ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : *ความรักหรอ...ไม่เคยคิดเร้ยยย* (ตอนที่1)
ในวันที่อากาศยามรุ่งอรุณส่งกลิ่นหอม ท้องฟ้ายามนี้เป็นสีฟ้าสดใสสวยงาม นกส่งเสียงร้องแสนไพเราะ มีโรงเรียนสตรีที่แสนเลิศหรูและนักเรียนที่แสนเรียบร้อยและเคร่งในกฎอยู่เสมอ.....=_=\" เหอะๆ มันคงไม่ใช่โรงเรียนของฉันหรอก...ไม่สิ โรงเรียนอ่ะจริง...แต่นักเรียนคงไม่ใช่...ยิ่งฉันแล้วด้วย - -\"
ตุ๊บ. ผัวะ กริ๊ดดดดดดดเสียงของนักเรียนที่ที่อยู่ตรงหน้าฉันเมื่อกี้ และนักเรียนที่อยู่แถวนั้น อืม =_=\" หรือที่เรียกว่าไทยมุงน่านหล่ะค่ะ
“แกอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” ฉันว่าพลางจิกผมมันขึ้นมาแล้วขว้างลงแถวนั้น เหอๆ สะใจๆ^^
“ขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว อึกๆ ฮือๆๆๆๆTTOTT” เสียงทุเร ศๆของอีตานักเรียนชายที่ชอบมาแอบจ้องๆมองๆนักเรียนโรงเรียนฉันและฉันก็เพิ่งจัดการมันจนหน้าเละ (ที่จริงอยากอธิบายมากว่านี้แต่พอดีไม่ได้อ่ะนะคะ กลัวทุกคนอ้วกและรับไม่ได้)
“ดี!!^-^ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นอีก ว่ะฮ่าๆๆๆๆ^O^” เสียงใสๆของฉันที่กำลังส่งเสียงหัวเราะทุเร ศๆ(ด่าตัวเองก็เป็นเรา-_-\" )แต่ใครจะสน สนแต่ว่าที่นี้ใครใหญ่ก็พอ
ใช่ค่ะ คนที่คุมโรงเรียนคือชั้น มุก เพชรนภา เจ้าของโรงเรียนชื่อดังที่มีชื่อว่า โรงเรียนสตรีอาร์ เป็นสาวที่ขึ้นชื่อว่า สวย เริด เชิด หยิ่ง และโง่ เอ๋ย-_-\" ฉลาดค่ะฉลาด บังเอิญพูดอะไรจริงไปหน่อย แหะๆ คนเราต้องมีโม้เล็กๆบ้างสิคะ โฮะๆๆๆๆ^O^ พ่อฉันเป็นประธานกรมการจัดตั้งโรงเรียน ส่วนแม่เป็นคุณนายจอมไฮโซค่ะ
แต่ไม่ใช่คนเดียวนะคะ เรามีกันเป็นกลุ่มคือ ชื่อกลุ่มหรูๆว่า พาลาโบรา โฮะๆๆๆ ฉายถึงความฉลาดที่แสนโง่ของตัวเอง- -\"
กลุ่มชั้นมีกันหกคนค่ะ ชอบทำอะไร ไฮโซๆ เช่น กินส้มตำอร่อยๆ หรือ ไปมีเรื่องชกต่อยและหาเรื่องคน สนุกสุดๆ ไม่เชื่อลองไปชกคนที่เกลียดนะคะ ต๊าย!!~เห็นเค้ามีเลือดออกแล้วมีความสุข หลับสบาย^-^
ฮะๆๆ นอกเรื่องมากเกิน เข้าเรื่องเลยแล้วกัน- -\"
ฉันกำลังเดินเข้าห้องเรียนอย่างมีความสุขสุดๆ ลันๆลา โอ้...วันนี้ได้ชกคนแต่เช้า..สบายใจ^0^(มีที่ไหนเนี้ยแก ชั่วมาก-0- - ผู้แต่ง )เงียบเลยนะแก อยากโดนตบไหม มีหน้าที่แต่งแต่งไป เด๊ยะๆ (จ้าT^T-ผู้แต่ง)
