ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ท้อง 100%
พอเวลาผ่านไปสัพัหิสาว็ทำารรวร่าายึ่มีายหนุ่มนั่อยู่ับุหมอึ่เา็ยัมึนอยู่ที่อยู่ีๆ ลับลายเป็นหิสาวที่มาพบแพทย์แทนะั้นเาึเอ่ยถามุหมอ้วยวามสสัย
"นี่มันอะไรันรับุหมอผมไปหมแล้วนะอาารอผมมันเี่ยวอะไรับแฟนผมล่ะ"เายัพูออมา้วยวามไม่รู้อะไรเลยสันิ
"เี๋ยวุ็ะไ้ทราบอาารอุแหละรับเราแฟนอุรวเสร็่อนเถอะผม็ไม่่อยแน่ใสัเท่าไหร่หรอแ่าอาารอุผมว่าน่าะเี่ยวับเธอะส่วนให่นะ"ุหมอยัพูาำวม็ยิ่ทำให้เามึนึ้นไปอี
"แล้วมันเี่ยวับเธอยัไล่ะรับผมอาหารเป็นพิษนะุหมอเธอแ่มาส่ผมเยๆ นะนีุ่หมอะเล่นลอะไรันอีรั้เนี่ย"ายหนุ่มเริ่มมีอาารหุหิึ้นมาเมื่อุหมอยัีหน้ามึนพร้อมับยิ้มแย้มให้เา
"เอาเป็นว่าุรอผลรวาแฟนอุีว่านะรับ" ายหนุ่มแทบะทนไม่ไหวับวามทีุ่หมอไม่สนในไ้อย่าเาเลยสันิแ่ลับไปสนใผลรวอแฟนสาวอเาแทน
"ุหมอรับผมไม่มีเวลามาเล่นลอะไรับุหมอหรอนะรีบๆ รวสิผมะไ้ลับแล้วไอ้รวร่าายอแฟนสาวผมนี่มันืออะไรันเธอแ่มาส่ผมเยๆ นะ" ายหนุ่มพูออมา้วยวามหัวร้อนับุหมอที่ยัทำหน้าานิ่เยไม่สนใไยีอะไรเาเลยในอนนี้
"เอาหน้าุใเย็นๆ ่อนสิเี๋ยวผลรวออมาุ็อาะหน้าาระรื่นื่นบานเลย็ว่าไ้" ุหมอพูออมาอย่ามั่นใเือบร้อยเปอร์เ็น์เลยทีเียวายหนุ่ม็เริ่มสบสิอารม์พร้อมับุิับำพูทีุ่หมอล่าวออมา
"หน้าาระรื่นอะไรันรับนี่ผมอาหารเป็นพิษุหมอยัไม่รีบสั่่ายยาให้ผมอี" ายหนุ่ม็ยัพูออมาแ่็ระับอารม์ลไ้เป็นอย่ามา
"เื่อผมสิุไม่ไ้อาหารเป็นพิษหรอน่า"ุหมอยัพูออมา้วยหน้าาเยาแ่ลับอมยิ้มถึารระทำอันหัวร้อนอายหนุ่มเมื่อู่
พอเวลาผ่านไปสัพัหิสาว็ลับเ้ามาในห้ออุหมอพร้อมับนั่รอผลรวที่นาพยาบาลเอาไปรวให้พ่อพันธุ์มาไ้สัพัหิสาว็เอ่ยถามายหนุ่มึ้นมา้วยวามเป็นห่วและัวลับสิ่ที่เาะไ้รับรู้ในอีสัรู่
"นายโอเหรือเปล่าแรนิ้์" ายหนุ่มส่ายหน้าไปมาพร้อมับ้อมอหิสาวแล้ว็พูออมา้วยน้ำเสียทีู่ะไม่เ้าใเล็น้อย
