ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2 : พบเจอ (1) [รีไรท์เสร็จสิ้น]
Chapter 2 : พบเจอ (1)
*คำเตือนก่อนอ่าน*
เนื้อเรื่องมีการดัดแปลงและทำการรีเมคใหม่ อาจจะไม่เหมือนกับเนื้อเรื่องช่วงแรกๆ เพราะมีการดัดแปลงไปหลายส่วนดังนั้นแล้วผู้อ่านอาจต้องมีแนวโน้ม....ได้ ดังนั้นจงระวัง บางสิ่งบางอย่างเนื้อเรื่อง...อาจไม่ได้เป็นไปตามที่รีดเดอร์คิดหรือเคยอ่านมาแล้วก่อนที่จะทำการรีไรท์ใหม่ก็ได้ =)
"บางที....ฉันเองก็อยากจะปลดปล่อยให้จิตใจมันระบายออกมาสักครั้ง..."
-[ชื่อคุณ] / เกรเซีย-
ดวงตาสีจางๆอันเป็นเอกลักษณ์ของคุณยังคงจดจ้องไปที่ป่านอกบ้านของคุณอยู่ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วล้มตัวลงนอนกับเตียงอีกครั้ง ช่วงนี้คุณรู้สึกใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คุณพยายามคิดว่ามันไม่มีอะไรหรอก คุณแค่คิดมากไปเองและคงเพราะคุณเครียดและทำงานมาเหนื่อยๆเลยเป็นเช่นนี้ยังไงซะคุณคงต้องนอนพักสักหน่อยแล้วล่ะ คุณค่อยๆเขยิบตัวเอื้อมมือไปปิดไฟจากนั้นจึงหยิบผ้าห่มที่อยู่ใต้เท้าของคุณขึ้นมาคลุมตัวเอง เปลือกตาทั้งสองค่อยๆข่มตาหลับเพื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา...
โดยที่คุณไม่รู้เลย...ว่ามีบางอย่างกำลังจับจ้องมองคุณอยู่...
สิ่งมีชีวิตปริศนาภายใต้เงามืดที่อยู่ในป่าห่างจากบ้านหลังหนึ่ง มันจ้องมอง...และจากนั้นจึงเดินหายเข้าไปในป่าลึก แต่กลับทิ้งร่องรอยข่วนบนต้นไม้เอาไว้....
ในเช้าวันรุ่งขึ้น
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นสัญญาณว่านี่มันเช้าแล้ว คุณที่มีอาการงัวเงียแต่ก็ยังคงค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปที่ต้นเสียงพบว่าเสียงปลุกนั่นมันดังมาจากโทรศัพท์ของคุณ คุณค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบมือถือขึ้นมาแล้วจากนั้นจึงกดเลื่อนเพื่อหยุดมันจนเสียงนั่นหายไป...
คุณเอนตัวกลับมาพลางยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากด้วยความอ่อนล้าและอาการสะลือสะลืม คุณค่อยๆลูบหน้าตัวเองช้าๆเพื่อคลายอาการง่วงนอนจากนั้นจึงค่อยๆลุกขึ้นออกจากเตียง บิดขี้เกียจสักพักแล้วเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องนํ้า ทั้งล้างหน้า ถูสบู่ แปรงฟันไปจนถึงอาบนํ้าตามปกติ...
ในแถบทวีปยุโรปนั้นเป็นเขตเมืองหนาว และแน่นอนว่าอเมริกาก็อยู่ในเขตยุโรปเช่นกันดังนั้นแล้วเรื่องการอาบนํ้าเท่าที่คุณพอจะทราบคือพวกเขาไม่จำเป็นต้องอาบนํ้าบ่อยๆเหมือนคนไทยเรา อาจจะแค่แปรงฟัน ล้างหน้าถูสบู่หรือทาครีมทาแป้งอะไรนิดหน่อยบ้างแหล่ะนะ ส่วนถามว่าทำไมคนอเมริกาถึงไม่หนาวก็เพราะว่าพวกเขาจัดตารางชีวิตตัวเองได้ดี ส่วนมากแล้วฝรั่งจะชอบออกกำลัง กินอาหารแบบอิ่มและครบสามมื้อ แถม...พวกเขาจัดการชีวิตตัวเองได้ดีมากๆ
คุณจะไม่แปลกใจหากว่าทำไมพวกเขาถึงตัวใหญ่แบบนั้น...
ก็ในฐานะคนไทยแล้วเมื่อได้ลองมากินอาหารของที่นี่ล่ะก็บอกเลยว่าเต็มจาน ไม่สิ...เยอะพอสมควร! เห็นว่าเวลากินคือแบบต้องกินจนอิ่มนะ!
หลังจากที่คุณทำธุระในห้องนํ้าเสร็จแล้วคุณก็เปลี่ยนมาเป็นเสื้อยืดสีครามแขนยาวคลุมศอกกับกางเกงยีนส์ขาสั้นสีนํ้าเงิน สวมถุงเท้าสีขาวคลุมแค่ข้อเท้ากับรองเท้าผ้าใบสีดำ ส่วนทรงผมของคุณก็ทำแบบปล่อยยาวไว้ คุณทั้งหวีและหนีบมันให้ตรงสวยแต่ไอ้เรื่องการแต่งหน้าอะไรนั่นคุณเลือกที่จะทาแค่แป้งและครีมเท่านั้น....
(ตัวอย่างชุด)
คุณเป็นคนไม่ค่อยชอบแต่งหน้า แถมวันนี้คุณจะต้องออกไปสำรวจป่าอะไรนิดหน่อยด้วยดังนั้นชุดพวกกระโปรงอะไรพวกนี้ไม่เหมาะกับการเดินเข้าไปในป่าเท่าไหร่...