“แกไปมีเรื่องอีกแล้วหรอวะ” เพื่อนฉันโบกมือทักพร้อมกับถามด้วยรอยยิ้มที่มีแสงออร่าแห่งความโกรธ เหอะๆ น่ากลัว เป็นไรวะ - -“
“เอ่า ไอ้นี้ อย่ามายิ้มทั้งๆที่แกโกรธนะโว้ย มัน-ขน-ลุก ” ฉันพยายามปล่อยมุกและเน้นเสียงด่าให้มันชัดเพราะอยากให้มันด่ากลับซักหน่อย
เพียะ!!! ...แมร่งงงง อารายว้า พูดแค่นี้ ตบเลยหยอT^T ตอนนี้ฉันไปกองกับพื้นกระเบื้องอันสวยงามที่ห้องเรียบร้อย
“เค้าจาฟ้องแม่T0T”ฉันจับแก้มตัวเองพร้อมทำหน้าเสแสร้งร้องไห้สุดริด มันคงขนลุกมาก จับแขนแล้วลูบๆ-_-^
ฉันหยุดทำบ้าๆบอๆแล้วลุกขึ้นนั่งที่เก้าอี้พร้อมเก็บประเป๋ากุชชี่ไว้ใต้โต๊ะ (เพื่อนๆฉันเรียกกระเป๋ากุดจี่ โถ่ ไม่รู้จักของแพง โฮะๆๆๆ =_=” ถึงแม้สภาพกระเป๋าตอนนี้จะสมควรเรียกก็เถอะ ชิชิ -0-)
“ได้ยินว่าแกไปมีเรื่อง ไมว่ะ ถ้ารอฉันแกจะเป็นริศสีดวงหรอว่ะ” อ๋อ!!-o- มันโกรธที่เราไปมีเรื่องก่อนมัน อืม เพื่อนกู- -\"
“เอาน่าๆ อาจารย์จะมาแล้วๆ โอ้...วันนี้ฉันรัก เจ้โอจังเรย” ฉันทำเสียงกระเดาะๆ ร่าเริง เพราะอาจารย์มา หมายความว่าไม่โดน ตรีนเพื่อน โอ้ ลันลา วันนี้นี่มันโชคดีจริงจริ๊งง^O^(เจ้โอเป็นอาจารย์สอนคณิตสุดโหดค่ะ)
แต่ฉันคงคาดเดาผิด
ตุ๊บ !!!
โอ้ยT^T จาฟ้องแม่อ่า T0T
ยัยนี้คืออีหน้าตาน่า...เกลียด โฮะๆๆๆฉันสวยที่สุดย่ะ ... บอกความจริงก็ได้-0- มันก็ดูดีกว่าแค่นิดเดียวเท่านั้นล่ะ นิดเดียวจริงๆนะ ฉันไม่ชอบโกหกหรอก แค่โม้ๆ อืมๆ นอกเรื่องอีกแล้ว- -“ นังนี้ชื่อ ลูกพีช พ่อมันเป็นเพื่อนพ่อฉันค่ะ เวลามีเรื่องอะไร อิถิพลคลุมหัวมันได้ตลอด อ้อ...พ่อมันเป็นพลเอก หรืออะไรนิหล่ะ ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เหอะๆ แม่ยัยนี้เป็นคุณหญิง เรียบร้อยมากค่ะ อยากบอก ฉันไปบ้านทีไรนั่งพับเพียบจนเป็นตะคริวทุกที- -“
วันนี้เรียนแบบง่วงๆ (ที่จริงง่วงมันทุกชั่วโมงหรอก ไม่ต้องมาโกหกแค่วันนี้- พีช) อืม...อันที่จริงมันก็...-///-..น่าๆ คณิตนินา ใครไม่อยากหลับ ใช่ไหมคะ หรือทุกคนไม่เคยหลับในชั่วโมงคณิต
ฉันมองที่นาฬิกาข้อมือ โอ้พระเจ้า!!O_o” อีกยี่สิบนาที ตายแน่ฉัน ตายแน่ ตาย....คร๊อกกกกกฟี้~~~U.UzZ
แล้วนางเอกก็หลับซะแล้ว โฮะๆๆๆ นางเอกสุดสวยด้วยยย กริ๊สๆๆ>,<