"ันไม่โอเอนนี้ันหุหิับุหมอเป็นอย่ามาเลยล่ะ" เพราะายหนุ่มพูบ็ทำเอาหิสาวแทบะหลุยิ้มำออมาับอารม์แปรปรวนอายหนุ่มยิ่ว่าผู้หิที่เป็นประำเือนเสียอี
"ั้นหรอ" หิสาวพูออมาแ่นั้นพอเวลาผ่านไปสัพันาพยาบาล็มายื่นผลรวใหุ้หมอ
"นี่รับุผลรวอแฟนสาวอุน่ะลอเปิูสิ" ายหนุ่มมออเอสารพร้อมับปลายสายามอุหมอเล็น้อยและหันไปมอหน้าแฟนสาวึ่เา็ไม่เ้าใว่าุหมอให้เาเปิส่เอสารอะไร
"นี่มันอะไรัน ริหรอรับุหมอ"ายหนุ่มเริ่มทำาโึ้นมาทันทีเมื่อเห็นผลรวในอเอสารพร้อมับมอหน้าหิสาว้วยอารม์ที่าเาไม่ไ้อนนี้เธอเริ่มเป็นัวลับอาารอายหนุ่มทีู่เหมือนะใับอเอสารนั้น
"อะไรอ่ะอูหน่อยสิผลรวอันเป็นยัไบ้า"หิสาวำลัะยื่นมือไปับมออเอสารแ่็้อหยุะัเมื่อายหนุ่มเ็บเอสารเ้าไปในอแบบเิมพร้อมับทำหน้ายาเินะาเา
"อาารที่ผมเป็นมันเี่ยวับเธอใ่ไหมรับุหมอ" ายหนุ่มยัทำออมา้วยใบหน้าที่นิ่เยเพราะอนนี้เา็รู้สึีใเป็นอย่ามาแ่เ็บอาารไว้แทบะมิิเลยทีเียว
"ใ่รับราวนี้รู้แล้วสินะว่าอาารทีุ่เป็นน่ะมันเี่ยว้อับเธอโยรเลยล่ะ"ุหมอพูออมาอย่าริัพร้อมับปรายามอหิสาวที่ยัทำหน้ามึนับุหมอและแฟนหนุ่มอเธอทีุ่ยัน้วยวามสสัยเธอึเอ่ยถามออมา
"แล้วมันเี่ยวอะไรับันละะุหมอแฟนอันอาหารเป็นพิษไม่ใ่หรอ" หิสาวยัเลยถามออมา้วยวามมึนเล็น้อย
"ลับถึห้อเรา่อยุยันนะรับที่รั" ายหนุ่มเริ่มพูออมา้วยใบหน้ายิ้มเล็น้อยพร้อมับสรรพนามที่เปลี่ยนไป
"อะไรอนายเนี่ยที่ลที่รัอะไรันเรียแบบเิมเถอะน่า" หิสาวพูออมาพร้อมับวามมึนที่ถูเปลี่ยนสรรพนามะทันหัน
"เอาเป็นว่าุ็รู้แล้วั้นผม็ไม่มีอะไระ้อัถามหรือัยาใหุ้แล้วใ่ไหมรับุนไ้"ุหมอ็เลยออมาพร้อมับใบหน้าเปื้อนยิ้มมอไปทาายหนุ่มึ่ายหนุ่ม็อบรับแทบะในทันที
"ไม่้อแล้วล่ะรับผมรู้แล้วอัวนะรับ"ายหนุ่มพูพร้อมับูมือหิสาวเินออาห้อไปในทันทีและอนนี้เารู้สึระวััวึ้นเป็นเท่าัวเลยล่ะลัวว่าหิสาวะเป็นอะไรไปึเอ่ยถาม้วยวามเป็นห่ว
"อนนี้เธอมีอาารยัไบ้ารู้สึเวียนหัวหรือเปล่า" ใ่รอเท้าออมา้วยวามวิัวลแทนาอนแรที่อาารอเาแทบทรุับลายเป็นว่าอนนี้เาอาารีึ้นว่าเิมเอามาๆ เลยละเมื่อไ้ทราบผลรวอเธอ