เอ๊ะ? วันนี้อลิซก็จะมาที่บ้านคุณด้วยนี่นา เอาไงดีล่ะ จะชวนเธอไปด้วยมั้ยนะ....
ไม่ดีกว่า....
เพราะคุณรู้สึกถึงลางสังหรณ์ใจแปลกๆ
เอาไว้เป็นตอนเย็นค่อยไปสำรวจดีกว่าแฮะ ไปตอนนี้มันคงไม่สะดวกเท่าไหร่ คุณเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับเขียนข้อความส่งไปหาพวกเพื่อนของคุณเพื่อนัดกันให้มาที่บ้านของคุณ...
*ติ้งต่อง~!*
เสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น คุณมองเวลาก็ตอนนี้เจ็ดโมงแล้ว สงสัยจะเป็นอลิซแน่ๆ เธอตื่นเช้าจังนะหรือว่า...ออกกำลังกายกัน? คุณคิดแต่ก็เดินลงไปชั้นล่างเพื่อไปเปิดประตูให้เธอแต่ก็ไม่ลืมที่จะส่องจากรูตาแมวเพื่อความปลอดภัย เมื่อเห็นว่านั่นคืออลิซคุณจึงเปิดประตูให้เธอ
"ไงเกรเซีย(คุณ) สวัสดีตอนเช้านะ~"เธอทักทายพร้อมโบกมือด้วยรอยยิ้มสดใส คุณเองก็ทักทายตอนเช้าเช่นกัน ชุดที่เธอใส่ก็เป็นเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงวอร์มรัดรูปที่ยาวคลุมเข่ากับรองเท้าบ้าใบ ซึ่งคุณคาดเดาไม่ผิดเลยจริงๆว่าเธอต้องมาออกกำลังกายแน่ๆ แต่ดูจากเหงื่อแล้วคงจะพึ่งวิ่งเสร็จมั้งเนี่ย นี่คุณเธอตื่นเช้าขนาดไหนเนี่ย
"เธอออกกำลังกายเมื่อไหร่เนี่ย?"คุณถาม
"อืมมม ประมาณ 6 โมงน่ะ"อื้อหือ...อย่าบอกนะว่าคุณเธอตื่นประมาณตีห้าแล้วก็เปลี่ยนชุดมาออกกำลังกายตั้งแต่เช้าเลยน่ะ!! อลิซมองหน้าคุณพลางเอียงคอและเลิกคิ้วอย่างสงสัย ก็ปกติของฉันนะทำไมเธอต้องตกใจด้วยล่ะเกรย์?
"เอ่อ...แล้วเพิ่งออกกำลังกายเสร็จหรอ?"คุณถามอีกครั้ง เธอพยักหน้า
"ฉันก็เลยมาทักทายเธอตอนเช้าด้วยไงล่ะ"
"งั้นหรอ ถ้าอย่างงั้นเธอจะเข้ามาข้างในก่อนมั้ยล่ะ เดี๋ยวฉันว่าจะทำอาหารเช้าด้วยเดี๋ยวไปเตรียมนํ้ามาให้นะ"คุณพูดแล้วเดินเข้าไปในบ้าน อลิซยิ้มก่อนจะเดินตามคุณเข้ามาในบ้านโดยไม่ลืมที่จะช่วยคุณปิดประตู...
คุณกำลังจะเดินเข้าไปในครัวแต่ก็หยุดชะงักแล้วหันไปถามหญิงสาวว่า เธอทานอะไรตอนเช้าหรือยัง? ซึ่งอลิซก็ตอบกลับมาว่ายังดังนั้นคุณจึงถามเธอว่าอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ยแน่นอนเธอบอกว่าอะไรก็ได้ดังนั้นคุณจึงเดินเข้าไปในครัวพร้อมเปิดตู้เย็นเพื่อดูว่าในนั้นมีอะไรที่พอจะเอามาทำอาหารได้บ้าง...
ในตู้เย็นก็มีทั้งปลาแซลม่อน ผัก ผลไม้ ไข่ เนื้อ นมและอื่นๆที่คุณได้นำเข้ามาจากประเทศไทยบ้างและมาจากของที่นี่บ้าง...
ดูๆแล้วคุณรู้สึกเหมือนพวกตะกละยังไงไม่รู้ แต่ก็นะ คุณต้องกินเยอะๆจะได้โตไวๆ!!
คุณไม่ใช่เด็กแล้วว้อย!! อีเด็กแก่แค่อายุ!!!
คุณเริ่มถกเถียงกับความคิดในใจของคุณ แม้ตอนนี้คุณจะอายุปาไปยี่สิบแล้วแต่ร่างกายและหน้าตาของคุณเป็นใครก็จะคิดว่าคุณยังอยู่แค่ม.ต้น แม้ความสูงของคุณจะอยู่ที่ร้อยห้าสิบก็เถอะ แต่นั่น....สำหรับคนในอเมริกันหรือพวกฝรั่งแล้วคนที่สูงไม่ถึงร้อยห้าสิบก็จะถือว่าเตี้ยแล้วอาจจะถูกล้อด้วยก็ได้
แต่อีกความคิดคือที่คุณกินก็เพราะความหิวนี่แหล่ะ และตอนนี้ไม่ใช่เงลามาเถียงตัวเอง!! คุณต้องทำอาหารเซ้!!!
คุณเลือกจะทำอะไรให้อลิซทาน?