จบชั่วโมงคณิต โอ้ฉันไม่ไหวแล้ววววว ไปเที่ยววววว>O<
“ฉันตายแน่ๆแล้ว>o< ฉันอยากไปเที่ยว” ฉันตะโกนลั่นห้อง วิ่งไปเกาะแขนยัยลูกพีช
“แต่แกโดดหลายวิชาแล้วนะ เจ้โอไม่ได้ใจดีเหมือนคนอื่นนะโว้ย เจ้หักคะแนนแกตอนแกหลับไปแล้ว” ยัยบ้านี้พูดอะไรอยู่ได้เนี้ย ยาวจัง--“แค่อยากไปเที่ยวบ่นอยู่ได้-0-
แต่ฉันอยากไปเที่ยวนินา><” ฉันอ้อนยัยพีชอีกครั้ง
“เอ้อ..แล้วยัยพวกนั่นหล่ะ” พีชมองที่โต๊ะของยัยพวกนั่น ยัยนี้ชอบเปลี่ยนเรื่องจังแฮะ=_=\"
“ไม่รู้....จาเที่ยวT^T”
“ย่ะๆ จะได้ไปหาพวกนั้นพอดี”
แล้วเราก็เดินออกจากห้องเพื่อจะไปปีนรั้.ว..โอ้!! ไม่ค่ะๆ เราเดินออกจากโรงเรียนเลย..ใครจะทำไม - -^
ห็นไหมคะ ยามยังโค้งให้แล้วโบกมือบ๊ายบายเลย ^-^
“แท๊กซี้ๆ “ ฉันเรียกรถแถวนั้น ไม่รู้ล่ะค่ะ รถทุกคันฉันเห็นเป็นแท็กซี่หมด โฮะๆๆ
โป๊ก!!O_O\"
“นี้แก ฉันโบกนานแล้วย่ะ มานี้ เล่นอยู่ได้”
แล้วฉันก็ทั้งโดนลากขึ้นรถ ทั้งโดนเขกหัว โอ้ย...จาฟ้องแม่จริงๆด้วยยT^T
หลังจากที่ยัยพีชบอกจุดหมายให้แท็กซี่ให้ไปที่ ห้างสรรพสินค้าแล้ว มันก็ใช้ฉันให้โทรไปตามยัยคุณหนูผู้ลุกยากทั้งหลาย(เป็นหัวหน้ากลุ่มแล้วใช้เชียวนะแกอีพีช- -) ...โอ้ยยย ตามยากม๊ากค่ะ มันเห็นมือถือคือหนังสือเรียน ไม่สนใจเร้ย ฉันเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเลยตะโกนดังลั่นแท๊กซี่ “รีบๆรับสิย่ะ!!!-O-^^”
โป๊ก!!(โดยใครคงรู้นะคะ) อึก! T^T ฮือๆTOT
รีบๆรับหน่อยสิคะ” เสียงฉันตอนนี้แม้แต่มดยังไม่ได้ยินเรยT^T
แล้วเราก็ถึงที่ห้องอันอลังการงานสร้าง เลิศ หรู ไฮโซ ระดับหนึ่งในสิบดินแดนมหัศจรรย์ เอ๋ย มั่วแล้วๆ หนึ่งในสิบห้างที่ดีที่สุดของโลกค่ะ ถามฉันได้นะคะว่าของใคร ห้างของยัยมิ้นเพื่อนฉันค่ะ พ่อมันเป็นเจ้าของกิจการที่นี้ แล้วยังโรงแรมอีกค่ะ -.,- แล้วต้องเข้าใจนะคะ เราถือคติของพ่อก็คือของลูก โฮะๆๆๆ
“เป็นไง จะมาครบไหม” ยัยพีชถามผล
\"ครบ ยกเว้นมิ้น มันปิดเครื่อง” ฉันตอบ
“ถ้าโทรหามิ้นไม่ติดจะเรียกว่าครบได้ไงว่ะ” ยัยพีชถามต่อ
ฉันเงียบคิดคำถามมันอยู่นานก็ตอบมัน “.............เออว่ะ”
อุ่ย แอบโง่อีกแล้วเรา...ขายหน้าๆ-///-
..............................................................................................................................