"นี่สรุปันมาส่ัวเอหาุหมอหรือมาส่นายหาหมอันแน่เนี่ย"หิสาวสมทบออมา้วยวามมึนเพราะเธอ็ยัไม่ทราบผลัวอัวเอเพราะายหนุ่มนั้นเ็บเอสารอเธอไปเรียบร้อยแล้ว
"ีแล้วแหละที่มารววันนี้ไม่ั้นไม่ทราบอาารที่ันเป็นอยู่แน่นอนเลยล่ะ"ายหนุ่มพูออมา้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเล็น้อยพร้อมับเอามือเ้าสวมอเอวบาอเธอและเินลับไปยัรถพร้อมับพูึ้นมาอี้วยว่า
"เี๋ยวันับเอเธอไปนั่้านับเลยนะ"หิสาว็ะัและมึนพร้อมับมอูสีหน้าายหนุ่มทีู่ริัึ้นว่าอนแร
"นายับไวแน่นะ"หิสาวถามออมา้วยสีหน้าเป็นห่วแู่แล้วายหนุ่มับมีอาารระปรี้ระเป่าึ้นมาอย่าะทันหัน
"แน่นอนสิเธอเห็นอาารันทรุหนัหรือไล่ะ"มัน็ริอย่าที่เาว่านั่นแหละอาารอเาีึ้นว่าเิมั้เยอะเลยล่ะ
"ั้น็ามในายละันอย่าพาันไปาย็พอ"พอหิสาวพูแบบนี้ายหนุ่ม็เริ่มัสีหน้าไม่พอใเป็นอย่ามา
"อย่าพูเรื่อเป็นเรื่อายอีเ้าใหรือเปล่า" ายหนุ่มพูออมา้วยสีหน้าริัทำเอาหิสาวมวิ้ว
"ทำไมถึพูไม่ไ้ล่ะ็ในเมื่อีวินเราเิมา็้อายนี่"หิสาวยัพูออมา้วยสีหน้าธรรมาิแ่็มวิ้วเล็น้อย้วยวามสสัย
"แ่็้อไม่ใ่ับเธอในอนนี้เ้าใหรือยั"ายหนุ่ม็อบลับมา้วยสีหน้าริั
"่ะ" หิสาวอบลับมาพร้อมับเปิประูรถึ้นไปนั่ฝั้านับายหนุ่ม็เปิประูรถึ้นมาเพื่อเรียมับลับอนโอัวเอ
"ันรู้สึว่านายแปลๆ ไปนะั้แ่อยู่ในห้อับุหมอแล้วมีอะไรที่ันไม่รู้หรือเปล่า"หิสาวถามออมา้วยวามสสัยเมื่อเ้ามาอยู่ในรถายหนุ่ม็อบลับไปยั้นไม่ไ้มีอะไรปิบัเพราะยัไเี๋ยวเา็้อบอเธออยู่ี
"ไม่หรอเี๋ยวถึอนโเธอ็ะรู้เอน่ะอนนี้ยับอไม่ไ้เ้าใหรือยัล่ะรับ"ายหนุ่มพูออมาพร้อมับสาร์ทรถและับลับไปยัอนโอเาทันทีหิสาว็ไ้แ่ทำสีหน้ามึนและไม่ไ้ถามอะไรออมาอี
พ่อเ้ามาในห้อหิสาว็รีบถามึ้นมาทันที
"อนนี้ะอบไ้หรือยั"หิสาวถามายหนุ่มออมาพร้อมับปลายามอเา้วยวามอยารู้
"นี่เปิูสิ" ายหนุ่มยื่นเอสารทีุ่หมอให้มาเมื่อรู่ส่ให้หิสาวไปเปิอ่านพอเธอเปิออมาปุ๊บถึับทำอะไรไม่ถูเลยทีเียว