[ สลัดแซลม่อน ]
[ ข้าวต้มคีนัว ]
[ แซนด์วิชขนมปังบิสกิตไข่ดาว ]
[ ข้าวโอ๊ตอบ ]
[ เบอร์เกอร์ผักโขม มะเขือเทศ และอะโวคาโด ]
[ แอปเปิ้ลซินนาม่อนครัมเบิล ]
[ แซนด์วิชชีสอะโวคาโดกับไข่ลวก ]
[ อาหารเช้าเม็กซิกัน ]
ในแต่ละเมนูนั้นถือว่าเป็นอาหารเช้าที่ออกไปทางสไตล์ยุโรป แต่ก็นั่นแหล่ะนะเพราะว่าพวกคนในแถบยุโรปเขาจะไม่กินข้าวเป็นหลักเหมือนเอเชียบ้านเรา(คนอเมริกันหรือแถวยุโรปเขาจะไม่นิยมรับประทานข้าวเป็นหลักกัน ส่วนมากจะเป็นพวกขนมปังมากกว่า พวกข้าวก็จะเป็นรีซอตโต(รีซอตโตเป็นอาหารอิตาลีนะจ้ะ)แต่ก็ไม่ค่อยทานกัน) แต่คุณไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้อลิซทานดี...
สำหรับคนออกกำลังกายแบบอลิซนี่...คุณคิดว่าทำ...
[ สลัดแซลม่อน ] <
คุณเลือกที่จะทำ สลัดแซลม่อน ให้อลิซ
คุณเริ่มที่จำทำสลัดแซลม่อนให้กับเพื่อนใหม่ โดยขั้นตอนแรกก็จะเป็นการเตรียมนํ้าสลัด วิธีทำของมันก็คือให้นำน้ำมะนาว น้ำปลา น้ำตาลปี๊บใส่ลงในชามผสม ตามด้วยพริกขี้หนูสวนสับละเอียด และผักชีสับละเอียด จากนั้นคนให้ส่วนผสมเข้ากัน
ต่อมาก็คือ นำน้ำสลัดครีมผสมลงไปในน้ำจิ้มซีฟู้ด แล้วคนให้ส่วนผสมเข้ากันเป็นเนื้อเดียว แล้วพักไว้เตรียมจัดเสิร์ฟ จากนั้นจึงไปเตรียมแซลม่อนเพื่อย่างต่อ
นำแซลมอนที่เราซื้อมาซับด้วยกระดาษทิชชู่แทนการล้างด้วยน้ำเปล่า เพราะแซลมอนที่แล่แล้วไม่ควรล้างน้ำ จะทำให้แซลมอนคาว
ตั้งกระทะโดยใช้ไฟปานกลางค่อนอ่อน ทาน้ำมันพืชลงไปในกระทะ รอให้กระทะร้อนค่อยนำแซลมอนลงไปย่าง เมื่อแซลมอนสุกแล้วนำขึ้นพักไว้ อ๋อ คุณจำได้ว่ามันมีทิปคือเราจะใช้แปรงในการทาน้ำมันให้ทั่วกระทะแบบบาง ๆ โดยเราจะใช้น้ำมันในการย่างแซลมอนไม่เยอะค่ะ เพราะจะกลายเป็นการทอดแซลมอนมากกว่าการย่าง
สุดท้ายก็จะเป็นขั้นตอนการเตรียมจัดเสริฟแบบจริงๆนั่นคือ นำกรีนโอ๊ก เรดโอ๊ก ฟิลเล ไอซ์เบิร์ก ผักคอส แตงกวาญี่ปุ่น มะเขือเทศ หอมแขกหั่นแว่น และแซลมอนย่างจัดเสิร์ฟลงในจาน เสิร์ฟพร้อมน้ำสลัดแซ่บ แค่นี้ก็เป็นอันเสร็จสิ้น!
(ตัวอย่าง)
ส่วนคุณก็จะทานเป็นไข่อบชีส แน่นอนว่าคุณชอบมากๆเลยไอพวกเมนูไข่เนี่ย(?) ก็ยังดีกว่าไปกินมาม่าแล้วกันนะ
คุณใช้เวลาในการทำเป็นเวลาเกือบชั่วโมงกับการทำอาหารพวกสลัดแซลม่อนของหญิงสาวและไข่อบชีสของคุณ เมื่อเสร็จแล้วจึงนำไปเสริฟที่โต๊ะอาหาร
"เสร็จแล้วจ้าาาา"
"ขอบใจ โห! น่ากินมากๆเลยนะเนี่ย เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบทานสลัดแซลม่อนน่ะ"อลิซหันมาขอบคุณขณะที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ แต่เมื่อเห็นว่าคุณนำสลัดแซลม่อนมาวางตรงหน้าเธอก็เอ่ยอย่างประหลาดใจ
"จริงเหรอ!? เธอชอบทานสลัดแซลม่อนงั้นเหรอ ดีใจจังเลย"คุณที่ได้ยินแบบนั้นก็เอ่ยด้วยความดีใจที่อย่างน้อยคุณก็ทำอาหารถูกใจเพื่อนสาวล่ะนะ
"อื้ม! ฉันชอบมันมากๆเลย! ประหลาดใจเหมือนกันนะที่เธอรู้ใจฉันน่ะ"
"แฮะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก พอดีเห็นว่าเธอน่าจะเป็นพวกชอบออกกำลังกายก็เลยคิดว่าจะลองทำเป็นสลัดแซลม่อนน่ะ"
พวกคุณทั้งสองคุยกันนิดหน่อย หลังจากนั้นจึงเริ่มนั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย อลิซเอ่ยปากชมอาหารที่คุณทำว่ามันอร่อยมากๆแถมอลิซยังกินเร็วอีก สงสัยจะอร่อยมากจริงอย่างที่พูดแฮะ คุณยิ้มให้กับท่าทางของเพื่อนใหม่พอดูดีๆแล้วเหมือนว่าจากลักษณะนิสันอลิซก็ดูเป็นคนร่าเริงดี มีความชื่นชอบคล้ายๆคุณ แต่คุณเองก็ยังตัดสินอะไรไม่ได้มากเพราะเพิ่งจะรู้จักกันไม่กี่วันเอง
"จริงสิ ฉันนัดเพื่อนๆว่าให้มาที่บ้านฉันน่ะ"
"จริงเหรอ แล้วจะมาเมื่อไหร่ล่ะ?"
