ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
“ริว.....” เสียงของคนๆหนึ่งดังออกมาจากหน้าบ้าน
“ริวๆ...ริวๆๆๆๆๆๆ...” เสียงนี้ดังต่อไปเรื่อยๆ..เมื่อรู้ว่าไม่มีการตอบรับจากคนที่เรียกหา
และแล้วก้อมีคนหนึ่งออกมาจากบ้านจนได้
“นี้.............โรสชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ให้ตะโกน..” เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักวิ่งออกมา..พยายามจะปิดปากเพื่อไม่ให้ตะโกนอีก
“ก้อนายไม่ตอบชั้นนี้นา.....ชั้นเรียกนายตั้งนาน...” ผู้หญิงพูดอย่างขึงขัง
“งั้นหรอ.....ขอโทษนะ...” เอามือออกจากปากของผู้หญิง....ด้วยท่าทางอายๆ
“งั้นสิ.....” เด็กผู้หญิงงอน...เริ่มเดินออกไปจากริวอย่างรวดเร็ว
“ไปโรงเรียน “เด็กผู้หญิงหันมาบอกกับริวอย่างอารมณ์เสีย
“....อะ....อืมๆ...” แล้วริวก้อเดินออกจากบ้านตรงมาหาโรส
.........................................................................................................................
ณ.ที่โรงเรียน แผนกม.ต้น
“ นี้ๆพี่โรส กับพี่ริวมาแล้ว........” เด็กคนหนึ่งวิ่งมาและตะโกนให้ดังที่สุด
ทุกคนหันหน้ามามองเด็กที่วิ่ง...และวิ่งออกไปจากห้องตรงมาที่ระเบียง
“ พี่ริว.......พี่โรส....สวัสดีค่ะ..อุ่ย” เด็กหลายคนตะโกนออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“สวัสดีจ้า....”โรสหันหน้ามามองเด็กๆที่ทักทายกันอยู่มากมาย
“นี้ๆชั้นก้อรู้นะว่าพี่เค้าน่ารัก....แต่ทำไมทุกคนถึงกริ๊ดขนาดนี้ล่ะ” เด็กคนหนึ่งถามอย่างสงสัย
“นี้ๆเธอไม่รู้หรอ.....พี่โรสน่ะ....เป็นผู้หญิงที่น่ารัก และสวยที่สุดในโรงเรียน พี่เค้าได้เป็นประธานชมรมทุกชมรมคนเดียวเลยนะ...แล้วก้อได้เป็นประธานนักเรียน.....แถมยังได้รับเลือกให้เป็นควีนในทุกระดับเลย.....ชั้นอยากเหมือนพี่เค้าจัง..” เด็กผู้หญิงพูดอย่างฝันหวาน
“ใช่ๆ แล้วรู้รึเปล่า..พี่ริวน่ะก้อไม่แพ้กันเลยนะ.....ได้รับเป็นขวัญใจสาวๆทุกระดับเลย..ชั้นล่ะชอบพี่เค้าสุดๆเลยแล้วพี่ทั้งสองคนก้ออยู่บ้านติดๆกันเลยเนอะ....เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันด้วย” เด็กผู้หญิงพูดอย่างตื่นเต้น
............................................
แผนกม.ปลาย
“โรส.....ไง...ทำไมวันนี้มาช้าจังจ้า..” เพื่อนสนิทของโรสเข้ามาหา
“ก้อมีคนหนึ่งนะสิ....กว่าจะตื่น..” มองมาทางริว...สายตาหาเรื่อง
“โทษน้า...โทษๆ..ผมนอนดึกน่ะ..”ริวเข้ามาขอโทษ
“ทำอะไรอยู่ล่ะ...เมื่อคืนอ่ะ” โรสถาม
“แฮ่ๆ....เล่นเกมส์ดึกอ่ะ...”
“ฮึม......!!!.. “ หันมามองที่ริวแล้วสะบัดหน้าหนีกลับไปนั่งที่โต๊ะเรียน
แล้วโรสก้อไม่คุยกับริวทั้งคาบ
...................................................................
คาบต่อมา
“โรสอย่าโกรธกันเลยนะ......ผมจะไม่มาสายอีกแล้ว...” ริวเข้ามาขอโทษอีกครั้ง
“ชั้นก้อไม่ได้โกรธนายนี้นา..” ถึงจะพูดแบบนั้น.แต่สายตาที่โรสมองทำให้ริวสะดุ้ง
“น่า....ริวชั้นไม่ได้โกรธนายแล้วล่ะ....” โรสบอกริวให้ริวที่น่าซีดดีขึ้น
“แต่โรสเธอไม่เคยโกรธผมอย่างงี้เลยนี้นา.....วันนี้มีอะไรหรอ...” ริวเปลื่ยนหัวข้อเพื่อไม่ให้โรสโกรธต่อ
“ก้อ...วันนี้....หึ..ช่างเถอะย่ะ..” แล้วโรสก้อนั่งที่เหมือนเดิม
........................................................................