"ทะ..ท้อหรอ!? เป็นไปไ้ไันนะ" หิสาวพูออมาเบาๆ พร้อมับายามอายหนุ่มเล็น้อย้วยวามสับสน
"เป็นไปแล้วล่ะ"ายหนุ่ม็อบ้วยใบหน้ายิ้มแย้มยัปปิไม่มิแ่สีหน้าอหิสาวับเป็นัวลอย่าเห็นไ้ั
"เธอไม่โอเหรอ"ายหนุ่มถามหิสาวออมาเมื่อเห็นสีหน้าเป็นัวลอเธอ
"นายโอเหรือเปล่า" หิสาวถามออมาเพราะสิ่ที่เธอเป็นัวลับเป็นว่าเธอลัวว่าายหนุ่มะไม่ยอมรับถึารที่เธอปล่อยัวเอนท้อึ้นมา
"ทำไมันะไม่โอเล่ะันเป็นนทำัน็้อโอเอยู่แล้วไม่ใ่หรือไ" ายหนุ่มพูออมาพร้อมับยมือลูบศีรษะอหิสาวแล้วพู่ออีว่า
"อย่าเป็นัวลไปเลยนะอย่าแรเลยนะเราวรไปทะเบียนสมรสัน่อนีไหม" เาพูออมา้วยใบหน้ายิ้มแย้มเพื่อลายัวลให้ับหิสาวเธอ็ะัับำพูอเาพร้อมับมอหน้าเาทันที
"นายไม่เป็นอะไรริๆ ใ่ไหม" หิสาวถามออมาอย่าไม่เ็มเสียนั
"ะให้เป็นอะไรล่ะอนนี้ันีใมารู้ไว้้วยพรุ่นี้เราไปทะเบียนสมรสันนะ"ำพูอายหนุ่มทำเอาหิสาวที่่อนหน้านี้เป็นัวล็ยิ้มออมาทันทีและอบรับำพูอเา้วยรอยยิ้ม
"อื้ม รู้แล้ว" เธออบออมาแ่นี้่อนะมอายหนุ่ม้วยรอยยิ้มที่ไม่่าัน
"นี่มันอะไรันรับุหมอผมไปหมแล้วนะอาารอผมมันเี่ยวอะไรับแฟนผมล่ะ"เายัพูออมา้วยวามไม่รู้อะไรเลยสันิ
"เี๋ยวุ็ะไ้ทราบอาารอุแหละรับเราแฟนอุรวเสร็่อนเถอะผม็ไม่่อยแน่ใสัเท่าไหร่หรอแ่าอาารอุผมว่าน่าะเี่ยวับเธอะส่วนให่นะ"ุหมอยัพูาำวม็ยิ่ทำให้เามึนึ้นไปอี
"แล้วมันเี่ยวับเธอยัไล่ะรับผมอาหารเป็นพิษนะุหมอเธอแ่มาส่ผมเยๆ นะนีุ่หมอะเล่นลอะไรันอีรั้เนี่ย"ายหนุ่มเริ่มมีอาารหุหิึ้นมาเมื่อุหมอยัีหน้ามึนพร้อมับยิ้มแย้มให้เา
"เอาเป็นว่าุรอผลรวาแฟนอุีว่านะรับ" ายหนุ่มแทบะทนไม่ไหวับวามทีุ่หมอไม่สนในไ้อย่าเาเลยสันิแ่ลับไปสนใผลรวอแฟนสาวอเาแทน
"ุหมอรับผมไม่มีเวลามาเล่นลอะไรับุหมอหรอนะรีบๆ รวสิผมะไ้ลับแล้วไอ้รวร่าายอแฟนสาวผมนี่มันืออะไรันเธอแ่มาส่ผมเยๆ นะ" ายหนุ่มพูออมา้วยวามหัวร้อนับุหมอที่ยัทำหน้าานิ่เยไม่สนใไยีอะไรเาเลยในอนนี้