"ประมาณช่วงสายๆน่ะ แล้วเธอล่ะ"
"เหมือนกัน แล้วตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย"
"อืมมม ตอนนี้ก็ 7 โมงแล้วล่ะ"
"งั้นคงต้องรออีกสักพักแล้วล่ะ"
พวกคุณทั้งคู่ต่างพูดคุยกันนิดหน่อย จนกระทั่งหลังจากทานอาหารเสร็จคุณเก็บจานไปล้าง หญิงสาวที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารมองตามแผ่นหลังของคุณจนอดคิดไม่ได้ว่า เธอนี่มันแม่ศรีเรือนชะมัด สงสัยจังว่าจะมีผู้ชายมาจีบบ้างมั้ยเนี่ย นั่นคือสิ่งที่อลิซคิดเพราะเนื่องจากเคยได้ยินมาว่าพวกฝรั่งจะชอบมาคบกับสาวไทย หลังจากที่คุณล้างจานเสร็จคุณก็เดินกลับมาแล้วชวนอลิซไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อพูดคุยกันต่อ...
เมื่อพวกคุณมาถึงห้องนั่งเล่น
"นี่ๆเกรเซีย(คุณ) เธอก็ออกจะน่ารักนะ เคยมีผู้ชายมาจีบปะ?"อลิซถามออกมาตรงๆจนคุณนี่จินตนาการในหัวว่าตัวคุณกำลังทำท่าสำลักนํ้าอยู่
"หืม? ไม่อ่ะ ไม่มีนะ"
"จริงหรอ? ทั้งๆที่เธอก็สวยน่ารักแถมยังนิสัยดีแบบนี้น่ะ"หญิงสาวพูดอย่างไม่เชื่อ เพราะเธอมองว่าคนแบบคุณก็น่าจะมีผู้ชายในไทยมาชอบเยอะด้วยสิ
"มันไม่เหมือนกันเสียหน่อย ที่ไทยน่ะเรื่องสเป็คหรือความชอบของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันและมีหลากหลายมากกว่านั้น ผู้ชายชอบผู้หญิงรูปลักษณ์ภายนอกเซ็กซี่มีแค่ 32% แต่ผู้หญิงน่ารักคิกขุก็ 68% ส่วนเรื่องแฟชั่นก็แบบเป็นตัวของตัวเองราวๆ 72% ชอบผู้หญิงสนุกสนานคุยเก่ง 74% แต่....เราคงต้องระวังผู้ชายประเภทที่บอกตัวเองว่าไม่เจ้าชู้จะดีกว่านะ พวกนี้ไว้ใจไม่ได้ และอีกอย่างนึง...คนดีๆที่มารักมาชอบด้วยใจจริงนั้นหายากสำหรับฉัน"คุณพูดด้วยความซื่อตรง ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดแบบคุณหรือเปล่าหรอกนะแต่นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวของคุณเอง คุณค่อนข้างที่จะไม่ค่อยไว้ใจความรักเท่าไหร่มากนัก
"อย่างงั้นหรอ ผู้ชายแบบนี้น่ากลัวจังแฮะ"
"มันก็น่ากลัวทุกที่แหล่ะ แต่เราไม่มีทางรู้หรอกว่าพวกนั้นจะมาในรูปแบบไหนแต่ใช่ว่าจะไม่มีวิธีดูคนให้เป็นหรอกนะ"คุณตอบจากนั้นจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย
"จริงสิ เธอรู้จักครีปปี้พาสต้าสินะ ถ้าอย่างงั้นเธอมีพาสต้าที่เธอชอบและสนใจมะ?"คุณถาม
"ก็มีสิ! ฉันชอบ 'อายเลส แจ็ค(Eyeless Jack)' มากๆเลยล่ะ! คุณหมอคานิบาลคนนี้หุ่นแซ่บนะจะบอกให้!! แถมยังเป็นคู่จิ้นกับเจฟฟ์แบบนี้มันโคตรอร่อยเลย!!"เมื่อพูดถึงพาสต้าอลิซก็ตอบออกมาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าฟินสุดๆ แต่เอ๊ะ...พอพูดถึงคู่จิ้นแล้วก็ทำเอาคุณยิ้มออกมาเลย....
รอยยิ้มสาววาย =)
"ส่วนฉันชอบสเลนเดอร์แมนกับเฮเลนนะ สเลนเดอร์แมนดูสุขุมและเป็นผู้ใหญ่ดี ส่วนเฮเลนฉันชอบตรงที่เขาเองก็มีความชอบในการวาดรูปคล้ายๆกับฉันเลย! อ้อ! ฉันชอบจับจิ้นเจฟฟ์นะ จิ้นแม่มให้หมดเลย!!!"คุณพูดพร้อมนำมือปิดจมูกตัวเองคลับคล้ายเหมือนกำเดาจะไหลแต่ก็ไม่ไหลหรอก แหมๆๆ เจฟฟ์เคะคือโคตรพ่อโคตรแม่สุดยอดเลยนะ ถ้าเอาเจฟฟ์เป็นนายเอกฮาเร็มพาสต้าคือแบบ อุคิๆๆ
"โอ้ยยยยเธอ! ฉันขอเช็คแฮนด์กับเธอหน่อยเถอะ ฉันก็ชอบ!!!!"
"งั้นเรามาจับมือเช็คแฮนด์เพื่อจับหนุ่มๆมากินกันเองเถอะ"
"จัดไป!!"