เหอะๆ ไม่รู้ว่าเขียนทักทายยังไงดี ไงก้อหวัดดีค่า เหอะๆ
อ่านแล้วอ่านต่อไปหน่อยก็ดีนะคะ คงสนุกอยู่นะ วิจารย์มาตรงๆก็ดี จะได้มาแก้ไข
ที่จริงไอ้พวกไร้สาระมั่วๆหน่อยมาจากผู้แต่งเองค่ะ เหอะๆ
เค้าเรียกว่ามุกแป๊ก แต่ไม่เป็นไรค่ะ แป๊กก็แป็ก อยากเล่น แหะๆ
เจอกันตอนหน้านะคะ คริๆ
ตุ๊บ. ผัวะ กริ๊ดดดดดดดเสียงของนักเรียนที่ที่อยู่ตรงหน้าฉันเมื่อกี้ และนักเรียนที่อยู่แถวนั้น อืม =_=\" หรือที่เรียกว่าไทยมุงน่านหล่ะค่ะ
“แกอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” ฉันว่าพลางจิกผมมันขึ้นมาแล้วขว้างลงแถวนั้น เหอๆ สะใจๆ^^
“ขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว อึกๆ ฮือๆๆๆๆTTOTT” เสียงทุเร ศๆของอีตานักเรียนชายที่ชอบมาแอบจ้องๆมองๆนักเรียนโรงเรียนฉันและฉันก็เพิ่งจัดการมันจนหน้าเละ (ที่จริงอยากอธิบายมากว่านี้แต่พอดีไม่ได้อ่ะนะคะ กลัวทุกคนอ้วกและรับไม่ได้)
“ดี!!^-^ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นอีก ว่ะฮ่าๆๆๆๆ^O^” เสียงใสๆของฉันที่กำลังส่งเสียงหัวเราะทุเร ศๆ(ด่าตัวเองก็เป็นเรา-_-\" )แต่ใครจะสน สนแต่ว่าที่นี้ใครใหญ่ก็พอ
ใช่ค่ะ คนที่คุมโรงเรียนคือชั้น มุก เพชรนภา เจ้าของโรงเรียนชื่อดังที่มีชื่อว่า โรงเรียนสตรีอาร์ เป็นสาวที่ขึ้นชื่อว่า สวย เริด เชิด หยิ่ง และโง่ เอ๋ย-_-\" ฉลาดค่ะฉลาด บังเอิญพูดอะไรจริงไปหน่อย แหะๆ คนเราต้องมีโม้เล็กๆบ้างสิคะ โฮะๆๆๆๆ^O^ พ่อฉันเป็นประธานกรมการจัดตั้งโรงเรียน ส่วนแม่เป็นคุณนายจอมไฮโซค่ะ
แต่ไม่ใช่คนเดียวนะคะ เรามีกันเป็นกลุ่มคือ ชื่อกลุ่มหรูๆว่า พาลาโบรา โฮะๆๆๆ ฉายถึงความฉลาดที่แสนโง่ของตัวเอง- -\"
กลุ่มชั้นมีกันหกคนค่ะ ชอบทำอะไร ไฮโซๆ เช่น กินส้มตำอร่อยๆ หรือ ไปมีเรื่องชกต่อยและหาเรื่องคน สนุกสุดๆ ไม่เชื่อลองไปชกคนที่เกลียดนะคะ ต๊าย!!~เห็นเค้ามีเลือดออกแล้วมีความสุข หลับสบาย^-^
ฮะๆๆ นอกเรื่องมากเกิน เข้าเรื่องเลยแล้วกัน- -\"
ฉันกำลังเดินเข้าห้องเรียนอย่างมีความสุขสุดๆ ลันๆลา โอ้...วันนี้ได้ชกคนแต่เช้า..สบายใจ^0^(มีที่ไหนเนี้ยแก ชั่วมาก-0- - ผู้แต่ง )เงียบเลยนะแก อยากโดนตบไหม มีหน้าที่แต่งแต่งไป เด๊ยะๆ (จ้าT^T-ผู้แต่ง)
“แกไปมีเรื่องอีกแล้วหรอวะ” เพื่อนฉันโบกมือทักพร้อมกับถามด้วยรอยยิ้มที่มีแสงออร่าแห่งความโกรธ เหอะๆ น่ากลัว เป็นไรวะ - -“
