิดแล้ว



     เติ้งงงง !!!! เสียงดังมาจากรถ BM W4z สีน้ำเงินพร้อมแต่ง โหลด สุดที่รักของผม TTOTT

     ตายกันไปข้างนะ ไอ้คุณพีช -_-^^

     พวกผมต่างหยุดชะงักการเคลื่อนไหว ผมเห็นคุณคุกกี้ร้องห้ามไว้ แต่เธอไม่ได้ฟังเลย



     พีช เราเป็นศัตรูกันอย่างเต็มตัว  

....................................................................................

แง้....ขอกำลังใจหน่อยจิคะ พลีสสสส ต้องการคนโพสมากๆ คอมเม้นมาด้วยก็ดีค่ะ

ต่อแล้วนะคะ แหะๆ สนุกรึเป่าน้อ...มีลางว่าจะปิดเรื่องไงมะรุสิเนี้ยย เหอะๆๆ