คุณทั้งคู่จับมือกันพร้อมเผยรอยยิ้มแปลกๆออกมา รอยยิ้มแสยะชวนไม่น่าไว้วางใจกับออร่าสีม่วงที่แผ่ออกมาจากตัวพวกคุณทั้งสองจนหากใครมาอยู่ใกล้หรือเห็นแบบนั้นล่ะก็....ขนลุกขนพองชวนสยองSusแน่ๆ
*ติ้งต่อง~*
แต่แล้วบรรยากาศสีม่วง(?)ก็ได้พลันหายไปเมื่อมีผู้มาเยือนคนใหม่ได้มาถึงหน้าบ้านของคุณ คุณอาสาที่จะไปเปิดประตูเองแต่ทว่าอลิซกลับเป็นคนบอกว่าจะอาสาไปเปิดให้เพื่อตอบแทนอาหารที่คุณทำให้จากนั้นหญิงสาวก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู...
*แกร๊ก แอ๊ด*
"โย่ว! อลิซ"
"อ้าวไงมาร์ค รู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่บ้านเพื่อนเนี่ย"
"ก็เพื่อนของเพื่อนเธอเป็นคนช่วยบอกให้น่ะ"
"สวัสดีค่ะ"
"โอ้ งั้นเชิญเข้ามาเลย ตอนนี้เกรเซีย(คุณ)กำลังรอที่ห้องนั่งเล่นน่ะจ้ะ เชิญเลยๆ"อลิซพูดแล้วเดินกลับเข้าไปหาคุณโดยมีพวกหนุ่มสาวเดินตามเข้ามา และคนสุดท้ายก็ช่วยปิดประตู เออ....ใครเข้าคนสุดท้ายต้องปิดแหล่ะนะ
"เกรเซีย(คุณ) เพื่อนฉันกับเพื่อนเธอมาแล้วล่ะ"เมื่อคุณได้ยินเสียงของอลิซคุณจึงเก็บสมุดแล้วหันไปมองแต่สายตาของคุณกลับไปสะดุดกับบุคคลไม่คุ้นหน้า เอ่อ...ก็เพื่อนอลิซแหล่ะนะ คือแบบ อื้อหือ!! หล่อมาก!!! สวยมาก!!!
"ไงยัยเกรย์(คุณ) ไม่ได้เจอกันนานเลยนะยะ"เสียงที่ดูดัดจริตหน่อยๆของเพื่อนสนิทคุณทักขึ้น คุณหันไปก็พบกับเพื่อนทั้งสองชายหญิงคู่หนึ่งและคนหนึ่งที่ไม่ใช่ชายแท้
"ไงนิค ไงโซดา! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ อ้อ! นี่เพื่อนใหม่ของฉันชื่ออลิซ"คุณทักทายเพื่อนสนิทของคุณด้วยภาษาอังกฤษเช่นเดิมแหล่ะแล้วจากนั้นจึงหันไปแนะนำตัวอลิซที่เป็นเพื่อนใหม่ของคุณ อลิซทักทายทั้งสองด้วยรอยยิ้มสดใสและเป็นกันเอง
"สวัสดี ฉันชื่อนิค และนี่โซดา"นิคแนะนำตัวเองแล้วก็แนะนำเพื่อนสาวอีกคนที่อยู่ข้างๆตนพลางหันมามองคุณด้วยสีหน้าประมาณว่า นี่หล่อนมีเพื่อนใหม่ไม่บอกฉันเลยนยะ! คุณทำเพียงแค่ส่งยิ้มแห้งๆกลับไป
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันอลิซ ส่วนนี่คือมาร์ค คนผมสั้นชื่อลาล่าและเซนนะ"อลิซยิ้มพร้อมกับชี้ไปทางคนแระที่เป็นชายผมบลอนด์ทรงม็อบกับนัยน์ตาสีฟ้านํ้าตาลเข้ม หน้าตาหล่อคม ความสูงของเขาน่าจะราวๆร้อยแปดสิบกว่าๆ กับผู้หญิงผมสั้นดูลอนๆสีนํ้าตาลกับนัยน์ตาสีฟ้าความสูงก็ใกล้เคียงกับอลิซหน้าตาถือว่าสวยน่ารักและคนสุดท้ายเป็นผู้ชายที่ออกแนวแบดบอยเส้นผมสีบลอนด์แบบตัดซอยและผมหน้ายาวเกือบบังตา นัยน์ตาสีฟ้าครามหน้าตาจะดูหล่อแบบแบดๆหน่อยส่วนความสูงของเขาน่าจะถือว่าสูงกว่าคนที่ชื่อมาร์คนิดหน่อย
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"มาร์ค ลาล่าและเซนเอ่ยขึ้นเช่นเดียวกับพวกคุณทั้งสามที่บอกว่ายินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน
"เชิญทำตัวตามสบายได้เลยนะ"คุณพูดกับทุกคนแล้วจากนั้นทั้งหมดก็เริ่มเข้าสู่การสนทนา ลาล่าบอกว่าตอนแรกๆเธอคิดว่าคุณอายุสิบถึงสสิบสองขวบ แต่ก็ได้โซดาช่วยแก้ต่างให้ว่าทั้งคุณและพวกเพื่อนคุณอายุยี่สิบแล้วซึ่งทำให้พวกเขาประหลาดใจมากๆ ไม่พอพวกคุณทั้งสามยังยื่นบัตรให้ดูอีกยิ่งสร้างความตกใจให้พวกเขามากขึ้นยกเว้นอลิซที่รู้อยู่แล้วก็นั่งสบายๆและบอกว่าเธอเองตอนแรกๆก็ตกใจเหมือนพวกนั้นแหล่ะ
และคุณก็ได้มารู้ว่าพวกเพื่อนใหม่เองก็รู้จักเรื่องเล่า 'ครีปปี้พาสต้า' เหมือนกัน แต่ลาล่าก็ค่อนข้างกลัวเรื่องพวกนี้หน่อยๆ
"นี่พวกเธอรู้จักสเลนเดอร์แมนมั้ย?"โซดาพูดขึ้นถึงประเด็นเจ้าตัวหลักของครีปปี้พาสต้าและเป็นตัวที่ใครๆต่างก็ต้องรู้จักเป็นตัวแรกอยู่แล้ว
"รู้จักสิ เจ้าผีไร้หน้าถือว่าดังมากเลยนะ ดังถึงขนาดที่ว่ายังมีคนเชื่อว่าเจ้านี่มันมีจริงจนเกิดข่าวการฆาตกรรมเพื่อบูชาสเลนเดอร์แมนเลยนะ"เซนพูดถึงข่าวที่เคยมีมานานแล้ว ใช่ ข่าวนั้นมันมีจริง ข่าวที่ว่ามีเด็กสองคนที่ร่วมมือกันพาเพื่อนคนหนึ่งมาฆ่าเพื่อบูชาและเพื่อแสดงให้เห็นถึงความจงรักภักดีที่มีต่อสเลนเดอร์แมน แต่ในที่สุดเด็กทั้งสองก็ถูกจับกุมพร้อมทั้งเรื่องสเลนเดอร์แมนได้ข้อสรุปว่ามันเป็นแค่เรื่องแต่งที่นำมาประกวดเท่านั้น...