หลังเลิกเรียน
“ริว.....” โรสเข้ามาคุยกับริวครั้งแรกในวันนี้
“อะไรหรอ...” ริวยิ้มให้
“ริวกลับด้วยกันได้มั้ย ” โรสพูดจริงจัง
“อืมได้สิ....” รอยยิ้มของริวหายไปและทำหน้าจริงจังเดินตามโรสไป
ระหว่างทาง
“ริวชั้นมีเรื่องจะพูดด้วย...”โรสมองที่ริว...ทั้งวันนี้โรสยังไม่ยิ้มให้ใครเลยแม้แต่ริว
“อะไรหรอ....” ริวหันมามอง
“วันนี้นายคงจำไม่ได้สินะว่าเป็นวันอะไร.....”โรสมองที่ริวสายตาของโรสเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“วันนี้เป็นวันเกิดชั้นไงล่ะ.....ทำไมนายทำแบบนี้” โรสเริ่มมีน้ำตา....นี้ไม่ใช่วันแรกที่ริวลืมวันเกิดเธอ...ตั้งแต่เจอกันมา...ริวยังไม่เคยให้ของขวัญเธอเลยซักครั้ง
“เอ่อ.....ผมไม่ใด้ลืมนะ...ผม..” แต่ก่อนที่ริวจะพูดต่อ...คนที่อยู่ตรงหน้าก้อล้มลงไปต่อหน้าต่อตา
เธอล้มลงและเลือดออกจากปากของเธอ....โรสพยายามพูดอีกครั้ง...
“โรส!!!! “ ริวเข้ามาพยุง
“ริว....นายทำแบบนี้ทำไม....” เสียงของโรสค่อยๆอ่อนลง...น้ำตาที่ไหลก้อเริ่มมีมากขึ้น..เธอพึมพำกับตัวเองอย่างงี้จนหมดสติไป
และนี้คือสิ่งที่ผมหามาไม่ได้อีก......สิ่งที่มีค่าที่สุด.....ตำนานรักของคนทั้งสองคนกำลังจะเริ่มขึ้น
--------------------------------------------------------------
ก้อเพิ่งแต่งเป็นครั้งแรกนะคะ.....มีอะไรผิดก้อบอกได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
“ริวๆ...ริวๆๆๆๆๆๆ...” เสียงนี้ดังต่อไปเรื่อยๆ..เมื่อรู้ว่าไม่มีการตอบรับจากคนที่เรียกหา
และแล้วก้อมีคนหนึ่งออกมาจากบ้านจนได้
“นี้.............โรสชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ให้ตะโกน..” เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักวิ่งออกมา..พยายามจะปิดปากเพื่อไม่ให้ตะโกนอีก
“ก้อนายไม่ตอบชั้นนี้นา.....ชั้นเรียกนายตั้งนาน...” ผู้หญิงพูดอย่างขึงขัง
“งั้นหรอ.....ขอโทษนะ...” เอามือออกจากปากของผู้หญิง....ด้วยท่าทางอายๆ
“งั้นสิ.....” เด็กผู้หญิงงอน...เริ่มเดินออกไปจากริวอย่างรวดเร็ว
“ไปโรงเรียน “เด็กผู้หญิงหันมาบอกกับริวอย่างอารมณ์เสีย
“....อะ....อืมๆ...” แล้วริวก้อเดินออกจากบ้านตรงมาหาโรส
.........................................................................................................................
ณ.ที่โรงเรียน แผนกม.ต้น
“ นี้ๆพี่โรส กับพี่ริวมาแล้ว........” เด็กคนหนึ่งวิ่งมาและตะโกนให้ดังที่สุด
ทุกคนหันหน้ามามองเด็กที่วิ่ง...และวิ่งออกไปจากห้องตรงมาที่ระเบียง
“ พี่ริว.......พี่โรส....สวัสดีค่ะ..อุ่ย” เด็กหลายคนตะโกนออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“สวัสดีจ้า....”โรสหันหน้ามามองเด็กๆที่ทักทายกันอยู่มากมาย
“นี้ๆชั้นก้อรู้นะว่าพี่เค้าน่ารัก....แต่ทำไมทุกคนถึงกริ๊ดขนาดนี้ล่ะ” เด็กคนหนึ่งถามอย่างสงสัย
“นี้ๆเธอไม่รู้หรอ.....พี่โรสน่ะ....เป็นผู้หญิงที่น่ารัก และสวยที่สุดในโรงเรียน พี่เค้าได้เป็นประธานชมรมทุกชมรมคนเดียวเลยนะ...แล้วก้อได้เป็นประธานนักเรียน.....แถมยังได้รับเลือกให้เป็นควีนในทุกระดับเลย.....ชั้นอยากเหมือนพี่เค้าจัง..” เด็กผู้หญิงพูดอย่างฝันหวาน
“ใช่ๆ แล้วรู้รึเปล่า..พี่ริวน่ะก้อไม่แพ้กันเลยนะ.....ได้รับเป็นขวัญใจสาวๆทุกระดับเลย..ชั้นล่ะชอบพี่เค้าสุดๆเลยแล้วพี่ทั้งสองคนก้ออยู่บ้านติดๆกันเลยเนอะ....เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันด้วย” เด็กผู้หญิงพูดอย่างตื่นเต้น
............................................