“เอ่า ไอ้นี้ อย่ามายิ้มทั้งๆที่แกโกรธนะโว้ย มัน-ขน-ลุก ” ฉันพยายามปล่อยมุกและเน้นเสียงด่าให้มันชัดเพราะอยากให้มันด่ากลับซักหน่อย
เพียะ!!! ...แมร่งงงง อารายว้า พูดแค่นี้ ตบเลยหยอT^T ตอนนี้ฉันไปกองกับพื้นกระเบื้องอันสวยงามที่ห้องเรียบร้อย
“เค้าจาฟ้องแม่T0T”ฉันจับแก้มตัวเองพร้อมทำหน้าเสแสร้งร้องไห้สุดริด มันคงขนลุกมาก จับแขนแล้วลูบๆ-_-^
ฉันหยุดทำบ้าๆบอๆแล้วลุกขึ้นนั่งที่เก้าอี้พร้อมเก็บประเป๋ากุชชี่ไว้ใต้โต๊ะ (เพื่อนๆฉันเรียกกระเป๋ากุดจี่ โถ่ ไม่รู้จักของแพง โฮะๆๆๆ =_=” ถึงแม้สภาพกระเป๋าตอนนี้จะสมควรเรียกก็เถอะ ชิชิ -0-)
“ได้ยินว่าแกไปมีเรื่อง ไมว่ะ ถ้ารอฉันแกจะเป็นริศสีดวงหรอว่ะ” อ๋อ!!-o- มันโกรธที่เราไปมีเรื่องก่อนมัน อืม เพื่อนกู- -\"
“เอาน่าๆ อาจารย์จะมาแล้วๆ โอ้...วันนี้ฉันรัก เจ้โอจังเรย” ฉันทำเสียงกระเดาะๆ ร่าเริง เพราะอาจารย์มา หมายความว่าไม่โดน ตรีนเพื่อน โอ้ ลันลา วันนี้นี่มันโชคดีจริงจริ๊งง^O^(เจ้โอเป็นอาจารย์สอนคณิตสุดโหดค่ะ)
แต่ฉันคงคาดเดาผิด
ตุ๊บ !!!
โอ้ยT^T จาฟ้องแม่อ่า T0T
ยัยนี้คืออีหน้าตาน่า...เกลียด โฮะๆๆๆฉันสวยที่สุดย่ะ ... บอกความจริงก็ได้-0- มันก็ดูดีกว่าแค่นิดเดียวเท่านั้นล่ะ นิดเดียวจริงๆนะ ฉันไม่ชอบโกหกหรอก แค่โม้ๆ อืมๆ นอกเรื่องอีกแล้ว- -“ นังนี้ชื่อ ลูกพีช พ่อมันเป็นเพื่อนพ่อฉันค่ะ เวลามีเรื่องอะไร อิถิพลคลุมหัวมันได้ตลอด อ้อ...พ่อมันเป็นพลเอก หรืออะไรนิหล่ะ ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เหอะๆ แม่ยัยนี้เป็นคุณหญิง เรียบร้อยมากค่ะ อยากบอก ฉันไปบ้านทีไรนั่งพับเพียบจนเป็นตะคริวทุกที- -“
วันนี้เรียนแบบง่วงๆ (ที่จริงง่วงมันทุกชั่วโมงหรอก ไม่ต้องมาโกหกแค่วันนี้- พีช) อืม...อันที่จริงมันก็...-///-..น่าๆ คณิตนินา ใครไม่อยากหลับ ใช่ไหมคะ หรือทุกคนไม่เคยหลับในชั่วโมงคณิต
ฉันมองที่นาฬิกาข้อมือ โอ้พระเจ้า!!O_o” อีกยี่สิบนาที ตายแน่ฉัน ตายแน่ ตาย....คร๊อกกกกกฟี้~~~U.UzZ
แล้วนางเอกก็หลับซะแล้ว โฮะๆๆๆ นางเอกสุดสวยด้วยยย กริ๊สๆๆ>,<
จบชั่วโมงคณิต โอ้ฉันไม่ไหวแล้ววววว ไปเที่ยววววว>O<
“ฉันตายแน่ๆแล้ว>o< ฉันอยากไปเที่ยว” ฉันตะโกนลั่นห้อง วิ่งไปเกาะแขนยัยลูกพีช
“แต่แกโดดหลายวิชาแล้วนะ เจ้โอไม่ได้ใจดีเหมือนคนอื่นนะโว้ย เจ้หักคะแนนแกตอนแกหลับไปแล้ว” ยัยบ้านี้พูดอะไรอยู่ได้เนี้ย ยาวจัง--“แค่อยากไปเที่ยวบ่นอยู่ได้-0-