"จำได้ว่าการที่จะสามารถเห็นสเลนเดอร์แมนได้นั่นคือต้องใช้กล้องทุกชนิดสินะ แต่ถ้าใครที่มองเห็นสเลนเดอร์แมนคนๆนั้นก็จะกลายเป็นเหยื่อของเขาสินะ"อลิซพูดขึ้นพลางเชยคางตัวเองราวครุ่นคิด
"แล้วมันก็ยังมีความสามารถในการลอกเลียนแบบเสียงเป็นคนที่เรารู้จักได้ด้วยนะ อันนี้อันตรายมากๆเลย!"ลาล่าเมื่อรู้ถึงความสามารถอันน่ากลัวของปีศาจไร้หน้าแห่งครีปปี้พาสต้านั่น นี่ยังไม่พอแค่นั้น มันยังมีความสามารถในการควบคุมจิตใจด้วยนะ!!!
"ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล่าแต่ก็ยังมีคนไปล่าท้าสเลนเดอร์แมนอยู่อีกนะ ไม่รู้ว่ามีกี่คลิปแล้วเนี่ยแต่ส่วนมากแล้ว...จะเป็นการแสดงหรือพวกตัดต่อซะมากกว่าน่ะ"นิคเอ่ยขึ้น เพราะที่ผ่านมาแม้ว่ามันจะมีคลิปล่าท้าสเลนเดอร์แมนในบางคลิปมันก็ไม่มี บางคลิปมันก็เป็นการตัดต่อแม้ว่าจะมีการพบเจอสเลนเดอร์แมนในป่าหากแต่ทว่าพอไปดูคลิปของคนอื่นมันกลับมีสเลนเดอร์แมนบางตัวที่ไม่เหมือนกัน...
ก็มันคือเรื่องเล่าที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้คนอื่นกลัวนี่
"แต่ก็อยากลองไปล่าท้าดูนะ งั้นพวกเราลองไปล่าท้าบ้างมั้ยล่ะ"พออลิซพูดแบบนั้นก็ทำเอาคุณที่กำลังดื่มนํ้าส้มอยู่กับแทบจะสำลัก เพราะเราถือคติว่าอย่าลบหลู่ แต่...ถ้าจะไปล่าท้าจริงๆคงต้องสวดมนต์ขออภัยแด่พระแม่(?)ซะแล้วสิ แต่เอ๋...ที่ต่างประเทศเขาไม่ได้มีความเชื่อเรื่องเทวดาหรือพระพุทธแบบไทยบ้านเรานี่ คงมีแต่เรื่อง 'พระเจ้า' หรือเหล่า 'ทวยเทพ' นี่แหล่ะ
"เฮ้ย! จะดีหรอเว้ย!!"ลาล่าที่ค่อนข้างขี้กลัวเรื่องผีนิดหน่อยก็พูดขึ้น ถึงจะกลัวแต่ก็ไม่ได้กลัวถึงขั้นอยากจะวิ่งหนีหางจุกตูดเสียหน่อย แต่ทำแบบนี้....ฉันห่วงชีวิตเว้ย!!
"เราแค่ลองไปท้าพิสูจน์ดูเฉยๆน่าไม่ได้คิดจะไปสู้รบเสียหน่อย"
"เอ่อ...เธอบอกว่าไม่ได้ไปสู้รบ แต่ช่วยกรุณาดูเพื่อนฉันหน่อย"โซดาพูดขึ้นพร้อมชี้มาทางฝั่งคุณกับนิคที่นั่งข้างๆกัน ทั้งหมดต่างหันตามที่หญิงสาวชี้ก็...
"นิค เราจะเตรียมอาวุธไปเผื่อมะ?"
"งั้นฉันสั่งซื้อดิลโ*กับเครื่องสั่ง(น)ไปละกันนะ เอาไว้ปาใส่หน้ามันเพื่อให้มันสตั้น 3 วิ"
"งั้นเดี๋ยวฉันทำสเปรย์พริกนรกส่วนผสมพริกจากแดนไทยไปฉีดใส่หน้านะ"
"ยัยบ้า!!! ไปท้าพิสูจน์ไม่ใช่ไปสู้รบย่ะ!!!"โซดาพูดขึ้นเพื่อยุติสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต ส่วนพวกอลิซเมื่อได้เห็นแบบนั้นต่างก็ตกใจ นี่พวกคุณคิดจะเป็นมือสังหารไปฆ่าสเลนเดอร์แมนหรอเฮ้ย!!!