"เอาหน้าุใเย็นๆ ่อนสิเี๋ยวผลรวออมาุ็อาะหน้าาระรื่นื่นบานเลย็ว่าไ้" ุหมอพูออมาอย่ามั่นใเือบร้อยเปอร์เ็น์เลยทีเียวายหนุ่ม็เริ่มสบสิอารม์พร้อมับุิับำพูทีุ่หมอล่าวออมา
"หน้าาระรื่นอะไรันรับนี่ผมอาหารเป็นพิษุหมอยัไม่รีบสั่่ายยาให้ผมอี" ายหนุ่ม็ยัพูออมาแ่็ระับอารม์ลไ้เป็นอย่ามา
"เื่อผมสิุไม่ไ้อาหารเป็นพิษหรอน่า"ุหมอยัพูออมา้วยหน้าาเยาแ่ลับอมยิ้มถึารระทำอันหัวร้อนอายหนุ่มเมื่อู่
พอเวลาผ่านไปสัพัหิสาว็ลับเ้ามาในห้ออุหมอพร้อมับนั่รอผลรวที่นาพยาบาลเอาไปรวให้พ่อพันธุ์มาไ้สัพัหิสาว็เอ่ยถามายหนุ่มึ้นมา้วยวามเป็นห่วและัวลับสิ่ที่เาะไ้รับรู้ในอีสัรู่
"นายโอเหรือเปล่าแรนิ้์" ายหนุ่มส่ายหน้าไปมาพร้อมับ้อมอหิสาวแล้ว็พูออมา้วยน้ำเสียทีู่ะไม่เ้าใเล็น้อย
"ันไม่โอเอนนี้ันหุหิับุหมอเป็นอย่ามาเลยล่ะ" เพราะายหนุ่มพูบ็ทำเอาหิสาวแทบะหลุยิ้มำออมาับอารม์แปรปรวนอายหนุ่มยิ่ว่าผู้หิที่เป็นประำเือนเสียอี
"ั้นหรอ" หิสาวพูออมาแ่นั้นพอเวลาผ่านไปสัพันาพยาบาล็มายื่นผลรวใหุ้หมอ
"นี่รับุผลรวอแฟนสาวอุน่ะลอเปิูสิ" ายหนุ่มมออเอสารพร้อมับปลายสายามอุหมอเล็น้อยและหันไปมอหน้าแฟนสาวึ่เา็ไม่เ้าใว่าุหมอให้เาเปิส่เอสารอะไร
"นี่มันอะไรัน ริหรอรับุหมอ"ายหนุ่มเริ่มทำาโึ้นมาทันทีเมื่อเห็นผลรวในอเอสารพร้อมับมอหน้าหิสาว้วยอารม์ที่าเาไม่ไ้อนนี้เธอเริ่มเป็นัวลับอาารอายหนุ่มทีู่เหมือนะใับอเอสารนั้น
"อะไรอ่ะอูหน่อยสิผลรวอันเป็นยัไบ้า"หิสาวำลัะยื่นมือไปับมออเอสารแ่็้อหยุะัเมื่อายหนุ่มเ็บเอสารเ้าไปในอแบบเิมพร้อมับทำหน้ายาเินะาเา
"อาารที่ผมเป็นมันเี่ยวับเธอใ่ไหมรับุหมอ" ายหนุ่มยัทำออมา้วยใบหน้าที่นิ่เยเพราะอนนี้เา็รู้สึีใเป็นอย่ามาแ่เ็บอาารไว้แทบะมิิเลยทีเียว
"ใ่รับราวนี้รู้แล้วสินะว่าอาารทีุ่เป็นน่ะมันเี่ยว้อับเธอโยรเลยล่ะ"ุหมอพูออมาอย่าริัพร้อมับปรายามอหิสาวที่ยัทำหน้ามึนับุหมอและแฟนหนุ่มอเธอทีุ่ยัน้วยวามสสัยเธอึเอ่ยถามออมา