แผนกม.ปลาย
“โรส.....ไง...ทำไมวันนี้มาช้าจังจ้า..” เพื่อนสนิทของโรสเข้ามาหา
“ก้อมีคนหนึ่งนะสิ....กว่าจะตื่น..” มองมาทางริว...สายตาหาเรื่อง
“โทษน้า...โทษๆ..ผมนอนดึกน่ะ..”ริวเข้ามาขอโทษ
“ทำอะไรอยู่ล่ะ...เมื่อคืนอ่ะ” โรสถาม
“แฮ่ๆ....เล่นเกมส์ดึกอ่ะ...”
“ฮึม......!!!.. “ หันมามองที่ริวแล้วสะบัดหน้าหนีกลับไปนั่งที่โต๊ะเรียน
แล้วโรสก้อไม่คุยกับริวทั้งคาบ
...................................................................
คาบต่อมา
“โรสอย่าโกรธกันเลยนะ......ผมจะไม่มาสายอีกแล้ว...” ริวเข้ามาขอโทษอีกครั้ง
“ชั้นก้อไม่ได้โกรธนายนี้นา..” ถึงจะพูดแบบนั้น.แต่สายตาที่โรสมองทำให้ริวสะดุ้ง
“น่า....ริวชั้นไม่ได้โกรธนายแล้วล่ะ....” โรสบอกริวให้ริวที่น่าซีดดีขึ้น
“แต่โรสเธอไม่เคยโกรธผมอย่างงี้เลยนี้นา.....วันนี้มีอะไรหรอ...” ริวเปลื่ยนหัวข้อเพื่อไม่ให้โรสโกรธต่อ
“ก้อ...วันนี้....หึ..ช่างเถอะย่ะ..” แล้วโรสก้อนั่งที่เหมือนเดิม
........................................................................
หลังเลิกเรียน
“ริว.....” โรสเข้ามาคุยกับริวครั้งแรกในวันนี้
“อะไรหรอ...” ริวยิ้มให้
“ริวกลับด้วยกันได้มั้ย ” โรสพูดจริงจัง
“อืมได้สิ....” รอยยิ้มของริวหายไปและทำหน้าจริงจังเดินตามโรสไป
ระหว่างทาง
“ริวชั้นมีเรื่องจะพูดด้วย...”โรสมองที่ริว...ทั้งวันนี้โรสยังไม่ยิ้มให้ใครเลยแม้แต่ริว
“อะไรหรอ....” ริวหันมามอง
“วันนี้นายคงจำไม่ได้สินะว่าเป็นวันอะไร.....”โรสมองที่ริวสายตาของโรสเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“วันนี้เป็นวันเกิดชั้นไงล่ะ.....ทำไมนายทำแบบนี้” โรสเริ่มมีน้ำตา....นี้ไม่ใช่วันแรกที่ริวลืมวันเกิดเธอ...ตั้งแต่เจอกันมา...ริวยังไม่เคยให้ของขวัญเธอเลยซักครั้ง
“เอ่อ.....ผมไม่ใด้ลืมนะ...ผม..” แต่ก่อนที่ริวจะพูดต่อ...คนที่อยู่ตรงหน้าก้อล้มลงไปต่อหน้าต่อตา
เธอล้มลงและเลือดออกจากปากของเธอ....โรสพยายามพูดอีกครั้ง...
“โรส!!!! “ ริวเข้ามาพยุง
“ริว....นายทำแบบนี้ทำไม....” เสียงของโรสค่อยๆอ่อนลง...น้ำตาที่ไหลก้อเริ่มมีมากขึ้น..เธอพึมพำกับตัวเองอย่างงี้จนหมดสติไป
และนี้คือสิ่งที่ผมหามาไม่ได้อีก......สิ่งที่มีค่าที่สุด.....ตำนานรักของคนทั้งสองคนกำลังจะเริ่มขึ้น
--------------------------------------------------------------
ก้อเพิ่งแต่งเป็นครั้งแรกนะคะ.....มีอะไรผิดก้อบอกได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น