"แค่ล้อเล่นน่า สเลนเดอร์แมนมันสามารถหลบได้จะไปจัดการยังไงล่ะ แต่ถึงยังไงก็เตรียมไปแค่สเปรย์พริกนรกก็พอ"คุณพูดแล้วยิ้มติดตลกเมื่อเห็นสีหน้าของพวกเพื่อนใหม่ เข้าใจเลยว่าฝรั่งค่อนข้างเซนซิทีฟ แต่ส่วนมากเป็นพวกที่กล้าแสดงออกทั้งคำพูด ทั้งสีหน้าและการกระทำเลยล่ะ
"เป็นการล้อเล่นที่ชวนสยองจริงๆ จะขำหรือกลัวดีเนี่ย"มาร์คพูดจนพวกคุณขำออกมาสักพักตามมาด้วยพวกอลิซ ลาล่า เซนและมาร์คที่ขำตามพวกคุณ ถือว่าเป็นการสร้างความสัมพันธ์ได้ดีเลยล่ะ
"สรุปจะเอาไงล่ะ จะไปท้าพิสูจน์มั้ยล่ะ?"โซดาถาม
"เอาสิ ฉันก็อยากลองไปนะ"มาร์คพูด เซนพยักหน้า
"เฮ้อถึงจะอันตราย แต่ก็อยากไปนะ ยังไงก็ดูแลตัวเองกันด้วยล่ะ"ลาล่าที่เห็นว่าเพื่อนๆจะไปก็เลยต้องยอมไปด้วยเพราะความเป็นห่วงเพื่อน ถึงจะกลัวแต่ก็อยากลองนะ
"ไปสิย๊ะ เดี๋ยวฉันไปเตรียมของให้"นิคพูด
"ไปด้วยๆ ฉันเองก็อยากลองทำอะไรแบบนี้นานแล้วแล้วจะไปตอนไหนล่ะ?"คุณที่อยากลองเล่นล่าท้าผี---เอ้ย! ท้าพิสูจน์ก็เลยตอบตกลง เพราะปกติช่วงชีวิตของคุณก็ไม่เคยออกมาเล่นอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ถึงอยากแต่เพื่อนส่วนมากจะไม่ชอบเท่าไหร่เลยยกเลิกไป โซดาถามคนในห้องว่าวันนี้มีใครว่างมั้ย แน่นอนว่าว่างกันหมดเลย
"เอาเป็นตอนเย็นสักประมาณ 6 โมงละกันนะ เดี๋ยวฉันจะเป็นคนขับรถนำทางพวกเธอไปที่ป่านั่นเอง ฉันเอารถมานะ"โซดาพูดเหมือนว่าเธอจะรู้สถานที่ที่จะไปทดสอบนะ
"ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย?" นิคพูดแล้วเปิดโทรศัพท์เพื่อดูเวลา "อื้อหือ...ตอนนี้ 4 โมงเย็นแล้วว่ะแกร เวลาผ่านไปเร็วเอี้ยๆ งั้นเราไปเตรียมตัวก่อนดีกว่ามั้ย?" นิคพูด
"เอาสิ งั้นเดี๋ยวเตรียมไฟฉายและก็เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยนะ"
"เดี๋ยวนะ เปลี่ยนเสื้อผ้า"
"อ๋อ ฉันบอกพวกนี้ว่าให้เตรียมเสื้อผ้ามาน่ะ พวกเราจะค้างกันสักคืนนึงน่ะ"อ๋ออย่างงี้นี่เอง ที่แท้พวกนี้ก็มาค้างคืนนี่เอง ว่าแต่....มีผู้ชายมาค้างด้วยหรอ? แบบนี้ก็ได้หรอ??? เอ่อ...เอาเป็นว่าที่ไทยอย่าให้ผู้ชายมานอนค้างดีกว่ามั้ง
"งั้นหรอ ถ้างั้นพวกเราไปเตรียมตัวกันเถอะ อ้อ! ฉันกับอีนิคก็จะขอค้างที่บ้านเธอหน่อยนะยัยเกรย์(คุณ) ฉันเตรียมเสื้อผ้ามาด้วยล่ะ"โซดาตัดบทสนทนาแค่นั้นจึงลุกขึ้นแล้ว อ้าว เตรียมมาด้วยหรอเนี่ย คุณละอยากจะพูดออกไปว่าอีเพื่อน!!! มึงไม่ถามกูก่อนล่ะ!!! แต่ถึงยังไงคุณก็ไม่คิดปฏิเสธเพื่อนคนนี้หรอก ไหนๆก็มีเพื่อนมาละก็ขอชวนเม้าท์มอยให้เต็มที่ล่ะ
"เออๆ ตามสบายเลยอีเพื่อน"คุณพูดแค่นั้นและคุณก็ลุกขึ้นจากโซฟาตามมาด้วยคนอื่นๆที่ถยอยกันกลับไปเตรียมตัวสำหรับเย็นนี้ ถึงมันจะดูอันตรายหน่อยแต่คุณก็ตั้งใจจะลองไปอยู่แล้วล่ะนะ แต่ไอสำรวจป่าข้างบ้านคุณคงต้องเอาไว้โอกาสหน้าล่ะ....
ก็หวังว่ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะนะ...