"แล้วมันเี่ยวอะไรับันละะุหมอแฟนอันอาหารเป็นพิษไม่ใ่หรอ" หิสาวยัเลยถามออมา้วยวามมึนเล็น้อย
"ลับถึห้อเรา่อยุยันนะรับที่รั" ายหนุ่มเริ่มพูออมา้วยใบหน้ายิ้มเล็น้อยพร้อมับสรรพนามที่เปลี่ยนไป
"อะไรอนายเนี่ยที่ลที่รัอะไรันเรียแบบเิมเถอะน่า" หิสาวพูออมาพร้อมับวามมึนที่ถูเปลี่ยนสรรพนามะทันหัน
"เอาเป็นว่าุ็รู้แล้วั้นผม็ไม่มีอะไระ้อัถามหรือัยาใหุ้แล้วใ่ไหมรับุนไ้"ุหมอ็เลยออมาพร้อมับใบหน้าเปื้อนยิ้มมอไปทาายหนุ่มึ่ายหนุ่ม็อบรับแทบะในทันที
"ไม่้อแล้วล่ะรับผมรู้แล้วอัวนะรับ"ายหนุ่มพูพร้อมับูมือหิสาวเินออาห้อไปในทันทีและอนนี้เารู้สึระวััวึ้นเป็นเท่าัวเลยล่ะลัวว่าหิสาวะเป็นอะไรไปึเอ่ยถาม้วยวามเป็นห่ว
"อนนี้เธอมีอาารยัไบ้ารู้สึเวียนหัวหรือเปล่า" ใ่รอเท้าออมา้วยวามวิัวลแทนาอนแรที่อาารอเาแทบทรุับลายเป็นว่าอนนี้เาอาารีึ้นว่าเิมเอามาๆ เลยละเมื่อไ้ทราบผลรวอเธอ
"นี่สรุปันมาส่ัวเอหาุหมอหรือมาส่นายหาหมอันแน่เนี่ย"หิสาวสมทบออมา้วยวามมึนเพราะเธอ็ยัไม่ทราบผลัวอัวเอเพราะายหนุ่มนั้นเ็บเอสารอเธอไปเรียบร้อยแล้ว
"ีแล้วแหละที่มารววันนี้ไม่ั้นไม่ทราบอาารที่ันเป็นอยู่แน่นอนเลยล่ะ"ายหนุ่มพูออมา้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเล็น้อยพร้อมับเอามือเ้าสวมอเอวบาอเธอและเินลับไปยัรถพร้อมับพูึ้นมาอี้วยว่า
"เี๋ยวันับเอเธอไปนั่้านับเลยนะ"หิสาว็ะัและมึนพร้อมับมอูสีหน้าายหนุ่มทีู่ริัึ้นว่าอนแร
"นายับไวแน่นะ"หิสาวถามออมา้วยสีหน้าเป็นห่วแู่แล้วายหนุ่มับมีอาารระปรี้ระเป่าึ้นมาอย่าะทันหัน
"แน่นอนสิเธอเห็นอาารันทรุหนัหรือไล่ะ"มัน็ริอย่าที่เาว่านั่นแหละอาารอเาีึ้นว่าเิมั้เยอะเลยล่ะ
"ั้น็ามในายละันอย่าพาันไปาย็พอ"พอหิสาวพูแบบนี้ายหนุ่ม็เริ่มัสีหน้าไม่พอใเป็นอย่ามา
"อย่าพูเรื่อเป็นเรื่อายอีเ้าใหรือเปล่า" ายหนุ่มพูออมา้วยสีหน้าริัทำเอาหิสาวมวิ้ว
"ทำไมถึพูไม่ไ้ล่ะ็ในเมื่อีวินเราเิมา็้อายนี่"หิสาวยัพูออมา้วยสีหน้าธรรมาิแ่็มวิ้วเล็น้อย้วยวามสสัย