แต่ฉันอยากไปเที่ยวนินา><” ฉันอ้อนยัยพีชอีกครั้ง
“เอ้อ..แล้วยัยพวกนั่นหล่ะ” พีชมองที่โต๊ะของยัยพวกนั่น ยัยนี้ชอบเปลี่ยนเรื่องจังแฮะ=_=\"
“ไม่รู้....จาเที่ยวT^T”
“ย่ะๆ จะได้ไปหาพวกนั้นพอดี”
แล้วเราก็เดินออกจากห้องเพื่อจะไปปีนรั้.ว..โอ้!! ไม่ค่ะๆ เราเดินออกจากโรงเรียนเลย..ใครจะทำไม - -^
ห็นไหมคะ ยามยังโค้งให้แล้วโบกมือบ๊ายบายเลย ^-^
“แท๊กซี้ๆ “ ฉันเรียกรถแถวนั้น ไม่รู้ล่ะค่ะ รถทุกคันฉันเห็นเป็นแท็กซี่หมด โฮะๆๆ
โป๊ก!!O_O\"
“นี้แก ฉันโบกนานแล้วย่ะ มานี้ เล่นอยู่ได้”
แล้วฉันก็ทั้งโดนลากขึ้นรถ ทั้งโดนเขกหัว โอ้ย...จาฟ้องแม่จริงๆด้วยยT^T
หลังจากที่ยัยพีชบอกจุดหมายให้แท็กซี่ให้ไปที่ ห้างสรรพสินค้าแล้ว มันก็ใช้ฉันให้โทรไปตามยัยคุณหนูผู้ลุกยากทั้งหลาย(เป็นหัวหน้ากลุ่มแล้วใช้เชียวนะแกอีพีช- -) ...โอ้ยยย ตามยากม๊ากค่ะ มันเห็นมือถือคือหนังสือเรียน ไม่สนใจเร้ย ฉันเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเลยตะโกนดังลั่นแท๊กซี่ “รีบๆรับสิย่ะ!!!-O-^^”
โป๊ก!!(โดยใครคงรู้นะคะ) อึก! T^T ฮือๆTOT
รีบๆรับหน่อยสิคะ” เสียงฉันตอนนี้แม้แต่มดยังไม่ได้ยินเรยT^T
แล้วเราก็ถึงที่ห้องอันอลังการงานสร้าง เลิศ หรู ไฮโซ ระดับหนึ่งในสิบดินแดนมหัศจรรย์ เอ๋ย มั่วแล้วๆ หนึ่งในสิบห้างที่ดีที่สุดของโลกค่ะ ถามฉันได้นะคะว่าของใคร ห้างของยัยมิ้นเพื่อนฉันค่ะ พ่อมันเป็นเจ้าของกิจการที่นี้ แล้วยังโรงแรมอีกค่ะ -.,- แล้วต้องเข้าใจนะคะ เราถือคติของพ่อก็คือของลูก โฮะๆๆๆ
“เป็นไง จะมาครบไหม” ยัยพีชถามผล
\"ครบ ยกเว้นมิ้น มันปิดเครื่อง” ฉันตอบ
“ถ้าโทรหามิ้นไม่ติดจะเรียกว่าครบได้ไงว่ะ” ยัยพีชถามต่อ
ฉันเงียบคิดคำถามมันอยู่นานก็ตอบมัน “.............เออว่ะ”
อุ่ย แอบโง่อีกแล้วเรา...ขายหน้าๆ-///-
..............................................................................................................................
เหอะๆ ไม่รู้ว่าเขียนทักทายยังไงดี ไงก้อหวัดดีค่า เหอะๆ
อ่านแล้วอ่านต่อไปหน่อยก็ดีนะคะ คงสนุกอยู่นะ วิจารย์มาตรงๆก็ดี จะได้มาแก้ไข
ที่จริงไอ้พวกไร้สาระมั่วๆหน่อยมาจากผู้แต่งเองค่ะ เหอะๆ
เค้าเรียกว่ามุกแป๊ก แต่ไม่เป็นไรค่ะ แป๊กก็แป็ก อยากเล่น แหะๆ
เจอกันตอนหน้านะคะ คริๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น