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก
ตอนนี้พวกคุณได้มาถึงที่หมายกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คุณเลือกที่จะไม่เปลี่ยนชุดเพราะคุณคิดว่าชุดนี้มันก็เหมาะสำหรับการเข้าป่าอยู่แล้ว ส่วนคนอื่นๆแน่นอนว่าก็ต้องเปลี่ยนชุดให้เหมาะกับการเข้าป่าอย่างพวกเสื้อยืดหรือพวกเสื้อธรรมดาๆ พวกชุดลำลองอะไรพวกนี้ แต่ที่เห็นคือพวกเขาสวมเป็นชุดธรรมดาๆที่คล่องตัว สามารถเคลื่อนไหวได้เวลาวิ่งก็สะดวกมากๆ ไม่แต่งตัวอะไรที่มันดูวาบหวิว แหงล่ะ...มาท้าพิสูจน์ใครมันจะไปแต่งตัวเหมือนเดินเข้าผับวะ
"เอาล่ะทุกคน พร้อมกันรึยัง!!"อลิซที่มีความเร่าร้อน(?)และดูมีความกระตือรือร้นก็เอ่ยขึ้น ซึ่งพวกคุณก็บอกเธอไปว่าพร้อมแล้ว และได้เตรียมไฟฉายให้พร้อม ส่วนคุณหรอ...เตรียมทั้งไฟฉายทั้งสเปรย์พริกนรกสูตรพิเศษ(?)ไว้เลย
"ถ้าอย่างงั้นเดินเกาะกลุ่มกันเอาไว้นะ! พวกเธอเปิดกล้องไว้แล้วใช่มั้ย"
"แน่นอนสิ ต้องเตรียมไว้อยู่แล้วเพื่อหาตัวสเลนเดอร์แมนน่ะ"มาร์คพูด แหงสิ ส่วนมากก็ต้องเตรียมกล้องเพื่อมองเห็นเจ้าผีไร้หน้าสิ
"ถ้างั้นเราไปกันเลย!!!"
"โอ้!!!"
และแล้วพวกคุณทั้งเจ็ดรวมคุณก็ได้เดินเกาะกลุ่มกันเข้าไปในป่าพงไพร ท้องฟ้าในยามนี้มันเริ่มมืดสนิทจนทำให้พวกคุณต้องเปิดไฟฉายเพื่อเพิ่มความสว่างในการมองเห็นรอบๆ ยามที่ย่างกรายเข้าไป สิ่งรอบๆต่างเงียบสงัดไร้เสียงใดๆ...
แต่หารู้ไม่ว่า....
มีบางสิ่งบางอย่างที่กำลัง 'แอบเฝ้ามอง' พวกคุณอยู่ที่ไหนสักแห่ง...
"หึๆ...มาแล้วสินะ...."
แนะนำตัวละครเพื่อนใหม่
อลิซ พาร์กินสัน
Age : 19
Height : 165
Weight : 52
หญิงสาวชาวอเมริกันผู้ซึ่งอาศัยอยู่บ้านข้างๆคุณ เธอเป็นคนที่สวยและมีความมั่นใจ ชอบออกกำลังกายและอาหารโปรดก็คือสลัดปลาแซลม่อน อลิซทำงานเป็นยูทูบเบอร์ด้านรีวิวหรือพวกแคสเกม เธอมีเพื่อนอีก 3 คนที่ร่วมงานกับเธอ
มาร์ค อีริน แฮนเดอร์สัน
Age : 19
Height : 182
Weight : 68
เพื่อนของอลิซผู้ที่ดูมากความสามารถ เป็นเพื่อนร่วมงานกับอลิซหรือง่ายๆก็เป็นนักแคสเกมเหมือนกับเธอนั่นแหล่ะ เรียนมหาลัยที่เดียวกับเพื่อนอีก 2 คนแต่ก็มีอาชีพเสริมเป็นนักออกแบบพวกโมเดลหรือพวกออกแบบสำหรับการทำภาพยนตร์รวมถึงยังช่วยออกแบบพวกสิ่งก่อสร้างอีกด้วย
ลาล่า แคมป์เบลล์
Age : 19
Height : 166
Weight : 54
หนึ่งในเพื่อนสนิทของอลิซ เป็นชาวแคนาดาและแม่ของเธอก็ทำงานเป็นเจ้าของร้านเบเกอร์รี่ ส่วนพ่อของเธอก็เสียชีวิตไปเมื่อตอนเธออายุแค่ 15 ปี และปัจจุบันเธอทำอาชีพเสริมเป็นยูทูบเบอร์ด้านการสร้างเสียงเอฟเฟค ร้องเพลงและเล่นดนตรี
เซน คาร์เตอร์
Age : 19
Height : 188
Weight : 69
เพื่อนสนิทอีกคนของอลิซ แม้หน้าตาลักษณะจะดูแบดบอยออกแนวหล่อลึกลับแต่กลับมีนิสัยที่เฟลนลี่และเป็นมิตรมาก มีอำชีพเสริมเป็นครูสอนพิเศษวิชาคณิตศาสตร์
นิค พุดพิชนนต์
Age : 20
Height : 175
Weight : 60
เพื่อนสนิทของคุณ เป็นช่างแต่งหน้าของกลุ่มคุณ ภายนอกอาจจะดูเหมือนพ่อหนุ่มธรรมดาออกแนวนิ่งๆคูลๆ แต่จริงๆแล้วพี่แกกลับเป็น 'สาวประเภทสอง' มาอยู่ที่อเมริการาวๆ 3 วันได้แล้วและเขาก็ทำงานเป็นเจ้าของร้านอาหารไทยผสมอเมริกันของที่นี่อีกด้วย
รริตา แก้วใส(โซดา)
Age : 20
Height : 165
Weight : 50
เพื่อนของคุณอีกคนหนึ่ง เป็นผู้เขียนบทในกลุ่มของคุณ มีอาชีพหลักเป็นรับจ้างออกแบบดีไซเนอร์ด้านหน้ากากและพวกเสื้อผ้าและแน่นอนว่าเธอก็ช่วยออกแบบเสื้อผ้าในซีรี่ย์ให้คุณด้วยเช่นกัน มาอยู่ที่อเมริกาพร้อมนิคและช่วยนิคทำงานด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น