"แ่็้อไม่ใ่ับเธอในอนนี้เ้าใหรือยั"ายหนุ่ม็อบลับมา้วยสีหน้าริั
"่ะ" หิสาวอบลับมาพร้อมับเปิประูรถึ้นไปนั่ฝั้านับายหนุ่ม็เปิประูรถึ้นมาเพื่อเรียมับลับอนโอัวเอ
"ันรู้สึว่านายแปลๆ ไปนะั้แ่อยู่ในห้อับุหมอแล้วมีอะไรที่ันไม่รู้หรือเปล่า"หิสาวถามออมา้วยวามสสัยเมื่อเ้ามาอยู่ในรถายหนุ่ม็อบลับไปยั้นไม่ไ้มีอะไรปิบัเพราะยัไเี๋ยวเา็้อบอเธออยู่ี
"ไม่หรอเี๋ยวถึอนโเธอ็ะรู้เอน่ะอนนี้ยับอไม่ไ้เ้าใหรือยัล่ะรับ"ายหนุ่มพูออมาพร้อมับสาร์ทรถและับลับไปยัอนโอเาทันทีหิสาว็ไ้แ่ทำสีหน้ามึนและไม่ไ้ถามอะไรออมาอี
พ่อเ้ามาในห้อหิสาว็รีบถามึ้นมาทันที
"อนนี้ะอบไ้หรือยั"หิสาวถามายหนุ่มออมาพร้อมับปลายามอเา้วยวามอยารู้
"นี่เปิูสิ" ายหนุ่มยื่นเอสารทีุ่หมอให้มาเมื่อรู่ส่ให้หิสาวไปเปิอ่านพอเธอเปิออมาปุ๊บถึับทำอะไรไม่ถูเลยทีเียว
"ทะ..ท้อหรอ!? เป็นไปไ้ไันนะ" หิสาวพูออมาเบาๆ พร้อมับายามอายหนุ่มเล็น้อย้วยวามสับสน
"เป็นไปแล้วล่ะ"ายหนุ่ม็อบ้วยใบหน้ายิ้มแย้มยัปปิไม่มิแ่สีหน้าอหิสาวับเป็นัวลอย่าเห็นไ้ั
"เธอไม่โอเหรอ"ายหนุ่มถามหิสาวออมาเมื่อเห็นสีหน้าเป็นัวลอเธอ
"นายโอเหรือเปล่า" หิสาวถามออมาเพราะสิ่ที่เธอเป็นัวลับเป็นว่าเธอลัวว่าายหนุ่มะไม่ยอมรับถึารที่เธอปล่อยัวเอนท้อึ้นมา
"ทำไมันะไม่โอเล่ะันเป็นนทำัน็้อโอเอยู่แล้วไม่ใ่หรือไ" ายหนุ่มพูออมาพร้อมับยมือลูบศีรษะอหิสาวแล้วพู่ออีว่า
"อย่าเป็นัวลไปเลยนะอย่าแรเลยนะเราวรไปทะเบียนสมรสัน่อนีไหม" เาพูออมา้วยใบหน้ายิ้มแย้มเพื่อลายัวลให้ับหิสาวเธอ็ะัับำพูอเาพร้อมับมอหน้าเาทันที
"นายไม่เป็นอะไรริๆ ใ่ไหม" หิสาวถามออมาอย่าไม่เ็มเสียนั
"ะให้เป็นอะไรล่ะอนนี้ันีใมารู้ไว้้วยพรุ่นี้เราไปทะเบียนสมรสันนะ"ำพูอายหนุ่มทำเอาหิสาวที่่อนหน้านี้เป็นัวล็ยิ้มออมาทันทีและอบรับำพูอเา้วยรอยยิ้ม
"อื้ม รู้แล้ว" เธออบออมาแ่นี้่อนะมอายหนุ่ม้วยรอยยิ้มที่ไม่่าัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น